تنزیه الانبیاء (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') |
||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
دربارهٔ کتاب تنزیه الانبیاء توضیح دهید. | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۸: | ||
| نسخه الکترونیکی= | | نسخه الکترونیکی= | ||
}} | }} | ||
'''تنزیه الانبیاء و الائمه(ع)''' سید مرتضی کتابی در پاسخ به شبهات وارده‌شده به عصمت پیامبران(ع) و [[ائمه]](ع) است. در این کتاب، اقوال مخالفان عصمت انبیاء(ع) و ائمه(ع)، دلایل عصمت و تأویل آیات و روایاتی که در مورد ارتکاب گناه توسط انبیاء(ع) و ائمه(ع) آمده است. این کتاب، با وجود حجم اندک، نزد عالمان [[شیعه]] به‌عنوان یکی از مراجع اصلی کلامی در بحث عصمت به‌شمار می‌رود. | |||
==نویسنده== | == نویسنده == | ||
{{اصلی|سید مرتضی}} | {{اصلی|سید مرتضی}} | ||
ابوالقاسم علی بن حسین موسوی معروف به [[سید مرتضی]] علم الهدی ( | ابوالقاسم علی بن حسین موسوی معروف به [[سید مرتضی]] علم الهدی (۳۵۵ـ۴۳۶ق) از عالمان بزرگ شیعه<ref>الطهرانی، آقا بزرک، طبقات اعلام الشیعه، بیروت، دار احیا التراث العربی ج۲، ص۱۲۰،</ref> و یکی از متکلمان مشهور صاحب نظر در تاریخ کلام شیعی است. او برادر بزرگتر سید رضی، جامع نهج البلاغه، و شاگرد [[شیخ مفید]] بود.<ref>الطهرانی، آقا بزرک، طبقات اعلام الشیعه، قم، انتشارات اسماعیلیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۱۲۰-۱۲۱.</ref> سید مرتضی هم از سوی پدر و هم از سوی مادر سید علوی بود. نسب او از سوی پدر با پنج واسطه به امام کاظم(ع) و از سوی مادر با چهار واسطه به امام سجاد(ع) می رسید. پدر او شریف ابواحمد موسوی، رئیس طالبیان بغداد و مادرش فاطمه دختر ناصر صغیر، از امرای علوی طبرستان، بود.<ref>حیدری‌فطرت، جمال‌الدین، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ش۵، بهار و تابستان ۱۳۸۷ش، ص۹۶-۹۷.</ref> | ||
سید مرتضی، علاوه بر تسلط بر علم کلام، فقه و تفسیر قرآن، یکی از پایه‌گذاران علم اصول فقه به‌شمار می‌رود. سید مرتضی در رویکرد به دین نگاهی کاملاً عقلانی داشت و پیرو مکتب اصالت عقل بود.<ref>آرمین، محسن، «سید مرتضی و استفاده از علوم زمانه در تفسیر قرآن»، اسلام‌پژوهی، ش۴، بهار و تابستان ۱۳۹۸.</ref> سید مرتضی علاوه بر شأن علمی دارای شأن اجتماعی قابل توجه در زمان خود بود. در سال ۴۰۶ق، او از سوی خلیفهٔ عباسی به مقام نقابت طالبیان، امارت حجاج و ریاست دیوان مظالم نصب شد. منصبی که تا آخر عمرش آن را بر عهده داشت.<ref>حیدری‌فطرت، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ص۹۷.</ref> | |||
سید مرتضی | |||
== | == معرفی == | ||
کتاب تنزیه الانبیاء و الائمه، با نام کامل تنزیه الانبیاء و الائمه(ع) عن الذنوب و القبایح، منبعی برای دستیابی به دیدگاه شیعه دربارهٔ عصمت پیامبران(ع) و ائمهٔ(ع) است. از زمان نگارش آن تاکنون، این کتاب پیوسته مورد توجه عالمان اسلامی قرار گرفته و آنان بسیاری از تألیفات خود را با توجه به این کتاب نگاشته‌اند. موضوع این کتاب، عقاید و مباحث مربوط به نبوت و امامت است. سید مرتضی در این کتاب به بررسی عصمت پیامبران(ع) و ائمه(ع) از دیدگاه شیعه پرداخته است. وی با اشاره به اعتراضات و ایراداتی که برخی به عصمت پیامبران(ع) و ائمه(ع) گرفته‌اند به پاسخ‌گویی به آنها می‌پردازد. سید مرتضی برای پاسخ‌گویی به این شبهات به تأویل آیات و احادیثی که دلالت بر وقوع گناه از پیامبران(ع) و امامان(ع) می‌کند پرداخته است.<ref>حیدری‌فطرت، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ص۱۰۴-۱۰۵.</ref> | |||
