حقیقت توسل: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
[[ar:حقیقة التوسل]] | [[ar:حقیقة التوسل]] | ||
[[en:Reality of Tawassul]] | |||
[[es:La legitimidad de la intermediación]] | [[es:La legitimidad de la intermediación]] | ||
[[ps:توسل او د هغه حقیقت]] | [[ps:توسل او د هغه حقیقت]] | ||
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۴۱
حقیقت توسل چیست؟ آیا از نظر آیات و روایات اسلامی توسل به غیر خدا جایز است؟
توسل به معنای واسطه قرار دادن شخص یا چیزی نزد خداوند، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت‌ها است. به اعتقاد شیعیان، توسل از اموری است که در قرآن و روایات به آن توصیه شده و نمونه‌های بسیاری از آن در دعاها و زیارت امامان شیعه وجود دارد. توسل می‌تواند به هر شخص یا هر چیزی مانند پیامبران، اولیاء الهی و فرشتگان باشد که نزد خداوند محترم است.
مفهوم شناسی
توسل در لغت به معنای تقرب جستن یا چیزی که باعث تقرب به دیگری از روی علاقه و رغبت است، می‌باشد.[۱] توسل در اصطلاح، وسیله قرار دادن موجود ارزشمندی در جهت رسیدن به اهداف و قرب الهی را توسل می‌نامند.[۲]
توسل در قرآن
آیات متعددی در قرآن به توسل اشاره کرده‌اند:
- ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ؛ ای مؤمنان، پرهیزکار باشید و به سوی خدا، وسیله فراهم سازید و در راه او مبارزه کنید، باشد که رستگار گردید.﴾(مائده:۳۵) در این آیه، دستوری درباره «وسیله» به افراد با ایمان داده شده است. مفسران وسیله در این آیه را دارای معنای وسیعی دانسته‌اند و هر کار و هر چیزی که باعث نزدیک شدن به خداوند شود را شامل می‌گردد.
- در قرآن آمده:﴿اگر آن‌ها هنگامی که به خویشتن ستم کردند (و مرتکب گناهی شدند) به نزد تو می‌آمدند و از خداوند طلب عفو و بخشش می‌کردند و رسول نیز برای آن‌ها طلب عفو می‌کرد، خدا را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند.﴾(نساء:۶۴) همچنین برادران یوسف به پدرشان گفتند﴿ای پدر! برای ما از درگاه خدا استغفار و طلب بخشش نما، که ما خطاکار هستیم﴾[۳] از این دو آیه چنین استفاده شده که انبیاء و اولیاء، می‌توانند میان خدا و بندگان گناه‌کار، واسطه شوند و خداوند انسان‌ها را مورد عفو خویش قرار می‌دهد.
توسل در روایات اهل‌سنت
روایات متعددی در میان شیعیان و اهل سنت توسل به معنای مذکور را تأیید می‌کند. این روایات بسیار است و در کتاب‌های متعددی از جمله منابع اهل‌سنت، نقل شده است:
- احمد بن حنبل از عالمان بزرگ اهل‌سنت، از عثمان بن حنیف، نقل می‌کند:
«مردی نابینا نزد پیامبر آمد و گفت: از خدا بخواه تا مرا عافیت بخشد، ... پیامبر به او گفت تا وضو بگیرد و دو رکعت نماز بخواند. سپس چنین دعا بخواند: پروردگارا! من از تو درخواست می‌کنم و به وسیله محمد، پیامبر رحمت به تو روی می‌آورم. ای محمد من در مورد نیازم به وسیله تو به پروردگار خویش متوجه می‌شوم تا حاجتم را برآورده فرمایی، خدایا او را شفیع من گردان».[۴] از این روایت استفاده شده که توسل به پیامبر اسلام(ص) به منظور برآورده شدن نیاز، جایز است.[۵]
- همچنین توسل به‌وسیله اهل‌بیت پیامبر(ص) نیز نقل شده است: «خاندان پیامبر وسیله من هستند، آن‌ها در پیشگاه او سبب تقرّب من می‌باشند. امیدوارم به سبب آن‌ها فردای قیامت نامه عمل من به دست راست من سپرده شود».[۶]
توسل به غیر خدا
هدف از توسل نزدیک شدن به خداوند و برآورده شدن حاجت‌ها است. توسل جستن به انبیاء و معصومان(ع) اگر در راستای نزدیک شدن به خداوند باشد، در قرآن و روایات بسیاری به آن توصیه شده است. همچنین سوگند دادن خدا به مقام پیامبران، امامان(ع) و بندگان صالح و مؤمن خدا، جزء مفهوم وسیع توسل است.[۷]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، دار احیاءالتراث العربی، ج۱۵، ص۳۰۱.
- ↑ حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص۱۴۳.
- ↑ یوسف/ ۹۷.
- ↑ آلوسی، شهاب الدین، سید المحمود روح المعانی، بیروت، انتشارات دار احیاء التراث العربی، ج۶، ص۱۲۵.
- ↑ حسینی نسب، سیدرضا، شیعه پاسخ می‌دهد، نشر مشعر، چاپ دوم، ص۱۴۷.
- ↑ السمهودی، نورالدین، دار احیاءالتراث العربی، بیروت، مجلد دوم (ج ۳ و ۴)، ص۱۳۷۱.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ هفتم، ج۴، ص۳۶۵.