پرش به محتوا

بقیة الله: تفاوت میان نسخه‌ها

R.bahmani (بحث | مشارکت‌ها)
R.bahmani (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۴: خط ۱۴:
بقیة الله در احادیث [[شیعه]] به [[امامان معصوم(ع)]] تفسیر شده است. ابن‌شهرآشوب گفته است آیه {{قرآن|بَقیّةُ اللّهِ خَیرٌ لکُم اِن کُنتم مُؤمِنین}} درباره [[ائمه(ع)]] نازل شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مناقب آل ابی‌طالب|سال=1379|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن شهر آشوب|ناشر=قم، نشر علامه|جلد=3|صفحه=109}}</ref>
بقیة الله در احادیث [[شیعه]] به [[امامان معصوم(ع)]] تفسیر شده است. ابن‌شهرآشوب گفته است آیه {{قرآن|بَقیّةُ اللّهِ خَیرٌ لکُم اِن کُنتم مُؤمِنین}} درباره [[ائمه(ع)]] نازل شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مناقب آل ابی‌طالب|سال=1379|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن شهر آشوب|ناشر=قم، نشر علامه|جلد=3|صفحه=109}}</ref>


در روایتی آمده است: به دستور [[هشام بن عبدالملک]]، [[امام باقر(ع)]] را به شام بردند. هنگام بازگشت به [[مدینه]] هشام فرمان داد بازارها را بر روی آن حضرت و همراهانش ببندند و آنان را از خوراک و آشامیدنی محروم سازند وقتی به یکی از شهرها رسیدند، مردم درِ شهر را بر رویشان بستند و اصحاب آن حضرت به سبب کمبود آب و غذا به زحمت افتادند و به آن بزرگوار شکایت بردند. امام بالای کوهی مشرف به شهر رفت و با صدای بلند فرمودند: {{عربی|یَا أَهْلَ الْمَدِینَةِ الظَّالِمِ أَهْلُها أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ یَقُولُ اللَّهُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ}}؛ ای اهل شهری که مردمانش ستمگرند! به خداوند سبحانه و تعالی سوگند! من بقیة اللّه هستم. خداوند سبحانه و تعالی فرمود: «بقیة اللّه برایتان بهتر است اگر ایمان دارید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الکافی|سال=1407|نام=محمد بن یعقوب|نام خانوادگی=کلینی|ناشر=تهران، دارالکتب الاسلامیه|جلد=1|صفحه=471}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ‌نامه مهدویت|سال=1388|نام=خدامراد|نام خانوادگی=سلیمیان|ناشر=تهران، انتشارات بنیاد فرهنگی مهدی موعود|صفحه=116 ـ 118}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=موعودنامه|سال=1389|نام=مجتبی|نام خانوادگی=تونه‌ای|ناشر=قم، انتشارات مشهور|صفحه=171}}</ref>
در روایتی آمده است: به دستور [[هشام بن عبدالملک]]، [[امام باقر(ع)]] را به شام بردند. هنگام بازگشت به [[مدینه]] هشام فرمان داد بازارها را بر روی آن حضرت و همراهانش ببندند و آنان را از خوراک و آشامیدنی محروم سازند وقتی به یکی از شهرها رسیدند، مردم درِ شهر را بر رویشان بستند و اصحاب آن حضرت به سبب کمبود آب و غذا به زحمت افتادند و به آن بزرگوار شکایت بردند. امام بالای کوهی مشرف به شهر رفت و با صدای بلند فرمودند: {{عربی|یَا أَهْلَ الْمَدِینَةِ الظَّالِمِ أَهْلُها أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ یَقُولُ اللَّهُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ}}؛ ای اهل شهری که مردمانش ستمگرند! به خداوند سبحانه و تعالی سوگند! من بقیة اللّه هستم. خداوند سبحانه و تعالی فرمود: «بقیة اللّه برایتان بهتر است اگر ایمان دارید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الکافی|سال=1407|نام=محمد بن یعقوب|نام خانوادگی=کلینی|ناشر=تهران، دارالکتب الاسلامیه|جلد=1|صفحه=471}}</ref><ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ‌نامه مهدویت|سال=1388|نام=خدامراد|نام خانوادگی=سلیمیان|ناشر=تهران، انتشارات بنیاد فرهنگی مهدی موعود|صفحه=116 ـ 118}}</ref><ref name=":1">{{یادکرد کتاب|عنوان=موعودنامه|سال=1389|نام=مجتبی|نام خانوادگی=تونه‌ای|ناشر=قم، انتشارات مشهور|صفحه=171}}</ref>