کتاب دارای یک مقدمه و دو بخش است. در مقدمهٔ کتاب به دو مبحث مهم پرداخته شده است: | |||
* بیان نظرات مذاهب مختلف اسلامی پیرامون انبیا(ع) و عصمت آنان؛ | |||
* ارائهٔ قول صحیح دربارهٔ منزه‌بودن انبیاء(ع) از گناهان.<ref>خندق‌آبادی، حسین، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۸۳، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref> | |||
در بخش‌های دوگانه کتاب این مطالب آمده است: | |||
* بخش اول شامل چند گفتار دربارهٔ تنزیه انبیاء(ع) از گناه است. | |||
* بخش دوم''':''' دربرگیرندهٔ تنزیه ائمه(ع) است که فقط از تنزیه پنج امام بحث شده است.<ref>خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref> | |||
== ویژگی‌ها == | |||
سید مرتضی با نگارش کتاب تنزیه الانبیاء و الائمة به بسیاری از شبهاتی که دربارهٔ پیامبران الهی(ع) و ائمهٔ شیعه(ع) مطرح می‌شده پاسخ داده است. با توجه به تصریح نویسنده در کتاب‌های دیگرش و تصریح عالمان علم رجال و تراجم رجال، انتساب این کتاب به سید مرتضی قطعی است.<ref>حیدری‌فطرت، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ص۱۰۶-۱۰۷.</ref> | |||
در این کتاب، در ضمن بیان عصمت اهل‌بیت(ع)، به اثبات اصل [[امامت]] و شبهات مربوط به هر یک از امامان(ع) نیز پرداخته شده است. همچنین، سید مرتضی بحثی اجمالی دربارهٔ فلسفهٔ غیبت [[امام زمان(عج)|امام عصر(ع)]] مطرح کرده است.<ref>خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref> | |||
سیدمرتضی در این کتاب بحث‌های مربوط به عصمت پیامبران(ع) را به‌تفصیل آورده، اما در بحث عصمت امامان(ع)، برای تفصیل مطالب، به کتاب الشافی فی الامامة خود ارجاع داده است. وی رسالهٔ کوتاهی به نام رسالة فی العصمة نیز دارد. شهاب‌الدین شافعی رازی (درگذشتهٔ قرن ششم قمری) در کتاب [[زَلَّة الانبیاء]] به رد تنزیه الانبیاء شریف مرتضی پرداخته است.<ref>خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref> | |||
== محتوا == | |||
[[پرونده:نسخه خطی کتاب تنزیه الانبیاء به خط ثلث سده ۱۳ ق.jpg|بندانگشتی|نسخهٔ خطی کتاب تنزیه الانبیاء به خط ثلث سدهٔ ۱۳ق|385x385پیکسل]] | |||
کتاب تنزیه الانبیاء و الائمه به صورت پرسش و پاسخ تنظیم شده است. به نظر می‌آید که برخی پرسش‌ها را پیشتر متکلمان معتزلی مطرح کرده بوده‌اند و سید مرتضی به پاسخ‌گویی به آنها پرداخته است<ref>خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref> | |||
سید مرتضی در دو بخش کتاب آیه‌ها و روایت‌هایی را که با نظریهٔ عصمت ناسازگارند بررسی و توجیه کرده است. بخش اول، در تنزیه پیامبران(ع) شامل آدم(ع)، نوح(ع)، ابراهیم(ع)، یعقوب(ع)، یوسف(ع)، ایوب(ع)، شعیب(ع)، موسی(ع)، داوود(ع)، سلیمان(ع)، یونس(ع)، عیسی(ع) و محمد(ص) است. بخش دوم، در تنزیه امامان امامان شیعه شامل امام علی(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، امام رضا(ع) و امام عصر(ع) است.<ref>خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref> | |||
سید مرتضی معمولاً به یک اِشکال پاسخ‌های متعدد داده است. همهٔ این پاسخ‌ها در یک سطح، از نظر قوت علمی، نیستند. وی در تأویل آیه‌های قرآن از توجیه‌های گوناگونی استفاده کرده از جمله: | |||
* بعضی از برداشت‌های نادرست ناشی از بی‌توجهی به مباحث لغت‌شناسی و اقتضائات زبانی و ویژگی‌های زبان عربی است؛ | |||
