ازدواج با حورالعین در بهشت: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
مراد از ازدواج [[اهل بهشت]] با حوریان غیر از [[ازدواج]] اصطلاحی است که بین زنان و مردان دنیا صورت می‌گیرد. مقصود از ازدواج با حورالعین، قرین و همنشین بودن با آنان است که می‌توان از تمام لذت‌های آن‌ها بهره‌مند شد.<ref>ترجمه تفسیر المیزان، دفتر انتشارات اسلامی، ج۱۸، ص۲۲۸.</ref>
مراد از ازدواج [[اهل بهشت]] با [[حورالعین|حوریان]] غیر از ازدواج اصطلاحی است که بین زنان و مردان دنیا صورت می‌گیرد. مقصود از ازدواج با حورالعین، قرین و همنشین بودن با آنان است که می‌توان از تمام لذت‌های آن‌ها بهره‌مند شد.<ref>ترجمه تفسیر المیزان، دفتر انتشارات اسلامی، ج۱۸، ص۲۲۸.</ref>


شخص پس از آن‌که لیاقت و قابلیت ورود به [[بهشت]] را داشت، می‌تواند از نعمت‌های بهشتی برخوردار شود، اگر شخصی از تمام مراحل و گذرگاه‌ها به خوبی عبور نماید و وارد بهشت شود، از نعمت‌های بهشتی به قدر معرفت و درجه و مقامش بهره‌مند خواهد شد که یکی از آن نعمت‌ها، حور العین است. البته در بهشت درجات و مقامات مختلفی هست «درجاتٌ متفاضلات و منازل متفاوتات»<ref>نهج البلاغه، خطبه ۸۵.</ref>؛ برای کسانی که با [[تقوی]] باشند و بر [[هوای نفس]] خود غلبه نمایند دو جنّت است، {{قرآن|و لمن خاف مقام ربه جنتان<ref>الرحمن/ ۴۶.</ref>}} که یکی از نعمت‌های این افراد در این دو بهشت زنانی هستند که لبان چون یاقوت و اندامی چون مرجان دارند که فقط به همسران خود دلبسته‌اند و با آنها هیچ انس و جنی آمیزش نکرده است.
شخص پس از آن‌که لیاقت و قابلیت ورود به [[بهشت]] را داشت، می‌تواند از نعمت‌های بهشتی برخوردار شود، اگر شخصی از تمام مراحل و گذرگاه‌ها به خوبی عبور نماید و وارد بهشت شود، از نعمت‌های بهشتی به قدر معرفت، درجه و مقامش بهره‌مند خواهد شد که یکی از آن نعمت‌ها، حور العین است. البته در بهشت، درجات و مقامات مختلفی هست<ref>نهج البلاغه، خطبه ۸۵.</ref> برای کسانی که با [[تقوی]] باشند و بر [[هوای نفس]] خود غلبه نمایند دو بهشت است، {{قرآن|وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ<ref>الرحمن/ ۴۶.</ref>}}


در روایت هم وارد شده که [[رسول خدا(ص)|رسول خدا(ص)]] می‌فرمایند: هیچ بنده‌ای وارد بهشت نمی‌شود مگر این که بالای سر و پایین پای او دو حور العین می‌نشینند و با زیباترین صوت برای او نغمه سرایی می‌کنند.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۸، ص۱۹۶.</ref>
[[رسول خدا(ص)|رسول خدا(ص)]] نیز فرموده‌اند: هیچ بنده‌ای وارد بهشت نمی‌شود مگر این که بالای سر و پایین پای او دو حور العین می‌نشینند و با زیباترین صوت برای او نغمه سرایی می‌کنند.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۸، ص۱۹۶.</ref>


البته این نکته هم قابل توجه است که در بهشت زنان مؤمنه دنیا هم وجود دارند که طبق بعضی روایات حتی از حوریان هم زیباترند و اگر شوهر آنها در بهشت باشد می‌تواند آن‌جا نیز با هم باشند.<ref>همان، ص۲۱۴؛ و دستغیب، عبدالحسین، معاد، ص۱۴۵.</ref>
البته این نکته هم قابل توجه است که در بهشت، زنان مؤمنه دنیا هم وجود دارند که طبق بعضی روایات حتی از حوریان هم زیباترند و اگر شوهر آنها در بهشت باشد می‌توانند آن‌جا نیز با هم باشند.<ref>همان، ص۲۱۴؛ و دستغیب، عبدالحسین، معاد، ص۱۴۵.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==

نسخهٔ ‏۱۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۳۳


سؤال

آیا اهل بهشت با حور العین ازدواج می‌کنند؟


مراد از ازدواج اهل بهشت با حوریان غیر از ازدواج اصطلاحی است که بین زنان و مردان دنیا صورت می‌گیرد. مقصود از ازدواج با حورالعین، قرین و همنشین بودن با آنان است که می‌توان از تمام لذت‌های آن‌ها بهره‌مند شد.[۱]

شخص پس از آن‌که لیاقت و قابلیت ورود به بهشت را داشت، می‌تواند از نعمت‌های بهشتی برخوردار شود، اگر شخصی از تمام مراحل و گذرگاه‌ها به خوبی عبور نماید و وارد بهشت شود، از نعمت‌های بهشتی به قدر معرفت، درجه و مقامش بهره‌مند خواهد شد که یکی از آن نعمت‌ها، حور العین است. البته در بهشت، درجات و مقامات مختلفی هست[۲] برای کسانی که با تقوی باشند و بر هوای نفس خود غلبه نمایند دو بهشت است، ﴿وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ[۳]

رسول خدا(ص) نیز فرموده‌اند: هیچ بنده‌ای وارد بهشت نمی‌شود مگر این که بالای سر و پایین پای او دو حور العین می‌نشینند و با زیباترین صوت برای او نغمه سرایی می‌کنند.[۴]

البته این نکته هم قابل توجه است که در بهشت، زنان مؤمنه دنیا هم وجود دارند که طبق بعضی روایات حتی از حوریان هم زیباترند و اگر شوهر آنها در بهشت باشد می‌توانند آن‌جا نیز با هم باشند.[۵]

جستارهای وابسته

منابع

  1. ترجمه تفسیر المیزان، دفتر انتشارات اسلامی، ج۱۸، ص۲۲۸.
  2. نهج البلاغه، خطبه ۸۵.
  3. الرحمن/ ۴۶.
  4. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۸، ص۱۹۶.
  5. همان، ص۲۱۴؛ و دستغیب، عبدالحسین، معاد، ص۱۴۵.