مراد از آیه «یوم ندعو کل اناس بامامهم»: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۳: خط ۳:
بنابر قرآن خداوند در روز قیامت اقوام و ملل مختلف را با مقتدا و رهبرشان در دادگاه الهی حاضر می‌کند، بنابر این آیه، مراد از رهبر و مقتدا چیست؟
بنابر قرآن خداوند در روز قیامت اقوام و ملل مختلف را با مقتدا و رهبرشان در دادگاه الهی حاضر می‌کند، بنابر این آیه، مراد از رهبر و مقتدا چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}آیه ۷۱ [[سوره اسراء]] ناظر بر این مطلب است که خداوند همه انسان‌ها را با امام خود محشور می‌کند. چه امام عادل و درستکار باشد و چه امام فاسد و ظالم. این آیه نشان می‌دهد انسان‌ها باید در انتخاب امام خود و حمایت از او، نهایت مراقب را انجام دهند چه اینکه آن پیشوا است که شکل و نوع زندگی آنان را تعیین می‌کند و به سبب همین اهمیت است که همه مردم در قیامت با امام خود محشور می‌شوند. مفسران در معنای امام گفته‌اند می‌توان معنای پیشوا، کتاب، مراد و نامه اعمال را هم برای آن درنظر داشت.


==متن آیه==
== متن آیه ==
{{قرآن بزرگ|يَوْمَ نَدْعُو کلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ|ترجمه=روزى كه هر گروه از مردم را به پيشوايانشان بخوانيم|سوره=اسراء|آیه=۷۲}}
{{قرآن بزرگ|یَوْمَ نَدْعُو کلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ
۱
| ترجمه = روزی که هر گروه از مردم را به پیشوایانشان بخوانیم
==تفسیر امام==
| سوره = اسراء
مفسرين در تفسير امام در آيه نظرات مختلفي را ارائه کرده اند:
| آیه = ۷۱
* بعضي گفته اند که مراد از امام کتابي است که از آن پيروي شده است مانند [[تورات]] و [[انجيل]] و [[قرآن]] و...
}}
* بعضي ديگر گفته‌اند مراد از امام [[پيامبر(ص)]] است که پيشواي پيروان حق است.
 
*بعضي ديگر گفته اند مراد از امام [[نامه اعمال]] مردم است.
== تفسیر امام ==
* بعضي ديگر گفته اند مراد [[لوح محفوظ]] است.
بیشتر مفسران امام را به معنای وسیعی گرفته‌اند که شامل پیامبران، و ائمه هدى و دانشمندان و كتاب و سنت، و همچنين ائمه كفر و ضلال‏ می‌باشد.<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۲، ص: ۲۰۱</ref>
* بعضي ديگر گفته اند مراد از امام مادران است.
 
* بعضي ديگر گفته اند که مراد از امام کسي است که به او اقتدا مي شود چه عاقل باشد و چه غير عاقل چه حق باشد چه باطل.
برخی دیگر معانی دیگری هم برای امام در نظر گرفته‌اند:
* بعضی گفته‌اند که مراد از امام کتابی است که از آن پیروی شده است مانند [[تورات]] و [[انجیل]] و [[قرآن]] و…
* بعضی دیگر گفته‌اند مراد از امام [[پیامبر(ص)]] است که پیشوای پیروان حق است.
* بعضی دیگر گفته‌اند مراد از امام [[نامه اعمال]] مردم است.
* بعضی دیگر گفته‌اند مراد [[لوح محفوظ]] است.
* بعضی دیگر گفته‌اند که مراد از امام کسی است که به او اقتدا می‌شود چه عاقل باشد و چه غیر عاقل چه حق باشد چه باطل.


