خواستگاری زن از مرد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۱۰: | خط ۹: | ||
== جواز == | == جواز == | ||
خواستگاری زن از مرد، از نظر شرع اسلام جایز است. برای جواز خواستگاری زن از | خواستگاری زن از مرد، از نظر شرع اسلام [[جایز]] است. برای جواز خواستگاری زن از مرد، شواهدی وجود دارد که چنین است: | ||
* زنی نزد پیامبر(ص) آمد و اظهار آمادگی کرد که با پیامبر(ص) ازدواج کند. حضرت محمد(ص) در جواب سکوت فرمود. مرد مسلمانی که آنجا بود از پیامبر(ص) درخواست کرد که اگر تصمیم ندارد با آن زن ازدواج کند، (در صورت رضایت زن) او را به ازدوج خودش دربیاورد. پیامبر قبول | * زنی نزد [[پیامبر(ص)]] آمد و اظهار آمادگی کرد که با پیامبر(ص) [[ازدواج]] کند. حضرت محمد(ص) در جواب سکوت فرمود. مرد [[اسلام|مسلمانی]] که آنجا بود از پیامبر(ص) درخواست کرد که اگر تصمیم ندارد با آن زن ازدواج کند، (در صورت رضایت زن) او را به ازدوج خودش دربیاورد. پیامبر قبول کرد و زن نیز پذیرفت و به ازدواج آن مرد درآمد.<ref>ذاکری، مجتبی، فلسفه ازواج دائم وموقت در اسلام، تهران، غدیر خم، ۱۳۸۰، ص۱۱، نقل از تفسیر سیوطی، ج۵، ص۲۰۹؛ ذیل آیه شریفه «و امرأهً مؤمنه ان وهبت نفسها للنّبی» احزاب/۵۰.</ref> | ||
* حضرت شعیب(ع) به حضرت موسی(ع) گفت: «می‌خواهم یکی از دو دخترم را به همسری تو درآورم به شرط آن که هشت سال برای من کار کنی و اگر تا ده سال کار خود را افزایش دهی، محبّتی از طرف توست، من نمی‌خواهم کار سنگینی بر دوش تو نهم، ان شاء الله مرا از شایستگان خواهی یافت». موسی(ع) با پیشنهاد شعیب(ع) موافقت کرد.<ref>محمدی اشتهاردی، محمد، قصه‌های قرآن، تهران. مؤسسه انتشارات نبوی، ۱۳۷۹، ص۲۴۹.</ref> | * [[حضرت شعیب(ع)]] به [[حضرت موسی(ع)]] گفت: «می‌خواهم یکی از دو دخترم را به همسری تو درآورم به شرط آن که هشت سال برای من کار کنی و اگر تا ده سال کار خود را افزایش دهی، محبّتی از طرف توست، من نمی‌خواهم کار سنگینی بر دوش تو نهم، ان شاء الله مرا از شایستگان خواهی یافت». موسی(ع) با پیشنهاد شعیب(ع) موافقت کرد.<ref>محمدی اشتهاردی، محمد، قصه‌های قرآن، تهران. مؤسسه انتشارات نبوی، ۱۳۷۹، ص۲۴۹.</ref> | ||
== توجه به رسوم == | == توجه به رسوم == | ||
از دوران گذشته و در بسیاری از ملل، خواستگاری مردان مرسوم بوده و این رسم منحصر به جامعه اسلامی یا ایران نیست. توجه و رعایت رسومی که در منطقه یا جامعه‌ای رواج دارد، اگر مخالف با دستورات دین نباشد، پسندیده است. | از دوران گذشته و در بسیاری از ملل، خواستگاری مردان مرسوم بوده و این رسم منحصر به جامعه اسلامی یا [[ایران]] نیست. توجه و رعایت رسومی که در منطقه یا جامعه‌ای رواج دارد، اگر مخالف با دستورات دین نباشد، پسندیده است. البته گاهی دیده شده که خواستگار، خانواده دختر بوده و به‌خاطر مخالفت با عادت و رسوم، مشکلی نیز پیش نیامده است. | ||
البته گاهی دیده شده که خواستگار، خانواده دختر بوده و به‌خاطر مخالفت با عادت و رسوم، مشکلی نیز پیش نیامده است. | |||
== توجه به ویژگی‌های زنانه == | == توجه به ویژگی‌های زنانه == | ||
با توجه به ویژگی‌های خاصی که در زنان و مردان وجود دارد، سفارش شده مرد به خواستگاری زن برود.<ref name=":0">صافی، احمد، خانواده متعادل، انجمن اولیا و مربیان، ۱۳۷۴ش.</ref> از نظر | با توجه به ویژگی‌های خاصی که در زنان و مردان وجود دارد، سفارش شده مرد به خواستگاری زن برود.<ref name=":0">صافی، احمد، خانواده متعادل، انجمن اولیا و مربیان، ۱۳۷۴ش.</ref> از نظر [[اسلام]]، ارزش انسانیِ مرد و زن مساوی است؛<ref>مرتضی، سید ضیاء، درآمدی بر شناخت مسایل زنان، قم، دفتر تبلیغات حوزه علمیه، ماهنمامه پیام زن، ش ۶۸، ۱۳۷۶؛ نقل از تفسیر المیزان، چاپ چهارم، ص۱۳۶.