مقصود از اهلبیت در آیه تطهیر: تفاوت میان نسخهها
جز (Rezapour صفحهٔ آیه تطهیر را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به مقصود از اهلبیت در آیه تطهیر منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| آیات مرتبط = | | آیات مرتبط = | ||
}} | }} | ||
'''اهلبیت در آیه تطهیر''' در نگاه شیعه و بسیاری از اهلسنت، اسم خاص برای [[حضرت محمد(ص)]]، [[علی(ع)]]، [[فاطمه(س)]] و [[حسنین(ع)]] است. روایات شیعه و اهلسنت بر این مطلب تأکید کردهاند. | |||
برخی از علمای شیعه دلیلی ذکر کردهاند، که اگر اهل بیت شامل زنان پیامبر نیز میبود، باید توسط ایشان یا اطرافیان ایشان، این فضیلت ذکر میشد، در حالی که هیچیک از این افراد به این فضیلت اشارهای نکردهاند. | |||
آیه ۳۳ [[سوره احزاب]]، آیه تطهیر نام دارد. آیه تطهیر در میان هفت آیهای که خطاب به زنان پیامبر(ص) وارد شده است، آمده است. این هفت آیه، خطاب به همسران پیامبر(ص) است که با عتاب، تهدید به طلاق و عذاب و دستور به خانه نشینی همراه است، در حالی که خطاب در آیه تطهیر، با اکرام و احترام است، همچنین ضمائر در این هفت آیه مؤنث است، در حالیکه ۲ ضمیر در آیه تطهیر مذکر میباشد. | آیه ۳۳ [[سوره احزاب]]، آیه تطهیر نام دارد. آیه تطهیر در میان هفت آیهای که خطاب به زنان پیامبر(ص) وارد شده است، آمده است. این هفت آیه، خطاب به همسران پیامبر(ص) است که با عتاب، تهدید به طلاق و عذاب و دستور به خانه نشینی همراه است، در حالی که خطاب در آیه تطهیر، با اکرام و احترام است، همچنین ضمائر در این هفت آیه مؤنث است، در حالیکه ۲ ضمیر در آیه تطهیر مذکر میباشد. | ||
== متن آیه == | == متن آیه == |
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۳
مراد از عبارت «اهل البیت» در آیه تطهیر چیست؟ با توجه به سیاق آیات آیا زنان پیامبر(ص) شامل این آیه میباشند؟
مشخصات آیه | |
---|---|
واقع در سوره | سوره احزاب |
شماره آیه | ۳۳ |
جزء | ۲۲ |
اطلاعات محتوایی | |
شأن نزول | اهل بیت(ع) |
مکان نزول | مدینه |
درباره | اراده خداوند بر پاکی اهل بیت(ع) از رجس و پلیدی |
اهلبیت در آیه تطهیر در نگاه شیعه و بسیاری از اهلسنت، اسم خاص برای حضرت محمد(ص)، علی(ع)، فاطمه(س) و حسنین(ع) است. روایات شیعه و اهلسنت بر این مطلب تأکید کردهاند.
برخی از علمای شیعه دلیلی ذکر کردهاند، که اگر اهل بیت شامل زنان پیامبر نیز میبود، باید توسط ایشان یا اطرافیان ایشان، این فضیلت ذکر میشد، در حالی که هیچیک از این افراد به این فضیلت اشارهای نکردهاند.
آیه ۳۳ سوره احزاب، آیه تطهیر نام دارد. آیه تطهیر در میان هفت آیهای که خطاب به زنان پیامبر(ص) وارد شده است، آمده است. این هفت آیه، خطاب به همسران پیامبر(ص) است که با عتاب، تهدید به طلاق و عذاب و دستور به خانه نشینی همراه است، در حالی که خطاب در آیه تطهیر، با اکرام و احترام است، همچنین ضمائر در این هفت آیه مؤنث است، در حالیکه ۲ ضمیر در آیه تطهیر مذکر میباشد.
متن آیه
﴿ | اِنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ اَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطهیرًا
خدا فقط میخواهد آلودگی را از شما خاندان [پیامبر] بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند. احزاب:۳۳ |
﴾ |
معنای لغوی و اصطلاحی اهل بیت
اهل در لغت به معنای انس همراه با تعلق خاطر و وابستگی است که شدّت و ضعف در اهلیت به شدت و ضعف در انس و تعلق، بستگی دارد، از این رو ممکن است از کسی که وابستگی و تعلق خاطری با او نیست سلب اهلیت شود هر چند جزء فرزندان انسان باشد چنانکه در قرآن، خداوند به حضرت نوح میفرماید: ﴿إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِکَ﴾[۱] او از اهل تو نیست (فرزندت). بیت به معنای خانه است جایی که انسان شبانگاه در آنجا پناه میگیرد.