[[علامه طباطبائي]]مي‌فرمايد: کلمه امام به معناي مقتدا است و خداوند افرادي از بشر را به اين نام ناميده که بشر را به امر خدا هدايت مي‌کنند همچنان که درباره حضرت [[ابراهيم(ع)]] اين اسم را به کار برده است. در مقابل افراد ديگري را که مقتدا و رهبر گمراهانند ائمه کفر خوانده است.<ref>طباطبایی، محمد حسین، ترجمه الميزان، دفتر نشر اسلامي قم، ج۱۳، ص۲۲۷ و ۲۲۸.</ref>، علامه طباطبایی با استفاده از ظاهر آيه استدلال می‌کند که منظور از امام لوح محفوظ و کتاب و ديگر احتمالات نيستند بلکه مراد از امام هر طائفه همان اشخاصي هستند که مردم هر طائفه به آنها إقتدا و در راه حق يا باطل از آنها پيروي مي کرده‌اند. در نتيجه مقتداي ضلالت مثل مقتداي هدايت امام خوانده مي شود و مراد از امامي که روز قيامت خوانده مي‌شود آن کسي است که مردم او را امام خود گرفته باشند و به او اقتدا کرده باشند نه آن کسي که خداوند به امامت برگزيده باشد.<ref>طباطبایی، محمد حسین، ترجمه الميزان، دفتر نشر اسلامي قم، ج۱۳، ص۲۲۹.</ref>
[[علامه طباطبائی]] می‌فرماید: کلمه امام به معنای مقتدا است و خداوند افرادی از بشر را به این نام نامیده که بشر را به امر خدا هدایت می‌کنند همچنان که درباره حضرت [[ابراهیم(ع)]] این اسم را به کار برده است. در مقابل افراد دیگری را که مقتدا و رهبر گمراهانند ائمه کفر خوانده است،<ref>طباطبایی، محمد حسین، ترجمه المیزان، دفتر نشر اسلامی قم، ج۱۳، ص۲۲۷ و ۲۲۸.</ref> علامه طباطبایی با استفاده از ظاهر آیه استدلال می‌کند که منظور از امام لوح محفوظ و کتاب و دیگر احتمالات نیستند بلکه مراد از امام هر طائفه همان اشخاصی هستند که مردم هر طائفه به آنها إقتدا و در راه حق یا باطل از آنها پیروی می‌کرده‌اند. در نتیجه مقتدای ضلالت مثل مقتدای هدایت امام خوانده می‌شود و مراد از امامی که روز قیامت خوانده می‌شود آن کسی است که مردم او را امام خود گرفته باشند و به او اقتدا کرده باشند نه آن کسی که خداوند به امامت برگزیده باشد.<ref>طباطبایی، محمد حسین، ترجمه المیزان، دفتر نشر اسلامی قم، ج۱۳، ص۲۲۹.</ref>


==وجود پیشوا برای همه امت‌ها==
امام به كسى گفته می‌‏شود كه ديگران به او اقتدا كنند و فرمان او را بپذيرند و تفاوت نمی‌كند كه اين امام، وحى باشد، يا انسان، يا عقل و يا هواى نفسانی.<ref>ترجمه تفسير كاشف، محمد جواد مغنیه، ج۵، ص: ۱۱۵
از نظر قرآن کريم همه امت‌هاي پيش از اسلام داراي امام و رسول و هادي بوده‌اند {{قرآن|وَلِکلِّ أُمَّه رَّسُولٌ فَإِذَا جَاء رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْقِسْطِ<ref>يونس / ۴۷.</ref>، براي هر امتي رسولي است و همينکه رسول شان بيامد در ميان شان به حق داوري ‌می شود و نيز آيه: {{قرآن|إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِکلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}<ref>رعد / ۷.</ref> تو تنها بیم دهنده هستي و براي هر قومي يک هادي و راهنمايي هست. و آيه: {{قرآن|وَمَا کنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً}}<ref>اسراء / ۱۵.</ref> ما هيچگاه چنين نبوده ايم که مردمي را قبل از آن که رسولي براي شان مبعوث کنيم عذاب دهيم. ازاين آيات بدست مي آيد که سنّت الهي جاري در امت هاي گذشته بر اين بوده است که هر امتي از امتها رسولي دارند که حامل رسالت و پيام هاي خداي تعالي به سومي ايشان است و مأمور است آن پيام ها را به آنان ابلاغ نمايد.


