اصحاب سر ائمه(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا ائمه اطهار(ع) | آیا ائمه اطهار(ع) مانند امیرالمؤمنین(ع) دارای «اصحاب سِرّ» بوده‌اند؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''اصحاب سِرّ''' به | '''اصحاب سِرّ''' به آن دسته از افرادی اشاره دارد که مورد اعتماد و اطمینان [[ائمه(ع)]] بوده و برخی از معارف الهی را که فراتر از سطح فهم عموم مردم بوده است یا برخی از اخبار غیبی را از ائمه(ع) دریافت می کردند: | ||
* در برخی منابع رجالی [[امام علی(ع)]] و [[حذیفه بن یمان]] به عنوان صاحب سر [[پیامبر(ص)]] شناخته شده‌اند. | * در برخی منابع رجالی [[امام علی(ع)]] و [[حذیفه بن یمان]] به عنوان صاحب سر [[پیامبر(ص)]] شناخته شده‌اند. | ||
در مورد [[میثم تمار]] از اصحاب امام علی(ع) آمده است: حضرت علی(ع) او را بر اسرار خفیّه و اخبار غیبیّه مطلع فرموده بود.<ref>قمی، عباس، منتهی الآمال، قم، نشر هجرت، چاپ اول، ۱۳۶۵، ج۱، ص۴۰۰.</ref> شیخ عباس قمی سه نفر از اصحاب [[امیرالمؤمنین]] را به عنوان محرم اسرار معرفی می‌کند؛ میثم تمار، [[رشید هجری]]، [[حبیب بن مظاهر]] که اخبار غیبی را برای یکدیگر بیان می‌کنند و از نحوه شهادت یکدیگر خبر می‌دهند.<ref>قمی، عباس، منتهی الآمال، ج۱، ص۳۷۰.</ref> | در مورد [[میثم تمار]] از اصحاب امام علی(ع) آمده است: حضرت علی(ع) او را بر اسرار خفیّه و اخبار غیبیّه مطلع فرموده بود.<ref>قمی، عباس، منتهی الآمال، قم، نشر هجرت، چاپ اول، ۱۳۶۵، ج۱، ص۴۰۰.</ref> شیخ عباس قمی سه نفر از اصحاب [[امیرالمؤمنین]](ع) را به عنوان محرم اسرار معرفی می‌کند؛ میثم تمار، [[رشید هجری]]، [[حبیب بن مظاهر]] که اخبار غیبی را برای یکدیگر بیان می‌کنند و از نحوه شهادت یکدیگر خبر می‌دهند.<ref>قمی، عباس، منتهی الآمال، ج۱، ص۳۷۰.</ref> | ||
* به اعتقاد برخی، اصحاب [[امام حسین(ع)]] که در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسیدند و حضرت در شب [[عاشورا]] خبر شهادت و جایگاه آنها را در [[بهشت]] به ایشان نشان دادند، | * به اعتقاد برخی، اصحاب [[امام حسین(ع)]] که در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسیدند و حضرت در شب [[عاشورا]] خبر شهادت و جایگاه آنها را در [[بهشت]] به ایشان نشان دادند، جزو اصحاب سرّ آن حضرت هستند. | ||
* در مورد جابر بن یزید یکی از اصحاب [[امام باقر(ع)]] آمده است: او حامل اسرار علوم اهل بیت بود.<ref>قمی، عباس، منتهی الآمال، ج۲، ص۱۹۴.</ref> | * در مورد جابر بن یزید یکی از اصحاب [[امام باقر(ع)]] آمده است: او حامل اسرار علوم اهل بیت(ع) بود.<ref>قمی، عباس، منتهی الآمال، ج۲، ص۱۹۴.</ref> | ||
* امام صادق(ع) علاوه بر این که شاگردان عمومی داشتند، تعدادی شاگرد و اصحاب خصوصی هم داشتند، [[معلی بن خنیس]] و مفضل بن عمر | * امام صادق(ع) علاوه بر این که شاگردان عمومی داشتند، تعدادی شاگرد و اصحاب خصوصی هم داشتند، مانند [[معلی بن خنیس]] و مفضل بن عمر که امام(ع) برخی از معارف الهی را به‌طور خصوصی به ایشان تعلیم کردند. | ||
* [[علی بن یقطین]] از شیعیان [[امام کاظم(ع)]] بود که با موافقت امام کاظم(ع) به صورت مخفیانه در دستگاه حکومت عباسی فعالیت | * [[علی بن یقطین]] از شیعیان [[امام کاظم(ع)]] بود که با موافقت امام کاظم(ع) به صورت مخفیانه در دستگاه حکومت عباسی فعالیت می‌کرد،<ref>قمی، عباس، منتهی الآمال، ج۲، ص۴۳۳</ref> او به شیعیانی که به او مراجعه می‌کردند به سفارش امام کاظم(ع) کمک می‌کرد.<ref>قمی، عباس، منتهی الآمال، ج۲، ص۴۳۹.</ref> | ||
