حکمت غسل میت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
(ابرابزار)
خط ۴: خط ۴:
چرا در اسلام جنازه انسان‌ها را غسل می‌دهند؟
چرا در اسلام جنازه انسان‌ها را غسل می‌دهند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
خوشبختانه در باره ى فلسفه ى غسل دادن جنازه، رواياتى وارد شده است و دانشمندان اسلامى نيز از رخ برخى حكمت هاى اين دستور الهى پرده برداشته اند كه چند نمونه ذكر مى شود.
خوشبختانه در بارهٔ فلسفهٔ غسل دادن جنازه، روایاتی وارد شده است و دانشمندان اسلامی نیز از رخ برخی حکمت‌های این دستور الهی پرده برداشته اند که چند نمونه ذکر می‌شود.
 
از آنجا كه دانش پزشكى ثابت كرده است، خون و جسد بى جان، براى تعفن پذيرى، انتقال بيمارى و آلودگى، بسيار آماده است و كوچك ترين غفلت، پشيمانى به دنبال دارد; شرع مقدس نيز رعايت نظافت در اين خصوص را بسيار جدى گرفته است.
از آنجا که دانش پزشکی ثابت کرده است، خون و جسد بی جان، برای تعفن پذیری، انتقال بیماری و آلودگی، بسیار آماده است و کوچک‌ترین غفلت، پشیمانی به دنبال دارد؛ شرع مقدس نیز رعایت نظافت در این خصوص را بسیار جدی گرفته است.
 
علامه ى مجلسى از كتاب عيون اخبار الرضا(عليه السلام) نقل مى كند كه امام هشتم(عليه السلام) در پاسخ به پرسشى فرمود:
علامهٔ مجلسی از کتاب عیون اخبار الرضا (علیه السلام) نقل می‌کند که امام هشتم (علیه السلام) در پاسخ به پرسشی فرمود:
 
... علت غسل ميت اين است كه از ادناس و اوساخ (كثيفى، چرك و آلودگى) امراض، پاك شود و نيز از هر گونه آلودگى كه به او رسيده است; زيرا شخص مرده به ديدار ملائكه مى رود و با اهل آخرت مباشرت و معاشرت مى كند، پس بهتر است وقتى بر خداوند وارد مى شود و به ملاقات اهل طهارت و پاكى مى رود و با آن ها برخورد و تماس حاصل مى كند، پاكيزه باشد و با چنين حالتى به سوى خداوند متوجه شود تا از او شفاعت بخواهد.
... علت غسل میت این است که از ادناس و اوساخ (کثیفی، چرک و آلودگی) امراض، پاک شود و نیز از هر گونه آلودگی که به او رسیده است؛ زیرا شخص مرده به دیدار ملائکه می‌رود و با اهل آخرت مباشرت و معاشرت می‌کند، پس بهتر است وقتی بر خداوند وارد می‌شود و به ملاقات اهل طهارت و پاکی می‌رود و با آن‌ها برخورد و تماس حاصل می‌کند، پاکیزه باشد و با چنین حالتی به سوی خداوند متوجه شود تا از او شفاعت بخواهد.
 
در ادامه ى همين حديث شريف پرده از اسرارى بر مى دارد كه مى توانيد آن ها را در منابع ذيل مطالعه فرماييد.<ref>بحار الانوار، ج۶، ص۹۵، باب علل الشرايع و الاحكام; و سيد نعمت الله جزايرى، الانوار النعمانيه، ص۲۱۶.</ref> شرح و بسط بيشتر اين حديث و احاديث مشابه، در كتب معتبر روايى آمده است.<ref>الفروع من الكافى، ج۳، ص۱۶۳، كتاب الجنائز، باب العله فى الغسل، ح ۱.</ref>
در ادامهٔ همین حدیث شریف پرده از اسراری برمی‌دارد که می‌توانید آن‌ها را در منابع ذیل مطالعه فرمایید.<ref>بحار الانوار، ج۶، ص۹۵، باب علل الشرایع و الاحکام; و سید نعمت الله جزایری، الانوار النعمانیه، ص۲۱۶.</ref> شرح و بسط بیشتر این حدیث و احادیث مشابه، در کتب معتبر روایی آمده است.<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۶۳، کتاب الجنائز، باب العله فی الغسل، ح ۱.</ref>
 