با توجه به اين دو مطلب در جواب اين سئوال چنين مي گوئيم که اولا مراد از مقتدا و رهبر، اجداد انسان ها نيست بلکه آن کسي است که از او پيروي مي‌نمودندو او را به عنوان امام و مقتداي خود برگزيده بودند،و از طرف ديگر بنا به تصريح آيات قرآن ما ايراني ها هم امام و رسول و هادي از طرف خدا داشته ايم و اگر کسي از ايرانيان قبل از اسلام از آن امامان مبعوث از طرف خداوند پيروي کرده باشد با همان امام در قيامت حاضر خواهد شد و اگر از غير ايشان تبعيّت کرده باشند آن غير، امام او خواهد بود به عبارت ديگر اگر از امام و هادي که از طرف خدا آمده پيروي کرده باشند از امام حق پيروي کرده اند و با آن مورد سئوال قرار خواهند گرفت و اگر غير آنها را به عنوان امام برگزيده باشند از امام باطل پيروي کرده و با آن مورد سئوال قرار خواهند گرفت و اگر در آن زمان امام هاي برحق متعدد وجود داشته باشد هر کس بايد از امام منطقه خود پيروي کند و نيز تذکر اين نکته لازم است که ايراني هايي که بعد از رحلت رسول اکرم(ص) مسلمان شده اند نيز وظيفه دارند که از نايب و خليفه برحق ايشان پيروي کنند و اگر از ايشان پيروي کردند با آنها در محضر خدا حاضر مي شوند و اگر کس ديگري را به عنوان مقتدا پذيرفتند با همان مقتدا در پيش خدا حاضر خواهند شد.
</ref>
{{پایان پاسخ}}
 
{{مطالعه بیشتر}}
== مراد آیه ==
==معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:==
قرآن از دو گونه پيشوا نام برده است<ref>تفسير نور، قرائتی، ج۵، ص: ۹۶
 
</ref>: يكى امام نور و هدايت<ref>سوره انبیاء، آیه ۷۳</ref>‏ و ديگرى امام نار و ضلالت‏<ref>سوره قصص آیه ۴۱</ref>. هرکس با توجه با افکار و اعمالش امام خود را انتخاب می‌کند و امام هم بر او تأثیر بسزایی دارد تا جایی که قرآن فرموده است همه مردم را با امام خود محشور می‌کند. پيروى از حق و باطل دامنه‌‏اش به آخرت كشيده می‌شود و هر گروه با امام و مقتداى خود به پاى حساب خوانده می‌شود اعم از آنكه پيشواى حق باشد يا باطل.<ref>تفسير احسن الحديث، علی اکبر قرشی، ج۶، ص: ۱۱۶


۱ـ تفسير الميزان، ج۱۳.
</ref> مفسران گفته‌اند آنها كه رهبرى پيامبران و جانشينان آنان را در هر عصر و زمان پذيرفتند، همراه پيشوايشان خواهند بود، و آنها كه رهبرى شيطان و ائمه ضلال و پيشوايان جبار و ستمگر را انتخاب كردند همراه آنها خواهند بود.<ref>تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۲، ص: ۲۰۱


۲ـ تفسير نمونه، ج۱۲.
</ref>
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان پاسخ}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ = معاد
|شاخه فرعی۱ = معاد
|شاخه فرعی۲ = حشر
|شاخه فرعی۲ = حشر
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =شد
  | تیترها =  
  | تیترها =شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =  
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۴

سؤال

بنابر قرآن خداوند در روز قیامت اقوام و ملل مختلف را با مقتدا و رهبرشان در دادگاه الهی حاضر می‌کند، بنابر این آیه، مراد از رهبر و مقتدا چیست؟

آیه ۷۱ سوره اسراء ناظر بر این مطلب است که خداوند همه انسان‌ها را با امام خود محشور می‌کند. چه امام عادل و درستکار باشد و چه امام فاسد و ظالم. این آیه نشان می‌دهد انسان‌ها باید در انتخاب امام خود و حمایت از او، نهایت مراقب را انجام دهند چه اینکه آن پیشوا است که شکل و نوع زندگی آنان را تعیین می‌کند و به سبب همین اهمیت است که همه مردم در قیامت با امام خود محشور می‌شوند. مفسران در معنای امام گفته‌اند می‌توان معنای پیشوا، کتاب، مراد و نامه اعمال را هم برای آن درنظر داشت.

