چیستی معجزه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
اعجاز چیست؟ اعجاز معنوی و لفظی را توضیح دهید.
معجزه چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
دانشمندان اسلامی تعریف‌هایی برای اعجاز ارائه کرده‌اند که به ظاهر، مختلف اند، لکن همه به یک معنای واحد بر می‌گردند که به چند نمونه اشاره می‌شود:
در اصطلاح علم کلام و تفسیر «اعجاز» کار شگفت و امر خارق‌العاده‌ای است که پیامبران الهی بر خلاف قوانین عادی و جاری طبیعت، به منظور اثبات ادعای رسالت خدایی خویش انجام می‌دهند و بشر از انجام آن کار عاجز و ناتوانند.<ref>سعیدی روشن، محمد باقر، معجزه‌شناسی، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ سوم، ۱۴۰۲ش، ص۱۸،</ref>به عبارت دیگر، معجزه کاری بزرگ و دور از دسترس مردم است که معمولا توسط یک شخص عادی صورت نمیگیرد و انجام آن عادی نمی‌باشد. معجزه دارای ویژگی‌هایی می‌باشد که برای تشخیص معجزه به ما کمک خواهد کرد.


۱ـ محقق طوسی: وجود یافتن چیزی که مورد عادت نباشد یا از بین بردن چیزی که وجودش مورد عادت باشد با این وصف که مطابق ادعای صاحب معجزه (پیامبر) باشد.<ref>حلی، کشف المراد، تحقیق حسن‌زاده، مؤسسه نشر اسلامی، ص۳۵۰.</ref>
== تعریف معجزه ==
واژه «معجزه» از مصدر «اعجاز» گرفته شده و از ریشه «عجز» است که به معنای درماندگی، ناتوانی و نیز پایانه و انتهای هر چیز است.<ref>ابن فارس، مقاییس اللّغه، ج۴، ص۲۳۲، ذیل واژه عجز</ref>


۲ـ شیخ مفید: امری که خارق عادت، مطابق ادعا و همراه با مبارز طلبیدن باشد و مردمان از آوردن مثل آن عاجز باشند.<ref>ربانی گلپایگانی، علی، ایضاح المراد، مؤسسه امام صادق(ع)، جزوه دوم، ص۳۱ به نقل از: الکنت الاعتقادیه، ص۴۸.</ref>
معجزه، کاری بزرگ و دور از دسترس مردم است که معمولا توسط یک شخص عادی صورت نمیگیرد و انجام آن عادی نمی‌باشد. معجزه دارای ویژگی هایی می باشد که آن ویژگی‌ها در تشخیص معجزه بودن یک امر، به ما کمک میکنند.


۳ـ آیت الله سبحانی قول مشهور در تعریف معجزه را چنین می‌داند: امری که خارق (ضد و شکننده) عادت و همراه با ادعا تحدی (مبارز طلبی) است و نمی‌شود با آن مبارزه و معارضه کرد.<ref>اعجاز نور، همان، ص۱۵.</ref> عین همین تعریف را فخر رازی و تفتازانی نیز ذکر کرده‌اند.<ref>مسعود بن عمر مشهور بن عمر مشهور به تفتازانی، شرح المقاصد، انتشارات شریف مرتضی، قم، ج۵، ص۱۱.</ref>
در مورد معجزه، عالمان و دانشمندانِ زیادی نظر داده‌اند و ملاک هایی را برای جداسازی معجزه از امورات دیگر بیان کرده اند.


۴ـ عضدالدین ایجی: هر کاری که هدف از آن آشکار کردن این معنی باشد که این شخص پیامبر است.<ref>عضدالدین عبدالرحمن ایجی، شرح مواقف، قم، انتشارات شریف مرتضی، حاشیه سیالکوتی، ج۸، ص۲۲۳.</ref>
علمای اسلامی تعریف‌هایی برای اعجاز ارائه کرده‌اند که به چند نمونه اشاره می‌شود:


