اعمال صالح در آیه ۱۵ سوره روم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:


== ویژگی‌های عمل صالح ==
== ویژگی‌های عمل صالح ==
# عمل صالح، عملی است که روی میزان عقل و منطق و قانون شرع نیکو نماید.
۱. عمل صالح، عملی است که روی میزان عقل و منطق و قانون شرع نیکو نماید.
# شائبه ریا و عجب و پیروی هوی و هوس و از هر گونه نقصانی خالی باشد.
 
# نزد عقلا پسندیده و لایق مقام عبودیت در پیشگاه حضرت احدیت باشد.
۲. شائبه ریا و عجب و پیروی هوی و هوس و از هر گونه نقصانی خالی باشد.
# سعادت بشر و ترقی و تعالی او در پرتو علم و عمل انجام می‌گیرد (که علم و عمل به منزلهٔ دو بال برای صعود انسان به درجه کمال است و آیهٔ ۱۵ سورهٔ روم، اشاره به این دو مرتبه کمال بشری دارد که از علم تعبیر به ایمان و از عمل تعبیر به عمل صالح نموده).<ref>امین، نصرت، مخزن العرفان در تفسیر القرآن، تهران، نهضت زنان مسلمان، ۱۳۶۱ش، ج۱۵، ص۲۷۳.</ref>
 
۳. نزد عقلا پسندیده و لایق مقام عبودیت در پیشگاه حضرت احدیت باشد.
 
۴. سعادت بشر و ترقی و تعالی او در پرتو علم و عمل انجام می‌گیرد (که علم و عمل به منزلهٔ دو بال برای صعود انسان به درجه کمال است و آیهٔ ۱۵ سورهٔ روم، اشاره به این دو مرتبه کمال بشری دارد که از علم تعبیر به ایمان و از عمل تعبیر به عمل صالح نموده).<ref>امین، نصرت، مخزن العرفان در تفسیر القرآن، تهران، نهضت زنان مسلمان، ۱۳۶۱ش، ج۱۵، ص۲۷۳.</ref>
== عمل صالح در روایات ==
== عمل صالح در روایات ==
در روایات معصومین در مورد عمل صالح و این که عمل صالح چه نوع اعمالی است، روایات زیادی رسیده، از جمله این که:
درباره عمل صالح روایات زیادی رسیده است، از جمله:


۱. از حضرت علی (ع) روایت شده که فرمود: «منظور از عمل صالح، پنج نماز واجب یومیه است».<ref>نجفی خمینی، محمد جواد، تفسیر آسان، تهران، انتشارات اسلامیه، ۱۳۹۸ ق، ج۱، ص۶۵.</ref> به دلیل این که (در سورهٔ اعراف، آیهٔ ۱۷۱) خداوند می‌فرماید: {{قرآن|وَأَقَامُواْ الصَّلاَه إِنَّا لاَ نُضِیعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِینَ}}. بعضی از صحابه، روایت کرده‌اند که منظور از عمل صالح، اخلاص عمل برای خداست. دلیل بر این مطلب، آیهٔ ۱۱۰ سورهٔ کهف است که می‌فرماید: {{قرآن|فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا}}. معنای صالحاً یعنی خالصاً لله. بنابر این، می‌توان گفت: هر عملی را که اسلام انجام دادن آن را دستور داده است صالح و نیکو می‌باشد.<ref>نجفی خمینی، محمد جواد، تفسیر آسان، تهران، انتشارات اسلامیه، ۱۳۹۸ ق، ج۱، ص۶۶.</ref>
۱. از [[حضرت علی(ع)]] روایت شده است: «منظور از عمل صالح، پنج نماز واجب یومیه است».<ref>نجفی خمینی، محمد جواد، تفسیر آسان، تهران، انتشارات اسلامیه، ۱۳۹۸ ق، ج۱، ص۶۵.</ref> به دلیل این که (در سورهٔ اعراف، آیهٔ ۱۷۱) خداوند می‌فرماید: {{قرآن|وَأَقَامُواْ الصَّلاَه إِنَّا لاَ نُضِیعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِینَ|ترجمه=و نماز را بر پا می‌دارند، ما پاداش نكوكاران را تباه نمی‌گردانيم‏}}