در [[زیارت جامعه کبیره]] آمده است: {{عربی|السَّلَامُ عَلَی الْأَئِمَّة... وَ بَقِیَّةِ اللَّهِ...}}؛ «سلام بر امامان که... بقیة اللّه هستند...»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=من لایحضره الفقیه|سال=1413|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|ناشر=قم، انتشارات جامعه مدرسین|جلد=2|صفحه=609}}</ref> نجمه مادر گرامی [[امام رضا(ع)]] فرمودند: چون فرزندم به دنیا آمد، پسر را در پارچه سفیدی پیچیده به دست پدر دادم، در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفتند و کامش را با آب فرات برداشته به من برگرداندند و فرمودند: {{عربی|خُذِیهِ فَإِنَّهُ بَقِیَّةُ اللَّهِ تَعَالَی فِی أَرْضِه}}؛ «بگیر او را به‌درستی که او بقیه الله عزّ و جلّ‌ است در زمین.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عیون اخبار الرضا|سال=1378|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|ناشر=تهران، نشر جهان|جلد=1|صفحه=20}}</ref>
در [[زیارت جامعه کبیره]] آمده است: {{عربی|السَّلَامُ عَلَی الْأَئِمَّة... وَ بَقِیَّةِ اللَّهِ...}}؛ «سلام بر امامان که... بقیة اللّه هستند...»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=من لایحضره الفقیه|سال=1413|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|ناشر=قم، انتشارات جامعه مدرسین|جلد=2|صفحه=609}}</ref> نجمه مادر گرامی [[امام رضا(ع)]] فرمودند: چون فرزندم به دنیا آمد، پسر را در پارچه سفیدی پیچیده به دست پدر دادم، در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفتند و کامش را با آب فرات برداشته به من برگرداندند و فرمودند: {{عربی|خُذِیهِ فَإِنَّهُ بَقِیَّةُ اللَّهِ تَعَالَی فِی أَرْضِه}}؛ «بگیر او را به‌درستی که او بقیه الله عزّ و جلّ‌ است در زمین.»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عیون اخبار الرضا|سال=1378|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|ناشر=تهران، نشر جهان|جلد=1|صفحه=20}}</ref>
خط ۲۱: خط ۲۱:
در آیه ۸۶ سوره هود گرچه مخاطب قوم شعیب‌اند و منظور از «بَقِیَّتُ اللَّه» سود و سرمایه حلال و پاداش الهی است؛ ولی هر موجود نافع که از طرف [[خداوند]] برای بشر باقی مانده و مایه خیر و سعادت او گردد، «بَقِیَّتُ اللَّهِ» محسوب می‌شود. از این‌‌رو تمام [[پیامبران]] و پیشوایان بزرگ "بقیة الله" هستند، تمام رهبران راستین که پس از مبارزه با یک دشمن سرسخت برای یک قوم و ملت باقی می‌‌مانند از این نظر "بقیة الله" هستند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=درسنامه مهدویت|ترجمه عنوان=|سال=1385|نام=خدامراد|نام خانوادگی=سلیمیان|ناشر=قم، انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود|جلد=1|صفحه=219 ـ 221}}</ref>
در آیه ۸۶ سوره هود گرچه مخاطب قوم شعیب‌اند و منظور از «بَقِیَّتُ اللَّه» سود و سرمایه حلال و پاداش الهی است؛ ولی هر موجود نافع که از طرف [[خداوند]] برای بشر باقی مانده و مایه خیر و سعادت او گردد، «بَقِیَّتُ اللَّهِ» محسوب می‌شود. از این‌‌رو تمام [[پیامبران]] و پیشوایان بزرگ "بقیة الله" هستند، تمام رهبران راستین که پس از مبارزه با یک دشمن سرسخت برای یک قوم و ملت باقی می‌‌مانند از این نظر "بقیة الله" هستند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=درسنامه مهدویت|ترجمه عنوان=|سال=1385|نام=خدامراد|نام خانوادگی=سلیمیان|ناشر=قم، انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود|جلد=1|صفحه=219 ـ 221}}</ref>