</ref> با این همه، هر کدام ویژگی‌هایی مخصوص خود را دارند. به گفته [[مرتضی مطهری]]، فطرت مرد بر خواستن و عشق ورزیدن آفریده شده، و فطرت زن بر خواسته شدن و معشوق بودن خلق شده است؛<ref>مطهری، مرتضی، نظام حقوق زن در اسلام، قم: صدرا، ابتدای کتاب.</ref> بنابراین خلاف حیثیّت و احترام زن است که به دنبال مرد برود. برای مرد قابل تحمّل است که از زنی خواستگاری کند و جواب منفی بشنود؛ ولی برای زن که می‌خواهد محبوب و معشوق باشد و در قلب مرد نفوذ کند، قابل تحمّل نیست که مردی را به همسری خود دعوت کند و جواب ردّ بشنود.<ref name=":1">مطهری، مرتضی، نظام حقوق زن در اسلام، قم: صدرا، ۱۳۷۸ش، ص۳۹ و ۴۰.</ref> | ||
به گفته [[مرتضی مطهری]]، فطرت مرد بر | |||
ویلیام جیمز، فیلسوف آمریکایی نیز، بر این عقیده است که دختران، در طول تاریخ دریافتند که [[عزت|عزّت]] و احترامشان به این است که دنبال مردان نروند.<ref name=":1" /> | |||
در متون دینی شواهدی وجود دارد که بر اساس [[فطرت]]، بهتر است مرد از زن خواستگاری کند. بر اساس برخی [[روایت|روایات]]، وقتی [[حضرت آدم(ع)]] از [[حوا]] خواست نزد او بیاید، حوا گفت: «نه! تو پیش من بیا.» و [[خداوند]] نیز به آدم دستور داد که به طرف حوا برود. به باور برخی شاید رسم خواستگاری مرد از زن از همین ناشی شده باشد.<ref>مرتضی، سید ضیاء، درآمدی بر شناخت مسایل زنان، قم، دفتر تبلیغات حوزه علمیه، ماهنمامه پیام زن، ش ۶۸، ۱۳۷۶، نقل از من لا یحضر الفقیه، چاپ سوم، ص۳۸۰.</ref> | |||
به دختران جوانی که همسر آینده خودشان را بر اساس ملاک‌های صحیح انتخاب کرده‌اند، پیشنهاد شده است برای مطرح کردن درخواست | به دختران جوانی که همسر آینده خودشان را بر اساس ملاک‌های صحیح انتخاب کرده‌اند، پیشنهاد شده است برای مطرح کردن درخواست خود، از واسطه استفاده کنند. با وجود واسطه اگر جواب مرد مثبت باشد، دختر از حالت انتظار بیرون می‌آید و اگر منفی باشد، چون به صورت غیر مستقیم است، کرامت انسانی‌شان لطمه نمی‌خورد. برای این امر باید فردی مورد اعتماد، دلسوز، رازنگه‌دار و متأهل واسطه قرار داده شود.<ref name=":0" /> | ||
<span></span> | <span></span> | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۱۸
سؤال
آیا پدر دختر می‌تواند از پسری برای دخترش خواستگاری کند چون حضرت شعیب «ع» این کار را برای دخترش انجام دادند، آیا در صورت جواب رد پسر ضربهٔ روحی به دختر نمی‌خورد؟
جواز
خواستگاری زن از مرد، از نظر شرع اسلام جایز است. برای جواز خواستگاری زن از مرد، شواهدی وجود دارد که چنین است:
- زنی نزد پیامبر(ص) آمد و اظهار آمادگی کرد که با پیامبر(ص) ازدواج کند. حضرت محمد(ص) در جواب سکوت فرمود. مرد مسلمانی که آنجا بود از پیامبر(ص) درخواست کرد که اگر تصمیم ندارد با آن زن ازدواج کند، (در صورت رضایت زن) او را به ازدوج خودش دربیاورد. پیامبر قبول کرد و زن نیز پذیرفت و به ازدواج آن مرد درآمد.[۱]
- حضرت شعیب(ع) به حضرت موسی(ع) گفت: «می‌خواهم یکی از دو دخترم را به همسری تو درآورم به شرط آن که هشت سال برای من کار کنی و اگر تا ده سال کار خود را افزایش دهی، محبّتی از طرف توست، من نمی‌خواهم کار سنگینی بر دوش تو نهم، ان شاء الله مرا از شایستگان خواهی یافت». موسی(ع) با پیشنهاد شعیب(ع) موافقت کرد.[۲]
توجه به رسوم
از دوران گذشته و در بسیاری از ملل، خواستگاری مردان مرسوم بوده و این رسم منحصر به جامعه اسلامی یا ایران نیست. توجه و رعایت رسومی که در منطقه یا جامعه‌ای رواج دارد، اگر مخالف با دستورات دین نباشد، پسندیده است. البته گاهی دیده شده که خواستگار، خانواده دختر بوده و به‌خاطر مخالفت با عادت و رسوم، مشکلی نیز پیش نیامده است.