۲. حدیث دیگری از امام باقر ـ(ع) ـ در کتاب «البرهان فی تفسیر القرآن» آمده که در این حدیث، امام باقر(ع)، «آمنوا» را تفسیر به ایمان به علی ـ(ع) ـ دانسته و شرط قبولی اعمال و اسلام را ایمان به ولایت علی ـ(ع) ـ می‌داند: «قوله: إنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قال: آمنوا بأمیر المؤمنین ـ(ع) ـ، و عملوا الصالحات بعد المعرفه».<ref>بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، بی جا، ۱۴۱۶ ق، ج۳، ص۷۳۸.</ref>
۳. در حدیثی دیگر [[امام صادق(ع)]] در تفسیر آیهٔ ۱۵ سورهٔ روم فرموده‌اند: «منظور از این افراد که وارد بهشت می‌شوند، علی(ع) و شیعیانش می‌باشند».<ref>بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۶۲۶.</ref>
 
۳. در حدیثی دیگر نیز که از امام صادق ـ(ع) ـ نقل شده آن حضرت در تفسیر آیهٔ ۱۵ سورهٔ روم فرموده‌اند: «منظور از این افراد که وارد بهشت می‌شوند، علی ـ(ع) ـ و شیعیانش می‌باشند».<ref>بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۶۲۶.</ref>


== آثار عمل صالح ==
== آثار عمل صالح ==
معنای عمل صالح هر چند در قرآن کریم بیان نشده که چیست؟ ولیکن آثاری را که برای آن ذکر کرده‌اند معنای آن را روشن می‌سازد.
معنای عمل صالح هر چند در قرآن کریم بیان نشده که چیست، ولکن آثاری را که برای آن ذکر کرده‌اند معنای آن را روشن می‌سازد:


از جمله آثاری که برای آن معرفی کرده‌اند این است که:
۱. عمل صالح آن عملی است که شایستگی برای درگاه خدای تعالی داشته باشد، {{قرآن|وَ الَّذينَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِم‏|ترجمه=و آنان را كه در پى خشنودى پروردگارشان شكيبايى پيشه می‌كنند.|سوره=رعد|آیه=۲۲}} و نیز فرموده: {{قرآن|وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَیْرٍ فَلأنفُسِکمْ وَمَا تُنفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاء وَجْهِ اللّهِ}} و انفاق نمی‌کنید مگر به خاطر خدا.<ref>بقره / ۲۷۲.</ref>


۱. عمل صالح آن عملی است که شایستگی برای درگاه خدای تعالی داشته باشد، {{قرآن|صَبَرُواْ ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِمْ}}، به منظور به دست آوردن وجه پروردگارشان صبر کردند.<ref>رعد / ۲۲.</ref> و نیز فرموده: {{قرآن|وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَیْرٍ فَلأنفُسِکمْ وَمَا تُنفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاء وَجْهِ اللّهِ}} و انفاق نمی‌کنید مگر به خاطر خدا.<ref>بقره / ۲۷۲.</ref>
<nowiki>۲. قرآن کریم اثر دیگر عمل صالح را این گونه دانسته که صلاحیت برای ثواب دادن در مقابلش را دارد. در این باره فرموده: {{قرآن|ثَوَابُ اللَّهِ خَیْرٌ لِّمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا</nowiki><ref>قصص / ۸۰.</ref>ثواب خدا بهتر است برای کسی که ایمان آورد و عمل صالح کند.
 
۲. قرآن کریم اثر دیگر عمل صالح را این گونه دانسته، که صلاحیت برای ثواب دادن در مقابلش را دارد. در این باره فرموده: {{قرآن|ثَوَابُ اللَّهِ خَیْرٌ لِّمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا<ref>قصص / ۸۰.</ref>؛ «ثواب خدا بهتر است برای کسی که ایمان آورد و عمل صالح کند».