متن آیه

تفسیر امام

بیشتر مفسران امام را به معنای وسیعی گرفته‌اند که شامل پیامبران، و ائمه هدى و دانشمندان و كتاب و سنت، و همچنين ائمه كفر و ضلال‏ می‌باشد.[۱]

برخی دیگر معانی دیگری هم برای امام در نظر گرفته‌اند:

  • بعضی گفته‌اند که مراد از امام کتابی است که از آن پیروی شده است مانند تورات و انجیل و قرآن و…
  • بعضی دیگر گفته‌اند مراد از امام پیامبر(ص) است که پیشوای پیروان حق است.
  • بعضی دیگر گفته‌اند مراد از امام نامه اعمال مردم است.
  • بعضی دیگر گفته‌اند مراد لوح محفوظ است.
  • بعضی دیگر گفته‌اند که مراد از امام کسی است که به او اقتدا می‌شود چه عاقل باشد و چه غیر عاقل چه حق باشد چه باطل.

علامه طباطبائی می‌فرماید: کلمه امام به معنای مقتدا است و خداوند افرادی از بشر را به این نام نامیده که بشر را به امر خدا هدایت می‌کنند همچنان که درباره حضرت ابراهیم(ع) این اسم را به کار برده است. در مقابل افراد دیگری را که مقتدا و رهبر گمراهانند ائمه کفر خوانده است،[۲] علامه طباطبایی با استفاده از ظاهر آیه استدلال می‌کند که منظور از امام لوح محفوظ و کتاب و دیگر احتمالات نیستند بلکه مراد از امام هر طائفه همان اشخاصی هستند که مردم هر طائفه به آنها إقتدا و در راه حق یا باطل از آنها پیروی می‌کرده‌اند. در نتیجه مقتدای ضلالت مثل مقتدای هدایت امام خوانده می‌شود و مراد از امامی که روز قیامت خوانده می‌شود آن کسی است که مردم او را امام خود گرفته باشند و به او اقتدا کرده باشند نه آن کسی که خداوند به امامت برگزیده باشد.[۳]

امام به كسى گفته می‌‏شود كه ديگران به او اقتدا كنند و فرمان او را بپذيرند و تفاوت نمی‌كند كه اين امام، وحى باشد، يا انسان، يا عقل و يا هواى نفسانی.[۴]

مراد آیه

قرآن از دو گونه پيشوا نام برده است[۵]: يكى امام نور و هدايت[۶]‏ و ديگرى امام نار و ضلالت‏[۷]. هرکس با توجه با افکار و اعمالش امام خود را انتخاب می‌کند و امام هم بر او تأثیر بسزایی دارد تا جایی که قرآن فرموده است همه مردم را با امام خود محشور می‌کند. پيروى از حق و باطل دامنه‌‏اش به آخرت كشيده می‌شود و هر گروه با امام و مقتداى خود به پاى حساب خوانده می‌شود اعم از آنكه پيشواى حق باشد يا باطل.[۸] مفسران گفته‌اند آنها كه رهبرى پيامبران و جانشينان آنان را در هر عصر و زمان پذيرفتند، همراه پيشوايشان خواهند بود، و آنها كه رهبرى شيطان و ائمه ضلال و پيشوايان جبار و ستمگر را انتخاب كردند همراه آنها خواهند بود.[۹]


منابع

  1. تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۲، ص: ۲۰۱
  2. طباطبایی، محمد حسین، ترجمه المیزان، دفتر نشر اسلامی قم، ج۱۳، ص۲۲۷ و ۲۲۸.
  3. طباطبایی، محمد حسین، ترجمه المیزان، دفتر نشر اسلامی قم، ج۱۳، ص۲۲۹.
  4. ترجمه تفسير كاشف، محمد جواد مغنیه، ج۵، ص: ۱۱۵
  5. تفسير نور، قرائتی، ج۵، ص: ۹۶
  6. سوره انبیاء، آیه ۷۳
  7. سوره قصص آیه ۴۱
  8. تفسير احسن الحديث، علی اکبر قرشی، ج۶، ص: ۱۱۶
  9. تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۱۲، ص: ۲۰۱