صفت مجید و کریم برای قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سایر مباحث' به '')
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آيا صفت «كريم» و « مجيد» براي قرآن با هم فرق مي‌كند؟ آيا نشان دهنده دو كتاب الهي نيست؟
آیا صفت «کریم» و «مجید» برای قرآن با هم فرق می‌کند؟ آیا نشان دهنده دو کتاب الهی نیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
==صفت مجید==
«مجيد» از ريشه «مجد» به معناي بزرگواري آمده كه از كثرت خير و فضل ناشي مي‌شود، راغب اصفهانی در مفردات مي‌گويد: [[خدا]] را در اثر كثرت فضل «مجيد» مي‌گويند: {{قرآن|قَالُوا أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَه اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ|ترجمه=گفتند: آيا از فرمان خدا تعجب ميكنى‏؟! اين رحمت خدا و بركاتش بر شما خانواده است‏؛ چرا كه او ستوده و والا است‏!|سوره=هود|آیه=73}}، قرآن نيز در دو جا با وصف «مجيد» آمده است:
*{{قرآن|ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِيدِ|ترجمه=ق، سوگند به قرآن مجید|سوره=ق|آیه=1}}
*{{قرآن|بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ . فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ|ترجمه=[اين آيات‏، سحر و دروغ نيست‏] بلكه قرآن با عظمت است‏. كه در لوح محفوظ جاى دارد|سوره=بروج|آیه=21 و 22}}


مجيد بودن قرآن در اثر كثرت خيرات و بركات آنست<ref>ابن منظور، لسان العرب، نشرادب حوزه، قم، ۱۳۶۳، ذيل ماده «مجد».</ref> به سبب آنكه محتوي قرآن عظيم و گسترده و معانيش بلند و پر مايه در تمام معارف و اعتقادات، اخلاق و مواعظ، احكام و سنن مي‌باشد.<ref>. مكارم شيرازي، ناصر، تفسيرنمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ج۲۶، ص۳۵۳ و ج۲۲، ص۲۲۷.</ref>


==صفت کریم==
خداوند از قرآن به جهت این‌که دارای معارف فراوان است، با صفت مجید یاد کرده است. همچنین به جهت دارا بودن شرافت و عزت، صفت کریم نیز برای قرآن استفاده شده است.
«كريم» از ماده «كرم» به معناي شرافت، سخاوت و عزت آمده است: {{قرآن| ... فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بي‌نياز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=40}}


اگر «كرم» وصف خدا واقع شود ، مراد از آن احسان و نعمت آشكار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسنديده اوست كه از وي ظاهر مي‌شود. «كريم» از اسماء حسني است كه در غير خدا نيز به كار مي‌رود و قرآن را كه با وصف كريم مي‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدري اوست: {{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ|ترجمه=كه آن‏، قرآن كريمى است|سوره=واقعه|آیه=77}}<ref>ر.ك: قرشي، سيد علي اكبر، قاموس قرآن، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ذيل ماده «كرم».</ref>
== صفت مجید ==
«مجید» از ریشه «مجد» به معنای بزرگواری است که از زیادی خیر و فضل ناشی می‌شود.[[خدا|خداوند]] نیز به جهت زیادی فضل «مجید» خوانده می‌شود.<ref>سوره هود، آیه۷۳.</ref>


بنابراين چون معارف قرآن فراوان است، خداوند متعال به اين کتاب مجيد گفته و چون داراي شرافت و عزت مي باشد ،کريم ناميده شده است.
قرآن نیز در دو جا با صفت «مجید» آمده است:
{{پایان پاسخ}}
* {{قرآن|ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ|ترجمه=ق، سوگند به قرآن مجید|سوره=ق|آیه=۱}}
==منابع==
* {{قرآن|بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ|۲۱|فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ|۲۲
<references />
| ترجمه = [این آیات‏، سحر و دروغ نیست‏] بلکه قرآن با عظمت است‏. که در لوح محفوظ جای دارد
| سوره = بروج
| آیه = ۲۱ و ۲۲
}}
 
مجید بودن قرآن در اثر زیادی خیرات و برکات آن است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، نشرادب حوزه، قم، ۱۳۶۳، ذیل ماده «مجد».</ref> همچنین به جهت آن‌که محتوای قرآن بزرگ و گسترده و معانی‌اش در تمام معارف و اعتقادات، اخلاق و مواعظ و احکام و سنن بلندمرتبه می‌باشد.<ref> مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲۶، ص۳۵۳ و ج۲۲، ص۲۲۷.</ref>
 
== صفت کریم ==
«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت که به عنوان صفتی برای خداوند نیز استفاده شده است: {{قرآن| … فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بی‌نیاز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=۴۰}}
 
اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری او است<ref>نگاه کنید به قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده «کرم».</ref>:
 
{{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ|ترجمه=که آن‏، قرآن کریمی است|سوره=واقعه|آیه=۷۷}}
 
== منابع ==
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه فرعی۱ = اسامی و اوصاف قرآن
| شاخه فرعی۱ = اسامی و اوصاف قرآن
|شاخه فرعی۲ = سایر مباحث
| شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
خط ۳۱: خط ۴۱:
  | ویرایش = شد
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی = شد
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =  
| بازبینی = شد
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ب
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۱۹

سؤال

آیا صفت «کریم» و «مجید» برای قرآن با هم فرق می‌کند؟ آیا نشان دهنده دو کتاب الهی نیست؟


خداوند از قرآن به جهت این‌که دارای معارف فراوان است، با صفت مجید یاد کرده است. همچنین به جهت دارا بودن شرافت و عزت، صفت کریم نیز برای قرآن استفاده شده است.

صفت مجید

«مجید» از ریشه «مجد» به معنای بزرگواری است که از زیادی خیر و فضل ناشی می‌شود.خداوند نیز به جهت زیادی فضل «مجید» خوانده می‌شود.[۱]

قرآن نیز در دو جا با صفت «مجید» آمده است:

  • ﴿ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ؛ ق، سوگند به قرآن مجید(ق:۱)
  • ﴿بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ۝۲۱فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ۝۲۲؛ [این آیات‏، سحر و دروغ نیست‏] بلکه قرآن با عظمت است‏. که در لوح محفوظ جای دارد(بروج:۲۱ و ۲۲)

مجید بودن قرآن در اثر زیادی خیرات و برکات آن است.[۲] همچنین به جهت آن‌که محتوای قرآن بزرگ و گسترده و معانی‌اش در تمام معارف و اعتقادات، اخلاق و مواعظ و احکام و سنن بلندمرتبه می‌باشد.[۳]

صفت کریم

«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت که به عنوان صفتی برای خداوند نیز استفاده شده است: ﴿… فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ؛ همانا پروردگارم بی‌نیاز و سخاوتمند است(نمل:۴۰)

اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری او است[۴]:

﴿إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ؛ که آن‏، قرآن کریمی است(واقعه:۷۷)

منابع

  1. سوره هود، آیه۷۳.
  2. ابن منظور، لسان العرب، نشرادب حوزه، قم، ۱۳۶۳، ذیل ماده «مجد».
  3. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲۶، ص۳۵۳ و ج۲۲، ص۲۲۷.
  4. نگاه کنید به قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ذیل ماده «کرم».