لذا از آنجا که [[مهدی موعود(ع)]] آخرین پیشوا و بزرگ‌ترین رهبر انقلابی پس از قیام [[پیامبر اسلام(ص)]] است یکی از روشن‌ترین مصادیق «بَقِیَّةُ اللَّه» می‌باشد و از همه به این لقب شایسته‌تر است، به‌خصوص که تنها باقیمانده بعد از پیامبران و [[امامان(ع)]] است و در روایات متعددی به آن اشاره شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=امام مهدی در قرآن|سال=1387|نام=مهدی|نام خانوادگی=یوسفیان|ناشر=تهران، بنياد فرهنگی حضرت مهدی موعود|صفحه=78}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیرآسان|سال=1398|نام=محمد جواد|نام خانوادگی=نجفی|ناشر=تهران، کتابفروشی اسلامی|جلد=7|صفحه=364}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ‌نامه مهدویت|سال=1388|نام=خدامراد|نام خانوادگی=سلیمیان|ناشر=تهران، انتشارات بنیاد فرهنگی مهدی موعود|صفحه=41}}</ref> و به حدّی این لقب با آن سرور ارتباط‍‌ پیدا نموده که به صورت لقب اختصاصی حضرتش درآمده است به‌گونه‌ای که تا لفظ بقیة الله گفته می‌شود جز آن حضرت به نظر نمی‌آید؛ شاید سرّ مطلب این باشد که این بقیة الله، بقیۀ تمام بقیة الله‌‌ها‌‌ست و پس از او دیگر بقیة اللهی نیست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=موعودنامه|سال=1389|نام=مجتبی|نام خانوادگی=تونه‌ای|ناشر=قم، انتشارات مشهور|صفحه=171}}</ref>
لذا از آنجا که [[مهدی موعود(ع)]] آخرین پیشوا و بزرگ‌ترین رهبر انقلابی پس از قیام [[پیامبر اسلام(ص)]] است یکی از روشن‌ترین مصادیق «بَقِیَّةُ اللَّه» می‌باشد و از همه به این لقب شایسته‌تر است، به‌خصوص که تنها باقیمانده بعد از پیامبران و [[امامان(ع)]] است و در روایات متعددی به آن اشاره شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=امام مهدی در قرآن|سال=1387|نام=مهدی|نام خانوادگی=یوسفیان|ناشر=تهران، بنياد فرهنگی حضرت مهدی موعود|صفحه=78}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیرآسان|سال=1398|نام=محمد جواد|نام خانوادگی=نجفی|ناشر=تهران، کتابفروشی اسلامی|جلد=7|صفحه=364}}</ref><ref name=":2">{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ‌نامه مهدویت|سال=1388|نام=خدامراد|نام خانوادگی=سلیمیان|ناشر=تهران، انتشارات بنیاد فرهنگی مهدی موعود|صفحه=41}}</ref> و به حدّی این لقب با آن سرور ارتباط‍‌ پیدا نموده که به صورت لقب اختصاصی حضرتش درآمده است به‌گونه‌ای که تا لفظ بقیة الله گفته می‌شود جز آن حضرت به نظر نمی‌آید؛ شاید سرّ مطلب این باشد که این بقیة الله، بقیۀ تمام بقیة الله‌‌ها‌‌ست و پس از او دیگر بقیة اللهی نیست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=موعودنامه|سال=1389|نام=مجتبی|نام خانوادگی=تونه‌ای|ناشر=قم، انتشارات مشهور|صفحه=171}}</ref>


== بقیة الله بودن امام مهدی(ع) در روایات ==
== بقیة الله بودن امام مهدی(ع) در روایات ==
در دعاها، زیارت‌ها و روایات، از [[امام زمان(ع)]] به عنوان "بقیة الله" یاد شده و اشاره به آن است که او ذخیرۀ الهی برای اصلاح جهان و مبارزه با ظالمان و نجات مستضعفان است.<ref>خدامراد سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۴۱.</ref>
در دعاها، زیارت‌ها و روایات، از [[امام زمان(ع)]] به عنوان "بقیة الله" یاد شده و اشاره به آن است که او ذخیرۀ الهی برای اصلاح جهان و مبارزه با ظالمان و نجات مستضعفان است.<ref name=":2" />


