پرش به محتوا

ادامه نیافتن امامت از نسل امام حسن(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

جز جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی ='
Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها)
مستند سازی مطالب از منابع اولیه
خط ۱۵: خط ۱۵:
نبوت و امامت در نسل حضرت ابراهیم(ع) قرار داده شد و هر کدام که لیاقت چنین مقامی را داشتند، به این مقام رسیدند. گاهی پدر و پسر به ترتیب به مقام نبوت نایل می‌آمدند مانند [[داود(ع)]] و [[سلیمان(ع)]] و نبوت در میان فرزندان یک پیامبر ادامه نیافت.
نبوت و امامت در نسل حضرت ابراهیم(ع) قرار داده شد و هر کدام که لیاقت چنین مقامی را داشتند، به این مقام رسیدند. گاهی پدر و پسر به ترتیب به مقام نبوت نایل می‌آمدند مانند [[داود(ع)]] و [[سلیمان(ع)]] و نبوت در میان فرزندان یک پیامبر ادامه نیافت.


امامتِ [[امامان شیعه]] نیز بعد از شهادت [[امام حسن(ع)]]، به [[امام حسین(ع)]] رسید و بعد از آن در نسل فرزندان ایشان امامت ادامه یافت<ref>سبحانی، جعفر، راهنمای حقیقت، نشر مشعر، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش، ص۳۷۹.</ref> و این چیزی بوده که خداوند خواسته بود. این مطلب ارتباطی با فضایل امام حسن(ع) یا امام حسین(ع) ندارد بلکه هر دوی ایشان امامان معصوم و [[سید جوانان اهل‌بهشت]] هستند.
امامتِ [[امامان شیعه]] بعد از شهادت [[امام حسن(ع)]]، به [[امام حسین(ع)]] رسید و بعد از آن در نسل فرزندان ایشان امامت ادامه یافت<ref>سبحانی، جعفر، راهنمای حقیقت، نشر مشعر، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش، ص۳۷۹.</ref> <ref>ابن بابویه، محمد بن علی، علل الشرائع، تحقيق : محمد صادق بحر العلوم، نجف، منشورات المكتبه الحيدريه ومطبعتها ، ۱۳۸۵ق- ۱۹۶۶م، ج۱، ص۲۱۱.</ref> و این چیزی بوده که خداوند خواسته بود.<ref>مفید، محمد بن محمد، المسائل الجاروديه، تحقيق : محمد كاظم مدير شانجي، بیروت، دار المفيد للطباعه والنشر والتوزيع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ص۳۵.</ref> این مطلب ارتباطی با فضایل امام حسن(ع) یا امام حسین(ع) ندارد، بلکه هر دوی ایشان امام<ref>مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، تحقيق : مؤسسه آل البيت(ع) لتحقيق التراث، بیروت، دار المفيد للطباعه والنشر والتوزيع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ج۲، ص30.</ref> و [[سید جوانان اهل‌بهشت]] <ref>ابن شاذان قمی، محمد بن أحمد، مائه منقبه، قم، مدرسه الإمام المهدي، چاپ اول، ۱۴۰۷ق، ص۱۸.</ref><ref>مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، تحقيق : مؤسسه آل البيت(ع) لتحقيق التراث، بیروت، دار المفيد للطباعه والنشر والتوزيع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ج۲، ص۲۷.</ref> <ref>ابن حنبل، احمد بن حنبل، مسند أحمد، بیروت، دار صادر، بی‌تا، ج۳، ص۳. ص۶۲. ص۶۴. ص۸۲. ج۵، ص۳۹۱.</ref> <ref>قزوینی، محمد بن يزيد، سنن ابن ماجه، تحقيق : تحقيق وترقيم وتعليق: محمد فؤاد عبد الباقي، بیروت، دار الفكر للطباعه والنشر والتوزيع، بی‌تا، ج۱، ص۴۴.</ref> هستند.