* برخی تفسیرها با ظاهر آیه ناسازگارند، در حالی که اصلْ ظاهر آیه است و هر گاه در فهم ظاهر آیه شبهه‌ای پیش آید باید به ادلهٔ قطعی رجوع کرد؛ | |||
* گاه ظاهر آیه‌ای امکان دو تفسیر مختلف را دارد که یکی سازگار با عصمت انبیاء(ع) است و دیگری ناسازگار با آن، در اینجا چون عصمت انبیاء(ع) با ادلهٔ عقلی ثابت شده، باید تفسیری را پذیرفت که با عصمت آنان سازگار است؛ | |||
* برخی اشکال‌ها بر اثر بی‌توجهی به شأن نزول، احوال زمان نزول آیه و نشانه‌های تاریخی است؛ | |||
* منظور برخی آیه‌ها، بر خلاف تصوری که می‌شود، کسانی غیر از انبیاء(ع) است؛ | |||
* نسبت‌دادن هر چه که موجب بیزاری از انبیاء(ع) است مخالف دلیل عقلی است و بنابراین پذیرفتنی نیست؛ | |||
* برخی اعمالی که به انبیاء(ع) نسبت داده می‌شود گناه به‌حساب نمی‌آید بلکه ترک اولی یا ترک یک کار مستحب است؛ | |||
* خطاب لفظ ظالم و مانند آن به انبیاء(ع) و توبه و استغفار آنان، به‌سبب از دست دادن ثوابِ اعمال مستحب و نیز خضوع و خشوع در پیشگاه خداوند است؛ | |||
* برخی از اشکال‌های دیگر نیز به‌سبب بی‌توجهی به ویژگی‌های انسانی انبیاء(ع) و مسائل مربوط به عرف و اجتماع است؛ | |||
* برخی اعمال پیامبران(ع) ، به مصلحت و خواست الهی بوده است که از راه وحی یا الهام از آن آگاه می‌شدند.<ref>خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.</ref> | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/365053/%D8%AF%DB%8C%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%B1%D8%AA%D8%B6%DB%8C-%D9%88-%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%AA%D9%86%D8%B2%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%86%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%A1-%D9%88-%D8%A7%D9%84%D8%A7%DB%8C%D9%85%D9%87-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85 «دیدگاه‌های سید مرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء و الائمة»]، جمال‌الدین حیدری‌فطرت، حدیث اندیشه، ش۵، ۱۳۸۷ش، ص۹۶-۱۲۵. | |||
* [https://noorlib.ir/book/view/20632/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85?volumeNumber=8§ionNumber=2&pageNumber=276&viewType=pdf «تنزیه الانبیاء»]، حسین خندق‌آبادی، دانشنامهٔ جهان اسلام، ۱۳۸۳، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
| خط ۷۴: | خط ۹۳: | ||
| شاخه فرعی۱ = نبوت | | شاخه فرعی۱ = نبوت | ||
| شاخه فرعی۲ = عصمت انبیا | | شاخه فرعی۲ = عصمت انبیا | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
| شاخه فرعی۴ = | | شاخه فرعی۴ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| خط ۸۶: | خط ۱۰۵: | ||
| تغییر مسیر =شد | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = | ||
| | | ارزیابی کمی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۹
دربارهٔ کتاب تنزیه الانبیاء توضیح دهید.
| تنزیه الانبیاء | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات کتاب | |
| نویسنده | سید مرتضی علم الهدی |
| موضوع | عصمت انبیاء و ائمه(ع) |
| زبان | عربی |
تنزیه الانبیاء و الائمه(ع) سید مرتضی کتابی در پاسخ به شبهات وارده‌شده به عصمت پیامبران(ع) و ائمه(ع) است. در این کتاب، اقوال مخالفان عصمت انبیاء(ع) و ائمه(ع)، دلایل عصمت و تأویل آیات و روایاتی که در مورد ارتکاب گناه توسط انبیاء(ع) و ائمه(ع) آمده است. این کتاب، با وجود حجم اندک، نزد عالمان شیعه به‌عنوان یکی از مراجع اصلی کلامی در بحث عصمت به‌شمار می‌رود.