امام باقر(ع) فرمودند: {{عربی|أَوَّلُ مَا یَنْطِقُ بِهِ هَذِهِ الْآیَةُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ثُمَّ یَقُولُ أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ خَلِیفَتُهُ وَ حُجَّتُهُ عَلَیْکُمْ فَلَا یُسَلِّمُ عَلَیْهِ مُسَلِّمٌ إِلَّا قَالَ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ}}؛ «نخستین سخن حضرت مهدی(ع) پس از ظهور این آیه است که می‌‌فرماید: «بقیة اللّه برایتان بهتر است اگر ایمان دارید». آنگاه می‌‏فرماید: «منم بقیة اللّه و حجّت و خلیفۀ او در میان شما» در آن زمان هرکس بر آن حضرت سلام کند می‌‏گوید: {{عربی|السَّلَامُ‏ عَلَیْکَ‏ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ‏ فِی‏ أَرْضِهِ}}‏‏»<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۳۳۰، ح۱۶.</ref><ref>خدامراد سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۱۶ ـ ۱۱۸.</ref>
امام باقر(ع) فرمودند: {{عربی|أَوَّلُ مَا یَنْطِقُ بِهِ هَذِهِ الْآیَةُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ثُمَّ یَقُولُ أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ خَلِیفَتُهُ وَ حُجَّتُهُ عَلَیْکُمْ فَلَا یُسَلِّمُ عَلَیْهِ مُسَلِّمٌ إِلَّا قَالَ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ|ترجمه=نخستین سخن حضرت مهدی(ع) پس از ظهور این آیه است که می‌‌فرماید: «بقیة اللّه برایتان بهتر است اگر ایمان دارید». آنگاه می‌فرماید: «منم بقیة اللّه و حجّت و خلیفۀ او در میان شما» در آن زمان هرکس بر آن حضرت سلام کند می‌گوید: السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ}}.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کمال الدین و تمام النعمة|سال=1395|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|ناشر=تهران، نشر اسلامیه|جلد=1|صفحه=330}}</ref><ref name=":0" />


وقتی احمد بن اسحاق بن سعد اشعری به محضر [[امام عسکری(ع)]] شرفیاب شد و دربارۀ جانشین آن حضرت پرسید آن حضرت کودکی خردسال همچون قرص ماه را به او نشان داد. احمد بن اسحاق پرسید: «آیا نشانه‌‏ای هست تا قلبم اطمینان یابد؟» آن کودک زبان گشود و با زبان عربی فصیح فرمودند: {{عربی|أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ‏ فِی‏ أَرْضِهِ‏ وَ الْمُنْتَقِمُ‏ مِنْ‏ أَعْدَائِهِ‏ فَلَا تَطْلُبْ‏ أَثَراً بَعْدَ عَیْنٍ‏ یَا أَحْمَدَ بْنَ‏ إِسْحَاق‏‏‏‏‏‏}}؛ «من بقیة اللّه بر زمین و منتقم از دشمنان او هستم. ای احمد بن اسحاق! بعد از دیدن این کرامت‏، نشانه‌‏ای طلب نکن»<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۳۸۴، ح ۱.</ref><ref>مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص۱۷۱.</ref><ref>خدامراد سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۱۶ ـ ۱۱۸.</ref>
وقتی احمد بن اسحاق بن سعد اشعری به محضر [[امام عسکری(ع)]] شرفیاب شد و دربارۀ جانشین آن حضرت پرسید آن حضرت کودکی خردسال همچون قرص ماه را به او نشان داد. احمد بن اسحاق پرسید: «آیا نشانه‌‏ای هست تا قلبم اطمینان یابد؟» آن کودک زبان گشود و با زبان عربی فصیح فرمودند: {{عربی|أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ‏ فِی‏ أَرْضِهِ‏ وَ الْمُنْتَقِمُ‏ مِنْ‏ أَعْدَائِهِ‏ فَلَا تَطْلُبْ‏ أَثَراً بَعْدَ عَیْنٍ‏ یَا أَحْمَدَ بْنَ‏ إِسْحَاق‏‏‏‏‏‏|ترجمه=من بقیة اللّه بر زمین و منتقم از دشمنان او هستم. ای احمد بن اسحاق! بعد از دیدن این کرامت، نشانه‌ای طلب نکن}}.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کمال الدین و تمام النعمة|سال=1395|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|ناشر=تهران، نشر اسلامیه|جلد=2|صفحه=384}}</ref><ref name=":1" /><ref name=":0" />


