راه‌های درمان تکبر: تفاوت میان نسخه‌ها

(اصلاح ساختاری.)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}راه‌های درمان تکبر چیست؟{{پایان سوال}}
عوامل و ریشه‌های تکبر چیست؟
{{پاسخ}}درمان [[تکبر]] راه‌های گوناگونی دارد، [[خودشناسی]]، [[یاد مرگ]]، [[تواضع]] و توجه به [[پیامدهای تکبر]] از راه‌های درمان تکبر است. شناخت ضعف خود، به‌ویژه هنگام تولد و هنگام [[مرگ]]، خودبزرگ‌بینی را در [[انسان]] از بین می‌برد. عبادت نیز، که فروتنی نزد خداوند است، باعث ضعیف شدن احساس تکبر می‌شود.
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}


== شناخت خود ==
== خودشناسی ==
{{اصلی|خودشناسی}}
{{اصلی|خودشناسی}}
خودشناسی و خودنگری یکی از راه‌های اصلی درمان تکبر و غرور به حساب می‌آید. باید دو مرحله از هستی خود را همیشه به یاد داشته باشیم.
خودشناسی به‌ویژه شناخت و یادآوریِ دو مرحله تولد و [[مرگ]] در زندگی در درمان [[تکبر]] تأثیرگذار دانسته شده است. در [[روایت|روایتی]]، [[امام علی(ع)]] این دو مرحله را برای متبکر یادآوری کرده است: «تعجب می‌کنم از آدم متکبر، کسی که دیروز نطفه‌ای بیش نبود و فردا هم مرداری بیش نخواهد بود، و در عین حال تکبر می‌ورزد».<ref>مجلسی، بحار الانوار، بیروت، ج۷۸، ص۹۴.</ref>


الف. اینکه چگونه با ضعف و ناتوانی از دیار عدم به عالم هستی قدم نهاده‌ایم.
اگر انسان همیشه به این دو مرحله از هستی خود توجه داشته باشد، ناتوانی خود را می‌فهمد و حتی در حال شهرت و مقام نیز، به تکبر دچار نمی‌گردد.


ب. سرانجام زندگی ما به کجا می‌انجامد و چگونه در دل خاک جای گرفته، همه توانایی‌ها و دارایی‌های ما که اینک به آنها فخر می‌کنیم، از ما گرفته می‌شود.
== عبادت خداوند و یاد مرگ ==
 
{{اصلی|یاد مرگ|عبادت}}
اگر انسان همیشه به این دو مرحله از وجود هستی خود توجه داشته باشد، به عجز و ناتوانی خود پی می‌برد و حتی در حال شهرت و مقام نیز به غرور و تکبر مبتلا نمی‌شود؛ بلکه مقام و ریاست را از سوی خدا دانسته و سعی می‌کند در جهت کمال معنوی خود از آن استفاده کند. علی(ع) می‌فرماید: «عَجِبْتُ للمتکبّرِ الّذی کان بالأمیس نطفه و یکونُ غَداً جِیفه»<ref>مجلسی، بحار الانوار، بیروت، ج۷۸، ص۹۴.</ref> یعنی تعجب می‌کنم از آدم متکبر، کسی که دیروز نطفه‌ای بیش نبود و فردا هم مرداری بیش نخواهد بود، و در عین حال تکبر می‌ورزد.
از عواملی که تکبر و غرور را حتی در موقعیت‌هایی مانند شهرت و مقام، از بین می‌برد، [[عبادت|عبادت خدا]] است. امام علی(ع) یکی از فلسفه‌های [[نماز]] را پاک شدن انسان از تکبر دانسته است.<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، دارالحدیث، چاپ اول، ج۳، ص۲۶۵۷؛ شفیعی، سید محمد، پرورش روح در پرتو چهل حدیث، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۰ش، ج۱، ص۴۹۲.</ref>
 
اساساً تکبر نیز مانند دیگر صفات ناپسند اخلاقی از بیماریهای روحی و روانی است که دامنگیر انسان می‌شود. طبیعی است برای درمان این بیماری خطرناک باید انسان و ویژگی‌های او شناخته شود. از جمله راه‌های شناخت خود، خودنگری است.
 
