عوامل دروغگویی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی') |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}}عوامل و ریشه‌های دروغگویی چیست؟{{پایان سوال}} | {{سوال}}عوامل و ریشه‌های دروغگویی چیست؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}دروغگویی عوامل مختلفی مانند [[ترس]]، [[احساس حقارت|خودکم‌بینی]] و [[عقل|کم‌عقلی]] که از آن میان، ترس از [[مجازات]]، رفتن [[آبرو]] و از دست دادن جایگاه اجتماعی، از مهمترین عوامل آن دانسته شده است. | ||
در دوران کودکی، الگوی نامناسب و نیازهای برآورده نشده که احساس کمبود در آنها ایجاد کرده، از عوامل دروغگو شدن شمرده شده است. | |||
== ترس == | |||
یکی از مهمترین علت‌های [[دروغگویی]] در کودکان و بزرگسالان [[ترس]] از [[مجازات]]، خدشه‌دار شدن [[آبرو]] و جایگاه اجتماعی است. افراد بزرگسال از ترس اینکه با [[راستگویی]] موقعیت اجتماعی‌شان را از دست بدهند، دست به دروغگویی می‌زنند. | |||
کودکان و نوجوانان نیز، از ترس مجازات و تنبیه [[پدر]] و [[مادر]] به دروغ پناه می‌برند. مُچ‌گیری و بازجویی‌های [[والدین]] و مربیان، گاه باعث می‌شود که فرزندان و دانش‌آموزان واقعیت‌ها را پنهان کرده و به دروغگویی روی آورند. تحقیقی که روی کودکان ۶ تا ۱۴ ساله انجام شده نشان می‌دهد که ۷۱ درصد از دروغگویی‌های آنها از روی ترس بوده است.<ref>مسروب بالایان، روان‌شناسی کودک به زبان ساده، انتشارات شمس، ۱۳۷۰ش، ص۵۲.</ref> | |||
== الگوی نامناسب == | |||
یکی از عواملی که باعث می‌شود افراد، به‌ویژه کودکان و نوجوانان به دروغگویی عادت کنند، وجود الگوهای نامناسب است. دروغگویی والدین و اطرافیان، تأثیر ناخودآگاه در فرزندان گذاشته و زمینه دروغگو شدن را در آنها فراهم می‌کند.<ref>همچنین نگاه کنید به کریمی‌نیا، محمدعلی، الگوهای تربیتی، پیام مهدی، ۱۳۸۰ش، ص۱۴۸–۱۳۰.</ref> | |||
بر اساس روایتی از امام علی(ع)، قلب | بر اساس [[روایت|روایتی]] از [[امام علی(ع)]]، قلب کودک مانند زمین بکر و آماده‌ای است که هر چه در آن کاشته شود پرورش می‌یابد. وقتی کودکان دروغگویی را از والدین یادگرفتند، به تدریج جزئی از شخصیّت آنها شده، در بزرگسالی نیز رفتار دروغگویی در آنها باقی می‌ماند. | ||
==خودکم‌بینی== | == خودکم‌بینی == | ||
ضعف شخصیّت و [[احساس حقارت|خودکم‌بینی]]، یکی از عوامل دروغگویی شمرده شده است. افرادی که احساس حقارت و کوچکی می‌کنند، تلاش می‌کنند توجه دیگران را به خود جلب کنند. آنها ممکن است برای جلب توجه، به رفتارهای مانند درغگویی دست بزنند و از این راه خود را بزرگ نشان دهند. [[رسول خدا(ص)]] نیز دروغ گفتن را به سبب حقارتی دانسته که شخص در خود احساس می‌کند.<ref>طبری، مستدرک الوسایل، ج۲، ص۱۰۰.</ref> | |||
یکی از مواقعی که ممکن است خودکم‌بینی عامل دروغگویی شود، هنگام ایجاد ارتباط با دیگران است. برای نمونه، در جمعی که مدرک تحصیلی مهم است، شخصی که دارای تحصیلات نیست و این را برای خود ضعف می‌داند، ممکن است خود را به دروغ، فردی تحصیل‌کرده نشان دهد. | |||
