مصادیق عفاف در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>')
 
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در حال ویرایش|Fabbasi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
مصادیق عفاف را در قرآن بیان کنید؟
مصادیق عفاف را در قرآن بیان کنید؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
عفاف در فقر؛ عفاف در امور مالي (امانت داري)؛ عفاف در مسائل شهواني جنسي؛ عفاف در سخن گفتن؛ عفاف در وضع ظاهر از جمله مصادیق عفت‌ورزی در قرآن می‌باشد.
عفاف در فقر با خویشتن‌داری و اظهار فقر نکردن؛ عفاف در امور مالی با امانت داری و دستبرد نزدن به اموال یتیمان؛ عفاف در مسائل شهوانی جنسی با پرهیز از ارتباط نامشروع با نامحرمان؛ عفاف در سخن گفتن با افراد نامحرم و تحریک نکردن بیماردلان؛ عفاف در وضع ظاهر با حفظ پوش اسلامی، از جمله مصادیق عفت‌ورزی در قرآن می‌باشد.


==عفاف در فقر==
== عفاف در فقر ==
افراد فقیر که ایمان‌شان به خدا قوی‌تر است، به گونه‌ای حفظ ظاهر کرده و زندگی می‌کنند که از شدت خويشتنداري و عفاف، افراد بي‌اطلاع، آنها را غني مي‌پندارند. آنها زبان به شكوه نمي‌گشايند و در عين نيازمندي شديد، همچون بي‌نيازان گام بر مي‌دارند، ولي بر آگاهان رنگ رخساره آنها از سرّ درون‌شان خبر مي‌دهد.<ref>طباطبايي، محمد حسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوي همداني، تهران، دارالکتب الاسلاميه، ج۲، ص۶۱۲.</ref>
افراد فقیر که ایمان‌شان به خدا قوی‌تر است، به گونه‌ای حفظ ظاهر کرده و زندگی می‌کنند که از شدت خویشتنداری و عفاف، افراد بی‌اطلاع، آنها را غنی می‌پندارند. آنها زبان به شکوه نمی‌گشایند و در عین نیازمندی شدید، همچون بی‌نیازان گام برمی‌دارند، ولی بر آگاهان رنگ رخساره آنها از سرّ درون‌شان خبر می‌دهد: {{قرآن|لِلْفُقَراءِ الَّذینَ أُحْصِرُوا فی سَبیلِ اللَّهِ لا یَسْتَطیعُونَ ضَرْباً فِی الْأَرْضِ یَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِیاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسیماهُمْ لا یَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلیمٌ|ترجمه=(انفاق) برای نیازمندانی باشد که در راه خدا، در تنگنا قرار گرفته‌اند؛ نمی‌توانند مسافرتی کنند و از شدّت خویشتن‌داری، افراد ناآگاه آنها را بی‌نیاز می‌پندارند؛ امّا آنها را از چهره‌های‌شان می‌شناسی؛ و هرگز با اصرار چیزی از مردم نمی‌خواهند. و هر چیز خوبی در راه خدا انفاق کنید، خداوند از آن آگاه است.|سوره= بقره|آیه=۲۷۳}}


در نگاه [[قرآن]] این افراد عفیف هستند و باید [[انفاق در قرآن|انفاق]] مومنان به این افراد در اولویت باشد.
[[قرآن]] فقرای عفیف را بهترین مصداق برای صدقات می‌داند و باید [[انفاق در قرآن|انفاق]] مؤمنان به این افراد در اولویت باشد.<ref>طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان فی تفسیر القرآن، ترجمه: حسین نوری همدانی، تهران، فراهانى، چاپ اول، ج۳، ص۱۷۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۵۶.</ref>


