ادامه نیافتن امامت از نسل امام حسن(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) جز جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =' |
اصلاح ارقام، ابرابزار |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}} | ||
[[امامت]] منصبی است که از طرف [[خداوند]] انتخاب می‌شود و هیچ فردی حتی [[پیامبر(ص)]] حق دخالت در این مسئله را ندارد. پیامبر(ص) و امامان فقط حق معرفی امام بعد از خود را دارند. امامت یک امر وراثتی نیست بلکه لیاقت فرد در این مسئله اهمیت دارد. امام کسی است که از امتحانات الهی موفق بیرون آید و | [[امامت]] منصبی است که از طرف [[خداوند]] انتخاب می‌شود و هیچ فردی حتی [[پیامبر(ص)]] حق دخالت در این مسئله را ندارد. پیامبر(ص) و امامان فقط حق معرفی امام بعد از خود را دارند. امامت یک امر وراثتی نیست بلکه لیاقت فرد در این مسئله اهمیت دارد. امام کسی است که از امتحانات الهی موفق بیرون آید و کسی به این جهت که پدرش امام بوده، نمی‌تواند امام باشد.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، مؤسسه در راه حق، چاپ دوم، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۲۵۳.</ref> | ||
زمانی که [[حضرت ابراهیم(ع)]] به عنوان امام از طرف خداوند منصوب شد، خداوند در جواب درخواست حضرت ابراهیم(ع) مبنی بر این که مقام امامت را در نسل او قرار دهد، پاسخ داد: پیمان من [که امامت و پیشوایی است] به ستمکاران نمی‌رسد. {{قرآن||| سوره = سوره بقره | زمانی که [[حضرت ابراهیم(ع)]] به عنوان امام از طرف خداوند منصوب شد، خداوند در جواب درخواست حضرت ابراهیم(ع) مبنی بر این که مقام امامت را در نسل او قرار دهد، پاسخ داد: پیمان من [که امامت و پیشوایی است] به ستمکاران نمی‌رسد. {{قرآن||| سوره = سوره بقره | ||
| آیه = آیه ۱۲۴ | | آیه = آیه ۱۲۴ | ||
| ترجمه = هنگامی که ابراهیم را پروردگارش به اموری [دشوار و سخت] آزمایش کرد، پس او همه را | | ترجمه = هنگامی که ابراهیم را پروردگارش به اموری [دشوار و سخت] آزمایش کرد، پس او همه را به‌طور کامل به انجام رسانید، پروردگارش فرمود: من تو را برای همه مردم پیشوا و امام قرار دادم. ابراهیم گفت: و از دودمانم [نیز پیشوایانی برگزین]. [پروردگار] فرمود: پیمان من [که امامت و پیشوایی است] به ستمکاران نمی‌رسد | ||
}} | }} | ||
نبوت و امامت در نسل حضرت ابراهیم(ع) قرار داده شد و هر کدام که لیاقت چنین مقامی را داشتند، به این مقام رسیدند. گاهی پدر و پسر به ترتیب به مقام نبوت نایل می‌آمدند مانند [[داود(ع)]] و [[سلیمان(ع)]] و نبوت در میان فرزندان یک پیامبر ادامه نیافت. | نبوت و امامت در نسل حضرت ابراهیم(ع) قرار داده شد و هر کدام که لیاقت چنین مقامی را داشتند، به این مقام رسیدند. گاهی پدر و پسر به ترتیب به مقام نبوت نایل می‌آمدند مانند [[داود(ع)]] و [[سلیمان(ع)]] و نبوت در میان فرزندان یک پیامبر ادامه نیافت. | ||
امامتِ [[امامان شیعه]] | امامتِ [[امامان شیعه]] بعد از شهادت [[امام حسن(ع)]]، به [[امام حسین(ع)]] رسید و بعد از آن در نسل فرزندان ایشان امامت ادامه یافت<ref>سبحانی، جعفر، راهنمای حقیقت، نشر مشعر، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش، ص۳۷۹.</ref><ref>ابن بابویه، محمد بن علی، علل الشرائع، تحقیق: محمد صادق بحر العلوم، نجف، منشورات المکتبه الحیدریه ومطبعتها، ۱۳۸۵ق- ۱۹۶۶م، ج۱، ص۲۱۱.</ref> و این چیزی بوده که خداوند خواسته بود.<ref>مفید، محمد بن محمد، المسائل الجارودیه، تحقیق: محمد کاظم مدیر شانجی، بیروت، دار المفید للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ص۳۵.</ref> این مطلب ارتباطی با فضایل امام حسن(ع) یا امام حسین(ع) ندارد، بلکه هر دوی ایشان امام<ref>مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، تحقیق: مؤسسه آل البیت(ع) لتحقیق التراث، بیروت، دار المفید للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ج۲، ص۳۰.</ref> و [[سید جوانان اهل‌بهشت]]<ref>ابن شاذان قمی، محمد بن أحمد، مائه منقبه، قم، مدرسه الإمام المهدی، چاپ اول، ۱۴۰۷ق، ص۱۸.</ref><ref>مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، تحقیق: مؤسسه آل البیت(ع) لتحقیق التراث، بیروت، دار المفید للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ج۲، ص۲۷.</ref><ref>ابن حنبل، احمد بن حنبل، مسند أحمد، بیروت، دار صادر، بی‌تا، ج۳، ص۳. ص۶۲. ص۶۴. ص۸۲. ج۵، ص۳۹۱.</ref><ref>قزوینی، محمد بن یزید، سنن ابن ماجه، تحقیق: تحقیق وترقیم وتعلیق: محمد فؤاد عبد الباقی، بیروت، دار الفکر للطباعه والنشر والتوزیع، بی‌تا، ج۱، ص۴۴.</ref> هستند. | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی =تاریخ | | شاخه اصلی =تاریخ | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