۳. اثر دیگر عمل صالح این است که عمل صالح کلمه طیب که همان اعتقاد به توحید است را به سوی خدا بالا می‌برد، {{قرآن|إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُه}}<ref>فاطر / ۱۰.</ref> کلمه طیب به سوی او صعود می‌کند و عمل صالح آن را در صعود مدد می‌دهد.
۳. اثر دیگر عمل صالح این است که عمل صالح کلمه طیب که همان اعتقاد به توحید است را به سوی خدا بالا می‌برد، {{قرآن|إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُه}}<ref>فاطر / ۱۰.</ref> کلمه طیب به سوی او صعود می‌کند و عمل صالح آن را در صعود مدد می‌دهد.


نکته مهم این که ریشه‌های عمل صالح از ایمان سیراب می‌گردد و در مورد عمل صالح جالب این که حضرت سلیمان(ع) در سورهٔ نمل، آیهٔ ۱۹ با داشتن آن قدرت و حکومت بی نظیر، تقاضایش از خدا این است که عمل صالح را به‌طور مداوم انجام دهد و از آن بالاتر در زمرهٔ بندگان صالح خدا باشد. از این تعبیر روشن می‌شود که هدف نهایی به دست آوردن قدرت، انجام عمل صالح است؛ عملی شایسته و ارزشمند و بقیه هر چه هست مقدمه ای برای آن محسوب می‌شود.<ref>ر. ک. طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، قم، ۱۳۷۴ ش، ج۱، ص۴۵۸.</ref>
نکته مهم این که ریشه‌های عمل صالح از ایمان سیراب می‌گردد و در مورد عمل صالح جالب این که حضرت سلیمان(ع) در سورهٔ نمل، آیهٔ ۱۹ با داشتن آن قدرت و حکومت بی نظیر، تقاضایش از خدا این است که عمل صالح را به‌طور مداوم انجام دهد و از آن بالاتر در زمرهٔ بندگان صالح خدا باشد. از این تعبیر روشن می‌شود که هدف نهایی به دست آوردن قدرت، انجام عمل صالح است؛ عملی شایسته و ارزشمند و بقیه هر چه هست مقدمه ای برای آن محسوب می‌شود.<ref>ر. ک. طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، قم، ۱۳۷۴ ش، ج۱، ص۴۵۸.</ref><span></span>
 
نتیجه: آنچه به عنوان نتیجه و خلاصهٔ بحث قابل بیان است، این است که عمل صالح، مقدمه ای است برای جلب خشنودی و رضای خدا و در نهایت دست یافتن بر بهشت لقاء است که هدف نهایی و غایه الغایات است.
 
<span></span>
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}



نسخهٔ ‏۲۷ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۰۰

سؤال

در سورهٔ روم، آیهٔ ۱۵، منظور از «اعمال صالح» چیست؟

خداوند در سوره روم، آیهٔ ۱۵ می‌فرماید: ﴿فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَهُمْ فِی رَوْضَه یُحْبَرُونَ؛ اما آن‌ها که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند، در باغی به شادمانی پردازند.

قلمرو عمل صالح، بسیار وسیع و گسترده است و هر فعل نیکو و مفید و سازنده را در همه وجوه زندگی شامل می‌شود.

ویژگی‌های عمل صالح

۱. عمل صالح، عملی است که روی میزان عقل و منطق و قانون شرع نیکو نماید.

۲. شائبه ریا و عجب و پیروی هوی و هوس و از هر گونه نقصانی خالی باشد.

۳. نزد عقلا پسندیده و لایق مقام عبودیت در پیشگاه حضرت احدیت باشد.

