مدت بارداری حضرت مریم(س): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
خط ۱۹: خط ۱۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = تاریخ
  | شاخه اصلی =زنان اسوه
  | شاخه فرعی۱ = زنان اسوه
  | شاخه فرعی۱ = حضرت مریم
  | شاخه فرعی۲ = حضرت مریم
  | شاخه فرعی۲ =  
  | شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}

نسخهٔ ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۰۲

سؤال

مریم(س) که با معجزه باردار شد، چه مدت، دوره بارداری را گذراند؟

قرآن بارداری حضرت مریم را به‌صورت معجزه و بدون ارتباط جنسی دانسته اما در مورد دوره بارداری حضرت مریم سخنی نمی‌گوید.[۱] آیت الله مکارم شیرازی از مفسران شیعه معتقد است اين موضوع تاثير چندانى در هدف اين داستان ندارد.[۱] روايات نیز در اين زمينه نيز مختلف است.[۱]

برخی مفسران دوره بارداری مریم(ع)‌ را به مانند دیگر زنان دانسته و معتقدند خداوند مدح مریم در این واقعه را در قرآن آورده و اگر دوره بارداری مریم معجزه و کمتر از زنان دیگر بود، باید در قرآن می‌آمد. نبود این مسئله نشان می‌دهد مریم به مانند دیگر زنان دوره بارداری را گذرانده است.[۲] همچنین ترس مریم از تهمت دیگران نشانه دیگری است که مردم این فرزند را از او دانسته و الا در صورت دوره حمل یک ساعته، کسی احتمال نمی‌داد این فرزند او باشد و به او تهمت بزند. ابن‌کثیر عالم اهل‌سنت قرن هشتم[۲] و طنطاوی مفسر معاصر اهل‌سنت[۳] این قول را مشهور دانسته است.

گروهی معتقدند دوره بارداری مریم(ع) نیز معجزه بوده و دوره بارداری مریم یک ساعت بوده است.[۴] این افراد معتقدند خداوند بلافاصله پس از داستان بارداری به ماجرای زایمان مریم پرداخته و در اینجا از حرف فاء استفاده کرده که به معنای تعقیب و پشت سرهم بودن است.[۴] برخی روایات نیز این قول را تأیید می‌کند.[۴]

محمدتقی مدرسی از مفسران معاصر شیعه معتقد دوره شش ماه بارداری قوی‌تر بوده و برخی روایات نیز آن‌را تأیید می‌کند.[۵] اقوال دیگری مانند هشت ماه[۶] و ... نیز ذکر شده است.[۷]

جستارهای وابسته


منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج‏۱۳، ص۴۰، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ابن‌کثیر دمشقی، تفسیر القرآن العظیم، ج۵، ص۱۹۶، بیروت، دارالکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، ۱۴۱۹ق.
  3. طنطاوی، التفسیر الوسیط للقرآن الکریم، ج۹، ص۲۷، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۱۴، ص۲۲۵، بیروت، مؤسسة الطبع و النشر، ۱۴۱۰ق.
  5. مدرسی، سید محمد تقی، من هدی القرآن، ج۷، ص۳۱،‌ تهران، دارمحبی الحسین، ۱۴۱۹ق.
  6. شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۷، ص۱۲۰، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.
  7. فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۱، ص۵۲۵، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.