| تغییر مسیر =شد | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = | ||
| ارزیابی کمی =شد | | ارزیابی کمی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:امام حسین(ع)]] | |||
[[رده:امامان شیعه]] | [[رده:امامان شیعه]] | ||
[[رده:تعداد امامان]] | [[رده:تعداد امامان]] | ||
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]] | [[رده:درگاه امام حسین(ع)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژوئن ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۱۳
سؤال
چرا امامان پس از امام حسن(ع) از نسل ایشان نبودند؟
درگاه‌ها
امامت منصبی است که از طرف خداوند انتخاب می‌شود و هیچ فردی حتی پیامبر(ص) حق دخالت در این مسئله را ندارد. پیامبر(ص) و امامان فقط حق معرفی امام بعد از خود را دارند. امامت یک امر وراثتی نیست بلکه لیاقت فرد در این مسئله اهمیت دارد. امام کسی است که از امتحانات الهی موفق بیرون آید و کسی به این جهت که پدرش امام بوده، نمی‌تواند امام باشد.[۱]
زمانی که حضرت ابراهیم(ع) به عنوان امام از طرف خداوند منصوب شد، خداوند در جواب درخواست حضرت ابراهیم(ع) مبنی بر این که مقام امامت را در نسل او قرار دهد، پاسخ داد: پیمان من [که امامت و پیشوایی است] به ستمکاران نمی‌رسد. ﴿هنگامی که ابراهیم را پروردگارش به اموری [دشوار و سخت] آزمایش کرد، پس او همه را به‌طور کامل به انجام رسانید، پروردگارش فرمود: من تو را برای همه مردم پیشوا و امام قرار دادم. ابراهیم گفت: و از دودمانم [نیز پیشوایانی برگزین]. [پروردگار] فرمود: پیمان من [که امامت و پیشوایی است] به ستمکاران نمی‌رسد﴾(سوره بقره:آیه ۱۲۴)
نبوت و امامت در نسل حضرت ابراهیم(ع) قرار داده شد و هر کدام که لیاقت چنین مقامی را داشتند، به این مقام رسیدند. گاهی پدر و پسر به ترتیب به مقام نبوت نایل می‌آمدند مانند داود(ع) و سلیمان(ع) و نبوت در میان فرزندان یک پیامبر ادامه نیافت.
امامتِ امامان شیعه بعد از شهادت امام حسن(ع)، به امام حسین(ع) رسید و بعد از آن در نسل فرزندان ایشان امامت ادامه یافت[۲][۳] و این چیزی بوده که خداوند خواسته بود.[۴] این مطلب ارتباطی با فضایل امام حسن(ع) یا امام حسین(ع) ندارد، بلکه هر دوی ایشان امام[۵] و سید جوانان اهل‌بهشت[۶][۷][۸][۹] هستند.
منابع
- ↑ قرائتی، محسن، تفسیر نور، مؤسسه در راه حق، چاپ دوم، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۲۵۳.
- ↑ سبحانی، جعفر، راهنمای حقیقت، نشر مشعر، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش، ص۳۷۹.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، علل الشرائع، تحقیق: محمد صادق بحر العلوم، نجف، منشورات المکتبه الحیدریه ومطبعتها، ۱۳۸۵ق- ۱۹۶۶م، ج۱، ص۲۱۱.
- ↑ مفید، محمد بن محمد، المسائل الجارودیه، تحقیق: محمد کاظم مدیر شانجی، بیروت، دار المفید للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ص۳۵.
- ↑ مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، تحقیق: مؤسسه آل البیت(ع) لتحقیق التراث، بیروت، دار المفید للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ج۲، ص۳۰.
- ↑ ابن شاذان قمی، محمد بن أحمد، مائه منقبه، قم، مدرسه الإمام المهدی، چاپ اول، ۱۴۰۷ق، ص۱۸.
- ↑ مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، تحقیق: مؤسسه آل البیت(ع) لتحقیق التراث، بیروت، دار المفید للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ج۲، ص۲۷.
- ↑ ابن حنبل، احمد بن حنبل، مسند أحمد، بیروت، دار صادر، بی‌تا، ج۳، ص۳. ص۶۲. ص۶۴. ص۸۲. ج۵، ص۳۹۱.
- ↑ قزوینی، محمد بن یزید، سنن ابن ماجه، تحقیق: تحقیق وترقیم وتعلیق: محمد فؤاد عبد الباقی، بیروت، دار الفکر للطباعه والنشر والتوزیع، بی‌تا، ج۱، ص۴۴.