آنچه از بررسی تعاریف اعجاز از دیدگاه علما بدست می‌آید این است که موارد زیر به عنوان ارکان معجزه لازم است:
*[[محقق طوسی]]: وجود یافتن چیزی که مورد عادت نباشد (عادی نباشد) یا از بین بردن چیزی که وجودش مورد عادت باشد با این نشانه که مطابق با ادعای صاحب معجزه (پیامبر) باشد.<ref>حلی، کشف المراد، تحقیق حسن‌زاده، مؤسسه نشر اسلامی، ص۳۵۰.</ref>
*[[شیخ مفید]]: امری که خارق العاده (عادی نباشد)، مطابق ادعا و [[تحدی|همراه با مبارز طلبیدن باشد]] و مردمان از آوردن مثل آن عاجز باشند.<ref>ربانی گلپایگانی، علی، ایضاح المراد، مؤسسه امام صادق(ع)، جزوه دوم، ص۳۱ به نقل از: الکنت الاعتقادیه، ص۴۸.</ref>
*آیت الله سبحانی از عالم های مذهب شیعه و همچنین فخررازی و تفتازانی<ref>مسعود بن عمر مشهور بن عمر مشهور به تفتازانی، شرح المقاصد، انتشارات شریف مرتضی، قم، ج۵، ص۱۱.</ref>، کلام مشهور را در تعریف [[معجزه]] اینچنین می‌داند: کاری که خارق العاده و همراه با ادعا [[تحدی]] (مبارز طلبی) است و نمی‌شود با آن مبارزه کرد.<ref>رضایی، سعید، اعجاز نور، تهران، انصار المهدی(عج)، چاپ اول، ۱۳۷۹ش، ص۱۵</ref>
{{همچنین ببینید|تحدی قرآن}}


۱ـ وقوع حادثه ای که خلاف عادت باشد یا جلوگیری از وقوع حادثه ای که طبق عادت است و باید واقع شود.
==معجزه در قرآن و روایات==
قرآن کریم نقل می‌کند که مردم هر زمان، از پیامبران زمان خویش تقاضای «آیت» و «معجزه» می‌کردند و پیامران نیز به درخواست‌هایی که معقول و منطقی و در راستای حقیقت جویی بوده، پاسخ مثبت می‌دادند؛ ولی اگر درخواست‌ها از سوی مردمی بهانه جو بود و به جهت دشمنی و مبارزه و معارضه با پیامبران صورت می‌گرفت، چون پیامبران برای اثبات رسالت خویش به مقدار لازم معجزه آورده بودند، به خواسته‌ی آن‌ها پاسخ نمی‌دادند.


۲ـ به دنبال ادعای یک منصب الهی یا ادعای حقانیت دین باشد پس اگر هیچ نوع ادعایی نباشد و شخص آورنده از صالحین و مؤمنین باشد این کار را کرامت گویند.
قرآن کریم معجزه‌های زیادی را برای پیامبران نقل کرده است: مانند: زنده کردن مرده، علاج بیماران صعب العلاج و علاج کور مادرزاد، سخن گفتن در گهواره، تبدیل عصا به اژدها، خبر دادن از نهان و آینده و...<ref>مطهری، مرتضی، وحی و نبوت، قم، انتشارات صدرا، چاپ بیست و دوم، ۱۳۹۲ش، ص۱۲</ref>


۳ـ همراه با تحدی و مبارزه طلبی باشد. ۴ـ مطابق ادعای صاحب معجزه باشد.
قرآن کریم از این واژه به «آیت» یعنی نشانه و علامت، و نیز به «بیّنه» تعبیر کرده است. البته قرآن آثار خلقت خداوند را نیز که دلیلی قطعی و تردیدناپذیر بر وجود خداوند می‌باشد، به "آیات" تعبیر کرده است، و اما "آیه" به معنای معجزه، مانند: {{قرآن|قُلْ إِنَّمَا الآیاتُ عِنْدَ اللّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ}} من فقط بیم دهنده‌ای آشکارم و آیه‌ها و نشانه‌ها نزد [خدا به دست او] است.<ref>سوره عنکبوت، آیه ۵۰</ref> {{قرآن|و مان کان لِرسول أن یأتی بآیه إلاّ بإذن الله}} هیچ رسولی این حق را نداشت که آیه و معجزه‌ای را بدون اذن خدا بیاورد"<ref>سوره رعد، آیه ۳۸</ref> و نیز آیه ی ۳۷ سوره انعام و آیه ۱۵ سوره انعام و آیه ۱۲۴ و آیه ۲۰ سوره یونس و آیات دیگر و همچنین در روایات، برای مثال امام صادق(ع) در تعریف معجزه می‌فرماید:


۵ـ شکست ناپذیر باشد.
{{قرآن|ترجمه=و المعجزه علامه لله لا یعطیها إلا انبیاءهُ و رُسُلَهُ و حججه لیعرف به صدق الصادق من کذب الکاذب}} "معجزه" نشانه‌ای از خداوند است که آن را جز به پیامبران و فرستادگان و حجت‌های خود نمی‌دهد، تا به وسیله آن، راستگویی مدّعیان ارتباط با خدا از [[دروغ|دروغگویی]] مدّعیان دروغین شناخته شود. از آن نظر که این نشانه، ناتوانی سایر افراد را آشکار می‌سازد ـ به «معجزه» تعبیر شده است.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، دار الاسلامیه، ج۱۱، ص۷۱.</ref>


== اعجاز معنوی و لفظی ==
=='''ویژگی‌های‌معجزه'''==
اینکه قرآن معجزه است همه قبول دارند اما در وجه اعجاز قرآن نظر علماء متعدد است در یک تقسیم‌بندی دو جهت عمده تصور می‌شود: اعجاز بیانی، اعجاز محتوایی.<ref>اعجاز نور، همان، ص۱۱۲.</ref>
آنچه از بررسی تعاریف اعجاز از دیدگاه علما بدست می‌آید این است که موارد زیر به عنوان ارکان معجزه لازم می باشند:


اعجاز بیانی: که به اعجاز ادبی و لفظی هم تعبیر می‌شود یعنی الفاظ و کلمات و جملات و نظم ادبی و اسلوب قرآن با قطع نظر از اینکه چه احکامی را و چه عالمی را حکایت می‌کند همه معجزه اند و دارای چندین وجه است که در ذیل به آنها اشاره می‌شود:
*وقوع حادثه‌ای که خلاف عادت باشد یا جلوگیری از وقوع حادثه‌ای که طبق عادت است و باید واقع شود.
*به دنبال ادعای یک منصب الهی یا ادعای حقانیت دین باشد
*همراه با تحدی و مبارزه‌طلبی باشد.
*مطابق ادعای صاحب معجزه باشد.
معجزه کاری خارق العاده است که انجام آن تنها توسط [[پیامبران]] ممکن است. [[امام صادق(ع)]] در تعریف معجزه می‌فرماید: «و المعجزه علامه لله لا یعطیها إلا انبیاءهُ و رُسُلَهُ و حججه لیعرف به صدق الصادق من کذب الکاذب» "معجزه" نشانه‌ای از [[خداوند]] است که آن را جز به پیامبران و فرستادگان و حجت‌های خود نمی‌دهد، تا به وسیله آن، راستگویی مدّعیان ارتباط با خدا از [[دروغ|دروغگویی]] مدّعیان دروغین شناخته شود.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، دار الاسلامیه، ج۱۱، ص۷۱.</ref>


۱ـ قرآن، معجزه است بخاطر فصاحت اش: فصاحت یعنی بیان شیرین و واضح و آشکار که هم مفردات و کلمات قرآن فصیح است، یعنی اداء کلمات قرآنی بر زبان، ایجاد سنگینی نمی‌کند (تنافر حروف و غرابت ندارد مثل کلمه مستشذرات) و هم، جملات و کلام قرآن فصیح است، یعنی ضعف تألیف و تنافر کلمات و گره خوردگی ندارد، بلکه سلیس و روان است، مثل این جمله را ندارد «لیس قرب قبر حرب قبر».h ۲ـ معجزه بودنش بخاطر بلاغت است: یعنی علاوه بر اینکه قرآن فصیح است مطابق مقتضای حال سخن گفته، جملات قرآن دارای عمق معنایی و رعایت اوضاع و احوال مخاطبین است.
در توضیح این [[حدیث]] باید دانست که معجزه (چنان‌که از لفظش پیدا است) یعنی عاجز کننده، و آن کار خارق‌العاده‌ای است که نوع بشر، حتی نوابغ در تمام زمان‌ها از آوردن آن عاجز باشند، و اساساً معجزه فراتر از نیروی بشر است و پیامبران به اراده و مشیّت خدا، برای اثبات درستی ادعای رسالت خویش، انجام می‌دهند و دعوت به «مقابله به مثل» (تحدی) نیز می‌نمایند.


