تعجب از خوشحالی با علم به مرگ: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
مطابق روایت «در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد خوشحالی مینماید …» آیا کسی که به مرگ اعتقاد دارد نمیتواند خوشحالی کند؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
روایتی از [[امام رضا(ع)]] نقل شده | روایتی از [[امام رضا(ع)]] نقل شده که می فرمایند: | ||
{{عربی بزرگ| | {{عربی بزرگ| | ||
|ترجمه= | | ترجمه = در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد چگونه خوشحالی میکند و در شگفتم كسى كه يقين دارد به تقدير، چگونه غمگین شود و در شگفتم از كسى كه دنيا و زير و رو شدن آن را بر اهلش میبیند، چگونه به آن اعتماد كند.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۹؛ ترجمه اصول کافی، ترجمه محمدباقر کمرهای، قم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۸۷</ref> | ||
}} | |||
خوشحالی در اخلاق اسلامی، به خودی خود نه بد است و نه خوب. | |||
خوشحالی به هر قیمتی و عدم توجه به عاقبت انسان، در تفکر اسلامی نهی شده است.<ref>جوادی آملی، عبدالله، معاد در قرآن، قم، انتشارات اسراء، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ص۲۶۶.</ref> | |||
از نظر [[قرآن]] خوشحالی نسبت به فضل و رحمت الهی پسندیده است: | |||
{{قرآن|قُل بِفَضلِ ٱللَّهِ وَبِرَحمَتِهِۦ فَبِذَٰلِكَ فَليَفرَحُواْ هُوَ خَيرٌ مِّمَّا يَجمَعُونَ}}<ref>یونس، ۵۸.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
خط ۲۹: | خط ۳۵: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| | | ارزیابی کمی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ج | | اولویت = ج |
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۱
سؤال
مطابق روایت «در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد خوشحالی مینماید …» آیا کسی که به مرگ اعتقاد دارد نمیتواند خوشحالی کند؟
روایتی از امام رضا(ع) نقل شده که می فرمایند:
« |
در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد چگونه خوشحالی میکند و در شگفتم كسى كه يقين دارد به تقدير، چگونه غمگین شود و در شگفتم از كسى كه دنيا و زير و رو شدن آن را بر اهلش میبیند، چگونه به آن اعتماد كند.[۱] |
» |
خوشحالی در اخلاق اسلامی، به خودی خود نه بد است و نه خوب.
خوشحالی به هر قیمتی و عدم توجه به عاقبت انسان، در تفکر اسلامی نهی شده است.[۲]
از نظر قرآن خوشحالی نسبت به فضل و رحمت الهی پسندیده است:
﴿قُل بِفَضلِ ٱللَّهِ وَبِرَحمَتِهِۦ فَبِذَٰلِكَ فَليَفرَحُواْ هُوَ خَيرٌ مِّمَّا يَجمَعُونَ﴾[۳]