در [[دعای ندبه]] آمده است: {{عربی|أَیْنَ‏ بَقِیَّةُ اللَّهِ‏ الَّتِی‏ لَا تَخْلُو مِنَ‏ الْعِتْرَةِ الْهَادِیَة}}؛ «کجاست آن بقیة اللّه که از عترت هدایت‌گر بیرون نیست؟»<ref>سید بن طاووس، الاقبال، ص۲۹۷.</ref> و در [[زیارت آل‌یاسین]] نیز به صورت {{عربی|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِه‏}} به او سلام داده شده است.<ref> ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۵۶۹. (ابن‌مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، تصحیح: جواد قیومی اصفهانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۹ق.)</ref>
در [[دعای ندبه]] آمده است: {{عربی|أَیْنَ‏ بَقِیَّةُ اللَّهِ‏ الَّتِی‏ لَا تَخْلُو مِنَ‏ الْعِتْرَةِ الْهَادِیَة|ترجمه=کجاست آن بقیة اللّه که از عترت هدایت‌گر بیرون نیست؟}}<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=إقبال الأعمال|سال=1367|نام=علی بن موسی|نام خانوادگی=ابن طاووس|ناشر=تهران، دار الکتب الإسلامیة|صفحه=297}}</ref> و در [[زیارت آل‌یاسین]] نیز به صورت {{عربی|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِه‏}} به او سلام داده شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المزار الکبیر|سال=۱۴۱۹|نام=محمد بن جعفر|نام خانوادگی=ابن‌مشهدی|ناشر=قم، انتشارات جامعه مدرسین|صفحه=569}}</ref>


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}

نسخهٔ ‏۳ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۳۲

سؤال

معنای بقیة الله به عنوان یکی از صفات امام زمان چیست؟

قطعه خوشنویسی از آیه ۸۶ سوره هود، که در آن عبارت «بَقِیَّتُ الله» آمده است.
درگاه‌ها


معناشناسی

بَقِیَّةُ الله به‌معنای باقی‌مانده خدا[۱] عبارتی در آیه ۸۶ سوره هود ﴿بَقیّةُ اللّهِ خَیرٌ لکُم اِن کُنتم مُؤمِنین؛ اگر مؤمن باشيد، باقيمانده [حلال‏] خدا براى شما بهتر است و خطاب به قوم شعیب است و مراد از آن «سود و سرمایه حلال» یا «پاداش معنوی» که تا ابد باقی می‌ماند، دانسته شده است.[۲]

کاربرد بَقِیَّتُ اللَّه درباره اهل بیت

بقیة الله در احادیث شیعه به امامان معصوم(ع) تفسیر شده است. ابن‌شهرآشوب گفته است آیه ﴿بَقیّةُ اللّهِ خَیرٌ لکُم اِن کُنتم مُؤمِنین درباره ائمه(ع) نازل شده است.[۳]

در روایتی آمده است: به دستور هشام بن عبدالملک، امام باقر(ع) را به شام بردند. هنگام بازگشت به مدینه هشام فرمان داد بازارها را بر روی آن حضرت و همراهانش ببندند و آنان را از خوراک و آشامیدنی محروم سازند وقتی به یکی از شهرها رسیدند، مردم درِ شهر را بر رویشان بستند و اصحاب آن حضرت به سبب کمبود آب و غذا به زحمت افتادند و به آن بزرگوار شکایت بردند. امام بالای کوهی مشرف به شهر رفت و با صدای بلند فرمودند: «یَا أَهْلَ الْمَدِینَةِ الظَّالِمِ أَهْلُها أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ یَقُولُ اللَّهُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ»؛ ای اهل شهری که مردمانش ستمگرند! به خداوند سبحانه و تعالی سوگند! من بقیة اللّه هستم. خداوند سبحانه و تعالی فرمود: «بقیة اللّه برایتان بهتر است اگر ایمان دارید.[۴][۵][۶]