۳ـ قرآن معجزه است چون بیان ش در قالب یک اسلوب جدید است نه شعر محض است و نه نثر محض که عرب آن روز فقط همین دو اسلوب را داشتند اسلوب و روش بیان قرآن با روش و شیوه سخنان خطبای آن زمان کاملاً فرق داشت، اسلوب آن ابتکاری و فوق قدرت بشر است.<ref>سبحانی، جعفر، الألهایت، چاپ قدس، چاپ سوم، ج۳، ص۳۱۸.</ref>
پس معجزه کاری خارق العاده است که همراه با ادعای مبارزه (تحدی) می‌باشد و نمی‌شود با آن مبارزه کرد. در نتیجه، برای تشخیص معجزه از دیگر امور باید به سراغ تطبیق ویژگی های نام برده رفته و آن را از دیگر امور جدا کرد.


۴ـ گیرایی و مجذوب کردن جان‌ها به قرآن معجزه است چون شنیدن الفاظ و جملات آن حتی برای غیر عرب زبانها، هم جذاب و نافذ است. در صدر اسلام بیشترین توجه به اعجاز قرآن از جهت بیانی بودن آن است.<ref>وجوه یاد شده هر کدام قایلنی دارند و در کتابهای تفسیری و کلامی مشروح بحث شده که در آخر چند نمونه از آنها عرض می‌شود تا شما دوست عزیز مراجعه فرمایید.</ref>
با این ملاک ها دیگر تشخیص معجزه بودن عصی حضرت موسی، نوشتن قرآن به دست پیامبر اکرم، سرد شدن آتش برای حضرت ابراهیم و... کار سختی نمی‌باشد و به راحتی به اثبات اعجاز این امور پرداخته می‌شود.


== اعجاز محتوایی ==
==منابع==
اعجاز محتوایی که از آن به اعجاز علمی، معنوی و… هم تعبیر شده است، یعنی قرآن بخاطر احکام متعالی، اخبار علمی و غیبی و… با قطع نظر از کلمات و الفاظش معجزه است و برای آن مصادیق و وجوهی ذکر کرده‌اند که ما به چند نمونه از آن اشاره می‌کنیم:
 
۱ـ این که شخص امّی (درس نخوانده) چنین مطالب عالی را با چنین حجم بدون تناقض بیآورد، معجزه است.<ref>همان الألهایت همان، ص۳۶۸ و المیزان ج۱.</ref>
 
۲ـ قرآن با اینکه طی بیست و سه سال و در اوضاع غیرعادی نازل شده و مطالب و احکام متعدد دارد با این حال کوچکترین اختلاف و تناقضی در او نیست و این کار، شگفت و معجزه است.
 
۳ـ قرآن از غیب خبر داده و از حوادثی قبل از وقوع آن خبر داده که بعداً همانگونه واقع شده است.
 
۴ـ قرآن از اسرار عالم آفرینش صدها سال قبل خبر داده که مقداری از آنها را علوم امروز بشر کشف کرده مثل حرکت زمین،<ref>طه/۵۳.</ref> بارور کردن باد، گیاهان را،<ref>حجر/۲۲.</ref> مذکر و مؤنث بودن گیاهان.<ref>رعد/۳.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
 
== مطالعه بیشتر ==
۱ـ المیزان ج۱.
 
۲ـ رسالت جهانی پیامبران و برهان رسالت پیامبر اسلام.
 
۳ـ سعید، اعجاز نور.
 
۴ـ مصباح یزدی، محمد تقی، راهنماشناسی.
 
۵ـ سبحانی، جعفر، الالهیات.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
 
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
| شاخه اصلی = کلام
| شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ = نبوت
| شاخه فرعی۱ = معجزه
|شاخه فرعی۲ = اعجاز
| شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =  
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
| شناسه =
| شناسه = شد
| تیترها =
| تیترها = شد
| ویرایش =
| ویرایش = شد
| لینک‌دهی =
| لینک‌دهی = شد
| ناوبری =
| ناوبری =  
| نمایه =
| نمایه =  
| تغییر مسیر =
| تغییر مسیر = شد
| ارجاعات =
| ارجاعات =  
| بازبینی =
| بازبینی نویسنده =
| تکمیل =
| بازبینی =  
| اولویت =
| تکمیل =  
| کیفیت =
| اولویت = ج
| کیفیت = د
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:کلام]]
[[رده:معجزه]]
{{DEFAULTSORT:اعجاز_بیانی_و_محتوایی_قرآن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۷

سؤال

معجزه چیست؟

در اصطلاح علم کلام و تفسیر «اعجاز» کار شگفت و امر خارق‌العاده‌ای است که پیامبران الهی بر خلاف قوانین عادی و جاری طبیعت، به منظور اثبات ادعای رسالت خدایی خویش انجام می‌دهند و بشر از انجام آن کار عاجز و ناتوانند.[۱]به عبارت دیگر، معجزه کاری بزرگ و دور از دسترس مردم است که معمولا توسط یک شخص عادی صورت نمیگیرد و انجام آن عادی نمی‌باشد. معجزه دارای ویژگی‌هایی می‌باشد که برای تشخیص معجزه به ما کمک خواهد کرد.