{{قرآن|لِلْفُقَراءِ الَّذينَ أُحْصِرُوا في‏ سَبيلِ اللَّهِ لا يَسْتَطيعُونَ ضَرْباً فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسيماهُمْ لا يَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَليمٌ|ترجمه=(انفاق) براى نيازمندانى باشد كه در راه خدا، در تنگنا قرار گرفته‌‏اند؛ نمى‏‌توانند مسافرتى كنند و از شدّت خويشتن‏دارى، افراد ناآگاه آنها را بى‏نياز مى‏‌پندارند؛ امّا آنها را از چهره‏‌هاي‌شان مى‏‌شناسى؛ و هرگز با اصرار چيزى از مردم نمى‏‌خواهند. و هر چيز خوبى در راه خدا انفاق كنيد، خداوند از آن آگاه است.|سوره= بقره|آیه=۲۷۳}}
جمعی از مفسران شأن نزول آن را [[اصحاب صفه]] دانسته‌اند. آنها گروهی از مسلمانان مکه و اطراف مدینه بودند که نه خانه‌ای در مدینه داشتند و نه خویشاوندانی که به منزل آنها بروند، ولی در عین حال، در نهایت عفت‌ورزی در محلی که به صورت سکوی بزرگی در کنار [[مسجد النبی(ص)]]، زندگی می‌کردند. آنها مجاهدانی بودند که به فرمان [[رسول‌الله(ص)]] به میدان جنگ حرکت می‌کردند و در عین گرسنگی و نیازمندی شدید، به عزت نفس و خویشتن داری، عفت خویش را حفظ می‌کردند.<ref>صادقى تهرانى، محمد، الفرقان فى تفسير القرآن بالقرآن و السنه، قم، فرهنگ اسلامى، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ه.ق،ج۴، ص۳۰۱. مکارم شیرازی، ناصر، اخلاق در قرآن، انتشارات مدرسه الامام علی بن ابیطالب(ع)، ج ۲، ص۳۰۷.</ref>


جمعي از مفسران شأن نزول آن را [[اصحاب صفه]] دانسته‌اند، آنها گروهی از مسلمانان مكه و اطراف مدينه بودند كه نه خانه‌اي در مدينه داشتند و نه خويشاونداني كه به منزل آنها بروند، ولي در عين حال، در نهايت عفت‌ورزی در محلي كه به صورت سكوي بزرگي در كنار [[مسجد النبی(ص)]]، زندگي مي‌كردند. آنها مجاهداني بودند كه به فرمان [[رسول الله(ص)]] به ميدان جنگ حركت مي‌كردند و در عين گرسنگي و نيازمندي شديد، به عزت نفس و خويشتن داري، عفت خويش را حفظ مي‌كردند.<ref>مكارم شيرازي، ناصر، اخلاق در قرآن، انتشارات مدرسه الامام علي بن ابيطالب(ع)، ج ۲، ص۳۰۷. </ref>
== عفاف در امور مالی (امانت داری) ==
در نگاه قرآن هر کسی که سرپرستی یتیمی را به عهده گیرد و در زندگیش حاجتی به گرفتن مال یتیم نداشته باشد، طریق عفت را پیش گیرد: {{قرآن|وَ مَنْ کانَ غَنِیًّا فَلْیَسْتَعْفِفْ|ترجمه=هر کس که بی‌نیاز است، عفت‌ورزد(از برداشت حق‌الزحمه خودداری کند).|سوره=نساء|آیه=۶}} سرپرست اموال یتیم باید محافظ مال یتیم شود و از مال یتیم چیزی را نگیرد و عفت بورزد یعنی همواره تلاش کند تا از اموال یتیم برندارد تا پاداش الهی استعفاف را ببرد.<ref>خطيب، عبدالكريم، التفسير القرآنى للقرآن، بیروت، دار الفكر العربي، چاپ اول، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۷۰۳.</ref> و اگر فقیر است به‌طور شایسته از مال یتیم بخورد یا به عنوان قرض بردارد، یا به عنوان حق‌الزحمه نگهداری یتیم و اموال او، به‌طور متعارف استفاده کند و یتیم را امتحان کند اگر دید به حد بلوغ رسیده است و توانائی حفظ اموال را دارد، اموالش را به او تحویل دهد.<ref>{{قرآن||ترجمه=و یتیمان را چون به حد بلوغ برسند، بیازمایید! اگر در آنها رشد (کافی) یافتید، اموال‌شان را به آنها بدهید! و پیش از آنکه بزرگ شوند، اموال‌شان را از روی اسراف نخورید! هر کس که بی‌نیاز است، عفت‌ورزد (از برداشت حق‌الزحمه خودداری کند)؛ و آن کس که نیازمند است، به‌طور شایسته (و مطابق زحمتی که می‌کشد) از آن بخورد. و هنگامی که اموال‌شان را به آنها بازمی‌گردانید، شاهد بگیرید! اگر چه خداوند برای محاسبه کافی است.|سوره=نساء|آیه=۶}}</ref>


