قتل در فراش: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

به‌طور کلّی در اجتماعات انسانی، دفاع از افراد به عهده حکومت است ولی از آنجا که دفاع از تمام افراد، همیشه و در همه جا توسط دولت ممکن نیست و از طرفی منع اقدام فردی برای رفع تجاوز، در مواقعی که رفع تجاوز از طرف نیروهای حکومتی و حافظ امنیت جامعه ممکن نیست، منطقی نمی‌باشد. از همین رو فقه اسلامی بلکه تا آنجا که می‌دانیم تمام نظام‌های حقوقی جواز دفاع مشروع از مال، جان، آزادی تن و ناموس را پذیرفته‌اند. البته دفاع مشروع شرایطی دارد که در فقه و قانون به آن اشاره شده است. از جمله در ماده ۶۱ قانون مجازات اسلامی إشعار می‌دارد:

یکی از مواردی که دفاع از آن جایز بلکه واجب می‌باشد، علاوه بر مال و تن، ناموس فرد می‌باشد و اگر این دفاع منجر به کشته شدن مهاجم گردد، خون مهاجم هدر و بی‌ارزش است و گناهی بر فرد مدافع نیست. کما این که فقها هم به این مطلب تصریح دارند از جمله حضرت امام در تحریر الوسیله، ج۱، کتاب امر به معروف و نهی از منکر، فصل در دفاع، گفتار دوم، مسئله ۴ می‌فرمایند: اگر آن مهاجم به حریم وی چه همسرش باشد و چه غیر همسرش هجوم ببرد و بخواهد به ناموس او تجاوز کند، دفاع به هر نحوی که ممکن باشد واجب است هر چند منجر به کشته شدن مهاجم گردد.

ماده ۶۳۰ ق.م. اسلامی می‌گوید: هر گاه مردی همسر خود را در حال زنا با مرد اجنبی مشاهده کند و علم به تمکین زن داشته باشد می‌تواند در همان حال آنان را به قتل برساند و در صورتی که زن مکره باشد، فقط مرد را می‌تواند به قتل برساند. حکم ضرب و جرح در این مورد نیز مانند قتل است. و این مطلب در کتب فقهی نیز آمده است.

ماده ۲۲۶ ق.م. اسلامی نیز به این مطلب تصریح دارد؛ بنابراین اگر کسی در موارد فوق مرتکب قتل شود، در واقع و در نزد خدای متعال گناهکار محسوب نمی‌شود و خداوند متعال او را عقاب نخواهد فرمود. امّا برای جلوگیری از سوء استفاده افراد از این حکم الهی، و برای این که هر قاتلی ادعای دفاع مشروع یا قتل در فراش را به ناحق نکند، کسی که مرتکب قتل شده باید بتواند در دادگاه و در نزد قاضی مستحق بودن مقتول یا مقتولین برای قتل را اثبات کند و گرنه طبق موازین شرعی و قانونی به قصاص محکوم خواهد شد.

{{مطالعه بیشتر}}

۱ـ مقاله گستره و قلمرو دفاع مشروع از دیدگاه مذاهب فقهی اسلامی، یعقوبعلی برجی، پایگاه اینترنتی حوزه.

۲ـ دفاع مشروع در حقوق جزای ایران، خلیل واعظی، انتشارات دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم، ۱۳۷۹ش.

== منابع ==