توجه به ویژگی‌های زنانه
با توجه به ویژگی‌های خاصی که در زنان و مردان وجود دارد، سفارش شده مرد به خواستگاری زن برود.[۳] از نظر اسلام، ارزش انسانیِ مرد و زن مساوی است؛[۴] با این همه، هر کدام ویژگی‌هایی مخصوص خود را دارند. به گفته مرتضی مطهری، فطرت مرد بر خواستن و عشق ورزیدن آفریده شده، و فطرت زن بر خواسته شدن و معشوق بودن خلق شده است؛[۵] بنابراین خلاف حیثیّت و احترام زن است که به دنبال مرد برود. برای مرد قابل تحمّل است که از زنی خواستگاری کند و جواب منفی بشنود؛ ولی برای زن که می‌خواهد محبوب و معشوق باشد و در قلب مرد نفوذ کند، قابل تحمّل نیست که مردی را به همسری خود دعوت کند و جواب ردّ بشنود.[۶]
ویلیام جیمز، فیلسوف آمریکایی نیز، بر این عقیده است که دختران، در طول تاریخ دریافتند که عزّت و احترامشان به این است که دنبال مردان نروند.[۶]
در متون دینی شواهدی وجود دارد که بر اساس فطرت، بهتر است مرد از زن خواستگاری کند. بر اساس برخی روایات، وقتی حضرت آدم(ع) از حوا خواست نزد او بیاید، حوا گفت: «نه! تو پیش من بیا.» و خداوند نیز به آدم دستور داد که به طرف حوا برود. به باور برخی شاید رسم خواستگاری مرد از زن از همین ناشی شده باشد.[۷]
به دختران جوانی که همسر آینده خودشان را بر اساس ملاک‌های صحیح انتخاب کرده‌اند، پیشنهاد شده است برای مطرح کردن درخواست خود، از واسطه استفاده کنند. با وجود واسطه اگر جواب مرد مثبت باشد، دختر از حالت انتظار بیرون می‌آید و اگر منفی باشد، چون به صورت غیر مستقیم است، کرامت انسانی‌شان لطمه نمی‌خورد. برای این امر باید فردی مورد اعتماد، دلسوز، رازنگه‌دار و متأهل واسطه قرار داده شود.[۳]
مطالعه بیشتر
- معظمی گودرزی، شهره، بررسی خواستگاری در فقه و حقوق، تهران، نیک ملکی، ۱۳۹۱ش.
منابع
- ↑ ذاکری، مجتبی، فلسفه ازواج دائم وموقت در اسلام، تهران، غدیر خم، ۱۳۸۰، ص۱۱، نقل از تفسیر سیوطی، ج۵، ص۲۰۹؛ ذیل آیه شریفه «و امرأهً مؤمنه ان وهبت نفسها للنّبی» احزاب/۵۰.
- ↑ محمدی اشتهاردی، محمد، قصه‌های قرآن، تهران. مؤسسه انتشارات نبوی، ۱۳۷۹، ص۲۴۹.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ صافی، احمد، خانواده متعادل، انجمن اولیا و مربیان، ۱۳۷۴ش.
- ↑ مرتضی، سید ضیاء، درآمدی بر شناخت مسایل زنان، قم، دفتر تبلیغات حوزه علمیه، ماهنمامه پیام زن، ش ۶۸، ۱۳۷۶؛ نقل از تفسیر المیزان، چاپ چهارم، ص۱۳۶.
- ↑ مطهری، مرتضی، نظام حقوق زن در اسلام، قم: صدرا، ابتدای کتاب.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ مطهری، مرتضی، نظام حقوق زن در اسلام، قم: صدرا، ۱۳۷۸ش، ص۳۹ و ۴۰.
- ↑ مرتضی، سید ضیاء، درآمدی بر شناخت مسایل زنان، قم، دفتر تبلیغات حوزه علمیه، ماهنمامه پیام زن، ش ۶۸، ۱۳۷۶، نقل از من لا یحضر الفقیه، چاپ سوم، ص۳۸۰.