==عفاف در امور مالي (امانت داري)==
== عفاف در مسائل شهوانی جنسی ==
در نگاه قرآن هر کسی که سرپرستي یتیمی را به عهده گیرد و در زندگيش حاجتي به گرفتن مال يتيم نداشته باشد، طريق عفت را پيش گيرد و محافظ مال یتیم شود و از مال يتيم چيزي را نگيرد و اگر فقير است به طور شايسته از مال يتيم بخورد و يا به عنوان قرض بردارد، و يا به عنوان حق الزحمه نگهداري يتيم و اموال او، به طور متعارف استفاده كند.
[[حضرت یوسف(ع)]] در سخت‌ترین شرایط که تمام اسباب گناه در آن آماده بود، خود را حفظ کرد. به خداوند خویش پناهنده شد و از امتحان بزرگ الهی، آبرومندانه بیرون آمد: {{قرآن||ترجمه=و آن زن که یوسف در خانه او بود، از او تمنّای کامجویی کرد؛ درها را بست و گفت: بیا (بسوی آنچه برای تو مهیاست!) گفت: پناه می‌برم به خدا! او [عزیز مصر] صاحب نعمت من است؛ مقام مرا گرامی داشته است؛ مسلّماً ظالمان رستگار نمی‌شوند!|سوره=یوسف|آیه=۲۳}}


{{قرآن|وَ ابْتَلُوا الْيَتامى‏ حَتَّى إِذا بَلَغُوا النِّكاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ وَ لا تَأْكُلُوها إِسْرافاً وَ بِداراً أَنْ يَكْبَرُوا وَ مَنْ كانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ وَ مَنْ كانَ فَقيراً فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ فَإِذا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ وَ كَفى‏ بِاللَّهِ حَسيباً|ترجمه=و يتيمان را چون به حد بلوغ برسند، بيازماييد! اگر در آنها رشد (كافى) يافتيد، اموال‌شان را به آنها بدهيد! و پيش از آنكه بزرگ شوند، اموال‌شان را از روى اسراف نخوريد! هر كس كه بى‏‌نياز است، عفت‌ورزد(از برداشت حق الزحمه خوددارى كند)؛ و آن كس كه نيازمند است، به طور شايسته (و مطابق زحمتى كه مى‏‌كشد،) از آن بخورد. و هنگامى كه اموال‌شان را به آنها بازمى‌‏گردانيد، شاهد بگيريد! اگر چه خداوند براى محاسبه كافى است.|سوره=نساء|آیه=۶}}
قرآن در آیات ۳۲ تا ۳۴ سوره یوسف ادامه شرح زندگی حضرت یوسف(ع) و بیان مقام والای عفت و پارسایی او، ضمن اشاره به آزمون دیگری که یا خود را تسلیم کند یا راهی زندان شود، بدون لحظه‌ای تردید، راه خود را انتخاب کرد به درگاه خداوند متعال رو آورد: {{قرآن||ترجمه=پروردگارا! زندان با آن همه مشکلات و رنج‌هایش. نزد من، محبوبتر از این کار زشتی است که زنان از من تقاضا دارند و من برای اطاعت فرمان تو و حفظ پاکی و تقوا و پارسایی و عفت خویش حاضرم روانة زندان وحشتناک گردم، امّا آلوده خواست شوم آنها نشوم.}}


==عفاف در مسائل شهواني جنسي==
در ادامه همین آیات آمده است که خداوند، این زندان را نردبان ترقی حضرت یوسف(ع) قرار داد. سرانجام به خواست خداوند، بر تخت قدرت عزیز مصر تکیه زد و با حفظ آبرو وتقوا، به همه چیز رسید، در حالی که همه آلودگان رسوا شده و کنار رفتند. این پاداشی بود که خداوند دردنیا به این سلاله نیکان و پاکان عنایت کرد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، کتاب اخلاق در قرآن، انتشارات مدرسه الامام علی بن ابیطالب(ع)، ج۲، مبحث عفت.</ref>
[[حضرت يوسف(ع)]] در سخت‌ترين شرايط كه تمام اسباب گناه در آن آماده بود، خود را حفظ كرد. به خداوند خويش پناهنده شد و از امتحان بزرگ الهي، آبرومندانه بيرون آمد.


