توسل به حضرت عیسی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۲۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{شاخه
| شاخه اصلی =
|شاخه فرعی۱ =
|شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =
}}


{{سوال}}
{{سوال}}
آيا اگر به حضرت عيسي (ع) مسيح توسل کنيم اشکال دارد يا نه؟
آیا توسل به حضرت عیسی(ع) اشکال دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
توسل یعنی واسطه قرار دادن شخص یا چیزی نزد خداوند، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت‌ها و انبیای الهی در زمره کسانی هستند که نزد خداوند محترمند و بوسیله ایشان می توان به خداوند نزدیک شد، بنابراین چون حضرت عيسي(ع) يکي از پيامبران و بندگان صالح خداي متعال مي باشد، مي شود ايشان را واسطه قرار داد و خداي متعال را به حق ايشان خواند و حاجت خواست.
[[توسل]] یعنی واسطه قرار دادن شخص یا چیزی نزد [[خداوند]]، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت‌ها. انبیای الهی در زمره کسانی هستند که نزد خداوند محترم هستند و به وسیله آنها می‌توان به خداوند نزدیک شد؛ بنابراین چون [[حضرت عیسی(ع)]] یکی از [[پیامبران]] و بندگان صالح خدا است، جایز است او را واسطه قرار داد و خداوند را به حق او خواند و حاجت خواست.


مسلمانان در توسل، تنها خداوند را حاجت دهنده می‌دانند و از اولیای الهی می‌خواهند برای برآورده شدن حاجتشان از درگاه الهی درخواست کنند؛ بنابراین، درخواست [[دعا]]، مؤثر دانستن غیر خدا نیست، بلکه اعتراف به این مطلب است که تنها حاجت دهنده و مؤثر در عالم هستی خدا است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، ج۴، ص۳۷۰–۳۶۵؛ روحانی، سید محمد کاظم، شفاعت و توسل، نشر معارف، قم، ۱۳۸۳ش، ص۶۲.</ref>


نکته مهمي که تذکر آن لازم است اين است که مسلمانان در توسل، خداوند را حاجت دهنده مي دانند و از اولياي الهي مي خواهند براي برآورده شدن حاجتشان از درگاه الهي درخواست کنند، درخواست دعا، موثر دانستن غير خدا نمي باشد، بلکه اعتراف به اين مطلب است که تنها حاجت دهنده و مؤثر در عالم هستي خداي متعال مي باشد و اين در حقيقت توجه به خدا مي باشد.<ref>مکارم شيرازي، ناصر و همکاران، تفسير نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلاميه، تهران، ج۴، ص۳۷۰ ـ ۳۶۵ ؛ روحاني، سيد محمد کاظم، شفاعت و توسل، نشر معارف، قم، ۱۳۸۳ش، ص۶۲.</ref>
در [[آیه]] ۳۵ [[سوره مائده]] آمده است: {{قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَیهِ الْوَسِیلَه…
| ترجمه = ای مؤمنان پروای الهی داشته باشید و به سوی او وسیله تحصیل کنید
}}.<ref>روحانی، سید محمدکاظم، شفاعت و توسل، ۱۳۸۳ش، ص۵۰.</ref>  


در آيه شريفه ۳۵ سوره مائده آمده است: {{قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَيهِ الْوَسِيلَه...}}.<ref>همو، شفاعت و توسل، ص۵۰.</ref> اي مؤمنان پرواي الهي داشته باشيد و به سوي او وسيله تحصيل کنيد.
با توجه به این که در کلمه وسیله قیدی نیامده است، شامل هر چیزی می‌شود که صلاحیت نزدیک نمودن انسان به خداوند را داشته باشد.


با توجه به اين که در کلمه وسيله قيدي نيامده استف شامل هر چيزي مي شود که صلاحيت نزديک شدن انسان به خداوند متعال را دارد.
==جستارهای وابسته==
 
* [[توسل]]
==انواع توسل در قرآن و سنت==
* [[توسل به غیر خداوند]]
 
* [[فلسفه توسل]]
۱. توسل به اسماء حسني و اوصاف خداوند متعال<ref>محمد عيد العباسي، التوسل و انواعه و احکامهالمکتب الاسلامي، چاپ پنجم، ، بيروت، ص۳۲.</ref> {{قرآن|وَلِلّهِ الأَسْمَاء الْحُسْنَي فَادْعُوهُ بِهَا....}}<ref>اعراف / ۱۸۰.</ref> براي خداوند منان اسم هاي نيکویي مي باشد؛ با آنها خداوند را بخوانيد.
 
