امکان درک ذات پروردگار: تفاوت میان نسخهها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز جایگزینی متن - ' ص ' به ' ص'  | 
				Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =' برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه  | 
				||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{سوال}}  | {{سوال}}  | ||
چرا   | چرا ذات پروردگار را نمیتوان درک کرد؟  | ||
{{پایان سوال}}  | {{پایان سوال}}  | ||
'''درک ذات خداوند''' به دلیل علم و عقل محدود بشر و نامحدود بودن ذات الهی ناممکن است. از جهت دیگر ذات خداوند، مثل و مانندی ندارد و برای ما قابل تصور و تطبیق نیست. [[امام صادق(ع)]] در حدیثی از تفکر در ذات الهی نهی نمودهاند.  | |||
ذات خداوند   | |||
{{پاسخ}}  | {{پاسخ}}  | ||
==نامحدود بودن ذات خداوند==  | ==نامحدود بودن ذات خداوند==  | ||
نامحدود بودن ذات   | نامحدود بودن [[ذات الهی]] و محدود بودن عقل و علم و دانش انسانها علت اصلی عدم درک ذات خدواند است. وجود خداوند از هر نظر بینهایت است، ذات او و صفات او مانند [[علم الهی|علم]] و [[قدرت الهی|قدرت]] بی پایان و نامحدود است؛ از سویی دیگر آنچه در اختیار انسانها است، همه محدود است. تنها فکر و اشاره اجمالی به ذات و [[صفات خدا]] برای انسانها ممکن است.  | ||
==نبود مِثل و شریک برای خداوند==  | ==نبود مِثل و شریک برای خداوند==  | ||
خداوند از هر جهت مِثل و مانندی ندارد، و منحصر به فرد است، چرا که اگر مثل و مانندی میداشت هر دو محدود بودند. پی بردن به وجودی که هیچ گونه مثل و مانندی برای او وجود ندارد و هر چه غیر اوست از ممکنات است بدون شک امکان ندارد چرا که صفات ممکنات با صفات [[واجب الوجود]] کاملا متفاوت است.  | |||
==معرفت اجمالی از ذات الهی==  | ==معرفت اجمالی از ذات الهی==  | ||
معرفت اجمالی از ذات و صفات خداوند ممکن است. مثلا انسان از اصل وجود، علم، قدرت، [[اراده|اراده الهی]] و [[حیات]] خداوند آگاه است، اما هرگز به عمق و باطن آن دست پیدا نمیکند. [[امام صادق(ع)]] فرمودند: «{{عربی|اذا انتهی الکلام الی الله فامسکوا|ترجمه=هنگامی که سخن به ذات خدا میرسد سکوت کنید}}<ref>تفسیر علی بن ابراهیم، طبق نقل نور الثقلین، جلد ۵، صفحه ۱۷۰.</ref> یعنی درباره ذات او سخن نگونید چرا که اندیشه در ذات نامحدود، برای عقول محدود غیرممکن است.<ref>تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۵۵۸.</ref>  | |||
==منابع==  | ==منابع==  | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۲: | ||
{{شاخه  | {{شاخه  | ||
  | شاخه اصلی = کلام  |   | شاخه اصلی = کلام  | ||
  |شاخه فرعی۱ = آفریدگار  |   | شاخه فرعی۱ = آفریدگار  | ||
  |شاخه فرعی۲ = شناخت و اثبات خدا  |   | شاخه فرعی۲ = شناخت و اثبات خدا  | ||
  |شاخه فرعی۳ =  |   | شاخه فرعی۳ =  | ||
}}  | }}  | ||
{{تکمیل مقاله  | {{تکمیل مقاله  | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۴: | ||
  | نمایه = شد  |   | نمایه = شد  | ||
  | تغییر مسیر =شد  |   | تغییر مسیر =شد  | ||
  | ارجاعات =    |   | ارجاعات =  | ||
  | بازبینی = شد  |   | بازبینی نویسنده =    | ||
 | ارزیابی کمی = شد  | |||
  | تکمیل =  |   | تکمیل =  | ||
  | اولویت = الف  |   | اولویت = الف  | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۳: | ||
{{پایان متن}}  | {{پایان متن}}  | ||
[[ar:امکانیة ادراک ذات الله تعالی]]  | |||
[[es:La posibilidad de comprender la naturaleza de Dios]]  | |||
[[ps:خدای او د هغه د ذات د درک کولو امکان]]  | |||
[[رده:شناخت ذات خدا]]  | [[رده:شناخت ذات خدا]]  | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۱
چرا ذات پروردگار را نمیتوان درک کرد؟
درک ذات خداوند به دلیل علم و عقل محدود بشر و نامحدود بودن ذات الهی ناممکن است. از جهت دیگر ذات خداوند، مثل و مانندی ندارد و برای ما قابل تصور و تطبیق نیست. امام صادق(ع) در حدیثی از تفکر در ذات الهی نهی نمودهاند.
نامحدود بودن ذات خداوند
نامحدود بودن ذات الهی و محدود بودن عقل و علم و دانش انسانها علت اصلی عدم درک ذات خدواند است. وجود خداوند از هر نظر بینهایت است، ذات او و صفات او مانند علم و قدرت بی پایان و نامحدود است؛ از سویی دیگر آنچه در اختیار انسانها است، همه محدود است. تنها فکر و اشاره اجمالی به ذات و صفات خدا برای انسانها ممکن است.
نبود مِثل و شریک برای خداوند
خداوند از هر جهت مِثل و مانندی ندارد، و منحصر به فرد است، چرا که اگر مثل و مانندی میداشت هر دو محدود بودند. پی بردن به وجودی که هیچ گونه مثل و مانندی برای او وجود ندارد و هر چه غیر اوست از ممکنات است بدون شک امکان ندارد چرا که صفات ممکنات با صفات واجب الوجود کاملا متفاوت است.
معرفت اجمالی از ذات الهی
معرفت اجمالی از ذات و صفات خداوند ممکن است. مثلا انسان از اصل وجود، علم، قدرت، اراده الهی و حیات خداوند آگاه است، اما هرگز به عمق و باطن آن دست پیدا نمیکند. امام صادق(ع) فرمودند: ««اذا انتهی الکلام الی الله فامسکوا؛ هنگامی که سخن به ذات خدا میرسد سکوت کنید»[۱] یعنی درباره ذات او سخن نگونید چرا که اندیشه در ذات نامحدود، برای عقول محدود غیرممکن است.[۲]