مهریه و ارزش زن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا مهریه بهای زن است و زن با مهریه گرفتن خود را می‌فروشد؟ | آیا مهریه بهای زن است و زن با مهریه گرفتن خود را می‌فروشد؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}مهریه برای بزرگداشت و تکریم زن، بر مرد [[واجب]] شده است. مهریه نشانه‌ای از [[صداقت]] مرد و [[هدیه|هدیه‌ای]] از جانب او برای زن است. پرداخت مهریه را پیشکشی از جانب مرد دانسته‌اند که خریدار محبت زن است. این هدیه را با ویژگی‌های روحی و روانی زن و مرد نیز، مطابق دانسته‌اند. | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|زن و خانواده}} | |||
مهریه برای بزرگداشت و تکریم زن، بر مرد [[واجب]] شده است. مهریه نشانه‌ای از [[صداقت]] مرد و [[هدیه|هدیه‌ای]] از جانب او برای زن است. پرداخت مهریه را پیشکشی از جانب مرد دانسته‌اند که خریدار محبت زن است. این هدیه را با ویژگی‌های روحی و روانی زن و مرد نیز، مطابق دانسته‌اند. | |||
[[قرآن]] از مهریه با واژگانی مانند صداق<ref> | [[قرآن]] از مهریه با واژگانی مانند صداق<ref>نساء:۴.</ref> و نِحْلَه<ref>نساء:۴.</ref> یاد کرده است. به‌کار بردن واژه صداق، به این دلیل دانسته شده که مهریه نشانه صداقت مرد است. به‌کاربردن واژه «نحله» به این معنا است که مهریه تحفه و هدیه‌ای از جانب مرد به زن است. بنابراین، مهریه بهای خریدن بدن زن نیست؛ بلکه برای بزرگداشت و تکریم او است. | ||
در روایات بر جنبه معنوی و اخلاقی مهریه، و نه بعد مادی آن تأکید شده است.<ref>محمد بن‌الحسن الحر العاملی، وسایل الشیعه، قم: آل البیت، ۱۴۰۹، ج۲۱، ص۲۴۲؛ عبداللَّه شفایی، «بازخوانی حقوق خانواده در پرتو سنت نبوی»، فارس نیوز، ۷/۱۰/۱۳۹۰؛ </ref> بر | در روایات بر جنبه معنوی و اخلاقی مهریه، و نه بعد مادی آن تأکید شده است.<ref>محمد بن‌الحسن الحر العاملی، وسایل الشیعه، قم: آل البیت، ۱۴۰۹، ج۲۱، ص۲۴۲؛ عبداللَّه شفایی، «بازخوانی حقوق خانواده در پرتو سنت نبوی»، فارس نیوز، ۷/۱۰/۱۳۹۰؛ </ref> بر پایه [[روایت|روایتی]]، [[پیامبر(ص)]] بهترین مهریه‌ها را سبک‌ترین آنها دانسته است.<ref>ابوالقاسم پاینده، نهج الفصاحه (مجموعه کلمات قصار حضرت رسول)، تهران: دنیای دانش، ۱۳۸۲ش، ص۴۶۷، ش۱۴۸۹؛ همچنین نگاه کنید به بهاء الدین خرمشاهی و مسعود انصاری، پیام پیامبر، ترجمه‌فارسی، تهران: منفرد، ۱۳۷۶، ص۷۵۰.</ref> | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۹: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = تربیت و مشاوره | | شاخه اصلی = تربیت و مشاوره | ||
|شاخه فرعی۱ = خانواده | | شاخه فرعی۱ = خانواده | ||
|شاخه فرعی۲ = ازدواج | | شاخه فرعی۲ = ازدواج | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = شد | ||
| تیترها = | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = شد | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:مهریه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۴
سؤال
آیا مهریه بهای زن است و زن با مهریه گرفتن خود را می‌فروشد؟
درگاه‌ها
مهریه برای بزرگداشت و تکریم زن، بر مرد واجب شده است. مهریه نشانه‌ای از صداقت مرد و هدیه‌ای از جانب او برای زن است. پرداخت مهریه را پیشکشی از جانب مرد دانسته‌اند که خریدار محبت زن است. این هدیه را با ویژگی‌های روحی و روانی زن و مرد نیز، مطابق دانسته‌اند.
قرآن از مهریه با واژگانی مانند صداق[۱] و نِحْلَه[۲] یاد کرده است. به‌کار بردن واژه صداق، به این دلیل دانسته شده که مهریه نشانه صداقت مرد است. به‌کاربردن واژه «نحله» به این معنا است که مهریه تحفه و هدیه‌ای از جانب مرد به زن است. بنابراین، مهریه بهای خریدن بدن زن نیست؛ بلکه برای بزرگداشت و تکریم او است.
در روایات بر جنبه معنوی و اخلاقی مهریه، و نه بعد مادی آن تأکید شده است.[۳] بر پایه روایتی، پیامبر(ص) بهترین مهریه‌ها را سبک‌ترین آنها دانسته است.[۴]
مطالعه بیشتر
میرسراجی، سیدمرتضی، زکات عاشقی: بررسی جایگاه مهریه در نظام خانواده، تهران، فراسخن، ۱۳۸۹ش.
منابع
- ↑ نساء:۴.
- ↑ نساء:۴.
- ↑ محمد بن‌الحسن الحر العاملی، وسایل الشیعه، قم: آل البیت، ۱۴۰۹، ج۲۱، ص۲۴۲؛ عبداللَّه شفایی، «بازخوانی حقوق خانواده در پرتو سنت نبوی»، فارس نیوز، ۷/۱۰/۱۳۹۰؛
- ↑ ابوالقاسم پاینده، نهج الفصاحه (مجموعه کلمات قصار حضرت رسول)، تهران: دنیای دانش، ۱۳۸۲ش، ص۴۶۷، ش۱۴۸۹؛ همچنین نگاه کنید به بهاء الدین خرمشاهی و مسعود انصاری، پیام پیامبر، ترجمه‌فارسی، تهران: منفرد، ۱۳۷۶، ص۷۵۰.