۴. سعادت بشر و ترقی و تعالی او در پرتو علم و عمل انجام می‌گیرد (که علم و عمل به منزلهٔ دو بال برای صعود انسان به درجه کمال است و آیهٔ ۱۵ سورهٔ روم، اشاره به این دو مرتبه کمال بشری دارد که از علم تعبیر به ایمان و از عمل تعبیر به عمل صالح نموده).[۱]

عمل صالح در روایات

درباره عمل صالح روایات زیادی رسیده است، از جمله:

۱. از حضرت علی(ع) روایت شده است: «منظور از عمل صالح، پنج نماز واجب یومیه است».[۲] به دلیل این که (در سورهٔ اعراف، آیهٔ ۱۷۱) خداوند می‌فرماید: ﴿وَأَقَامُواْ الصَّلاَه إِنَّا لاَ نُضِیعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِینَ؛ و نماز را بر پا می‌دارند، ما پاداش نكوكاران را تباه نمی‌گردانيم‏

۳. در حدیثی دیگر امام صادق(ع) در تفسیر آیهٔ ۱۵ سورهٔ روم فرموده‌اند: «منظور از این افراد که وارد بهشت می‌شوند، علی(ع) و شیعیانش می‌باشند».[۳]

آثار عمل صالح

معنای عمل صالح هر چند در قرآن کریم بیان نشده که چیست، ولکن آثاری را که برای آن ذکر کرده‌اند معنای آن را روشن می‌سازد:

۱. عمل صالح آن عملی است که شایستگی برای درگاه خدای تعالی داشته باشد، ﴿وَ الَّذينَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِم‏؛ و آنان را كه در پى خشنودى پروردگارشان شكيبايى پيشه می‌كنند.(رعد:۲۲) و نیز فرموده: ﴿وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَیْرٍ فَلأنفُسِکمْ وَمَا تُنفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاء وَجْهِ اللّهِ و انفاق نمی‌کنید مگر به خاطر خدا.[۴]

۲. قرآن کریم اثر دیگر عمل صالح را این گونه دانسته که صلاحیت برای ثواب دادن در مقابلش را دارد. در این باره فرموده: {{قرآن|ثَوَابُ اللَّهِ خَیْرٌ لِّمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا[۵]ثواب خدا بهتر است برای کسی که ایمان آورد و عمل صالح کند.

۳. اثر دیگر عمل صالح این است که عمل صالح کلمه طیب که همان اعتقاد به توحید است را به سوی خدا بالا می‌برد، ﴿إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُه[۶] کلمه طیب به سوی او صعود می‌کند و عمل صالح آن را در صعود مدد می‌دهد.

نکته مهم این که ریشه‌های عمل صالح از ایمان سیراب می‌گردد و در مورد عمل صالح جالب این که حضرت سلیمان(ع) در سورهٔ نمل، آیهٔ ۱۹ با داشتن آن قدرت و حکومت بی نظیر، تقاضایش از خدا این است که عمل صالح را به‌طور مداوم انجام دهد و از آن بالاتر در زمرهٔ بندگان صالح خدا باشد. از این تعبیر روشن می‌شود که هدف نهایی به دست آوردن قدرت، انجام عمل صالح است؛ عملی شایسته و ارزشمند و بقیه هر چه هست مقدمه ای برای آن محسوب می‌شود.[۷]


مطالعه بیشتر

۱ـ تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ناصر، دار الکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۷۴ ش، ج۲۱، ص۳۳۶.

۲ـ تفسیر هدایت، مترجمان بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، مشهد، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۲۴۹ و ج۴، ص۱۱۷.

۳ـ تفسیر المیزان، محمد حسین طباطبائی، دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه، قم، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۵۰۳.

منابع

  1. امین، نصرت، مخزن العرفان در تفسیر القرآن، تهران، نهضت زنان مسلمان، ۱۳۶۱ش، ج۱۵، ص۲۷۳.
  2. نجفی خمینی، محمد جواد، تفسیر آسان، تهران، انتشارات اسلامیه، ۱۳۹۸ ق، ج۱، ص۶۵.
  3. بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۶۲۶.
  4. بقره / ۲۷۲.
  5. قصص / ۸۰.
  6. فاطر / ۱۰.
  7. ر. ک. طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، قم، ۱۳۷۴ ش، ج۱، ص۴۵۸.