اقسام توسل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
۲. توسل به عمل صالح (روزه، نماز، کمک به ایتام، و…) [[امام علی(ع)]] فرمودند: «بهترین چیزی که به وسیله آن توسل جوینده‌ها به خدا نزدیک می شوند، ایمان به خدا و به پیامبر او و جهاد در راه خدا است که قله اسلام است و همچنین جمله اخلاص (لا اله الاّ الله) که همان فطرت [[توحید]] است، و برپا داشتن [[نماز]] که آئین [[اسلام]] است…».<ref>نهج البلاغه، فیض الاسلام، شش جلدی، (در یک جلد)، خطبه ۱۰۹، ص۳۳۸.</ref> | ۲. توسل به عمل صالح (روزه، نماز، کمک به ایتام، و…) [[امام علی(ع)]] فرمودند: «بهترین چیزی که به وسیله آن توسل جوینده‌ها به خدا نزدیک می شوند، ایمان به خدا و به پیامبر او و جهاد در راه خدا است که قله اسلام است و همچنین جمله اخلاص (لا اله الاّ الله) که همان فطرت [[توحید]] است، و برپا داشتن [[نماز]] که آئین [[اسلام]] است…».<ref>نهج البلاغه، فیض الاسلام، شش جلدی، (در یک جلد)، خطبه ۱۰۹، ص۳۳۸.</ref> | ||
۳. توسل به خداوند به واسطه دعای انسانِ صالح (پیامبران و [[امامان معصوم]] و انسان‌های پاک و الهی).<ref>التوسل و انواعه و احکامه، | ۳. توسل به خداوند به واسطه دعای انسانِ صالح (پیامبران و [[امامان معصوم]] و انسان‌های پاک و الهی).<ref>التوسل و انواعه و احکامه، ص۴۱؛ تفسیر نمونه، ج۴، ص۳۶۵.</ref> | ||
آلوسی مفسر [[اهل سنت|اهل‌سنت]] | آلوسی مفسر [[اهل سنت|اهل‌سنت]] می‌گوید: توسل جستن به مقام غیر پیامبر در پیشگاه خداوند بلامانع است، مشروط به این که آن شخص واقعاً در پیشگاه خداوند، مقام و منزلت معنوی داشته باشد.<ref>بهرام پور، ابوالفضل، نسیم حیات، قم، انتشارات هجرت، ۱۳۸۰ش، ج۶، ص۱۲۱.</ref> | ||
انس بن مالک می‌گوید: روزی که فاطمه بنت اسد (مادر حضرت علی(ع)) وفات نمودند، پیامبر دستور داد قبری را حفر کردند، آن گاه خود حضرت وارد قبر شد و در آن خوابید و چنین دعا فرمودند: خدایا مادرم فاطمه بنت أسد را بیامرز و جایگاه او را وسعت بخش به حق پیامبرت و پیامبران قبل از من.<ref>الحافظ ابی القاسم سلیمان بن احمد الطبرانی، المعجم الکبیر، قاهره، مکتبه ابن تیمیه، ج۲۴، ص۳۵۲؛ علاء الدین المتقی بن حسام الدین الهندی، کنز العمال، بیروت، مؤسسه الرساله، ج۱۲، ص۱۴۸، ح۳۴۴۲۵.</ref> | انس بن مالک می‌گوید: روزی که فاطمه بنت اسد (مادر حضرت علی(ع)) وفات نمودند، پیامبر دستور داد قبری را حفر کردند، آن گاه خود حضرت وارد قبر شد و در آن خوابید و چنین دعا فرمودند: خدایا مادرم فاطمه بنت أسد را بیامرز و جایگاه او را وسعت بخش به حق پیامبرت و پیامبران قبل از من.<ref>الحافظ ابی القاسم سلیمان بن احمد الطبرانی، المعجم الکبیر، قاهره، مکتبه ابن تیمیه، ج۲۴، ص۳۵۲؛ علاء الدین المتقی بن حسام الدین الهندی، کنز العمال، بیروت، مؤسسه الرساله، ج۱۲، ص۱۴۸، ح۳۴۴۲۵.</ref> | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
| تغییر مسیر =شد | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = شد | ||
| بازبینی = شد | | بازبینی = شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۱۷
به چه چیزهایی می‌توان متوسل شد؟
براساس دستورات اسلامی می‌توان به برخی اعمال و افراد متوسل شد:
۱. توسل به اسماء و اوصاف خداوند:﴿وَلِلّهِ الأَسْمَاء الْحُسْنَی فَادْعُوهُ بِهَا…؛ برای خداوند اسم‌های نیکویی وجود دارد؛ با آنها خداوند را بخوانید.﴾(اعراف:۱۸۰)
۲. توسل به عمل صالح (روزه، نماز، کمک به ایتام، و…) امام علی(ع) فرمودند: «بهترین چیزی که به وسیله آن توسل جوینده‌ها به خدا نزدیک می شوند، ایمان به خدا و به پیامبر او و جهاد در راه خدا است که قله اسلام است و همچنین جمله اخلاص (لا اله الاّ الله) که همان فطرت توحید است، و برپا داشتن نماز که آئین اسلام است…».[۱]
۳. توسل به خداوند به واسطه دعای انسانِ صالح (پیامبران و امامان معصوم و انسان‌های پاک و الهی).[۲]
آلوسی مفسر اهل‌سنت می‌گوید: توسل جستن به مقام غیر پیامبر در پیشگاه خداوند بلامانع است، مشروط به این که آن شخص واقعاً در پیشگاه خداوند، مقام و منزلت معنوی داشته باشد.[۳]
انس بن مالک می‌گوید: روزی که فاطمه بنت اسد (مادر حضرت علی(ع)) وفات نمودند، پیامبر دستور داد قبری را حفر کردند، آن گاه خود حضرت وارد قبر شد و در آن خوابید و چنین دعا فرمودند: خدایا مادرم فاطمه بنت أسد را بیامرز و جایگاه او را وسعت بخش به حق پیامبرت و پیامبران قبل از من.[۴]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ نهج البلاغه، فیض الاسلام، شش جلدی، (در یک جلد)، خطبه ۱۰۹، ص۳۳۸.
- ↑ التوسل و انواعه و احکامه، ص۴۱؛ تفسیر نمونه، ج۴، ص۳۶۵.
- ↑ بهرام پور، ابوالفضل، نسیم حیات، قم، انتشارات هجرت، ۱۳۸۰ش، ج۶، ص۱۲۱.
- ↑ الحافظ ابی القاسم سلیمان بن احمد الطبرانی، المعجم الکبیر، قاهره، مکتبه ابن تیمیه، ج۲۴، ص۳۵۲؛ علاء الدین المتقی بن حسام الدین الهندی، کنز العمال، بیروت، مؤسسه الرساله، ج۱۲، ص۱۴۸، ح۳۴۴۲۵.