امام علی(ع) جمع‌کننده قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (تکمیل و بارگزاری) |
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
بر اساس شواهد تاریخی و برخی احادیث، كه در منابع [[اهل سنت]] نيز آمده است، نخستين كسي كه بعد از رحلت [[پيامبر اكرم(ص)]] اقدام به جمع آوري [[قرآن كريم]] كرد و آن را تدوين و تنظيم نمود، [[حضرت علي بن ابيطالب(ع)]] بود. در ذیل به برخی از این روایات اشاره می گردد. | بر اساس شواهد تاریخی و برخی احادیث، كه در منابع [[اهل سنت]] نيز آمده است، نخستين كسي كه بعد از رحلت [[پيامبر اكرم(ص)]] اقدام به جمع آوري [[قرآن كريم]] كرد و آن را تدوين و تنظيم نمود، [[حضرت علي بن ابيطالب(ع)]] بود. در ذیل به برخی از این روایات اشاره می گردد. | ||
* ابوبكر حضرمي از [[امام صادق(ع)]] روايت كرده است، كه پيامبر اكرم(ص) به حضرت علي(ع) فرمود: «اي علي! اين قرآن در كنار بستر من، ميان صحيفه ها و حرير و كاغذ ها قرار دارد ، قرآن را جمع كن و آن را آن گونه كه يهوديان، [[تورات]] خود را از بين بردند، ضايع نكنيد». <ref>ر.ك: زنجاني، عبدالله، تاريخ القرآن، تهران، مكتبه صدر، ۱۳۸۷، ص۵۳.</ref> | * ابوبكر حضرمي از [[امام صادق(ع)]] روايت كرده است، كه پيامبر اكرم(ص) به حضرت علي(ع) فرمود: «اي علي! اين قرآن در كنار بستر من، ميان صحيفه ها و حرير و كاغذ ها قرار دارد ، قرآن را جمع كن و آن را آن گونه كه يهوديان، [[تورات]] خود را از بين بردند، ضايع نكنيد». <ref>ر.ك: زنجاني، عبدالله، تاريخ القرآن، تهران، مكتبه صدر، ۱۳۸۷، ص۵۳.</ref> | ||
*حضرت علي(ع) پس از رحلت پيامبر اكرم(ص) كه از همه آشناتر به قرآن بود در خانه خود به انزوا نشست و قرآن كريم را جمع آوري و تدوين كرد. از ابن عباس در ذيل آيه {{قرآن|لا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ. إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ<ref>. قيامت / ۱۷- ۱۶.</ref> نقل شده كه علي بن ابيطالب(ع) پس از رحلت پيامبر اكرم(ص) قرآن را به مدت شش ماه جمع آوري كرد.<ref>ر.ك: مجلسي، محمد باقر، بحار الانوار، تهران، مؤسسه طور، ۱۳۷۰، ج۸۹ ، ص۵۲.</ref> | *حضرت علي(ع) پس از رحلت پيامبر اكرم(ص) كه از همه آشناتر به قرآن بود در خانه خود به انزوا نشست و قرآن كريم را جمع آوري و تدوين كرد. از ابن عباس در ذيل آيه {{قرآن|لا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ. إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ}}<ref>. قيامت / ۱۷- ۱۶.</ref> نقل شده كه علي بن ابيطالب(ع) پس از رحلت پيامبر اكرم(ص) قرآن را به مدت شش ماه جمع آوري كرد.<ref>ر.ك: مجلسي، محمد باقر، بحار الانوار، تهران، مؤسسه طور، ۱۳۷۰، ج۸۹ ، ص۵۲.</ref> | ||
*ابن سيرين مي گويد: علي(ع) فرمود: «وقتي پيامبر(ص) رحلت كرد، سوگند خوردم كه ردايم را جز براي نماز جمعه به دوش نگيرم تا آن كه قرآن را جمع نمايم.»<ref>ر.ك: سيوطي، جلال الدين، الاتقان في علوم القرآن، دمشق، دار ابن كثير، دارالعلوم الانساني، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۸۳.</ref> | *ابن سيرين مي گويد: علي(ع) فرمود: «وقتي پيامبر(ص) رحلت كرد، سوگند خوردم كه ردايم را جز براي نماز جمعه به دوش نگيرم تا آن كه قرآن را جمع نمايم.»<ref>ر.ك: سيوطي، جلال الدين، الاتقان في علوم القرآن، دمشق، دار ابن كثير، دارالعلوم الانساني، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۸۳.</ref> | ||
*محمد بن سيرين از عكرمه نقل كرده است كه: پس از [[بيعت]] مردم با [[ابوبكر]]، [[علي بن ابي طالب(ع)]] در خانه نشست، به ابوبكر گزارش دادند كه او از بيعت با تو كراهت دارد، ابوبكر آن حضرت را خواست و گفت: از بيعت با من سرباز زدي؟ علي(ع) فرمود: «ديدم در كتاب خدا چيزهايي افزوده مي شود، پس با خودم گفتم كه جز براي نماز ردا بر دوش نگيرم، تا آن كه قرآن را جمع نمايم. ابوبكر گفت: چه كار شايسته اي!» | *محمد بن سيرين از عكرمه نقل كرده است كه: پس از [[بيعت]] مردم با [[ابوبكر]]، [[علي بن ابي طالب(ع)]] در خانه نشست، به ابوبكر گزارش دادند كه او از بيعت با تو كراهت دارد، ابوبكر آن حضرت را خواست و گفت: از بيعت با من سرباز زدي؟ علي(ع) فرمود: «ديدم در كتاب خدا چيزهايي افزوده مي شود، پس با خودم گفتم كه جز براي نماز ردا بر دوش نگيرم، تا آن كه قرآن را جمع نمايم. ابوبكر گفت: چه كار شايسته اي!» | ||
نسخهٔ ۲۲ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۴۵
سؤال
دلائلي كه ثابت مي كند امام علي(ع) قرآن را جمع آوري كرده است، بنويسيد.