== | == نیازهای برآورده نشده == | ||
برخی از روانشناسان معتقدند که دروغ نشان دهنده نیازها و تمایلات ارضاء نشده افراد است. به هر میزان نیازهای ارضاء نشده در افراد بیشتر باشد، احساس کمبود در آنان بیشتر است و چون ارضای آن نیازها صورت نپذیرفته، تلاش می‌کنند به صورت خیالی و گفتن مطالب دروغ، خود را قانع کنند. | |||
افرادی که در زندگی‌شان کمتر مورد توجّه و محبّت پدر و مادر قرار گرفته‌اند، بیشتر به این رفتار گرفتار می‌شوند. حتی دروغگویی در دوران بزرگسالی نیز، ممکن است به سبب کمبود محبّت در دوران کودکی باشد. | |||
== | == کم‌عقلی == | ||
کم‌عقلی، یکی از عوامل دروغگویی شمرده شده است. کسی که اهل [[عقل|تعقّل]] و [[تفکر]] بوده و [[پیامدهای دروغ]] را در نظر بگیرد، دروغ نخواهند گفت؛ بنابراین، کسانی که دروغ گفته و توجّهی به پیامدهای دروغ و حکم [[اسلام]] ندارند، از نیروی تعقّل و اندیشه سالم برخوردار نیستند. به گفته [[امام علی(ع)]] انسان عاقل دروغ نمی‌گوید.<ref>غررالحکم، حرف ایمیم.</ref> | |||
== برای رسیدن به هدف == | |||
وقتی انسان به هدفی متوجه شده و برای رسیدن به آن به هر کاری دست می‌زند، یکی از راه‌های پیش روی خود را دروغ می‌بیند. مانند افرادی که در [[خواستگاری]] از یک دختر خود را پولدار و صاحب نفوذ و مانند آن نشان می‌دهند. | |||
== | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== مطالعه بیشتر == | |||
* یوسف صدیق عربانی، گوش و چشم و زبان از دیدگاه اخلاق اسلامی، نشر دانشگاه گیلان، ۱۳۷۵ش. | |||
* سیّد محمّد شفیعی، پرورش روح در پرتو چهل حدیث، ج۱، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۰ش. | |||
* گناهان کبیره، شهید دستغیب شیرازی، شیراز کانون تربیت. | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی = اخلاق | ||
|شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = دروغ | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = شد | ||
| تیترها = | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی نویسنده = | ||
| تکمیل = | | بازبینی = | ||
| اولویت = | | تکمیل = | ||
| کیفیت = | | اولویت = ب | ||
| کیفیت = ج | |||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۴
دروغگویی عوامل مختلفی مانند ترس، خودکم‌بینی و کم‌عقلی که از آن میان، ترس از مجازات، رفتن آبرو و از دست دادن جایگاه اجتماعی، از مهمترین عوامل آن دانسته شده است.
در دوران کودکی، الگوی نامناسب و نیازهای برآورده نشده که احساس کمبود در آنها ایجاد کرده، از عوامل دروغگو شدن شمرده شده است.
ترس
یکی از مهمترین علت‌های دروغگویی در کودکان و بزرگسالان ترس از مجازات، خدشه‌دار شدن آبرو و جایگاه اجتماعی است. افراد بزرگسال از ترس اینکه با راستگویی موقعیت اجتماعی‌شان را از دست بدهند، دست به دروغگویی می‌زنند.