در زیارت جامعه کبیره آمده است: «السَّلَامُ عَلَی الْأَئِمَّة... وَ بَقِیَّةِ اللَّهِ...»؛ «سلام بر امامان که... بقیة اللّه هستند...»[۷] نجمه مادر گرامی امام رضا(ع) فرمودند: چون فرزندم به دنیا آمد، پسر را در پارچه سفیدی پیچیده به دست پدر دادم، در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفتند و کامش را با آب فرات برداشته به من برگرداندند و فرمودند: «خُذِیهِ فَإِنَّهُ بَقِیَّةُ اللَّهِ تَعَالَی فِی أَرْضِه»؛ «بگیر او را به‌درستی که او بقیه الله عزّ و جلّ‌ است در زمین.»[۸]

بَقِیَّتُ اللَّه بودن امام مهدی(ع)

در آیه ۸۶ سوره هود گرچه مخاطب قوم شعیب‌اند و منظور از «بَقِیَّتُ اللَّه» سود و سرمایه حلال و پاداش الهی است؛ ولی هر موجود نافع که از طرف خداوند برای بشر باقی مانده و مایه خیر و سعادت او گردد، «بَقِیَّتُ اللَّهِ» محسوب می‌شود. از این‌‌رو تمام پیامبران و پیشوایان بزرگ "بقیة الله" هستند، تمام رهبران راستین که پس از مبارزه با یک دشمن سرسخت برای یک قوم و ملت باقی می‌‌مانند از این نظر "بقیة الله" هستند.[۹]

لذا از آنجا که مهدی موعود(ع) آخرین پیشوا و بزرگ‌ترین رهبر انقلابی پس از قیام پیامبر اسلام(ص) است یکی از روشن‌ترین مصادیق «بَقِیَّةُ اللَّه» می‌باشد و از همه به این لقب شایسته‌تر است، به‌خصوص که تنها باقیمانده بعد از پیامبران و امامان(ع) است و در روایات متعددی به آن اشاره شده است.[۱۰][۱۱][۱۲] و به حدّی این لقب با آن سرور ارتباط‍‌ پیدا نموده که به صورت لقب اختصاصی حضرتش درآمده است به‌گونه‌ای که تا لفظ بقیة الله گفته می‌شود جز آن حضرت به نظر نمی‌آید؛ شاید سرّ مطلب این باشد که این بقیة الله، بقیۀ تمام بقیة الله‌‌ها‌‌ست و پس از او دیگر بقیة اللهی نیست.[۱۳]

بقیة الله بودن امام مهدی(ع) در روایات

در دعاها، زیارت‌ها و روایات، از امام زمان(ع) به عنوان "بقیة الله" یاد شده و اشاره به آن است که او ذخیرۀ الهی برای اصلاح جهان و مبارزه با ظالمان و نجات مستضعفان است.[۱۲]

امام باقر(ع) فرمودند: «أَوَّلُ مَا یَنْطِقُ بِهِ هَذِهِ الْآیَةُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ثُمَّ یَقُولُ أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ خَلِیفَتُهُ وَ حُجَّتُهُ عَلَیْکُمْ فَلَا یُسَلِّمُ عَلَیْهِ مُسَلِّمٌ إِلَّا قَالَ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ؛ نخستین سخن حضرت مهدی(ع) پس از ظهور این آیه است که می‌‌فرماید: «بقیة اللّه برایتان بهتر است اگر ایمان دارید». آنگاه می‌فرماید: «منم بقیة اللّه و حجّت و خلیفۀ او در میان شما» در آن زمان هرکس بر آن حضرت سلام کند می‌گوید: السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ».[۱۴][۵]

وقتی احمد بن اسحاق بن سعد اشعری به محضر امام عسکری(ع) شرفیاب شد و دربارۀ جانشین آن حضرت پرسید آن حضرت کودکی خردسال همچون قرص ماه را به او نشان داد. احمد بن اسحاق پرسید: «آیا نشانه‌‏ای هست تا قلبم اطمینان یابد؟» آن کودک زبان گشود و با زبان عربی فصیح فرمودند: «أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ‏ فِی‏ أَرْضِهِ‏ وَ الْمُنْتَقِمُ‏ مِنْ‏ أَعْدَائِهِ‏ فَلَا تَطْلُبْ‏ أَثَراً بَعْدَ عَیْنٍ‏ یَا أَحْمَدَ بْنَ‏ إِسْحَاق‏‏‏‏‏‏؛ من بقیة اللّه بر زمین و منتقم از دشمنان او هستم. ای احمد بن اسحاق! بعد از دیدن این کرامت، نشانه‌ای طلب نکن».[۱۵][۶][۵]

