آداب مهمانداری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
آدابی برای مهمانداری برشمرده‌اند: | |||
* دعوت با رضایت: دعوت | * دعوت با رضایت: دعوت به مهمانی باید با رضایت قلبی باشد. | ||
* | * استقبال و خوش آمدگویی: یکی از آداب مهمانداری استقبال از مهمان و خوش آمدگویی به هنگام ورود است. گرفتن لوازم و اسباب شخصی میهمان و روبرو شدن با لبخند و خوشرویی، از رفتارهای پسندیده میزبان در حق مهمان است.<ref>محمدی، نور مراد، مهمانداری در اسلام، ناشر مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۸، ص۴۸.</ref> | ||
* به کار نگرفتن مهمان: بر پایه [[روایت|روایتی]] از [[امام صادق(ع)]] یکی از وظایف میزبان این است که مهمان را به کار | * به کار نگرفتن مهمان: بر پایه [[روایت|روایتی]] از [[امام صادق(ع)]] یکی از وظایف میزبان این است که مهمان را به کار نگیرد و حتی به کار گرفتن مهمان را[[ظلم]] به او دانسته‌اند. | ||
* آماده کردن غذای مورد علاقه مهمان: بر اساس روایتی از [[پیامبر اسلام(ص)]] کسی که غذای مورد علاقه برادر دینی‌اش را فراهم کند، مورد [[آمرزش|آمرزش خدا]] است | * آماده کردن غذای مورد علاقه مهمان: بر اساس روایتی از [[پیامبر اسلام(ص)]] کسی که غذای مورد علاقه برادر دینی‌اش را فراهم کند، مورد [[آمرزش|آمرزش خدا]] است. | ||
* غذا خوردن با مهمان: از وظایف میزبان این است که همراه مهمانش غذا بخورد و از غذا دست نکشد تا همه مهمان‌ها سیر شوند و کنار | * غذا خوردن با مهمان: از وظایف میزبان این است که همراه مهمانش غذا بخورد و از غذا دست نکشد تا همه مهمان‌ها سیر شوند و کنار بکشند. | ||
* خدمت کردن به مهمان: مانند اینکه رختخواب او را برای خواب آماده کند، یا لباس‌های او را آماده کند، یا کفش‌های او را جفت کرده و جلو او بگذارد. | * خدمت کردن به مهمان: مانند اینکه رختخواب او را برای خواب آماده کند، یا لباس‌های او را آماده کند، یا کفش‌های او را جفت کرده و جلو او بگذارد. | ||
* حفظ آبروی مهمان: حفظ [[آبرو|آبروی مهمان]] بر میزبان [[واجب]] | * حفظ آبروی مهمان: حفظ [[آبرو|آبروی مهمان]] بر میزبان [[واجب]] است. اگر میزبان به عیب مهمان پی ببرد، باید آبروی او را حفظ کرده و برای دیگران بازگو نکند. | ||
* طعنه نزدن به مهمان: اگر مهمان دچار [[گناه]] یا [[رذائل اخلاقی|رفتار ناشایستی]] است، نباید میزبان او را [[سرزنش]] کند. حتی اگر مهمان [[مؤمن]] نباشد، نباید از ایمان او ایراد گرفت و او را ناراحت کرد؛ چون مهمانی دادن به خاطر دینداری افراد نیست. اگر چه اولویت در مهمانی، با کسانی است که [[تقوا|باتقوا]] و مؤمن باشند. | * طعنه نزدن به مهمان: اگر مهمان دچار [[گناه]] یا [[رذائل اخلاقی|رفتار ناشایستی]] است، نباید میزبان او را [[سرزنش]] کند. حتی اگر مهمان [[مؤمن]] نباشد، نباید از ایمان او ایراد گرفت و او را ناراحت کرد؛ چون مهمانی دادن به خاطر دینداری افراد نیست. اگر چه اولویت در مهمانی، با کسانی است که [[تقوا|باتقوا]] و مؤمن باشند. | ||
* دفاع کردن از مهمان: | * دفاع کردن از مهمان: میهمان به مانند این است که از نظر جان و مال به میزبان پناه آورده و میزبان نیز با قبول کردن او، پناهش داده است. | ||
* میزبان درباره مطالبی صحبت کند که مهمان دوست دارد؛ مگر چیزی که [[معصیت|نافرمانی خدا]] | * میزبان درباره مطالبی صحبت کند که مهمان دوست دارد؛ مگر چیزی که [[معصیت|نافرمانی خدا]]، [[غیبت]] و بدگویی از مردم باشد. | ||
* میزبان در حضور مهمان از کمبود و مشکلات زندگی صحبت نکند. | * میزبان در حضور مهمان از کمبود و مشکلات زندگی صحبت نکند. | ||
* اگر صحبت‌های مهمان باب میل میزبان نبود، خود را ناراحت نشان ندهد؛ بلکه | * اگر صحبت‌های مهمان باب میل میزبان نبود، خود را ناراحت نشان ندهد؛ بلکه موضوع بحث را عوض کند. | ||
* در حضور مهمان با خانواده خود [[مجادله]] نکند. | * میزبان در حضور مهمان با خانواده خود [[مجادله]] نکند. | ||
* بعد از سه روز مهمان را مثل اعضاء خانه در نظر بگیرد و | * بعد از سه روز مهمان را مثل اعضاء خانه در نظر بگیرد و برای او خود را به سختی نیندازد. (در مهمانی بهتر است مهمان از سه روز بیشتر نماند؛ ولی اگر ماند، آن مدت اضافی برای صاحبخانه به عنوان [[صدقه]] محسوب می‌شود.) | ||