هر قدر ارزشمندی انسان کامل تر گردد، در بازنگری به روحیات خود احساس کوچکی و خردی کرده، خود را از دیگران کوچکتر و پائین‌تر خواهد دید. امیرمومنین ـ علیه‌السلام ـ فرمود: «در شگفتم از آدم مبتکر: کسی که دیروز نطفه‌ای بیش نبود و فردا هم مرداری بیش نخواهد بود، و در عین حال تکبر می‌ورزد.»<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، دارالحدیث، چاپ اول، ج۳، ص۲۶۵۸.</ref> نکته‌ای تربیتی که در این روایت وجود دارد این است که شخص متکبر باید قدری درباره خودش تأمل کند، از چه آفریده شده و سرانجام این بدن مادی او چه خواهد بود اگر حقیقت انسان به این بدن مادی است که تکبر جایگاهی ندارد (چون انسان از پست‌ترین چیز آفریده شده) و اگر حقیقت انسان به روح و بعد معنوی او است، باید تلاش نمود که معنویت را در خویش تقویت نموده و ریشه تکبر را بخشکاند.
 
== یاد مرگ ==
یاد مرگ از انحرافات اخلاقی و از جمله تکبر و خود بزرگ‌بینی جلوگیری می‌کند. علی(ع) در این باره می‌فرماید: «ضَعُ فَخْرَک و احطُط کِبرکَ، و اذکر قبرَکَ»<ref>شفیعی، سید محمد، پرورش روح در پرتو چهل حدیث، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۰، ج۱، ص۴۹۱.</ref> فخر و مباهات را کنار بگذار، تکبر را از خود دور ساز، به یاد قبر خودت باش.
 
== عبادت ==
یکی دیگر از عواملی که می‌تواند از تکبر و غرور حتی در موقعیت‌های حساس مانند شهرت و مقام داشتن، جلوگیری کند، عبادت خداست. علی(ع) در این باره می‌فرماید: «خداوند نماز را جهت منزه ساختن انسان‌ها از تکبر مقرّر داشته است».<ref>شفیعی، سید محمد، پرورش روح در پرتو چهل حدیث، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۰، ج۱، ص۴۹۲.</ref>
 
برای درمان و جلوگیری از تکبر باید به عبادت پرداخت. علی ـ علیه‌السلام ـ فرمود: «خداوند نماز را جهت منزّه ساختن انسانها از تکبر، مقرر داشته است.»<ref>> محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، دارالحدیث، چاپ اول، ج۳، ص۲۶۵۷.</ref>


همچنین یاد مرگ می‌تواند انسان را از انحرافات اخلاقی، از جمله تکبر و خود بزرگ‌بینی جلوگیری کند. بر اساس روایتی، امام علی(ع) به [[انسان]] سفارش کرده [[فخرفروشی|فخر]] و مباهات را کنار گذاشته، تکبر را از خود دور سازید و به یاد [[قبر]] خود باشید.<ref>شفیعی، سید محمد، پرورش روح در پرتو چهل حدیث، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۰ش، ج۱، ص۴۹۱.</ref>
== تواضع ==
== تواضع ==
تواضع ضد تکبر است و هر چه بکوشیم خود را به صفت تواضع نزدیک تر کنیم از تکبر دورتر شدهایم امام حسن-علیه السلام- فرمود: «کسی که عظمت و بزرگی خدا را درک کند، شایسته نیست که تکبر ورزد و اظهار بزرگی کند؛ بلکه باید در بر ابر عظمت خدا از خود تواضع نشان دهد. برای ایجاد صفت تواضع و راه‌های آن به کتاب‌های اخلاقی مثل معراج العاده مراجعه شود. از جمله آن کارها این است که کارهای معمول زندگی را شخصاً انجام بدهیم، در کارهای خانه به اهل خانه کمک کنیم و…
{{اصلی|تواضع}}
تواضع به معنای فروتنی و شکسته‌نفسی بوده و ضد تکبر است. هر چه انسان تلاش کند به ویژگی تواضع نزدیک‌تر شود، از تکبر دورتر خواهد شد.  


