دعای روز هفتم ماه رمضان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{ماه رمضان|۷}}
{{ماه رمضان|۷}}
دعای مخصوصی برای روز هفتم ماه رمضان ذکر شده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، محقق و مصحح: اعلمی، علاء الدین، بیروت، موسسة الأعلمی للمطبوعات‏، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۴.</ref>
دعای مخصوص برای روز هفتم ماه رمضان ذکر شده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، محقق و مصحح: اعلمی، علاء الدین، بیروت، موسسة الأعلمی للمطبوعات‏، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۴.</ref>
{{دعا|اللَّهُمَّ أَعِنِّی عَلَی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ بِتَوْفِیقِکَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ.<ref>مجلسی، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۴.</ref>
{{دعا|اللَّهُمَّ أَعِنِّی عَلَی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ بِتَوْفِیقِکَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ.<ref>مجلسی، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۴.</ref>
|ترجمه =خدایا یاری کن مرا در این روز بر روزه گرفتن و عبادت و برکنارم دار در آن از بیهودگی و گناهان و روزیم کن در آن یادت را برای همیشه به توفیق خودت ای راهنمای گمراهان.}}
|ترجمه =خدایا یاری کن مرا در این روز بر روزه گرفتن و عبادت و برکنارم دار در آن از بیهودگی و گناهان و روزیم کن در آن یادت را برای همیشه به توفیق خودت ای راهنمای گمراهان.}}

نسخهٔ ‏۱۸ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۹

سؤال

برای روز هفتم ماه رمضان چه دعاهایی سفارش شده است؟

دعای مخصوص برای روز هفتم ماه رمضان ذکر شده است.[۱]

در دعای روز هفتم رمضان از خداوند «دوام ذکر» خواسته شده و نه فقط «ذکر». محققان معتقدند دوام ذکر به یک بار یا دوبار به یاد خداوند افتادن نیست. بلکه همیشه باید به یاد خدا بود و خدا را در یاد داشت. عظمت، آگاهی، علم، بصیرت و شنوایی او را در نظر داشت. ذکری که آن را سازنده دانسته‌اند ذکر مدام است.[۳]

برخی عالمان اخلاق معتقدند اگر دل به یاد خدا باشد زبان هم ذکر می‌گوید. اما اگر زبان ذکر خدا بگوید و دل غافل از او باشد، این چنین ذکری بدبختی است.[۴]

دعای دیگری نیز مخصوص روز هفتم ماه رمضان ذکر شده است.[۵]

دعای روز هفتم ماه رمضان
مـتـن
اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی حِینَ یَسُوءُ ظَنِّی بِأَعْمالِی، وَ أَنْتَ أَمَلِی عِنْدَ انْقِطاعِ الْحِیَلِ مِنِّی، وَ أَنْتَ رَجائِی عِنْدَ تَضایُقِ حُلُولِ الْبَلاءِ عَلَیَّ، وَ أَنْتَ عُدَّتِی فِی کُلِّ شَدِیدَة نَزَلَتْ بِی، وَ فِی کُلِّ مُصِیبَةٍ دَخَلَتْ عَلَیَّ وَ فِی کُلِّ کُلْفَةٍ صارَتْ عَلَیَّ، وَ أَنْتَ مَوْضِعُ کُلِّ شَکْوی‏، وَ مُفَرِّجُ کُلِّ بَلْوی‏، أَنْتَ لِکُلِّ عَظِیمَةٍ تُرْجی، وَ لِکُلِّ شَدِیدَةٍ تُدْعی‏، إِلَیْکَ الْمُشْتَکی‏، وَ أَنْتَ الْمُرْتَجی لِلاخِرَةِ وَ الأُولی. اللَّهُمَّ ما أَکْبَرَ هَمِّی إِنْ لَمْ تُفَرِّجْهُ، وَ أَطْوَلَ حُزْنِی إِنْ لَمْ تخَلِّصْنِی، وَ أَعْسَر

حَسَناتِی إِنْ لَمْ تُیَسِّرْها، وَ أَخَفَّ مِیزانِی إِنْ لَمْ تُثَقِّلْهُ، وَ أَزَلَّ لِسانِی إِنْ لَمْ تُثَبِّتْهُ، وَ أَوْضَعَ جِدِّی إِنْ لَمْ تُقِلْ عَثْرَتِی. أَنَا صاحِبُ الذَّنْبِ الْکَبِیرِ، وَ الْجُرْمِ الْعَظِیمِ، أَنَا الَّذِی بَلَغَتْ بِی سَوْءَتِی، وَ کُشِفَ قِناعِی، وَ لَمْ یَکُنْ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ حِجابٌ تُوارِینِی مِنْکَ، فَلَوْ عاقَبْتَنِی عَلی قَدْرِ جُرْمِی لَما فَرَّجْتَ عَنِّی طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً. اللَّهُمَّ أَنَا الذَّلِیلُ الَّذِی أَعْزَزْتَ، وَ أَنَا الضَّعِیفُ الَّذِی قَوَّیْتَ، وَ أَنَا الْمُقِرُّ الَّذِی سَتَرْتَ، فَما شَکَرْتُ نِعْمَتَکَ، وَ لا أَدَّیْتُ حَقَّکَ، وَ لا تَرَکْتُ مَعْصِیَتَکَ. یا کاشِفَ کَرْبِ أَیُّوبَ، وَ سامِعَ صَوْتِ یُونُسَ الْمَکْرُوبِ، وَ فالِقَ الْبَحْرِ لِبَنِی إِسْرائِیلَ، وَ مُنْجِیَ مُوسی وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِینَ، أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ تَجْعَلَ لِی مِنْ أَمْرِی فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ یُسْراً، بِرَحْمَتِکَ یا ارْحَمَ الرَّاحِمِین[۶]


منابع

  1. مجلسی، محمد باقر، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، محقق و مصحح: اعلمی، علاء الدین، بیروت، موسسة الأعلمی للمطبوعات‏، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۴.
  2. مجلسی، زاد المعاد (مفتاح الجنان)، ۱۴۲۳ق، ص۱۴۴.
  3. «دعای روز هفتم ماه رمضان به همراه شرح دعا جواد محدثی»، هیئت رزمندگان اسلام، تاریخ بازدید:۲۴ اسفند ۱۴۰۱ش.
  4. «شرح دعای روز هفتم ماه رمضان از آیت الله مجتهدی»، سایت ضیاء الصالحین، تاریخ بازدید:۲۳اسفند ۱۴۰۱ش.
  5. ابن‌طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، گردآورنده: آخوندی، محمد، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۶۶–۲۶۷.
  6. ابن‌طاووس، اقبال الاعمال، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۶۶–۲۶۷.