امام علی نخستین جمع کننده قرآن
بر اساس شواهد تاریخی و برخی احادیث، كه در منابع اهل سنت نيز آمده است، نخستين كسي كه بعد از رحلت پيامبر اكرم(ص) اقدام به جمع آوري قرآن كريم كرد و آن را تدوين و تنظيم نمود، حضرت علي بن ابيطالب(ع) بود. در ذیل به برخی از این روایات اشاره می گردد.
- ابوبكر حضرمي از امام صادق(ع) روايت كرده است، كه پيامبر اكرم(ص) به حضرت علي(ع) فرمود: «اي علي! اين قرآن در كنار بستر من، ميان صحيفه ها و حرير و كاغذ ها قرار دارد ، قرآن را جمع كن و آن را آن گونه كه يهوديان، تورات خود را از بين بردند، ضايع نكنيد». [۱]
- حضرت علي(ع) پس از رحلت پيامبر اكرم(ص) كه از همه آشناتر به قرآن بود در خانه خود به انزوا نشست و قرآن كريم را جمع آوري و تدوين كرد. از ابن عباس در ذيل آيه ﴿لا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ. إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ﴾[۲] نقل شده كه علي بن ابيطالب(ع) پس از رحلت پيامبر اكرم(ص) قرآن را به مدت شش ماه جمع آوري كرد.[۳]
- ابن سيرين مي گويد: علي(ع) فرمود: «وقتي پيامبر(ص) رحلت كرد، سوگند خوردم كه ردايم را جز براي نماز جمعه به دوش نگيرم تا آن كه قرآن را جمع نمايم.»[۴]
- محمد بن سيرين از عكرمه نقل كرده است كه: پس از بيعت مردم با ابوبكر، علي بن ابي طالب(ع) در خانه نشست، به ابوبكر گزارش دادند كه او از بيعت با تو كراهت دارد، ابوبكر آن حضرت را خواست و گفت: از بيعت با من سرباز زدي؟ علي(ع) فرمود: «ديدم در كتاب خدا چيزهايي افزوده مي شود، پس با خودم گفتم كه جز براي نماز ردا بر دوش نگيرم، تا آن كه قرآن را جمع نمايم. ابوبكر گفت: چه كار شايسته اي!»
محمد بن سيرين مي گويد: از عكرمه پرسيدم: آيا ديگران قرآن را به ترتيب نزول تأليف نمودند؟ وي پاسخ داد: اگر جن و انس جمع گردند تا تأليفي مانند تأليف علي ابن ابي طالب داشته باشند، توانايي آن را نخواهند داشت.[۵]
مصحف امام علی ودیعه امامت
البته مصحفي كه امام علي(ع) تدوين و جمع آوری کرد، به مردم ارائه شد. ولي به دلائلي كه در جاي خود بحث شده، مورد پذيرش قرار نگرفت و آن مصحف به عنوان وديعه امامت بعد از حضرت علي(ع) به امامان معصوم(ع) يكي پس از ديگري رسيده است.
مصحف امام علي(ع) از نظر تعداد آيات، سوره ها و كلمات، هيچ تفاوتي با مصحف كنوني نداشت، تنها سوره ها به ترتيب نزول تنظيم شده بودند و بر اساس قرائت پيامبر اكرم(ص) بود و شأن نزول آيات و سوره ها و نام افرادي كه آيات و سوره هاي در شأن آن ها بود ذكر شده بود و ... .[۶]
منابع
- ↑ ر.ك: زنجاني، عبدالله، تاريخ القرآن، تهران، مكتبه صدر، ۱۳۸۷، ص۵۳.
- ↑ . قيامت / ۱۷- ۱۶.
- ↑ ر.ك: مجلسي، محمد باقر، بحار الانوار، تهران، مؤسسه طور، ۱۳۷۰، ج۸۹ ، ص۵۲.
- ↑ ر.ك: سيوطي، جلال الدين، الاتقان في علوم القرآن، دمشق، دار ابن كثير، دارالعلوم الانساني، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۸۳.
- ↑ ر.ك: الاتقان، همان، تاريخ القرآن، ص۴۸.
- ↑ براي آگاهي بيشتر ر.ك: معرفت، محمد هادي، علوم قرآني، قم، مؤسسه انتشاراتي التمهيد، ۱۳۷۸ش.