مدت اسارت اهلبیت(ع) پس از واقعه کربلا: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}} | ||
[[پرونده:مراسم نمادین تعزیه اسارت اهلبیت امام حسین(ع).jpg|بندانگشتی|مراسم نمادین تعزیه اسارت اهلبیت امام حسین(ع)]] | [[پرونده:مراسم نمادین تعزیه اسارت اهلبیت امام حسین(ع).jpg|بندانگشتی|مراسم نمادین تعزیه اسارت اهلبیت امام حسین(ع)|200x200پیکسل]] | ||
'''مدت اسارت اهلبیت(ع) پس از واقعه کربلا''' را حدود یک ماه تخمین زدهاند.<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، روائع التراث العربی، ۱۳۸۷ق، ج۵ ص۴۶۲؛ خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، تحقیق محمد سماوی، نجف، مطبعة الزهراء، ۱۳۶۷ق، ج۲، ص۷۴.</ref> اهلبیت امام حسین(ع)، به همراه دیگر بازماندگان حادثه کربلا، پس از شهادت [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] اسیر شدند.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵-۴۵۶.</ref> | |||
در [[اعتبار تاریخ طبری|تاریخ طبری]] آغاز اسارتِ اسیران کربلا روز دهم محرم سال ۶۱ق قلمداد شده است.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵-۴۵۶.</ref> اسیران را در روز دوازدهم محرم، به سوی [[کوفه]] حرکت دادند<ref>مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، تحقیق موسسه آل البیت، قم، المؤتمر العالمی الالفیه الشیخ المفید، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۱۴.</ref> و پس از مدتی حضور در کوفه بهسوی شام بردند.<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۱۴.</ref> کاروان اسیران در روز اول ماه صفر به [[دمشق]] رسیدند و چند روزی نیز در دمشق ماندند.<ref>ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد، آثار الباقیة عن القرون الخالیة، مترجم اکبر داناسرشت، تهران، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۸۶ش، ص۵۲۷.</ref> خروج از شام در روزهای ابتدایی [[ماه صفر]] بود که روز دقیق آن در منابع بهطور مختلف و از سه روز<ref>ابنکثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، تحقیق خلیل شحاده، بیروت، دارالفکر، ۱۳۹۸ق، ج۸، ص۱۹۵.</ref> تا یک ماه<ref>سید بن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنة، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۱۰۱.</ref> گزارش شده است. | |||
محققان، خروج از دمشق را به معنای پایان اسارتِ اسیران واقعه کربلا دانستهاند و به همین جهت مدت اسارت اهلبیت امام حسین(ع) را از [[ده محرم]] تا روزهای ابتدایی ماه صفر یعنی حدود یک ماه گفتهاند.<ref>محمدی ریشهری، محمد، دانشنامه امام حسین(ع) بر پایه قرآن حدیث و تاریخ، ترجمه عبدالهادی مسعودی، قم، مؤسسه دار الحديث، ۱۳۸۸ش، ج۸، ص۳۹۳.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ب | | اولویت =ب | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ب | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۰
اسارت اهلبیت(ع) چه مدت طول کشید؟
مدت اسارت اهلبیت(ع) پس از واقعه کربلا را حدود یک ماه تخمین زدهاند.[۱] اهلبیت امام حسین(ع)، به همراه دیگر بازماندگان حادثه کربلا، پس از شهادت امام حسین(ع) اسیر شدند.[۲]
در تاریخ طبری آغاز اسارتِ اسیران کربلا روز دهم محرم سال ۶۱ق قلمداد شده است.[۳] اسیران را در روز دوازدهم محرم، به سوی کوفه حرکت دادند[۴] و پس از مدتی حضور در کوفه بهسوی شام بردند.[۵] کاروان اسیران در روز اول ماه صفر به دمشق رسیدند و چند روزی نیز در دمشق ماندند.[۶] خروج از شام در روزهای ابتدایی ماه صفر بود که روز دقیق آن در منابع بهطور مختلف و از سه روز[۷] تا یک ماه[۸] گزارش شده است.
محققان، خروج از دمشق را به معنای پایان اسارتِ اسیران واقعه کربلا دانستهاند و به همین جهت مدت اسارت اهلبیت امام حسین(ع) را از ده محرم تا روزهای ابتدایی ماه صفر یعنی حدود یک ماه گفتهاند.[۹]
منابع
- ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، روائع التراث العربی، ۱۳۸۷ق، ج۵ ص۴۶۲؛ خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، تحقیق محمد سماوی، نجف، مطبعة الزهراء، ۱۳۶۷ق، ج۲، ص۷۴.
- ↑ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵-۴۵۶.
- ↑ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۵۵-۴۵۶.
- ↑ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، تحقیق موسسه آل البیت، قم، المؤتمر العالمی الالفیه الشیخ المفید، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۱۴.
- ↑ مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۱۴.
- ↑ ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد، آثار الباقیة عن القرون الخالیة، مترجم اکبر داناسرشت، تهران، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۸۶ش، ص۵۲۷.
- ↑ ابنکثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، تحقیق خلیل شحاده، بیروت، دارالفکر، ۱۳۹۸ق، ج۸، ص۱۹۵.
- ↑ سید بن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنة، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۱۰۱.
- ↑ محمدی ریشهری، محمد، دانشنامه امام حسین(ع) بر پایه قرآن حدیث و تاریخ، ترجمه عبدالهادی مسعودی، قم، مؤسسه دار الحديث، ۱۳۸۸ش، ج۸، ص۳۹۳.