حکم بدبینی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۰: خط ۲۰:


=== ترتیب اثر عملی ===
=== ترتیب اثر عملی ===
عبارت است از این که انسان گمان خود را یک واقعیّت مسلّم تلقّی کرده و آثار واقع را بر آن بار کند. مثلاً ظن خود را به صورت یک خبر قطعی بازگو نماید و دیگران را به صرف گمان، متّهم و محکوم سازد. بدیهی است نتیجه این گونه برخورد جز تهمت و غیبت و هتک آبرو و تضییع حقوق افراد و جامعه چیز دیگر نمی‌تواند باشد. این قسم از صور سوءظن حرام مسلّم است.
ترتیب اثر عملی عبارت است از این که انسان گمان خود را یک واقعیت قطعی شمرده و در عمل نیز بر اساس آن گمان رفتار کند. برای نمونه، گمان خود را به صورت یک خبر یقینی بازگو کند، یا دیگران را تنها به دلیل گمان بد خود، متهم سازد. ترتیب اثر دادن عملی، بیشتر به صورت تهمت، غیبت یا ضایع کردن حقوق دیگران تحقّق می‌پذیرد. این گونه بدبینی گناه و حرام است.<ref>مهدوی کنی، اخلاق عملی، نشر فرهنگ اسلامی، ص۱۶۸، به نقل از محجه البیضاء، ج۵، ص۲۶۸.</ref><span></span>
 
ترتیب اثر دادن عملی که عملاً به صورت تهمت و غیبت یا تضییع حقوق دیگران تحقّق می‌پذیرد.
 
رسول خدا(ص) می‌فرماید: «خداوند خون و مال و آبروی مسلمان را محترم شمرده و سوءظن به مسلمانان را تحریم فرموده است.<ref>مهدوی کنی، اخلاق عملی، نشر فرهنگ اسلامی، ص۱۶۸، به نقل از محجه البیضاء، ج۵، ص۲۶۸.</ref>
 
انسان مجاهد که در صدد اصلاح نفس خود برآمده و می‌خواهد باطن را صفایی بدهد و از شیطان آن را خالی کند، باید زمام خیال را در دست بگیرد و نگذارد هر جای می‌خواهد پرواز کند و مانع شود از این‌که خیال‌های فاسدِ باطل مثل: سوءظن، حسد و … برای او پیش آید و بر عکس، همیشه خیال خود را متوجّه امور شریفه مثل: حسن ظن و … بکند.
 
این کار اگر چه اوّل قدری مشکل به نظر می‌رسد و شیطان آن را به نظر بزرگ جلوه می‌دهد؛ ولی با قدری مراقبت و مواظبت کار آسانی می‌شود.
 
<span></span>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۳ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۰۰

سؤال

آیا بدبینی و سوء ظن نسبت به دیگران گناه محسوب می‌شود؟


بدبینی بدون ترتیب اثر

بدبینی اگر تصوری ذهنی باشد که بدون اختیار به ذهن انسان خطور کرده باشد، گناه و حرام نیست؛ زیرا انسان نسبت به آنچه خارج از اختیار او است مکلف نیست.

البته اگر شخص در پیدایش گمان بد نقش داشته باشد، مانند اینکه با تجسس در اسرار دیگران دچار بدبینی شده، فعل او گناه و حرام است. همچنین اگر به بدبینی خود ترتیب اثر دهد، مانند اینکه تنها به دلیل بدگمانی خود، دیگران را متهم کند، مرتکب گناه شده است. زیرا اینگونه افعال خارج از اراده انسان نیست و فرد از روی اختیار انجام می‌دهد.

بدبینی همراه با ترتیب اثر

اگر فرد به بدبینی خود ترتیب اثر بدهد، مرتکب گناه شده است. ترتیب اثر دادن به بدبینی و سوءظن دو گونه است:

ترتیب اثر قلبی

ترتیب اثر قلبی آن است که انسان گمان خود را که در ابتدا یک تصور زودگذر است، در ذهن بسپارد و آن را پرورش داده، به صورت نوعی باور درآورد. عالمان اخلاق از این نوع ترتیب اثر، تعبیر به «عقد القلب» کرده‌اند.

فرد پس از باور گمان خود، آن را یقین محسوب می‌کند؛ در نتیجه یقین می‌کند فردی که نسبت به او بدگمان شده بود، متصف به صفتی خاص است. این حالت، نوعی بیماری روحی شمرده شده است. بر اساس روایتی از پیامبر(ص)، هنگامی که انسان نسبت به کسی گمان بد برد، نباید پیرامون آن جستجو و تحقیق کند.[۱] در روایتی دیگر، سفارش شده پس از سوء ظن، آن را تصدیق و باور نکن.[۲]

ترتیب اثر عملی

ترتیب اثر عملی عبارت است از این که انسان گمان خود را یک واقعیت قطعی شمرده و در عمل نیز بر اساس آن گمان رفتار کند. برای نمونه، گمان خود را به صورت یک خبر یقینی بازگو کند، یا دیگران را تنها به دلیل گمان بد خود، متهم سازد. ترتیب اثر دادن عملی، بیشتر به صورت تهمت، غیبت یا ضایع کردن حقوق دیگران تحقّق می‌پذیرد. این گونه بدبینی گناه و حرام است.[۳]

منابع

  1. ری شهری، منتخب میزان الحکمه، تلخیص حسینی، ترجمه شیخی، دارالحدیث، چاپ دوم، ۸۳، ص۳۵۳، ح۳۹۱۷.
  2. انصاری - رحمه الله علیه ـ فرائد الاصول، مجمع الفکر الاسلامی، ج۲، ص۳۷، به نقل از بحارالانوار، ج۵۸، ص۳۲۰، ذیل حدیث ۹.
  3. مهدوی کنی، اخلاق عملی، نشر فرهنگ اسلامی، ص۱۶۸، به نقل از محجه البیضاء، ج۵، ص۲۶۸.