{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}

نسخهٔ ‏۲۳ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۱۲


سؤال

چرا امامان پس از امام حسن(ع) از نسل ایشان نبودند؟

درگاه‌ها


امامت منصبی است که از طرف خداوند انتخاب می‌شود و هیچ فردی حتی پیامبر(ص) حق دخالت در این مسئله را ندارد. پیامبر(ص) و امامان فقط حق معرفی امام بعد از خود را دارند. امامت یک امر وراثتی نیست بلکه لیاقت فرد در این مسئله اهمیت دارد. امام کسی است که از امتحانات الهی موفق بیرون آید و ‌کسی به این جهت که پدرش امام بوده، نمی‌تواند امام باشد.[۱]

زمانی که حضرت ابراهیم(ع) به عنوان امام از طرف خداوند منصوب شد، خداوند در جواب درخواست حضرت ابراهیم(ع) مبنی بر این که مقام امامت را در نسل او قرار دهد، پاسخ داد: پیمان من [که امامت و پیشوایی است] به ستمکاران نمی‌رسد. ﴿هنگامی که ابراهیم را پروردگارش به اموری [دشوار و سخت] آزمایش کرد، پس او همه را به طور کامل به انجام رسانید، پروردگارش فرمود: من تو را برای همه مردم پیشوا و امام قرار دادم. ابراهیم گفت: و از دودمانم [نیز پیشوایانی برگزین]. [پروردگار] فرمود: پیمان من [که امامت و پیشوایی است] به ستمکاران نمی رسد(سوره بقره:آیه ۱۲۴)

نبوت و امامت در نسل حضرت ابراهیم(ع) قرار داده شد و هر کدام که لیاقت چنین مقامی را داشتند، به این مقام رسیدند. گاهی پدر و پسر به ترتیب به مقام نبوت نایل می‌آمدند مانند داود(ع) و سلیمان(ع) و نبوت در میان فرزندان یک پیامبر ادامه نیافت.

امامتِ امامان شیعه بعد از شهادت امام حسن(ع)، به امام حسین(ع) رسید و بعد از آن در نسل فرزندان ایشان امامت ادامه یافت[۲] [۳] و این چیزی بوده که خداوند خواسته بود.[۴] این مطلب ارتباطی با فضایل امام حسن(ع) یا امام حسین(ع) ندارد، بلکه هر دوی ایشان امام[۵] و سید جوانان اهل‌بهشت [۶][۷] [۸] [۹] هستند.


منابع

  1. قرائتی، محسن، تفسیر نور، مؤسسه در راه حق، چاپ دوم، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۲۵۳.
  2. سبحانی، جعفر، راهنمای حقیقت، نشر مشعر، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش، ص۳۷۹.
  3. ابن بابویه، محمد بن علی، علل الشرائع، تحقيق : محمد صادق بحر العلوم، نجف، منشورات المكتبه الحيدريه ومطبعتها ، ۱۳۸۵ق- ۱۹۶۶م، ج۱، ص۲۱۱.
  4. مفید، محمد بن محمد، المسائل الجاروديه، تحقيق : محمد كاظم مدير شانجي، بیروت، دار المفيد للطباعه والنشر والتوزيع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ص۳۵.
  5. مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، تحقيق : مؤسسه آل البيت(ع) لتحقيق التراث، بیروت، دار المفيد للطباعه والنشر والتوزيع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ج۲، ص30.
  6. ابن شاذان قمی، محمد بن أحمد، مائه منقبه، قم، مدرسه الإمام المهدي، چاپ اول، ۱۴۰۷ق، ص۱۸.
  7. مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، تحقيق : مؤسسه آل البيت(ع) لتحقيق التراث، بیروت، دار المفيد للطباعه والنشر والتوزيع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ج۲، ص۲۷.
  8. ابن حنبل، احمد بن حنبل، مسند أحمد، بیروت، دار صادر، بی‌تا، ج۳، ص۳. ص۶۲. ص۶۴. ص۸۲. ج۵، ص۳۹۱.
  9. قزوینی، محمد بن يزيد، سنن ابن ماجه، تحقيق : تحقيق وترقيم وتعليق: محمد فؤاد عبد الباقي، بیروت، دار الفكر للطباعه والنشر والتوزيع، بی‌تا، ج۱، ص۴۴.