۲. توسل به عمل صالح (روزه، نماز، دستگيري ايتام، و...) حضرت علي (ع) در خطبه ۱۱۰ نهج البلاغه، حديثي درباره اين مطلب بيان فرموده اند.<ref>همو، التوسل و انواعه و احکامه،  ص۳۵ وهمو، تفسير نمونه،  ج۴، ص۳۶۴.</ref>
 
۳. توسل به خداي متعال به واسطه دعاي انسان صالح و رباني (پيامبران و امامان معصوم و انسان هاي پاک و الهي).<ref>التوسل و انواعه و احکامه، همان، ص۴۱؛ تفسير نمونه، همان، ج۴، ص۳۶۵.</ref>
 
و چون حضرت عيسي (ع) يکي از پيامبران و بندگان صالح خداي متعال مي باشد، مي شود ايشان را واسطه قرار داد و خداي متعال را به حق ايشان خواند و حاجت خواست. نويسنده تفسير نمونه، شفاعت پيامبران و امامان و بندگان صالح خداي متعال را باعث تقرب به ساحت قدس پروردگار مي داند.<ref>تفسير نمونه، همان، ج۴، ص۳۶۵.</ref>
 
آلوسي مفسر اهل سنت نيز مي گويد: توسل جستن به مقام غير پيامبر در پيشگاه خداوند بلامانع است، مشروط به  اين که آن شخص واقعا در پيشگاه خداي متعال مقام و منزلت معنوي داشته باشد.<ref>بهرام پور، ابوالفضل، نسيم حيات، قم، انتشارات هجرت، ۱۳۸۰ش، ج۶، ص۱۲۱.</ref>
 
انس بن مالک مي گويد: روزي که فاطمه بنت اسد (مادر حضرت علي (ع) ) وفات نمودند، پيامبر دستور داد قبري را حفر کردند، آن گاه خود حضرت وارد قبر شد و در آن خوابيد و چنين دعا فرمودند:
 
«اللهم اغفر لامّي فاطمه بنت أسد وسّع عليها مدخلها بحق نبيّک و الانبياء الذين من قبلي».<ref>الحافظ ابي القاسم سليمان بن احمد الطبراني، المعجم الکبير، قاهره، مکتبه ابن تيميه، ج۲۴، ص۳۵۲؛ علاء الدين المتقي بن حسام الدين الهندي، کنز العمال، بيروت، موسسه الرساله، ج۱۲، ص۱۴۸، ح۳۴۴۲۵.</ref>
 
خدايا مادرم فاطمه بنت أسد را بيامرز و جايگاه او را وسعت بخش به حق پيامبرت و پيامبران قبل از من. پس روشن مي شود؛
 
اولا: منعي از شرع در توسل به انبياء الهي نرسيده است.
 
ثانيا: از کلمه «وسيله» در آيه ۳۵ سوره مائده و سيره رسول اکرم (ص) فهميده مي شود اشکالي در توسل به حضرت عيسي (ع) و انبياء عظام الهي نمي باشد.
{{پایان پاسخ}}
 
==منابع==
<references />


== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
| شاخه اصلی =کلام
| شاخه فرعی۱ =امامت عامه
| شاخه فرعی۲ =توسل
| شاخه فرعی۳ =
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = -
  | تیترها =  
  | تیترها =-
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه = شد
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =شد
  | بازبینی =  
| ارجاعات =
  | تکمیل =  
  | بازبینی نویسنده = 
  | اولویت =  
| ارزیابی کمی = شد
  | کیفیت =  
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[ar:التوسل بالمسيح علیه السلام]]
[[en:Recourse to Jesus (a)]]
[[es:Intermediación a Jesús (P)]]
[[ps:په حضرت عيسی(ع) باندی توسل]]
[[رده:حضرت عیسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۹


سؤال

آیا توسل به حضرت عیسی(ع) اشکال دارد؟


توسل یعنی واسطه قرار دادن شخص یا چیزی نزد خداوند، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت‌ها. انبیای الهی در زمره کسانی هستند که نزد خداوند محترم هستند و به وسیله آنها می‌توان به خداوند نزدیک شد؛ بنابراین چون حضرت عیسی(ع) یکی از پیامبران و بندگان صالح خدا است، جایز است او را واسطه قرار داد و خداوند را به حق او خواند و حاجت خواست.

مسلمانان در توسل، تنها خداوند را حاجت دهنده می‌دانند و از اولیای الهی می‌خواهند برای برآورده شدن حاجتشان از درگاه الهی درخواست کنند؛ بنابراین، درخواست دعا، مؤثر دانستن غیر خدا نیست، بلکه اعتراف به این مطلب است که تنها حاجت دهنده و مؤثر در عالم هستی خدا است.[۱]

در آیه ۳۵ سوره مائده آمده است: ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَیهِ الْوَسِیلَه…؛ ای مؤمنان پروای الهی داشته باشید و به سوی او وسیله تحصیل کنید.[۲]

با توجه به این که در کلمه وسیله قیدی نیامده است، شامل هر چیزی می‌شود که صلاحیت نزدیک نمودن انسان به خداوند را داشته باشد.

جستارهای وابسته

منابع

  1. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، ج۴، ص۳۷۰–۳۶۵؛ روحانی، سید محمد کاظم، شفاعت و توسل، نشر معارف، قم، ۱۳۸۳ش، ص۶۲.
  2. روحانی، سید محمدکاظم، شفاعت و توسل، ۱۳۸۳ش، ص۵۰.