مسئله غسل دادن ميت مانند تشييع و كفن و دفن ميت، احترامى است كه شرع مقدس اسلام براى جسد مسلمان قائل شده است. اين احترام تا آنجا است كه، امر غسل و كفن و دفن را، تنها بر وارثان و بستگان ميت واجب نكرده است، بلكه بر فرد فرد مسلمانان اين وظيفه واجب شده است; منتها از نوع واجب كفايى كه اگر برخى آن را انجام دادند، از ديگران ساقط مى شود.
مسئله غسل دادن میت مانند تشییع و کفن و دفن میت، احترامی است که شرع مقدس اسلام برای جسد مسلمان قائل شده است. این احترام تا آنجا است که، امر غسل و کفن و دفن را، تنها بر وارثان و بستگان میت واجب نکرده است، بلکه بر فرد فرد مسلمانان این وظیفه واجب شده است؛ منتها از نوع واجب کفایی که اگر برخی آن را انجام دادند، از دیگران ساقط می‌شود.
 
در مواردى ديده شده است كه حيوانى مانند: كبوتر يا پرنده اى خوشخوان در منزلى مى ميرد و با وجود علاقه ى فراوان به آن، با كمال بى احترامى جسد او را در سطل زباله مى اندازند; اما دين اسلام كه تمام دستوراتش بر اساس فطرت و عقل است، دستور مى دهد، همان گونه كه دوست ندارند به جسد بى جان خودشان بى مهرى شود، به جسد اموات خود نيز احترام بگذارند و نگذارند بوى تعفن و پليدى ها از جسد نمايان شود. بايد با كمال احترام آن را پاكيزه كنند و با افزودن گياه خوشبوى سدر و كافور به شكوه آن بيفزايند. اين موارد، آن گونه كه فرعون مصر انجام مى داد; به شاه، سرمايه دار و بزرگ قبيله اختصاص ندارد، بلكه براى همه مردم است.<ref>ر.ك: استاد فلسفى، گفتار فلسفى معاد، ۲۳۴ ـ ۲۳۶.</ref>
در مواردی دیده شده است که حیوانی مانند: کبوتر یا پرنده ای خوشخوان در منزلی می‌میرد و با وجود علاقهٔ فراوان به آن، با کمال بی‌احترامی جسد او را در سطل زباله می‌اندازند؛ اما دین اسلام که تمام دستوراتش بر اساس فطرت و عقل است، دستور می‌دهد، همان گونه که دوست ندارند به جسد بی جان خودشان بی مهری شود، به جسد اموات خود نیز احترام بگذارند و نگذارند بوی تعفن و پلیدی‌ها از جسد نمایان شود. باید با کمال احترام آن را پاکیزه کنند و با افزودن گیاه خوشبوی سدر و کافور به شکوه آن بیفزایند. این موارد، آن گونه که فرعون مصر انجام می‌داد؛ به شاه، سرمایه‌دار و بزرگ قبیله اختصاص ندارد، بلکه برای همه مردم است.<ref>ر. ک. استاد فلسفی، گفتار فلسفی معاد، ۲۳۴–۲۳۶.</ref>
 
همان گونه كه گفته شد، وظايف اسلامى، افزون بر چهره ى ظاهرى، چهره ى باطنى نيز دارند. در برخى از منابع از جهره هاى باطنى احكام از جمله غسل دادن، به طور مشروح بحث شده است.<ref>ر.ك: معادى سبزوارى، نبراس الهدى، ص۱۲۱ و ۱۲۲.</ref>
همان گونه که گفته شد، وظایف اسلامی، افزون بر چهرهٔ ظاهری، چهرهٔ باطنی نیز دارند. در برخی از منابع از جهره‌های باطنی احکام از جمله غسل دادن، به‌طور مشروح بحث شده است.<ref>ر. ک. معادی سبزواری، نبراس الهدی، ص۱۲۱ و ۱۲۲.</ref>
 
==منابع==
== منابع ==
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
| شاخه فرعی۱ = معاد
| شاخه فرعی۱ = معاد
|شاخه فرعی۲ =احکام جنازه
|شاخه فرعی۲ =احکام جنازه
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}


{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۳۱ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۱۱

سؤال

چرا در اسلام جنازه انسان‌ها را غسل می‌دهند؟

خوشبختانه در بارهٔ فلسفهٔ غسل دادن جنازه، روایاتی وارد شده است و دانشمندان اسلامی نیز از رخ برخی حکمت‌های این دستور الهی پرده برداشته اند که چند نمونه ذکر می‌شود.

