پیامدهای غیبت کردن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}}پیامدهای غیبت چیست؟{{پایان سوال}} | {{سوال}}پیامدهای غیبت چیست؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}غیبت | {{پاسخ}}پیامدهای غیبت به دو بخش دنیوی و اخروی تقسیم شده است. ایجاد بیاعتمادی نسبت به غیبت کننده و ایجاد [[کینه]] و دشمنی در جامعه، برخی از پیامدهای دنیوی [[غیبت]] است. | ||
یکی از پیامدهای اخروی غیبت، از میان رفتن حسنات و نیکی‌ها است. بر اساس [[روایت|روایات]]، نخستین کسی که به [[دوزخ]] می‌رود شخص غیبت کننده است. | |||
== پیامدهای دنیوی == | == پیامدهای دنیوی == | ||
نسخهٔ ۲۹ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۱۸
پیامدهای غیبت به دو بخش دنیوی و اخروی تقسیم شده است. ایجاد بیاعتمادی نسبت به غیبت کننده و ایجاد کینه و دشمنی در جامعه، برخی از پیامدهای دنیوی غیبت است.
یکی از پیامدهای اخروی غیبت، از میان رفتن حسنات و نیکی‌ها است. بر اساس روایات، نخستین کسی که به دوزخ می‌رود شخص غیبت کننده است.
پیامدهای دنیوی
برخی از پیامدهای دنیوی غیبت چنین است:
- ایجاد بیاعتمادی: غیبت کردن باعث می‌شود دیگران گمان کنند همانطور که غیبت کننده نزد آنها از دیگران غیبت می‌کند، نزد دیگران نیز، غیبت آنها را می‌کند. این گمان، باعث ایجاد بیاعتمادی نسبت به غیبت‌کننده می‌شود.
- ایجاد کینه و دشمنی: اگر غیبت شونده از سخنی که در غیاب او گفته شده با خبر شود ناراحت شده و ممکن است کینهٔ غیبت کننده را به دل گرفته و به دشمنی با او بپردازد. غیبت باعث ایجاد کینه و دشمنی در جامعه می‌شود.[۱]
- رسوایی: بر اساس روایات، کسی که دنبال رسوا کردن دیگران است، خدا او را رسوا خواهد کرد.[۲]
پیامدهای اخروی
بر پایه روایات، غیبت حسنات و نیکی‌های انسان را از بین می‌برد.[۳] بنا بر روایتی، شخصی روز قیامت کارهای خوب خود را در نامه اعمالش نمی‌بیند. وقتی از چراییِ آن سؤال می‌کند، پاسخ می‌شوند اعمال تو با غیبت کردن مردم از بین رفته است. شخص دیگری کارهای خوبی را در نامه اعمالش می‌بیند که از او نیست. وقتی از چراییِ آن سؤال می‌کند، پاسخ می‌شوند کارهای نیک کسی که از تو غیبت کرد به تو داده شد.[۴]
در روایتی، امام علی(ع) غیبت را خورشت سگان جهنم معرفی کرده[۵] و در روایتی دیگر، نخستین کسی که به دوزخ می‌رود شخص غیبت کننده دانسته شده است.[۶]
مطالعه بیشتر
- آفات زبان، محسن غفاری، تهران، پیام آزادی.
منابع
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دار الکتب الاسلامیه، چاپ هفدهم، ۱۳۷۸، ج۲۲، ص۱۸۹.
- ↑ چهل حدیث، ص۲۵۹.
- ↑ محدث نوری، مستدرک الوسایل، مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، چاپ دوم، ۱۴۰۸، ج۹، ص۱۲۶.
- ↑ بحار الانوار، ج۷۴، ص۳۸۳.
- ↑ نگاه کنید به محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، انتشارات دار الحدیث، چاپ اول، ج۳، ص۲۳۴۰.
- ↑ حجرات:۱۲.