{{قرآن|وَ راوَدَتْهُ الَّتي‏ هُوَ في‏ بَيْتِها عَنْ نَفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوابَ وَ قالَتْ هَيْتَ لَكَ قالَ مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوايَ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ |ترجمه=و آن زن كه يوسف در خانه او بود، از او تمنّاى كامجويى كرد؛ درها را بست و گفت: بيا (بسوى آنچه براى تو مهياست!) گفت: پناه مى‌‏برم به خدا! او [عزيز مصر] صاحب نعمت من است؛ مقام مرا گرامى داشته است؛ مسلّماً ظالمان رستگار نمى‏‌شوند!|سوره=یوسف|آیه=۲۳}}
خداوند وعده داده است کسانی را که توان [[اهمیت ازدواج از دیدگاه اسلام|ازدواج]] ندارند و عفت ورزند، غنی کند: {{قرآن|وَ لْیَسْتَعْفِفِ الَّذینَ لا یَجِدُونَ نِکاحاً حَتَّی یُغْنِیَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ|ترجمه=و کسانی که امکانی برای ازدواج نمی‌یابند، باید پاکدامنی پیشه کنند تا خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز گرداند!|سوره=نور|آیه=۳۳}}


قرآن در آيات ۳۲ تا ۳۴ سوره يوسف ادامة شرح زندگي حضرت يوسف(ع) و بيان مقام والاي عفت و پارسايي او، ضمن اشاره به آزمون ديگري كه يا خود را تسليم كند و يا راهي زندان شود، بدون لحظه‌اي ترديد، راه خود را انتخاب كرد به درگاه خداوند متعال رو آورد: {{قرآن||ترجمه=پروردگارا! زندان با آن همه مشكلات و رنج‌هايش. نزد من، محبوبتر از اين كار زشتي است كه زنان از من تقاضا دارند و من براي اطاعت فرمان تو و حفظ پاكي و تقوا و پارسايي و عفت خويش حاضرم روانة زندان وحشتناك گردم، امّا آلوده خواست شوم آنها نشوم.}}
کسانی که قدرت بر ازدواج ندارند از زنا دوری کنند و عفت نفس پیشه کنند تا خداوند ایشان را از فضل خود بی‌نیاز کند و زمینه ازدواج‌شان را فراهم سازد.<ref>طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۵۷.</ref>


در ادامه همين آيات آمده است كه خداوند، اين زندان را نردبان ترقي حضرت يوسف(ع) قرار داد. سرانجام به خواست خداوند، بر تخت قدرت عزيز مصر تكيه زد و با حفظ آبرو وتقوا، به همه چيز رسيد، در حالي كه همه آلودگان رسوا شده و كنار رفتند. اين پاداشي بود كه خداوند دردنيا به اين سلاله نيكان و پاكان عنايت كرد.<ref>مكارم شيرازي، ناصر، كتاب اخلاق در قرآن، انتشارات ‌مدرسه الامام علي بن ابيطالب(ع)، ج۲، مبحث عفت. </ref>
== عفاف در سخن گفتن ==
زنان نباید در برابر مردان آهنگ سخن گفتن را نازک و لطیف کنند تا شهوت بیماردلان را بر انگیزانند و به طمع بیفتند. آن نیرویی که آدمی را از میل به سوی شهوات باز می‌دارد، نیروی ایمان است.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ ه‍. ش، ج۱۶، ص۴۶۱.</ref>


خداوند وعده داده است کسانی را که توان [[اهمیت ازدواج از دیدگاه اسلام|ازدواج]] ندارند و عفت ورزند، غنی کند: {{قرآن|وَ لْيَسْتَعْفِفِ الَّذينَ لا يَجِدُونَ نِكاحاً حَتَّى يُغْنِيَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ|ترجمه=و كسانى كه امكانى براى ازدواج نمى‏يابند، بايد پاكدامنى پيشه كنند تا خداوند از فضل خود آنان را بى‏نياز گرداند!|سوره=نور|آیه=۳۳}}
قرآن برای اهمیت دادن به این نگرش، زنان رسول خدا(ص) را مورد خطاب قرار می‌دهد: {{قرآن||ترجمه=ای همسران پیامبر! شما همچون یکی از آنان معمولی نیستید اگر تقوا پیشه کنید؛ پس به گونه‌ای هوس‌انگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، و سخن شایسته بگویید|سوره=احزاب|آیه=۳۲}}