تعریف معجزه

واژه «معجزه» از مصدر «اعجاز» گرفته شده و از ریشه «عجز» است که به معنای درماندگی، ناتوانی و نیز پایانه و انتهای هر چیز است.[۲]

معجزه، کاری بزرگ و دور از دسترس مردم است که معمولا توسط یک شخص عادی صورت نمیگیرد و انجام آن عادی نمی‌باشد. معجزه دارای ویژگی هایی می باشد که آن ویژگی‌ها در تشخیص معجزه بودن یک امر، به ما کمک میکنند.

در مورد معجزه، عالمان و دانشمندانِ زیادی نظر داده‌اند و ملاک هایی را برای جداسازی معجزه از امورات دیگر بیان کرده اند.

علمای اسلامی تعریف‌هایی برای اعجاز ارائه کرده‌اند که به چند نمونه اشاره می‌شود:

  • محقق طوسی: وجود یافتن چیزی که مورد عادت نباشد (عادی نباشد) یا از بین بردن چیزی که وجودش مورد عادت باشد با این نشانه که مطابق با ادعای صاحب معجزه (پیامبر) باشد.[۳]
  • شیخ مفید: امری که خارق العاده (عادی نباشد)، مطابق ادعا و همراه با مبارز طلبیدن باشد و مردمان از آوردن مثل آن عاجز باشند.[۴]
  • آیت الله سبحانی از عالم های مذهب شیعه و همچنین فخررازی و تفتازانی[۵]، کلام مشهور را در تعریف معجزه اینچنین می‌داند: کاری که خارق العاده و همراه با ادعا تحدی (مبارز طلبی) است و نمی‌شود با آن مبارزه کرد.[۶]

معجزه در قرآن و روایات

قرآن کریم نقل می‌کند که مردم هر زمان، از پیامبران زمان خویش تقاضای «آیت» و «معجزه» می‌کردند و پیامران نیز به درخواست‌هایی که معقول و منطقی و در راستای حقیقت جویی بوده، پاسخ مثبت می‌دادند؛ ولی اگر درخواست‌ها از سوی مردمی بهانه جو بود و به جهت دشمنی و مبارزه و معارضه با پیامبران صورت می‌گرفت، چون پیامبران برای اثبات رسالت خویش به مقدار لازم معجزه آورده بودند، به خواسته‌ی آن‌ها پاسخ نمی‌دادند.

قرآن کریم معجزه‌های زیادی را برای پیامبران نقل کرده است: مانند: زنده کردن مرده، علاج بیماران صعب العلاج و علاج کور مادرزاد، سخن گفتن در گهواره، تبدیل عصا به اژدها، خبر دادن از نهان و آینده و...[۷]

قرآن کریم از این واژه به «آیت» یعنی نشانه و علامت، و نیز به «بیّنه» تعبیر کرده است. البته قرآن آثار خلقت خداوند را نیز که دلیلی قطعی و تردیدناپذیر بر وجود خداوند می‌باشد، به "آیات" تعبیر کرده است، و اما "آیه" به معنای معجزه، مانند: ﴿قُلْ إِنَّمَا الآیاتُ عِنْدَ اللّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ من فقط بیم دهنده‌ای آشکارم و آیه‌ها و نشانه‌ها نزد [خدا به دست او] است.[۸] ﴿و مان کان لِرسول أن یأتی بآیه إلاّ بإذن الله هیچ رسولی این حق را نداشت که آیه و معجزه‌ای را بدون اذن خدا بیاورد"[۹] و نیز آیه ی ۳۷ سوره انعام و آیه ۱۵ سوره انعام و آیه ۱۲۴ و آیه ۲۰ سوره یونس و آیات دیگر و همچنین در روایات، برای مثال امام صادق(ع) در تعریف معجزه می‌فرماید:

﴿و المعجزه علامه لله لا یعطیها إلا انبیاءهُ و رُسُلَهُ و حججه لیعرف به صدق الصادق من کذب الکاذب "معجزه" نشانه‌ای از خداوند است که آن را جز به پیامبران و فرستادگان و حجت‌های خود نمی‌دهد، تا به وسیله آن، راستگویی مدّعیان ارتباط با خدا از دروغگویی مدّعیان دروغین شناخته شود. از آن نظر که این نشانه، ناتوانی سایر افراد را آشکار می‌سازد ـ به «معجزه» تعبیر شده است.[۱۰]

ویژگی‌های‌معجزه

آنچه از بررسی تعاریف اعجاز از دیدگاه علما بدست می‌آید این است که موارد زیر به عنوان ارکان معجزه لازم می باشند:

  • وقوع حادثه‌ای که خلاف عادت باشد یا جلوگیری از وقوع حادثه‌ای که طبق عادت است و باید واقع شود.
  • به دنبال ادعای یک منصب الهی یا ادعای حقانیت دین باشد
  • همراه با تحدی و مبارزه‌طلبی باشد.
  • مطابق ادعای صاحب معجزه باشد.

معجزه کاری خارق العاده است که انجام آن تنها توسط پیامبران ممکن است. امام صادق(ع) در تعریف معجزه می‌فرماید: «و المعجزه علامه لله لا یعطیها إلا انبیاءهُ و رُسُلَهُ و حججه لیعرف به صدق الصادق من کذب الکاذب» "معجزه" نشانه‌ای از خداوند است که آن را جز به پیامبران و فرستادگان و حجت‌های خود نمی‌دهد، تا به وسیله آن، راستگویی مدّعیان ارتباط با خدا از دروغگویی مدّعیان دروغین شناخته شود.[۱۱]

در توضیح این حدیث باید دانست که معجزه (چنان‌که از لفظش پیدا است) یعنی عاجز کننده، و آن کار خارق‌العاده‌ای است که نوع بشر، حتی نوابغ در تمام زمان‌ها از آوردن آن عاجز باشند، و اساساً معجزه فراتر از نیروی بشر است و پیامبران به اراده و مشیّت خدا، برای اثبات درستی ادعای رسالت خویش، انجام می‌دهند و دعوت به «مقابله به مثل» (تحدی) نیز می‌نمایند.

پس معجزه کاری خارق العاده است که همراه با ادعای مبارزه (تحدی) می‌باشد و نمی‌شود با آن مبارزه کرد. در نتیجه، برای تشخیص معجزه از دیگر امور باید به سراغ تطبیق ویژگی های نام برده رفته و آن را از دیگر امور جدا کرد.

با این ملاک ها دیگر تشخیص معجزه بودن عصی حضرت موسی، نوشتن قرآن به دست پیامبر اکرم، سرد شدن آتش برای حضرت ابراهیم و... کار سختی نمی‌باشد و به راحتی به اثبات اعجاز این امور پرداخته می‌شود.

منابع

  1. سعیدی روشن، محمد باقر، معجزه‌شناسی، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، چاپ سوم، ۱۴۰۲ش، ص۱۸،
  2. ابن فارس، مقاییس اللّغه، ج۴، ص۲۳۲، ذیل واژه عجز
  3. حلی، کشف المراد، تحقیق حسن‌زاده، مؤسسه نشر اسلامی، ص۳۵۰.
  4. ربانی گلپایگانی، علی، ایضاح المراد، مؤسسه امام صادق(ع)، جزوه دوم، ص۳۱ به نقل از: الکنت الاعتقادیه، ص۴۸.
  5. مسعود بن عمر مشهور بن عمر مشهور به تفتازانی، شرح المقاصد، انتشارات شریف مرتضی، قم، ج۵، ص۱۱.
  6. رضایی، سعید، اعجاز نور، تهران، انصار المهدی(عج)، چاپ اول، ۱۳۷۹ش، ص۱۵
  7. مطهری، مرتضی، وحی و نبوت، قم، انتشارات صدرا، چاپ بیست و دوم، ۱۳۹۲ش، ص۱۲
  8. سوره عنکبوت، آیه ۵۰
  9. سوره رعد، آیه ۳۸
  10. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، دار الاسلامیه، ج۱۱، ص۷۱.
  11. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، دار الاسلامیه، ج۱۱، ص۷۱.