محشور شدن با محبوب: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
[[پرونده:حدیث المرء مع من احب.jpg|بندانگشتی|قطعه خوشنویسی از حدیث «اَلْمَرْءُ مَعَ مَنْ اَحَبّ؛ انسان با کسی است که او را دوست دارد.»|250x250پیکسل]]
[[پرونده:حدیث المرء مع من احب.jpg|بندانگشتی|قطعه خوشنویسی از حدیث «اَلْمَرْءُ مَعَ مَنْ اَحَبّ؛ انسان با کسی است که او را دوست دارد.»|250x250پیکسل]]
'''محشور شدن با محبوب''' مضمون دسته‌ای از روایات در منابع [[شیعه]] است که بر اساس آن انسان در [[قیامت]]، با آنچه در دنیا دوست داشته، [[حشر|محشور]] می‌شود.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰؛ جعفر بن محمد، مصباح الشریعه، بیروت، ۱۴۰۰ق، ص۱۹۴. </ref> در این روایات تصریح شده کسانی که [[پیامبر(ص)]] و [[اهل‌بیت(ع)]] را دوست دارند، در [[آخرت]] با آنها محشور خواهند شد.<ref>برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۶۱.</ref> در روایتی، پیامبر(ص) فرموده است هر کسی که ما را دوست داشته باشد روز قیامت با ما خواهد بود؛ و انسان اگر سنگی را دوست داشته باشد، خدا او را با همان سنگ محشور خواهد کرد.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰.</ref> در روایتی دیگر حقیقتِ دین، محبت و دوستی دانسته شده است.<ref>برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۶۳.</ref>  
'''محشور شدن با محبوب''' مضمون دسته‌ای از روایات در منابع [[شیعه]] است که بر اساس آن، انسان در [[قیامت]]، با آنچه در دنیا دوست داشته، [[حشر|محشور]] می‌شود.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰؛ جعفر بن محمد، مصباح الشریعه، بیروت، ۱۴۰۰ق، ص۱۹۴. </ref> در این روایات تصریح شده کسانی که [[پیامبر(ص)]] و [[اهل‌بیت(ع)]] را دوست دارند، در [[آخرت]] با آنها محشور خواهند شد.<ref>برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۶۱.</ref> در روایتی، پیامبر(ص) فرموده هر کسی که ما را دوست داشته باشد روز قیامت با ما خواهد بود؛ و انسان اگر سنگی را دوست داشته باشد، خدا او را با همان سنگ محشور خواهد کرد.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰.</ref> در روایتی دیگر حقیقتِ دین، محبت و دوستی دانسته شده است.<ref>برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۶۳.</ref>  


عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید. چنانکه پیامبر(ص) [[سلمان فارسی]] را پس از پیروی سلمان از وی، از اهل بیت شمرده است.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، تصحیح مهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۶۴.</ref> در آیه ۳۶ [[سوره ابراهیم]] نیز، از زبان [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم]] گفته شده «هر کس از من پیروی کند از (دوستانِ) من است.»
عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید.<ref>انصاریان، حسین، اهل بیت(ع) عرشیان فرش‌نشین، قم، دار العرفان، ۱۳۸۶ش، ص۵۹۰.</ref> چنانکه پیامبر(ص) [[سلمان فارسی]] را پس از پیروی سلمان از وی، از اهل بیت شمرده است.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، تصحیح مهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۶۴.</ref> در [[سوره ابراهیم]] نیز، از زبان [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم(ع)]] گفته شده «هر کس از من پیروی کند از (دوستانِ) من است.»<ref>سوره ابراهیم،‌ آیه۳۶.</ref>


در روایتی از کتاب [[الکافی (کتاب)|کافی]] آمده است، کسی که پیروی‌کنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، الکافی، تحقیق و تصحیح عل‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ج‏۲، ص۱۲۷.</ref> در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت می‌کند؛‌ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود.<ref>دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب الی الصواب، الشریف الرضی، قم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۷۱.</ref> {{پایان پاسخ}}
در روایتی از [[اعتبار کتاب کافی|کتاب کافی]] آمده، کسی که پیروی‌کنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، الکافی، تحقیق و تصحیح عل‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ج‏۲، ص۱۲۷.</ref> در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت می‌کند؛‌ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود.<ref>دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب الی الصواب، الشریف الرضی، قم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۷۱.</ref> {{پایان پاسخ}}


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه فرعی۱ =
  | شاخه فرعی۱ = معاد
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
| بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =شد
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ب
  | کیفیت =
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}


[[رده:مقالات پیشنهادی]]
[[رده:مقاله‌های پیشنهادی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۹

سؤال
آیا انسان با محبوب و کسی که دوست دارد محشور خواهد شد؟ دلیل آن چیست؟
قطعه خوشنویسی از حدیث «اَلْمَرْءُ مَعَ مَنْ اَحَبّ؛ انسان با کسی است که او را دوست دارد.»

محشور شدن با محبوب مضمون دسته‌ای از روایات در منابع شیعه است که بر اساس آن، انسان در قیامت، با آنچه در دنیا دوست داشته، محشور می‌شود.[۱] در این روایات تصریح شده کسانی که پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) را دوست دارند، در آخرت با آنها محشور خواهند شد.[۲] در روایتی، پیامبر(ص) فرموده هر کسی که ما را دوست داشته باشد روز قیامت با ما خواهد بود؛ و انسان اگر سنگی را دوست داشته باشد، خدا او را با همان سنگ محشور خواهد کرد.[۳] در روایتی دیگر حقیقتِ دین، محبت و دوستی دانسته شده است.[۴]

عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید.[۵] چنانکه پیامبر(ص) سلمان فارسی را پس از پیروی سلمان از وی، از اهل بیت شمرده است.[۶] در سوره ابراهیم نیز، از زبان حضرت ابراهیم(ع) گفته شده «هر کس از من پیروی کند از (دوستانِ) من است.»[۷]

در روایتی از کتاب کافی آمده، کسی که پیروی‌کنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.[۸] در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت می‌کند؛‌ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود.[۹]


منابع

  1. شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰؛ جعفر بن محمد، مصباح الشریعه، بیروت، ۱۴۰۰ق، ص۱۹۴.
  2. برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۶۱.
  3. شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰.
  4. برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۶۳.
  5. انصاریان، حسین، اهل بیت(ع) عرشیان فرش‌نشین، قم، دار العرفان، ۱۳۸۶ش، ص۵۹۰.
  6. شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، تصحیح مهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۶۴.
  7. سوره ابراهیم،‌ آیه۳۶.
  8. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق‏، الکافی، تحقیق و تصحیح عل‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ج‏۲، ص۱۲۷.
  9. دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب الی الصواب، الشریف الرضی، قم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۷۱.