نویسنده
ابوالقاسم علی بن حسین موسوی معروف به سید مرتضی علم الهدی (۳۵۵ـ۴۳۶ق) از عالمان بزرگ شیعه[۱] و یکی از متکلمان مشهور صاحب نظر در تاریخ کلام شیعی است. او برادر بزرگتر سید رضی، جامع نهج البلاغه، و شاگرد شیخ مفید بود.[۲] سید مرتضی هم از سوی پدر و هم از سوی مادر سید علوی بود. نسب او از سوی پدر با پنج واسطه به امام کاظم(ع) و از سوی مادر با چهار واسطه به امام سجاد(ع) می رسید. پدر او شریف ابواحمد موسوی، رئیس طالبیان بغداد و مادرش فاطمه دختر ناصر صغیر، از امرای علوی طبرستان، بود.[۳]
سید مرتضی، علاوه بر تسلط بر علم کلام، فقه و تفسیر قرآن، یکی از پایه‌گذاران علم اصول فقه به‌شمار می‌رود. سید مرتضی در رویکرد به دین نگاهی کاملاً عقلانی داشت و پیرو مکتب اصالت عقل بود.[۴] سید مرتضی علاوه بر شأن علمی دارای شأن اجتماعی قابل توجه در زمان خود بود. در سال ۴۰۶ق، او از سوی خلیفهٔ عباسی به مقام نقابت طالبیان، امارت حجاج و ریاست دیوان مظالم نصب شد. منصبی که تا آخر عمرش آن را بر عهده داشت.[۵]
معرفی
کتاب تنزیه الانبیاء و الائمه، با نام کامل تنزیه الانبیاء و الائمه(ع) عن الذنوب و القبایح، منبعی برای دستیابی به دیدگاه شیعه دربارهٔ عصمت پیامبران(ع) و ائمهٔ(ع) است. از زمان نگارش آن تاکنون، این کتاب پیوسته مورد توجه عالمان اسلامی قرار گرفته و آنان بسیاری از تألیفات خود را با توجه به این کتاب نگاشته‌اند. موضوع این کتاب، عقاید و مباحث مربوط به نبوت و امامت است. سید مرتضی در این کتاب به بررسی عصمت پیامبران(ع) و ائمه(ع) از دیدگاه شیعه پرداخته است. وی با اشاره به اعتراضات و ایراداتی که برخی به عصمت پیامبران(ع) و ائمه(ع) گرفته‌اند به پاسخ‌گویی به آنها می‌پردازد. سید مرتضی برای پاسخ‌گویی به این شبهات به تأویل آیات و احادیثی که دلالت بر وقوع گناه از پیامبران(ع) و امامان(ع) می‌کند پرداخته است.[۶]
کتاب دارای یک مقدمه و دو بخش است. در مقدمهٔ کتاب به دو مبحث مهم پرداخته شده است:
- بیان نظرات مذاهب مختلف اسلامی پیرامون انبیا(ع) و عصمت آنان؛
- ارائهٔ قول صحیح دربارهٔ منزه‌بودن انبیاء(ع) از گناهان.[۷]
در بخش‌های دوگانه کتاب این مطالب آمده است:
- بخش اول شامل چند گفتار دربارهٔ تنزیه انبیاء(ع) از گناه است.
- بخش دوم: دربرگیرندهٔ تنزیه ائمه(ع) است که فقط از تنزیه پنج امام بحث شده است.[۸]
ویژگی‌ها
سید مرتضی با نگارش کتاب تنزیه الانبیاء و الائمة به بسیاری از شبهاتی که دربارهٔ پیامبران الهی(ع) و ائمهٔ شیعه(ع) مطرح می‌شده پاسخ داده است. با توجه به تصریح نویسنده در کتاب‌های دیگرش و تصریح عالمان علم رجال و تراجم رجال، انتساب این کتاب به سید مرتضی قطعی است.[۹] در این کتاب، در ضمن بیان عصمت اهل‌بیت(ع)، به اثبات اصل امامت و شبهات مربوط به هر یک از امامان(ع) نیز پرداخته شده است. همچنین، سید مرتضی بحثی اجمالی دربارهٔ فلسفهٔ غیبت امام عصر(ع) مطرح کرده است.[۱۰]
سیدمرتضی در این کتاب بحث‌های مربوط به عصمت پیامبران(ع) را به‌تفصیل آورده، اما در بحث عصمت امامان(ع)، برای تفصیل مطالب، به کتاب الشافی فی الامامة خود ارجاع داده است. وی رسالهٔ کوتاهی به نام رسالة فی العصمة نیز دارد. شهاب‌الدین شافعی رازی (درگذشتهٔ قرن ششم قمری) در کتاب زَلَّة الانبیاء به رد تنزیه الانبیاء شریف مرتضی پرداخته است.[۱۱]
محتوا
کتاب تنزیه الانبیاء و الائمه به صورت پرسش و پاسخ تنظیم شده است. به نظر می‌آید که برخی پرسش‌ها را پیشتر متکلمان معتزلی مطرح کرده بوده‌اند و سید مرتضی به پاسخ‌گویی به آنها پرداخته است[۱۲]
