محشور شدن با محبوب: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) جز انتقال از رده:مقالات پیشنهادی به رده:مقاله‌های پیشنهادی ردهانبوه |
جز روایت سلمان حذف شد چون در متن روایت نیامده است که سلمان بعد از پیروی از رسول الله سلمان منا لقب گرفت. |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
[[پرونده:حدیث المرء مع من احب.jpg|بندانگشتی|قطعه خوشنویسی از حدیث «اَلْمَرْءُ مَعَ مَنْ اَحَبّ؛ انسان با کسی است که او را دوست دارد.»|250x250پیکسل]] | [[پرونده:حدیث المرء مع من احب.jpg|بندانگشتی|قطعه خوشنویسی از حدیث «اَلْمَرْءُ مَعَ مَنْ اَحَبّ؛ انسان با کسی است که او را دوست دارد.»|250x250پیکسل]] | ||
'''محشور شدن با محبوب''' مضمون دسته‌ای از روایات در منابع | '''محشور شدن با محبوب''' مضمون دسته‌ای از روایات در منابع شیعه است که بر اساس آن، انسان در قیامت، با آنچه در دنیا دوست داشته، محشور می‌شود.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰. </ref> در این روایات تصریح شده کسانی که پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) را دوست دارند، در آخرت با آنها محشور خواهند شد.<ref>برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۶۱.</ref> در روایتی، پیامبر(ص) فرموده هر کسی که ما را دوست داشته باشد روز قیامت با ما خواهد بود؛ و انسان اگر سنگی را دوست داشته باشد، خدا او را با همان سنگ محشور خواهد کرد.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰.</ref> در روایتی دیگر حقیقتِ دین، محبت و دوستی دانسته شده است.<ref>برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۶۳.</ref> | ||
عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید.<ref>انصاریان، حسین، اهل بیت(ع) عرشیان فرش‌نشین، قم، دار العرفان، ۱۳۸۶ش، ص۵۹۰.</ref> | عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید.<ref>انصاریان، حسین، اهل بیت(ع) عرشیان فرش‌نشین، قم، دار العرفان، ۱۳۸۶ش، ص۵۹۰.</ref> از زبان [[حضرت ابراهیم(ع) در قرآن|حضرت ابراهیم]](ع) گفته شده هر کس از من پیروی کند، از من است: {{قرآن| فَمَنْ تَبِعَني فَإِنَّهُ مِنِّي |سوره =ابراهیم|آیه=۳۶}} | ||
در روایتی از | در روایتی از [[اعتبار کتاب کافی|کتاب کافی]] آمده، کسی که پیروی‌کنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، تحقیق و تصحیح عل‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ج۲، ص۱۲۷.</ref> در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت می‌کند؛ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود.<ref>دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب الی الصواب، قم، الشریف الرضی، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۷۱.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۷: | ||
[[رده:مقاله‌های پیشنهادی]] | [[رده:مقاله‌های پیشنهادی]] | ||
{{#seo: | |||
|title=محشور شدن با اهل بیت - انسان با کسی که دوست دارد محشور می‌شود - ویکی پاسخ | |||
|title_mode=Replaced Title | |||
|keywords=محشور شدن با محبوب | |||
|description=در روایات شیعه آمده است: هر کس پیامبر و اهل بیت را دوست داشته باشد، در قیامت با آنها محشور خواهد شد. محبت همراه با پیروی، معیار محشور شدن با محبوب است. | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۳۳
سؤال
آیا انسان با محبوب و کسی که دوست دارد محشور خواهد شد؟ دلیل آن چیست؟
محشور شدن با محبوب مضمون دسته‌ای از روایات در منابع شیعه است که بر اساس آن، انسان در قیامت، با آنچه در دنیا دوست داشته، محشور می‌شود.[۱] در این روایات تصریح شده کسانی که پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) را دوست دارند، در آخرت با آنها محشور خواهند شد.[۲] در روایتی، پیامبر(ص) فرموده هر کسی که ما را دوست داشته باشد روز قیامت با ما خواهد بود؛ و انسان اگر سنگی را دوست داشته باشد، خدا او را با همان سنگ محشور خواهد کرد.[۳] در روایتی دیگر حقیقتِ دین، محبت و دوستی دانسته شده است.[۴]
عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز می‌آید.[۵] از زبان حضرت ابراهیم(ع) گفته شده هر کس از من پیروی کند، از من است: ﴿فَمَنْ تَبِعَني فَإِنَّهُ مِنِّي﴾(ابراهیم:۳۶)
در روایتی از کتاب کافی آمده، کسی که پیروی‌کنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.[۶] در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت می‌کند؛ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود.[۷]
منابع
- ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰.
- ↑ برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۶۱.
- ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰.
- ↑ برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۶۳.
- ↑ انصاریان، حسین، اهل بیت(ع) عرشیان فرش‌نشین، قم، دار العرفان، ۱۳۸۶ش، ص۵۹۰.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، تحقیق و تصحیح عل‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ج۲، ص۱۲۷.
- ↑ دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب الی الصواب، قم، الشریف الرضی، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۷۱.