* بدرقه کردن مهمان تا در منزل: خوب است میزبان مهمان را موقع رفتن تا در منزل بدرقه کند و آرزو کند مهمان دوباره به منزل او بیاید. آماده کردن غذا و | * بدرقه کردن مهمان تا در منزل: خوب است میزبان مهمان را موقع رفتن تا در منزل بدرقه کند و آرزو کند مهمان دوباره به منزل او بیاید. آماده کردن غذا و توشه راه و گرفتن سوغاتی‌های محل برای او، از دیگر آداب مهمانداری شمرده شده است. | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۴: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = تربیت و مشاوره | | شاخه اصلی = تربیت و مشاوره | ||
|شاخه فرعی۱ = خانواده | | شاخه فرعی۱ = خانواده | ||
|شاخه فرعی۲ = صله رحم | | شاخه فرعی۲ = صله رحم | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = - | ||
| تیترها = | | تیترها = - | ||
| ویرایش = | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه =شد | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی نویسنده = | ||
| ارزیابی کمی =شد | |||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:آداب میزبانی]] | |||
[[رده:سبک زندگی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۷
سؤال
از نظر اسلام پذیرایی از میهمان از لحظه ورود تا خروج چگونه باید باشد؟
آدابی برای مهمانداری برشمرده‌اند:
- دعوت با رضایت: دعوت به مهمانی باید با رضایت قلبی باشد.
- استقبال و خوش آمدگویی: یکی از آداب مهمانداری استقبال از مهمان و خوش آمدگویی به هنگام ورود است. گرفتن لوازم و اسباب شخصی میهمان و روبرو شدن با لبخند و خوشرویی، از رفتارهای پسندیده میزبان در حق مهمان است.[۱]
- به کار نگرفتن مهمان: بر پایه روایتی از امام صادق(ع) یکی از وظایف میزبان این است که مهمان را به کار نگیرد و حتی به کار گرفتن مهمان راظلم به او دانسته‌اند.
- آماده کردن غذای مورد علاقه مهمان: بر اساس روایتی از پیامبر اسلام(ص) کسی که غذای مورد علاقه برادر دینی‌اش را فراهم کند، مورد آمرزش خدا است.
- غذا خوردن با مهمان: از وظایف میزبان این است که همراه مهمانش غذا بخورد و از غذا دست نکشد تا همه مهمان‌ها سیر شوند و کنار بکشند.
- خدمت کردن به مهمان: مانند اینکه رختخواب او را برای خواب آماده کند، یا لباس‌های او را آماده کند، یا کفش‌های او را جفت کرده و جلو او بگذارد.
- حفظ آبروی مهمان: حفظ آبروی مهمان بر میزبان واجب است. اگر میزبان به عیب مهمان پی ببرد، باید آبروی او را حفظ کرده و برای دیگران بازگو نکند.
- طعنه نزدن به مهمان: اگر مهمان دچار گناه یا رفتار ناشایستی است، نباید میزبان او را سرزنش کند. حتی اگر مهمان مؤمن نباشد، نباید از ایمان او ایراد گرفت و او را ناراحت کرد؛ چون مهمانی دادن به خاطر دینداری افراد نیست. اگر چه اولویت در مهمانی، با کسانی است که باتقوا و مؤمن باشند.
- دفاع کردن از مهمان: میهمان به مانند این است که از نظر جان و مال به میزبان پناه آورده و میزبان نیز با قبول کردن او، پناهش داده است.
- میزبان درباره مطالبی صحبت کند که مهمان دوست دارد؛ مگر چیزی که نافرمانی خدا، غیبت و بدگویی از مردم باشد.
- میزبان در حضور مهمان از کمبود و مشکلات زندگی صحبت نکند.
- اگر صحبت‌های مهمان باب میل میزبان نبود، خود را ناراحت نشان ندهد؛ بلکه موضوع بحث را عوض کند.
- میزبان در حضور مهمان با خانواده خود مجادله نکند.
- بعد از سه روز مهمان را مثل اعضاء خانه در نظر بگیرد و برای او خود را به سختی نیندازد. (در مهمانی بهتر است مهمان از سه روز بیشتر نماند؛ ولی اگر ماند، آن مدت اضافی برای صاحبخانه به عنوان صدقه محسوب می‌شود.)
- بدرقه کردن مهمان تا در منزل: خوب است میزبان مهمان را موقع رفتن تا در منزل بدرقه کند و آرزو کند مهمان دوباره به منزل او بیاید. آماده کردن غذا و توشه راه و گرفتن سوغاتی‌های محل برای او، از دیگر آداب مهمانداری شمرده شده است.
مطالعه بیشتر
- محدثی، جواد، اخلاق معاشرت، قم: بوستان کتاب قم، ۱۳۹۰ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، آداب معاشرت در اسلام، قم: مدرسه امام علی‌ابن ابیطالب(ع)، ۱۳۹۳ش.
منابع
- ↑ محمدی، نور مراد، مهمانداری در اسلام، ناشر مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۸، ص۴۸.
افزودن نظر