فواید کنترل خشم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}


کنترل خشم، دارای فوایدی مانند قدرتمند شدن [[روح]]، دوراندیشی، محبوبیت نزد [[خدا]] و دوری از [[عذاب]] دارد.


در [[آیه|آیات]] و [[روایت|روایات]] به فواید کنترل خشم اشاره شده، که برخی از آنها چنین است:


<nowiki>قرآن شريف، در آيات زيادي به پيشگيري و درمان عصبانيت و خشم شديد، تشويق مي‌كند و مي‌فرمايد: {{قرآن|والذين يُنفقون في السّرّا و الضّرّاء و الكاظمينَ الغَيظَ...</nowiki><ref>آل عمران/۱۳۴.</ref>؛ همان‌ها كه در توانگري و تنگدستي، انفاق مي‌كنند و خشم خود را فرو مي‌برند و از خطاي مردم در مي‌گذرند و خدا نيكوكاران را دوست دارد.
'''تقوا''': بر اساس آیه {{قرآن|الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظ
| سوره = آل‌عمران
| آیه = ۱۳۴
| ترجمه = آنان که در گشایش و تنگ دستی انفاق می کنند، و خشم خود را فرو می برند
}} کسانی که خشم خود را مهار می‌کنند، از [[پرهیزکاری|پرهیزکاران]] شمرده شده‌اند.  


كسي كه مي‌خواهد محبوب خدا بشود بايد از مال بگذرد و خشم و غضب را فرو برد.<ref>تفسير نور، قم: مؤسسه در راه حق، سوم، ۱۳۷۵، ج۲، ص۱۸۰.</ref> بيشتر آيات و روايات در راستاي عصبانيت و غيظ و غضب، جنبه پيشگيري دارد تا درماني. اسلام عزيز مي‌خواهد انسان‌ها اصلاً خشم نكنند و عصباني نشوند. از اين جهت قرآن شريف در آيه ي ۸۳ و ۸۴ از سوره يوسف، در آيه‌ي ۵۸ از سوره نمل و در آيه ۳۷ از سوره شوري، در مورد فرو بردن خشم و پيشگيري آن تشويق مي‌كند. روايات بسياري در راستاي پيشگيري و درمان خشم و عصبانيت وارد شده است كه اشاره به بعضي از آنها جالب توجه است:
'''محبوبیت نزد خدا''': کنترل خشم، یکی از مواردی ذکر شده که [[انسان]] را نزد [[خدا]] محبوب می‌کند.<ref>تفسير نور، قم: مؤسسه در راه حق، سوم، ۱۳۷۵، ج۲، ص۱۸۰.</ref>  


'''دوری از خشم خدا''': بنا بر [[روایت|روایتی]] از [[امام صادق(ع)]]، در [[تورات]] نوشته شده: «ای فرزند آدم، من را به هنگام خشم خود به یادآور، تا تو را به هنگام خشم خود به یاد آورم».<ref>کلینی، کافی، ج۲، ص۳۰۴.</ref>


رسول اسلام مي‌فرمايد: «اَحزمُ النّاس الكظمَهم لِلغيظ»؛<ref>. نهج‌الفصاحه، ح ۹۵، ص۱۷.</ref> آن كه در فرو بردن خشم از ديگران بيشتر است از همه كس دورانديش‌تر است، در جاي ديگر مي‌فرمايد: «مي‌خواهيد شما را با آن كس كه از همه زورمندتر است، رهبري كنم؟ آن كه هنگام خشم بهتر خود را نگاه مي‌دارد.<ref>. نهج‌الفصاحه، ح۴۶۳، ص۸۷.</ref>
'''دوری از عذاب''': بنا بر روایتی از [[پیامبر(ص)]]، کسی که خشم خود را مهار کند، خدا [[عذاب]] را از او دور می‌کند.<ref>مجلسی، محمد باقر، ج۷۳، حدیث ۷، ص۲۶۳.</ref>


'''قدرت روح:''' در روایتی، پیامبر(ص) قدرتمندترین فرد را کسی دانسته که خشم خود را مهار می‌کند.<ref>نهج‌الفصاحه، ح۴۶۳، ص۸۷.</ref>


بر اساس روایتی از امام صادق(ع)، در تورات نوشته شده: «ای فرزند آدم، من را به هنگام خشم خود به یادآور، تا تو را به هنگام خشم خود به یاد آورم».<ref>کلینی، کافی، ج۲، ص۳۰۴.</ref>
'''دوراندیشی:''' بر اساس روایتی از رسول خدا(ص)، دوراندیش‌ترین فرد کسی است که در مهار خشم خود مٰؤفق‌تر است.<ref>. نهج‌الفصاحه، ح ۹۵، ص۱۷.</ref>
 
 
بنا بر روایتی از پیامبر(ص)، کسی که خشم خود را مهار کند، خدا عذاب را از او دور می‌کند.<ref>مجلسی، محمد باقر، ج۷۳، حدیث ۷، ص۲۶۳.</ref>
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}

نسخهٔ ‏۳۰ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۰۴

سؤال
فواید کنترل خشم جیست؟


کنترل خشم، دارای فوایدی مانند قدرتمند شدن روح، دوراندیشی، محبوبیت نزد خدا و دوری از عذاب دارد.

در آیات و روایات به فواید کنترل خشم اشاره شده، که برخی از آنها چنین است:

تقوا: بر اساس آیه ﴿الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظ؛ آنان که در گشایش و تنگ دستی انفاق می کنند، و خشم خود را فرو می برند(آل‌عمران:۱۳۴) کسانی که خشم خود را مهار می‌کنند، از پرهیزکاران شمرده شده‌اند.

محبوبیت نزد خدا: کنترل خشم، یکی از مواردی ذکر شده که انسان را نزد خدا محبوب می‌کند.[۱]

دوری از خشم خدا: بنا بر روایتی از امام صادق(ع)، در تورات نوشته شده: «ای فرزند آدم، من را به هنگام خشم خود به یادآور، تا تو را به هنگام خشم خود به یاد آورم».[۲]

دوری از عذاب: بنا بر روایتی از پیامبر(ص)، کسی که خشم خود را مهار کند، خدا عذاب را از او دور می‌کند.[۳]

قدرت روح: در روایتی، پیامبر(ص) قدرتمندترین فرد را کسی دانسته که خشم خود را مهار می‌کند.[۴]

دوراندیشی: بر اساس روایتی از رسول خدا(ص)، دوراندیش‌ترین فرد کسی است که در مهار خشم خود مٰؤفق‌تر است.[۵]

منابع

  1. تفسير نور، قم: مؤسسه در راه حق، سوم، ۱۳۷۵، ج۲، ص۱۸۰.
  2. کلینی، کافی، ج۲، ص۳۰۴.
  3. مجلسی، محمد باقر، ج۷۳، حدیث ۷، ص۲۶۳.
  4. نهج‌الفصاحه، ح۴۶۳، ص۸۷.
  5. . نهج‌الفصاحه، ح ۹۵، ص۱۷.