کودکان و نوجوانان نیز، از ترس مجازات و تنبیه پدر و مادر به دروغ پناه می‌برند. مُچ‌گیری و بازجویی‌های والدین و مربیان، گاه باعث می‌شود که فرزندان و دانش‌آموزان واقعیت‌ها را پنهان کرده و به دروغگویی روی آورند. تحقیقی که روی کودکان ۶ تا ۱۴ ساله انجام شده نشان می‌دهد که ۷۱ درصد از دروغگویی‌های آنها از روی ترس بوده است.[۱]
الگوی نامناسب
یکی از عواملی که باعث می‌شود افراد، به‌ویژه کودکان و نوجوانان به دروغگویی عادت کنند، وجود الگوهای نامناسب است. دروغگویی والدین و اطرافیان، تأثیر ناخودآگاه در فرزندان گذاشته و زمینه دروغگو شدن را در آنها فراهم می‌کند.[۲]
بر اساس روایتی از امام علی(ع)، قلب کودک مانند زمین بکر و آماده‌ای است که هر چه در آن کاشته شود پرورش می‌یابد. وقتی کودکان دروغگویی را از والدین یادگرفتند، به تدریج جزئی از شخصیّت آنها شده، در بزرگسالی نیز رفتار دروغگویی در آنها باقی می‌ماند.
خودکم‌بینی
ضعف شخصیّت و خودکم‌بینی، یکی از عوامل دروغگویی شمرده شده است. افرادی که احساس حقارت و کوچکی می‌کنند، تلاش می‌کنند توجه دیگران را به خود جلب کنند. آنها ممکن است برای جلب توجه، به رفتارهای مانند درغگویی دست بزنند و از این راه خود را بزرگ نشان دهند. رسول خدا(ص) نیز دروغ گفتن را به سبب حقارتی دانسته که شخص در خود احساس می‌کند.[۳]
یکی از مواقعی که ممکن است خودکم‌بینی عامل دروغگویی شود، هنگام ایجاد ارتباط با دیگران است. برای نمونه، در جمعی که مدرک تحصیلی مهم است، شخصی که دارای تحصیلات نیست و این را برای خود ضعف می‌داند، ممکن است خود را به دروغ، فردی تحصیل‌کرده نشان دهد.
نیازهای برآورده نشده
برخی از روانشناسان معتقدند که دروغ نشان دهنده نیازها و تمایلات ارضاء نشده افراد است. به هر میزان نیازهای ارضاء نشده در افراد بیشتر باشد، احساس کمبود در آنان بیشتر است و چون ارضای آن نیازها صورت نپذیرفته، تلاش می‌کنند به صورت خیالی و گفتن مطالب دروغ، خود را قانع کنند.
افرادی که در زندگی‌شان کمتر مورد توجّه و محبّت پدر و مادر قرار گرفته‌اند، بیشتر به این رفتار گرفتار می‌شوند. حتی دروغگویی در دوران بزرگسالی نیز، ممکن است به سبب کمبود محبّت در دوران کودکی باشد.
کم‌عقلی
کم‌عقلی، یکی از عوامل دروغگویی شمرده شده است. کسی که اهل تعقّل و تفکر بوده و پیامدهای دروغ را در نظر بگیرد، دروغ نخواهند گفت؛ بنابراین، کسانی که دروغ گفته و توجّهی به پیامدهای دروغ و حکم اسلام ندارند، از نیروی تعقّل و اندیشه سالم برخوردار نیستند. به گفته امام علی(ع) انسان عاقل دروغ نمی‌گوید.[۴]
برای رسیدن به هدف
وقتی انسان به هدفی متوجه شده و برای رسیدن به آن به هر کاری دست می‌زند، یکی از راه‌های پیش روی خود را دروغ می‌بیند. مانند افرادی که در خواستگاری از یک دختر خود را پولدار و صاحب نفوذ و مانند آن نشان می‌دهند.
مطالعه بیشتر
- یوسف صدیق عربانی، گوش و چشم و زبان از دیدگاه اخلاق اسلامی، نشر دانشگاه گیلان، ۱۳۷۵ش.
- سیّد محمّد شفیعی، پرورش روح در پرتو چهل حدیث، ج۱، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۰ش.
- گناهان کبیره، شهید دستغیب شیرازی، شیراز کانون تربیت.