* [[امام هادی(ع)]] در بین اصحابش وکلایی داشت که مخفیانه با آن حضرت ارتباط داشتند. از این گونه صحابه خاص می‌توان | * [[امام هادی(ع)]] در بین اصحابش وکلایی داشت که مخفیانه با آن حضرت ارتباط داشتند. از این گونه صحابه خاص می‌توان از علی بن جعفر، ابراهیم بن محمد و علی بن بلال نام برد.<ref>قمی، عباس، منتهی الآمال، ج۲، ص۵۷۳.</ref> | ||
* [[امام حسن عسکری(ع)]]: عثمان بن سعید عَمری از | * [[امام حسن عسکری(ع)]]: عثمان بن سعید عَمری از نزدیکترین و صمیمی‌ترین یاران امام بود و زیر پوشش روغن فروشی، فعالیت می‌کرد.<ref>قمی، عباس، منتهی الآمال، ج۲، ص۶۳۷.</ref> | ||
ائمه معصومین با یاران و اصحاب خود روابط متفاوتی داشته‌اند، برخی از این افراد که مورد وثوق و اعتماد ائمه بوده‌اند، به عنوان محرم اسرار ایشان بوده‌اند و امامان(ع) به این قبیل افراد مطالبی را بیان می‌کردند که به افراد دیگر این مطالب و اسرار گفته نمی‌شد. این افراد در سطحی بالاتر از سایرین بوده‌اند و بعضاً معارف الهی فقط به این گونه افراد گفته شده است؛ به واسطه بعضی مخفی | ائمه معصومین با یاران و اصحاب خود روابط متفاوتی داشته‌اند، برخی از این افراد که مورد وثوق و اعتماد ائمه بوده‌اند، به عنوان محرم اسرار ایشان بوده‌اند و امامان(ع) به این قبیل افراد مطالبی را بیان می‌کردند که به افراد دیگر این مطالب و اسرار گفته نمی‌شد. این افراد در سطحی بالاتر از سایرین بوده‌اند و بعضاً معارف الهی فقط به این گونه افراد گفته شده است؛ شاید به واسطه بعضی مخفی کاریها در تاریخ نامی از برخی از آنها برده نشده باشد. به نظر می‌رسد که اصحاب سرّ بیشتر به تعدادی از صحابه خاص امیر المؤمنین علی(ع) گفته شده است، اما در مورد ائمه دیگر یا این گونه افراد که صاحب سرّ ائمه باشند، کم بوده‌اند یا شرایط سیاسی اجتماعی به گونه‌ای بوده است که حتی نام آنها هم به واسطه پنهان‌کاری و تقیّه فاش نشده است. | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
| خط ۳۳: | خط ۲۷: | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* | * قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال. | ||
* جباری، محمدرضا، سازمان وکالت و نقش آن در عصرائمه، قم، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ اول، ۱۳۸۲ش. | * جباری، محمدرضا، سازمان وکالت و نقش آن در عصرائمه، قم، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ اول، ۱۳۸۲ش. | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۳: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | |||
| شاخه اصلی =تاریخ | |||
| شاخه فرعی۱ =تاریخ و سیره معصومان | |||
| شاخه فرعی۲ =سیره مشترک | |||
| شاخه فرعی۳ = | |||
}} | |||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه =شد | | شناسه =شد | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۵: | ||
| لینک‌دهی =شد | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = شد | ||
| تغییر مسیر =شد | | تغییر مسیر =شد | ||
| بازبینی = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | |||
| ارزیابی کمی = | |||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۵: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:اصحاب امامان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۰
سؤال
آیا ائمه اطهار(ع) مانند امیرالمؤمنین(ع) دارای «اصحاب سِرّ» بوده‌اند؟
اصحاب سِرّ به آن دسته از افرادی اشاره دارد که مورد اعتماد و اطمینان ائمه(ع) بوده و برخی از معارف الهی را که فراتر از سطح فهم عموم مردم بوده است یا برخی از اخبار غیبی را از ائمه(ع) دریافت می کردند:
- در برخی منابع رجالی امام علی(ع) و حذیفه بن یمان به عنوان صاحب سر پیامبر(ص) شناخته شده‌اند.