سید مرتضی در دو بخش کتاب آیه‌ها و روایت‌هایی را که با نظریهٔ عصمت ناسازگارند بررسی و توجیه کرده است. بخش اول، در تنزیه پیامبران(ع) شامل آدم(ع)، نوح(ع)، ابراهیم(ع)، یعقوب(ع)، یوسف(ع)، ایوب(ع)، شعیب(ع)، موسی(ع)، داوود(ع)، سلیمان(ع)، یونس(ع)، عیسی(ع) و محمد(ص) است. بخش دوم، در تنزیه امامان امامان شیعه شامل امام علی(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، امام رضا(ع) و امام عصر(ع) است.[۱۳]
سید مرتضی معمولاً به یک اِشکال پاسخ‌های متعدد داده است. همهٔ این پاسخ‌ها در یک سطح، از نظر قوت علمی، نیستند. وی در تأویل آیه‌های قرآن از توجیه‌های گوناگونی استفاده کرده از جمله:
- بعضی از برداشت‌های نادرست ناشی از بی‌توجهی به مباحث لغت‌شناسی و اقتضائات زبانی و ویژگی‌های زبان عربی است؛
- برخی تفسیرها با ظاهر آیه ناسازگارند، در حالی که اصلْ ظاهر آیه است و هر گاه در فهم ظاهر آیه شبهه‌ای پیش آید باید به ادلهٔ قطعی رجوع کرد؛
- گاه ظاهر آیه‌ای امکان دو تفسیر مختلف را دارد که یکی سازگار با عصمت انبیاء(ع) است و دیگری ناسازگار با آن، در اینجا چون عصمت انبیاء(ع) با ادلهٔ عقلی ثابت شده، باید تفسیری را پذیرفت که با عصمت آنان سازگار است؛
- برخی اشکال‌ها بر اثر بی‌توجهی به شأن نزول، احوال زمان نزول آیه و نشانه‌های تاریخی است؛
- منظور برخی آیه‌ها، بر خلاف تصوری که می‌شود، کسانی غیر از انبیاء(ع) است؛
- نسبت‌دادن هر چه که موجب بیزاری از انبیاء(ع) است مخالف دلیل عقلی است و بنابراین پذیرفتنی نیست؛
- برخی اعمالی که به انبیاء(ع) نسبت داده می‌شود گناه به‌حساب نمی‌آید بلکه ترک اولی یا ترک یک کار مستحب است؛
- خطاب لفظ ظالم و مانند آن به انبیاء(ع) و توبه و استغفار آنان، به‌سبب از دست دادن ثوابِ اعمال مستحب و نیز خضوع و خشوع در پیشگاه خداوند است؛
- برخی از اشکال‌های دیگر نیز به‌سبب بی‌توجهی به ویژگی‌های انسانی انبیاء(ع) و مسائل مربوط به عرف و اجتماع است؛
- برخی اعمال پیامبران(ع) ، به مصلحت و خواست الهی بوده است که از راه وحی یا الهام از آن آگاه می‌شدند.[۱۴]
مطالعه بیشتر
- «دیدگاه‌های سید مرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء و الائمة»، جمال‌الدین حیدری‌فطرت، حدیث اندیشه، ش۵، ۱۳۸۷ش، ص۹۶-۱۲۵.
- «تنزیه الانبیاء»، حسین خندق‌آبادی، دانشنامهٔ جهان اسلام، ۱۳۸۳، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
منابع
- ↑ الطهرانی، آقا بزرک، طبقات اعلام الشیعه، بیروت، دار احیا التراث العربی ج۲، ص۱۲۰،
- ↑ الطهرانی، آقا بزرک، طبقات اعلام الشیعه، قم، انتشارات اسماعیلیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۱۲۰-۱۲۱.
- ↑ حیدری‌فطرت، جمال‌الدین، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ش۵، بهار و تابستان ۱۳۸۷ش، ص۹۶-۹۷.
- ↑ آرمین، محسن، «سید مرتضی و استفاده از علوم زمانه در تفسیر قرآن»، اسلام‌پژوهی، ش۴، بهار و تابستان ۱۳۹۸.
- ↑ حیدری‌فطرت، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ص۹۷.
- ↑ حیدری‌فطرت، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ص۱۰۴-۱۰۵.
- ↑ خندق‌آبادی، حسین، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۸۳، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
- ↑ خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
- ↑ حیدری‌فطرت، «دیدگاه‌های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء(ع) و الائمه(ع)»، حدیث اندیشه، ص۱۰۶-۱۰۷.
- ↑ خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
- ↑ خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
- ↑ خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
- ↑ خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.
- ↑ خندق‌آبادی، «تنزیه الانبیاء»، دانشنامهٔ جهان اسلام، ج۸، ص۲۷۶-۲۷۸.