امام حسن ـ علیه‌السّلام ـ فرمود: کسی که عظمت و بزرگی خدا را درک کند، شایسته نیست که تکبر ورزد و اظهار بزرگی کند، بلکه می‌باید در برابر عظمت خدا، از خود تواضع نشان دهد.<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، دارالحدیث، چاپ اول، ج۳، ص۲۶۵۶.</ref>
برای ایجاد صفت تواضع، راه‌‌های گوناگونی گفته شده است؛ یکی از آنها انجام کارهای روزانه به دست خود شخص است. زمانی که انسان، کارهای روزمره خود را انجام دهد و به دیگران تحمیل نکند، به‌تدریج احساس تکبر و خودبزرگ‌بینی در او از میان می‌رود. بر پایه روایتی، [[امام صادق(ع)]] سفارش کرده، انسان کارهای روزانه خود را انجام دهد، تا از بیماری تکبر در امان باشد.<ref>شفیعی، سید محمد، پرورش روح در پرتو چهل حدیث، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۴۹۱.</ref>
 
تواضع ضد کبر و درمان قطعی تکبر است و معنای آن را فروتنی و شکسته نفسی گفته‌اند. تواضع نسبت به چند چیز صورت می‌پذیرد مثل تواضع نسبت به خداوند، دین خدا، پیامبر و امام، مؤمنان و مردم. تنها در مقابل اشخاص متکبر و خودخواه تواضع پسندیده نیست؛ البته باید دقت کرد که تواضع از صفت بد چابلوسی و تملق سر در نیاورد.
 
 
یکی از عوامل مؤثر در درمان تکبر این است که فرد، خود متکفل کارهای روز مره‌ّای خود باشد و کارهایش را به دیگران تحمیل نکند تا کم‌کم احساس بزرگی ننماید.
 
امام صادق ـ علیه‌السلام ـ فرمود: «کسی که لباس خود را وصله کند و کفش خود را با دست خود بدوزد و بار خود را خود بر دوش گیرد، او از بیماری تکبر در امان خواهد بود.»<ref>شفیعی، سید محمد، پرورش روح در پرتو چهل حدیث، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۴۹۱.</ref>


== توجه به پیامدهای تکبر ==
== توجه به پیامدهای تکبر ==
{{همچنین ببینید|پیامدهای تکبر}}
{{اصلی|پیامدهای تکبر}}
یکی از راهکارهای مهم برای ایجاد انگیزه در راستای انجام یا ترک کاری توجه به پیامدهای آن می‌باشد. توجه منظم، مستمر و روزانه به پیامدهای منفی این رذیله اخلاقی جهت ترک آن بسیار مؤثر خواهد بود. برخی از پیامدهای تکبر از نگاه معصومین چنین می‌باشد.<ref>محمدی ری شهری، محمد، منتخب میزان الحکمه، ترجمه حمید رضا شیخی، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۱ش، ج۲، ص۸۶۳.</ref>
توجه به پیامدهای تکبر، در ایجاد انگیزه برای درمان و مبارزه با آن تأثیرگذار است. برخی از پیامدهای تکبر از نگاه [[معصومان(ع)]] چنین است:‌
 
{{ستون-شروع|۲}}
ـ شخص متکبر از دوست بی بهره است.
* بی‌بهره بودن از [[دوست]]
 
* فرو رفتن در [[گناه]]
ـ حرص و تکبر و حسادت انگیزه‌های فرورفتن در گناهانند.
* خواری و [[ذلت]] نزد [[خدا]]
 
* خواری و ذلت نزد مردم.<ref>محمدی ری شهری، محمد، منتخب میزان الحکمه، ترجمه حمید رضا شیخی، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۱ش، ج۲، ص۸۶۳.</ref>
ـ کسی که استکبار ورزد خداوند او را پست گرداند.
{{پایان}}
 
ـ هر که بر مردم بزرگی فروشد خوار شود.
 