ترکیب أهل بیت در فرهنگ مسلمانان اعم از شیعه و سنی معنای خاصی محدود تر از معنای لغوی پیدا کرده و برای افراد خاصی علم شده است. چنانکه علامّه طباطبایی در تفسیر المیزان چنین آورده است که اهل بیت در قرآن عَلَم و اسم خاص برای ۵ تن آل عبا میباشد»[۲]
آیات هفتگانه همسران پیامبر(ص)
آیه تطهیر، در ضمن آیات هفتگانهای واقع شده که احکامی را برای همسران پیامبر اکرم(ص) بیان میکند، آیات قبل و بعد از آن درباره همسران پیامبر(ص) و خطاب به آنها است. این آیات دارای ویژگیهای زیر میباشند.
الف) خطابهایی که به همسران پیامبر(ص) شده است با عتاب همراه است، در این آیات، همسران پیامبر به طلاق «أمتعکنّ و أسّرحکنّ»، عذاب «یضاعف لها العذاب» تهدید شدهاند و مأمور به ماندن در خانه «قرن فی بیوتکّن» شدهاند. اما خطاب در آیه تطهیر با اکرام و احترام میباشد.
ب) تمام ضمیرهایی که به همسران پیامبر(ص) بر میگردد همگی مؤنث میباشند، در حالی که بین بیست و چهار ضمیر موجود در آیات مربوط به احکام همسران پیامبر(ص) فقط این قسمت از آیه تطهیر، با دو ضمیر مذکر آورده شده است.
دیدگاه علمای شیعه و اهل سنت
- واحدی از علمای معروف اهل تسنن میگوید: «این آیه در خصوص پیامبر اکرم(ص) و علی و فاطمه و حسنین(ع) نازل شده است و کس دیگری در آن با آنها مشارکت ندارد».[۳]
- سیوطی اشاره میکند که: از عایشه پس از جنگ جمل سؤالاتی پرسیدند که یکی ازآنها درباره علی(ع) میباشد. عایشه چنین جواب داده است، آیا از من درباره کسی سؤال میکنی که محبوبترین مردم نزد پیامبر(ص) و همسر محبوبترین مردم نزد رسول خدا(ص) بود. «من با چشم خود دیدم علی و فاطمه(س) و حسن(ع) و حسین(ع) را که پیامبر(ص) آنها را زیر پارچهای جمع کرده بود فرمود: خداوندا اینها خاندان منند و حامیان من، و رجس و پلیدی را از آنها ببر و از آلودگیها پاکشان فرما. من گفتم ای رسول خدا آیا من نیز از آنها هستم، فرمود: دور باش تو بر خیر و نیکی هستی، اما جزء این جمع (اهل بیت) نمیباشی».[۴]
همین داستان در کتابهای صحیح مسلم، مستدرک، سنن بیهقی و تفسیر کبیر از قول عایشه نقل شده است و گفته شده است که آیه تطهیر پس از این دعای پیامبر(ص) نازل گردیده است؛ ولی اکثر مفسرین شیعه این حدیث را از لسان امّ سلمه نقل میکنند و محلّ نزول آیه تطهیر را منزل ام سلمه میدانند.
- برخی از علمای شیعه اینطور فرمودهاند: «اگر مراد از اهل بیت، زنهای رسول خدا بودند، این شرفی برای آنها بود اما دیده نشده که یکی از زنهای رسول خدا این ادعّا را بکند و این لقب را به خود نسبت دهد، تا دیگران از نزدیکان این زنان به شرافت فامیلی با اهل بیت رسول خدا(ص) فخر کنند چنانچه معاویه بر برادری ام المومنین (خواهرش ام حبیبه) افتخار میکرد که اگر خواهرش مصداق اهل بیت بود حتماً به آن فخر میفروخت در حالی که چنین ادعایی از وی نقل نشده است.[۵]
مطالعه بیشتر
- امامشناسی جلد سوّم، محمد حسین طهرانی، انتشارات حکمت.
- تجلّی ولایت در آیه تطهیر، عبدالله جوادی آملی، انتشارات اسراء.
- تفاسیر قرآن از جمله: المیزان، نمونه، مجمع البیان در ذیل تفسیر آیه ۳۳ احزاب.
- شبهای پیشاور، مرحوم سلطان الواعظین.
- الدّر المنثور، سیوطی.
- یکصد و هشتاد پرسش و پاسخ، ناصر مکارم شیرازی انتشارات دارالکتب الاسلامیه.
- پرسمان عصمت، شرحی بر آیه تطهیر، علی اکبر بابایی.
منابع
- ↑ هود / ۴۶
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه سید محمد باقر همدانی، چاپخانه خوشه، ۱۳۵۷، ج۳۲، ص۱۷۹.
- ↑ الواحدی النیسابوری، کتاب اسباب النزول الآیات، ذیل تفسیر آیه ۳۳ احزاب، انتشارات موقع یعسوب.
- ↑ سیوطی، الدّر المنثور، ج۸، ص۱۵۵ و ج۶، ص۶۰۴.
- ↑ طهرانی، محمد حسین، امامشناسی، انتشارات حکمت، چاپ اوّل، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۱۷.