كساني كه قدرت بر ازدواج ندارند از زنا احتراز بجويند و عفت نفس پيشه كنند تا خداوند ايشان را از فضل خود بي‌نياز كند و مسائل ازدواج‌شان را فراهم نمايد.<ref>ترجمه تفسير الميزان، ج ۱۶.</ref>
== عفاف در وضع ظاهر ==
خداوند در حفظ ظاهر جامعه و اهمیت [[مفهوم و ابعاد حجاب|حجاب]]، شخص رسول خدا(ص) را مورد خطاب قرار می‌دهد: {{قرآن||ترجمه=ای پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: «جلباب‌ها (روسری‌های بلند) خود را بر خویش فروافکنند، این کار برای اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است؛ (و اگر تا کنون خطا و کوتاهی از آنها سر زده توبه کنند) خداوند همواره آمرزنده رحیم است|سوره=احزاب|آیه=۵۹}}


==عفاف در سخن گفتن==
== مطالعه بیشتر ==
زنان نباید در برابر مردان آهنگ سخن گفتن را نازك و لطيف كنند تا شهوتش بیماردلان را بر انگيزانند و در نتيجه آن مردى كه در دل نیروی ایمانی ندارد، به طمع بيفتد.آن نيرويى كه آدمى را از ميل به سوى شهوات باز مى‌‏دارد، نیروی ایمان است.<ref>طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ ه.ش، ج۱۶، ص۴۶۱.</ref>
*عفاف سرچشمه زیبایی، عبدالکریم پاک نیا، قم، انتشارات نورالزهراء (س۱۳۹۰ش.
 
* مسئله حجاب، آیت الله شهید مطهری، مرتضی، قم، انتشارات صدرا.
قرآن برای اهمیت دادن به این نگرش، زنان رسول خدا(ص) را مورد خطاب قرار می‌دهد: {{قرآن|يا نِساءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذي في‏ قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً|ترجمه=اى همسران پيامبر! شما همچون يكى از آنان معمولى نيستيد اگر تقوا پيشه كنيد؛ پس به گونه‏اى هوس‏انگيز سخن نگوييد كه بيماردلان در شما طمع كنند، و سخن شايسته بگوييد! احزاب|سوره=آیه۳۲}}
 
== عفاف در وضع ظاهر==
خداوند در حفظ ظاهر جامعه و اهمیت [[مفهوم و ابعاد حجاب|حجاب]]، شخص رسول خدا(ص) را مورد خطاب قرار می‌دهد: {{قرآن|يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنينَ يُدْنينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلاَبِيبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنى‏ أَنْ يُعْرَفْنَ فَلا يُؤْذَيْنَ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً|ترجمه=اى پيامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: «جلباب‌ها (روسرى‏‌هاى بلند) خود را بر خويش فروافكنند، اين كار براى اينكه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند بهتر است؛ (و اگر تا كنون خطا و كوتاهى از آنها سر زده توبه كنند) خداوند همواره آمرزنده رحيم است|سوره=احزاب|آیه=۵۹}}
 
==مطالعه بيشتر==
* اخلاق در قرآن، ج ۲، آيت الله مكارم شيرازي، قم، مدرسه الامام علي بن ابيطالب.
* اخلاق در قرآن، آيت الله محمد تقي مصباح يزدي، تحقيق و نگارش محمد حسين اسكندري، قم، موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني.  
* مسئله حجاب، آيت الله شهيد مطهري، مرتضي، قم، انتشارات صدرا.


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
| شاخه فرعی۱ =  
| شاخه فرعی۱ = اخلاق در قرآن
| شاخه فرعی۲ =  
| شاخه فرعی۲ = فضایل اخلاقی
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = شد
  | تیترها =  
  | تیترها = شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۶

سؤال

مصادیق عفاف را در قرآن بیان کنید؟

عفاف در فقر با خویشتن‌داری و اظهار فقر نکردن؛ عفاف در امور مالی با امانت داری و دستبرد نزدن به اموال یتیمان؛ عفاف در مسائل شهوانی جنسی با پرهیز از ارتباط نامشروع با نامحرمان؛ عفاف در سخن گفتن با افراد نامحرم و تحریک نکردن بیماردلان؛ عفاف در وضع ظاهر با حفظ پوش اسلامی، از جمله مصادیق عفت‌ورزی در قرآن می‌باشد.