== تقویت عزت نفس ==
== تقویت عزت نفس ==
۱. توجه به مقام خلیفه الاهی خود ۲. توجه به بالاتر بودن آبروی ما از کعبه ۳. همنشینی با عالمان ربانی ۴. مطالعه شرح حال عارفان و بزرگان اخلاق (کم و پیوسته خواندن).
{{اصلی|تقویت عزت نفس}}
یکی از عوامل تکبر، احساس حقارت و کوچکی در خود است؛ زیرا وقتی فرد در خود احساس حقارت می‌کند، ممکن است تلاش کند با بزرگ شمردن خود و تحقیر دیگران، این احساس را از میان ببرد.


رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند  بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت
برای از بین بردن این احساس حقارت، باید انسان [[عزت نفس]] خود را تقویت کند. برای تقویت عزت نفس راه‌هایی گفته شده که برخی از آنها چنین است:
 
{{ستون-شروع|۲}}
۵. توجه به اینکه عزت و ذلت به دست خدا است و عزت در پیروی از دستورات خدا به دست می‌آید ۶. استفاده از توانایی‌ها و مهارت‌های خود در راه خدمت به خلق ۷. تفکر در نعمت‌های ظاهری (سلامتی، عقل) و باطنی (ائمه اطهار(ع)) که خداوند به ما داده.
* توجه به مقام بلند انسان
 
* توجه به بالاتر بودن [[آبروی مؤمن]] از [[کعبه]]
۸. تقویت رابطه خود با خدا و تفکر در صفات و اسماء الاهی. مثلاً مطالعه (نه خواندن) کم ولی با تدبر و روزانه زیارت جوشن کبیر و خواندن این صفات در قنوت نمازها.
* همنشینی با عالمان
 
* مطالعه شرح حال [[عارف|عارفان]] و بزرگان [[اخلاق]]
<span></span>
* توجه به اینکه عزت و ذلت به دست خدا است و عزت در پیروی از دستورات خدا به دست می‌آید
* استفاده از توانایی‌ها و مهارت‌های خود در راه خدمت به [[خلق]]
* تفکر در [[نعمت|نعمت‌های]] ظاهری و باطنی که خداوند به ما داده است
* تقویت رابطه خود با خدا و [[تفکر]] در [[صفات خدا|صفات]] و [[اسماء الاهی]].
{{پایان}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۶۷: خط ۴۹:
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = اخلاق
  | شاخه اصلی = اخلاق
|شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی
| شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی
|شاخه فرعی۲ = تکبر
| شاخه فرعی۲ = تکبر
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه = شد
  | تیترها =
  | تیترها = شد
  | ویرایش =
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی نویسنده =  
| بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت = ج
  | کیفیت =
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[ar:طرق علاج العنجهیة]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۰

سؤال
راه‌های درمان تکبر چیست؟

درمان تکبر راه‌های گوناگونی دارد، خودشناسی، یاد مرگ، تواضع و توجه به پیامدهای تکبر از راه‌های درمان تکبر است. شناخت ضعف خود، به‌ویژه هنگام تولد و هنگام مرگ، خودبزرگ‌بینی را در انسان از بین می‌برد. عبادت نیز، که فروتنی نزد خداوند است، باعث ضعیف شدن احساس تکبر می‌شود.