در دعای ندبه آمده است: «أَیْنَ‏ بَقِیَّةُ اللَّهِ‏ الَّتِی‏ لَا تَخْلُو مِنَ‏ الْعِتْرَةِ الْهَادِیَة؛ کجاست آن بقیة اللّه که از عترت هدایت‌گر بیرون نیست؟»[۱۶] و در زیارت آل‌یاسین نیز به صورت «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ فِي أَرْضِه‏» به او سلام داده شده است.[۱۷]


مطالعه بیشتر

  1. زریاب، عباس، «بقیة الله»، در دانشنامه جهان اسلام،‌ ج۳، تهران، بنیاد دایره‌المعارف اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش.
  2. حضرت بقیة الله صلوات الله علیه، محمد شجاعی، تهران، سروش، ۱۳۹۷ش.
  3. بقیه الله ذخیره همه خوبی‌ها، ناصر نظارات.

منابع

  1. قرشی، علی اکبر (۱۴۱۲). قاموس قرآن. ج۱. تهران، دارالکتب الاسلامیه. ص۲۱۷.
  2. طبرسی، فضل بن حسن (۱۳۷۲). مجمع البيان فى تفسير القرآن. ج۵. تهران؛ انتشارات ناصر خسرو. ص۲۸۶.
  3. ابن شهر آشوب، محمد بن علی (۱۳۷۹). مناقب آل ابی‌طالب. ج۳. قم، نشر علامه. ص۱۰۹.
  4. کلینی، محمد بن یعقوب (۱۴۰۷). الکافی. ج۱. تهران، دارالکتب الاسلامیه. ص۴۷۱.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ سلیمیان، خدامراد (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه مهدویت. تهران، انتشارات بنیاد فرهنگی مهدی موعود. ص۱۱۶ ـ ۱۱۸.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ تونه‌ای، مجتبی (۱۳۸۹). موعودنامه. قم، انتشارات مشهور. ص۱۷۱.
  7. ابن بابویه، محمد بن علی (۱۴۱۳). من لایحضره الفقیه. ج۲. قم، انتشارات جامعه مدرسین. ص۶۰۹.
  8. ابن بابویه، محمد بن علی (۱۳۷۸). عیون اخبار الرضا. ج۱. تهران، نشر جهان. ص۲۰.
  9. سلیمیان، خدامراد (۱۳۸۵). درسنامه مهدویت. ج۱. قم، انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود. ص۲۱۹ ـ ۲۲۱.
  10. یوسفیان، مهدی (۱۳۸۷). امام مهدی در قرآن. تهران، بنياد فرهنگی حضرت مهدی موعود. ص۷۸.
  11. نجفی، محمد جواد (۱۳۹۸). تفسیرآسان. ج۷. تهران، کتابفروشی اسلامی. ص۳۶۴.
  12. ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ سلیمیان، خدامراد (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه مهدویت. تهران، انتشارات بنیاد فرهنگی مهدی موعود. ص۴۱.
  13. تونه‌ای، مجتبی (۱۳۸۹). موعودنامه. قم، انتشارات مشهور. ص۱۷۱.
  14. ابن بابویه، محمد بن علی (۱۳۹۵). کمال الدین و تمام النعمة. ج۱. تهران، نشر اسلامیه. ص۳۳۰.
  15. ابن بابویه، محمد بن علی (۱۳۹۵). کمال الدین و تمام النعمة. ج۲. تهران، نشر اسلامیه. ص۳۸۴.
  16. ابن طاووس، علی بن موسی (۱۳۶۷). إقبال الأعمال. تهران، دار الکتب الإسلامیة. ص۲۹۷.
  17. ابن‌مشهدی، محمد بن جعفر (۱۴۱۹). المزار الکبیر. قم، انتشارات جامعه مدرسین. ص۵۶۹.