عفاف در فقر

افراد فقیر که ایمان‌شان به خدا قوی‌تر است، به گونه‌ای حفظ ظاهر کرده و زندگی می‌کنند که از شدت خویشتنداری و عفاف، افراد بی‌اطلاع، آنها را غنی می‌پندارند. آنها زبان به شکوه نمی‌گشایند و در عین نیازمندی شدید، همچون بی‌نیازان گام برمی‌دارند، ولی بر آگاهان رنگ رخساره آنها از سرّ درون‌شان خبر می‌دهد: ﴿لِلْفُقَراءِ الَّذینَ أُحْصِرُوا فی سَبیلِ اللَّهِ لا یَسْتَطیعُونَ ضَرْباً فِی الْأَرْضِ یَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِیاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسیماهُمْ لا یَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلیمٌ؛ (انفاق) برای نیازمندانی باشد که در راه خدا، در تنگنا قرار گرفته‌اند؛ نمی‌توانند مسافرتی کنند و از شدّت خویشتن‌داری، افراد ناآگاه آنها را بی‌نیاز می‌پندارند؛ امّا آنها را از چهره‌های‌شان می‌شناسی؛ و هرگز با اصرار چیزی از مردم نمی‌خواهند. و هر چیز خوبی در راه خدا انفاق کنید، خداوند از آن آگاه است.(بقره:۲۷۳)

قرآن فقرای عفیف را بهترین مصداق برای صدقات می‌داند و باید انفاق مؤمنان به این افراد در اولویت باشد.[۱]

جمعی از مفسران شأن نزول آن را اصحاب صفه دانسته‌اند. آنها گروهی از مسلمانان مکه و اطراف مدینه بودند که نه خانه‌ای در مدینه داشتند و نه خویشاوندانی که به منزل آنها بروند، ولی در عین حال، در نهایت عفت‌ورزی در محلی که به صورت سکوی بزرگی در کنار مسجد النبی(ص)، زندگی می‌کردند. آنها مجاهدانی بودند که به فرمان رسول‌الله(ص) به میدان جنگ حرکت می‌کردند و در عین گرسنگی و نیازمندی شدید، به عزت نفس و خویشتن داری، عفت خویش را حفظ می‌کردند.[۲]

عفاف در امور مالی (امانت داری)

در نگاه قرآن هر کسی که سرپرستی یتیمی را به عهده گیرد و در زندگیش حاجتی به گرفتن مال یتیم نداشته باشد، طریق عفت را پیش گیرد: ﴿وَ مَنْ کانَ غَنِیًّا فَلْیَسْتَعْفِفْ؛ هر کس که بی‌نیاز است، عفت‌ورزد(از برداشت حق‌الزحمه خودداری کند).(نساء:۶) سرپرست اموال یتیم باید محافظ مال یتیم شود و از مال یتیم چیزی را نگیرد و عفت بورزد یعنی همواره تلاش کند تا از اموال یتیم برندارد تا پاداش الهی استعفاف را ببرد.[۳] و اگر فقیر است به‌طور شایسته از مال یتیم بخورد یا به عنوان قرض بردارد، یا به عنوان حق‌الزحمه نگهداری یتیم و اموال او، به‌طور متعارف استفاده کند و یتیم را امتحان کند اگر دید به حد بلوغ رسیده است و توانائی حفظ اموال را دارد، اموالش را به او تحویل دهد.[۴]

عفاف در مسائل شهوانی جنسی

حضرت یوسف(ع) در سخت‌ترین شرایط که تمام اسباب گناه در آن آماده بود، خود را حفظ کرد. به خداوند خویش پناهنده شد و از امتحان بزرگ الهی، آبرومندانه بیرون آمد: ﴿و آن زن که یوسف در خانه او بود، از او تمنّای کامجویی کرد؛ درها را بست و گفت: بیا (بسوی آنچه برای تو مهیاست!) گفت: پناه می‌برم به خدا! او [عزیز مصر] صاحب نعمت من است؛ مقام مرا گرامی داشته است؛ مسلّماً ظالمان رستگار نمی‌شوند!(یوسف:۲۳)

قرآن در آیات ۳۲ تا ۳۴ سوره یوسف ادامه شرح زندگی حضرت یوسف(ع) و بیان مقام والای عفت و پارسایی او، ضمن اشاره به آزمون دیگری که یا خود را تسلیم کند یا راهی زندان شود، بدون لحظه‌ای تردید، راه خود را انتخاب کرد به درگاه خداوند متعال رو آورد: ﴿پروردگارا! زندان با آن همه مشکلات و رنج‌هایش. نزد من، محبوبتر از این کار زشتی است که زنان از من تقاضا دارند و من برای اطاعت فرمان تو و حفظ پاکی و تقوا و پارسایی و عفت خویش حاضرم روانة زندان وحشتناک گردم، امّا آلوده خواست شوم آنها نشوم.