خودشناسی

خودشناسی به‌ویژه شناخت و یادآوریِ دو مرحله تولد و مرگ در زندگی در درمان تکبر تأثیرگذار دانسته شده است. در روایتی، امام علی(ع) این دو مرحله را برای متبکر یادآوری کرده است: «تعجب می‌کنم از آدم متکبر، کسی که دیروز نطفه‌ای بیش نبود و فردا هم مرداری بیش نخواهد بود، و در عین حال تکبر می‌ورزد».[۱]

اگر انسان همیشه به این دو مرحله از هستی خود توجه داشته باشد، ناتوانی خود را می‌فهمد و حتی در حال شهرت و مقام نیز، به تکبر دچار نمی‌گردد.

عبادت خداوند و یاد مرگ

از عواملی که تکبر و غرور را حتی در موقعیت‌هایی مانند شهرت و مقام، از بین می‌برد، عبادت خدا است. امام علی(ع) یکی از فلسفه‌های نماز را پاک شدن انسان از تکبر دانسته است.[۲]

همچنین یاد مرگ می‌تواند انسان را از انحرافات اخلاقی، از جمله تکبر و خود بزرگ‌بینی جلوگیری کند. بر اساس روایتی، امام علی(ع) به انسان سفارش کرده فخر و مباهات را کنار گذاشته، تکبر را از خود دور سازید و به یاد قبر خود باشید.[۳]

تواضع

تواضع به معنای فروتنی و شکسته‌نفسی بوده و ضد تکبر است. هر چه انسان تلاش کند به ویژگی تواضع نزدیک‌تر شود، از تکبر دورتر خواهد شد.

برای ایجاد صفت تواضع، راه‌‌های گوناگونی گفته شده است؛ یکی از آنها انجام کارهای روزانه به دست خود شخص است. زمانی که انسان، کارهای روزمره خود را انجام دهد و به دیگران تحمیل نکند، به‌تدریج احساس تکبر و خودبزرگ‌بینی در او از میان می‌رود. بر پایه روایتی، امام صادق(ع) سفارش کرده، انسان کارهای روزانه خود را انجام دهد، تا از بیماری تکبر در امان باشد.[۴]

توجه به پیامدهای تکبر

توجه به پیامدهای تکبر، در ایجاد انگیزه برای درمان و مبارزه با آن تأثیرگذار است. برخی از پیامدهای تکبر از نگاه معصومان(ع) چنین است:‌

تقویت عزت نفس

یکی از عوامل تکبر، احساس حقارت و کوچکی در خود است؛ زیرا وقتی فرد در خود احساس حقارت می‌کند، ممکن است تلاش کند با بزرگ شمردن خود و تحقیر دیگران، این احساس را از میان ببرد.

برای از بین بردن این احساس حقارت، باید انسان عزت نفس خود را تقویت کند. برای تقویت عزت نفس راه‌هایی گفته شده که برخی از آنها چنین است:

  • توجه به مقام بلند انسان
  • توجه به بالاتر بودن آبروی مؤمن از کعبه
  • همنشینی با عالمان
  • مطالعه شرح حال عارفان و بزرگان اخلاق
  • توجه به اینکه عزت و ذلت به دست خدا است و عزت در پیروی از دستورات خدا به دست می‌آید
  • استفاده از توانایی‌ها و مهارت‌های خود در راه خدمت به خلق
  • تفکر در نعمت‌های ظاهری و باطنی که خداوند به ما داده است
  • تقویت رابطه خود با خدا و تفکر در صفات و اسماء الاهی.


منابع

  1. مجلسی، بحار الانوار، بیروت، ج۷۸، ص۹۴.
  2. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، دارالحدیث، چاپ اول، ج۳، ص۲۶۵۷؛ شفیعی، سید محمد، پرورش روح در پرتو چهل حدیث، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۰ش، ج۱، ص۴۹۲.
  3. شفیعی، سید محمد، پرورش روح در پرتو چهل حدیث، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۰ش، ج۱، ص۴۹۱.
  4. شفیعی، سید محمد، پرورش روح در پرتو چهل حدیث، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۴۹۱.
  5. محمدی ری شهری، محمد، منتخب میزان الحکمه، ترجمه حمید رضا شیخی، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۱ش، ج۲، ص۸۶۳.