از آنجا که دانش پزشکی ثابت کرده است، خون و جسد بی جان، برای تعفن پذیری، انتقال بیماری و آلودگی، بسیار آماده است و کوچک‌ترین غفلت، پشیمانی به دنبال دارد؛ شرع مقدس نیز رعایت نظافت در این خصوص را بسیار جدی گرفته است.

علامهٔ مجلسی از کتاب عیون اخبار الرضا (علیه السلام) نقل می‌کند که امام هشتم (علیه السلام) در پاسخ به پرسشی فرمود:

... علت غسل میت این است که از ادناس و اوساخ (کثیفی، چرک و آلودگی) امراض، پاک شود و نیز از هر گونه آلودگی که به او رسیده است؛ زیرا شخص مرده به دیدار ملائکه می‌رود و با اهل آخرت مباشرت و معاشرت می‌کند، پس بهتر است وقتی بر خداوند وارد می‌شود و به ملاقات اهل طهارت و پاکی می‌رود و با آن‌ها برخورد و تماس حاصل می‌کند، پاکیزه باشد و با چنین حالتی به سوی خداوند متوجه شود تا از او شفاعت بخواهد.

در ادامهٔ همین حدیث شریف پرده از اسراری برمی‌دارد که می‌توانید آن‌ها را در منابع ذیل مطالعه فرمایید.[۱] شرح و بسط بیشتر این حدیث و احادیث مشابه، در کتب معتبر روایی آمده است.[۲]

مسئله غسل دادن میت مانند تشییع و کفن و دفن میت، احترامی است که شرع مقدس اسلام برای جسد مسلمان قائل شده است. این احترام تا آنجا است که، امر غسل و کفن و دفن را، تنها بر وارثان و بستگان میت واجب نکرده است، بلکه بر فرد فرد مسلمانان این وظیفه واجب شده است؛ منتها از نوع واجب کفایی که اگر برخی آن را انجام دادند، از دیگران ساقط می‌شود.

در مواردی دیده شده است که حیوانی مانند: کبوتر یا پرنده ای خوشخوان در منزلی می‌میرد و با وجود علاقهٔ فراوان به آن، با کمال بی‌احترامی جسد او را در سطل زباله می‌اندازند؛ اما دین اسلام که تمام دستوراتش بر اساس فطرت و عقل است، دستور می‌دهد، همان گونه که دوست ندارند به جسد بی جان خودشان بی مهری شود، به جسد اموات خود نیز احترام بگذارند و نگذارند بوی تعفن و پلیدی‌ها از جسد نمایان شود. باید با کمال احترام آن را پاکیزه کنند و با افزودن گیاه خوشبوی سدر و کافور به شکوه آن بیفزایند. این موارد، آن گونه که فرعون مصر انجام می‌داد؛ به شاه، سرمایه‌دار و بزرگ قبیله اختصاص ندارد، بلکه برای همه مردم است.[۳]

همان گونه که گفته شد، وظایف اسلامی، افزون بر چهرهٔ ظاهری، چهرهٔ باطنی نیز دارند. در برخی از منابع از جهره‌های باطنی احکام از جمله غسل دادن، به‌طور مشروح بحث شده است.[۴]

منابع

  1. بحار الانوار، ج۶، ص۹۵، باب علل الشرایع و الاحکام; و سید نعمت الله جزایری، الانوار النعمانیه، ص۲۱۶.
  2. الفروع من الکافی، ج۳، ص۱۶۳، کتاب الجنائز، باب العله فی الغسل، ح ۱.
  3. ر. ک. استاد فلسفی، گفتار فلسفی معاد، ۲۳۴–۲۳۶.
  4. ر. ک. معادی سبزواری، نبراس الهدی، ص۱۲۱ و ۱۲۲.