در ادامه همین آیات آمده است که خداوند، این زندان را نردبان ترقی حضرت یوسف(ع) قرار داد. سرانجام به خواست خداوند، بر تخت قدرت عزیز مصر تکیه زد و با حفظ آبرو وتقوا، به همه چیز رسید، در حالی که همه آلودگان رسوا شده و کنار رفتند. این پاداشی بود که خداوند دردنیا به این سلاله نیکان و پاکان عنایت کرد.[۵]

خداوند وعده داده است کسانی را که توان ازدواج ندارند و عفت ورزند، غنی کند: ﴿وَ لْیَسْتَعْفِفِ الَّذینَ لا یَجِدُونَ نِکاحاً حَتَّی یُغْنِیَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ؛ و کسانی که امکانی برای ازدواج نمی‌یابند، باید پاکدامنی پیشه کنند تا خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز گرداند!(نور:۳۳)

کسانی که قدرت بر ازدواج ندارند از زنا دوری کنند و عفت نفس پیشه کنند تا خداوند ایشان را از فضل خود بی‌نیاز کند و زمینه ازدواج‌شان را فراهم سازد.[۶]

عفاف در سخن گفتن

زنان نباید در برابر مردان آهنگ سخن گفتن را نازک و لطیف کنند تا شهوت بیماردلان را بر انگیزانند و به طمع بیفتند. آن نیرویی که آدمی را از میل به سوی شهوات باز می‌دارد، نیروی ایمان است.[۷]

قرآن برای اهمیت دادن به این نگرش، زنان رسول خدا(ص) را مورد خطاب قرار می‌دهد: ﴿ای همسران پیامبر! شما همچون یکی از آنان معمولی نیستید اگر تقوا پیشه کنید؛ پس به گونه‌ای هوس‌انگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، و سخن شایسته بگویید(احزاب:۳۲)

عفاف در وضع ظاهر

خداوند در حفظ ظاهر جامعه و اهمیت حجاب، شخص رسول خدا(ص) را مورد خطاب قرار می‌دهد: ﴿ای پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: «جلباب‌ها (روسری‌های بلند) خود را بر خویش فروافکنند، این کار برای اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است؛ (و اگر تا کنون خطا و کوتاهی از آنها سر زده توبه کنند) خداوند همواره آمرزنده رحیم است(احزاب:۵۹)

مطالعه بیشتر

  • عفاف سرچشمه زیبایی، عبدالکریم پاک نیا، قم، انتشارات نورالزهراء (س)، ۱۳۹۰ش.
  • مسئله حجاب، آیت الله شهید مطهری، مرتضی، قم، انتشارات صدرا.

منابع

  1. طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان فی تفسیر القرآن، ترجمه: حسین نوری همدانی، تهران، فراهانى، چاپ اول، ج۳، ص۱۷۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۵۶.
  2. صادقى تهرانى، محمد، الفرقان فى تفسير القرآن بالقرآن و السنه، قم، فرهنگ اسلامى، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ه.ق،ج۴، ص۳۰۱. مکارم شیرازی، ناصر، اخلاق در قرآن، انتشارات مدرسه الامام علی بن ابیطالب(ع)، ج ۲، ص۳۰۷.
  3. خطيب، عبدالكريم، التفسير القرآنى للقرآن، بیروت، دار الفكر العربي، چاپ اول، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۷۰۳.
  4. ﴿و یتیمان را چون به حد بلوغ برسند، بیازمایید! اگر در آنها رشد (کافی) یافتید، اموال‌شان را به آنها بدهید! و پیش از آنکه بزرگ شوند، اموال‌شان را از روی اسراف نخورید! هر کس که بی‌نیاز است، عفت‌ورزد (از برداشت حق‌الزحمه خودداری کند)؛ و آن کس که نیازمند است، به‌طور شایسته (و مطابق زحمتی که می‌کشد) از آن بخورد. و هنگامی که اموال‌شان را به آنها بازمی‌گردانید، شاهد بگیرید! اگر چه خداوند برای محاسبه کافی است.(نساء:۶)
  5. مکارم شیرازی، ناصر، کتاب اخلاق در قرآن، انتشارات مدرسه الامام علی بن ابیطالب(ع)، ج۲، مبحث عفت.
  6. طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۵۷.
  7. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ ه‍. ش، ج۱۶، ص۴۶۱.