در مورد میثم تمار از اصحاب امام علی(ع) آمده است: حضرت علی(ع) او را بر اسرار خفیّه و اخبار غیبیّه مطلع فرموده بود.[۱] شیخ عباس قمی سه نفر از اصحاب امیرالمؤمنین(ع) را به عنوان محرم اسرار معرفی می‌کند؛ میثم تمار، رشید هجری، حبیب بن مظاهر که اخبار غیبی را برای یکدیگر بیان می‌کنند و از نحوه شهادت یکدیگر خبر می‌دهند.[۲]
- به اعتقاد برخی، اصحاب امام حسین(ع) که در کربلا به شهادت رسیدند و حضرت در شب عاشورا خبر شهادت و جایگاه آنها را در بهشت به ایشان نشان دادند، جزو اصحاب سرّ آن حضرت هستند.
- در مورد جابر بن یزید یکی از اصحاب امام باقر(ع) آمده است: او حامل اسرار علوم اهل بیت(ع) بود.[۳]
- امام صادق(ع) علاوه بر این که شاگردان عمومی داشتند، تعدادی شاگرد و اصحاب خصوصی هم داشتند، مانند معلی بن خنیس و مفضل بن عمر که امام(ع) برخی از معارف الهی را به‌طور خصوصی به ایشان تعلیم کردند.
- علی بن یقطین از شیعیان امام کاظم(ع) بود که با موافقت امام کاظم(ع) به صورت مخفیانه در دستگاه حکومت عباسی فعالیت می‌کرد،[۴] او به شیعیانی که به او مراجعه می‌کردند به سفارش امام کاظم(ع) کمک می‌کرد.[۵]
- امام هادی(ع) در بین اصحابش وکلایی داشت که مخفیانه با آن حضرت ارتباط داشتند. از این گونه صحابه خاص می‌توان از علی بن جعفر، ابراهیم بن محمد و علی بن بلال نام برد.[۶]
- امام حسن عسکری(ع): عثمان بن سعید عَمری از نزدیکترین و صمیمی‌ترین یاران امام بود و زیر پوشش روغن فروشی، فعالیت می‌کرد.[۷]
ائمه معصومین با یاران و اصحاب خود روابط متفاوتی داشته‌اند، برخی از این افراد که مورد وثوق و اعتماد ائمه بوده‌اند، به عنوان محرم اسرار ایشان بوده‌اند و امامان(ع) به این قبیل افراد مطالبی را بیان می‌کردند که به افراد دیگر این مطالب و اسرار گفته نمی‌شد. این افراد در سطحی بالاتر از سایرین بوده‌اند و بعضاً معارف الهی فقط به این گونه افراد گفته شده است؛ شاید به واسطه بعضی مخفی کاریها در تاریخ نامی از برخی از آنها برده نشده باشد. به نظر می‌رسد که اصحاب سرّ بیشتر به تعدادی از صحابه خاص امیر المؤمنین علی(ع) گفته شده است، اما در مورد ائمه دیگر یا این گونه افراد که صاحب سرّ ائمه باشند، کم بوده‌اند یا شرایط سیاسی اجتماعی به گونه‌ای بوده است که حتی نام آنها هم به واسطه پنهان‌کاری و تقیّه فاش نشده است.
مطالعه بیشتر
- قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال.
- جباری، محمدرضا، سازمان وکالت و نقش آن در عصرائمه، قم، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ اول، ۱۳۸۲ش.