نقش ازدواج در تکامل ایمان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
* '''کنترل غریزه جنسی''': ازدواج از عوامل کنترل غریزه جنسی و قرار گرفتن آن در مسیر طبیعی، معرفی شده است. عالمان اخلاق یکی از عوامل مهم گناه را غریزه جنسی دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، چاپ پانزدهم، ج۱، ص۶۵۰.</ref> با ازدواج، زمینه گناهانی که عامل آن غریزه جنسی است، کمتر می‌شود. همچنین ازدواج سبب می‌شود نیرویی که انسان برای کنترل غریزه جنسی استفاده می‌کرد، برای کمال استفاده شود. | * '''کنترل غریزه جنسی''': ازدواج از عوامل کنترل غریزه جنسی و قرار گرفتن آن در مسیر طبیعی، معرفی شده است. عالمان اخلاق یکی از عوامل مهم گناه را غریزه جنسی دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، چاپ پانزدهم، ج۱، ص۶۵۰.</ref> با ازدواج، زمینه گناهانی که عامل آن غریزه جنسی است، کمتر می‌شود. همچنین ازدواج سبب می‌شود نیرویی که انسان برای کنترل غریزه جنسی استفاده می‌کرد، برای کمال استفاده شود. | ||
* '''زن و مرد کامل کننده یکدیگر''': مفسران بر اساس آیه ۱۸۷ [[سوره بقره]] و آیه ۲۱ [[سوره روم]]، زن و مرد را مایه آرامش یکدیگر دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، چاپ پانزدهم، ج۱۶، ص۳۹۱.</ref> کامل‌کننده یکدیگر بودن و مایه | * '''زن و مرد کامل کننده یکدیگر''': مفسران بر اساس آیه ۱۸۷ [[سوره بقره]] و آیه ۲۱ [[سوره روم]]، زن و مرد را مایه آرامش یکدیگر دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، چاپ پانزدهم، ج۱۶، ص۳۹۱.</ref> کامل‌کننده یکدیگر بودن و مایه پرورش طرف مقابل شدن به‌طوری که هر یک بدون دیگری ناقص است را دلیل آرامش زن و شوهر و دانسته‌اند.<ref>سالاری فر، محمد رضا، نظام خانواده در اسلام، قم، مرکز مدیریت حوزه علمیه خواهران، چاپ اول، ص۳۰.</ref> | ||
* '''ترک خودخواهی''': ازدواج را از عوامل ترک [[خودخواهی]] دانسته‌اند؛ زیرا پس از ازدواج، سرنوشت همسر و فرزندان برای فرد مهم شده و تلاش میکند با چشم‌پوشی از لذت‌های خود، برای آنان آسایش فراهم کند.<ref>نظام خانواده در اسلام، ص۲۱.</ref> عالمان اخلاق، خودخواهی را از عوامل مهم انحراف از مسیر حق دانسته‌اند. | * '''ترک خودخواهی''': ازدواج را از عوامل ترک [[خودخواهی]] دانسته‌اند؛ زیرا پس از ازدواج، سرنوشت همسر و فرزندان برای فرد مهم شده و تلاش میکند با چشم‌پوشی از لذت‌های خود، برای آنان آسایش فراهم کند.<ref>نظام خانواده در اسلام، ص۲۱.</ref> عالمان اخلاق، خودخواهی را از عوامل مهم انحراف از مسیر حق دانسته‌اند. | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۷
سؤال
آیا ازدواج بر اساس روایات، در تکامل ایمان نقش دارد؟ دلیل این تأثیرگذاری چیست؟
درگاه‌ها
ازدواج بر اساس روایات، در کامل‌شدن ایمان، تأثیرگذار است.[۱] دلایل مختلفی بر تأثیرگذاری ازدواج بر تکاملِ ایمان، ذکر شده است.
- کنترل غریزه جنسی: ازدواج از عوامل کنترل غریزه جنسی و قرار گرفتن آن در مسیر طبیعی، معرفی شده است. عالمان اخلاق یکی از عوامل مهم گناه را غریزه جنسی دانسته‌اند.[۲] با ازدواج، زمینه گناهانی که عامل آن غریزه جنسی است، کمتر می‌شود. همچنین ازدواج سبب می‌شود نیرویی که انسان برای کنترل غریزه جنسی استفاده می‌کرد، برای کمال استفاده شود.
- زن و مرد کامل کننده یکدیگر: مفسران بر اساس آیه ۱۸۷ سوره بقره و آیه ۲۱ سوره روم، زن و مرد را مایه آرامش یکدیگر دانسته‌اند.[۳] کامل‌کننده یکدیگر بودن و مایه پرورش طرف مقابل شدن به‌طوری که هر یک بدون دیگری ناقص است را دلیل آرامش زن و شوهر و دانسته‌اند.[۴]
- ترک خودخواهی: ازدواج را از عوامل ترک خودخواهی دانسته‌اند؛ زیرا پس از ازدواج، سرنوشت همسر و فرزندان برای فرد مهم شده و تلاش میکند با چشم‌پوشی از لذت‌های خود، برای آنان آسایش فراهم کند.[۵] عالمان اخلاق، خودخواهی را از عوامل مهم انحراف از مسیر حق دانسته‌اند.
- تعادل روحی و روانی: گفته شده با ارضاء نیازهای جسمی، عاطفی و روحی انسان، حس خداپرستی و ایمان به‌طور کامل‌تری در انسان شکل می‌گیرد.[۶] انسان نیازهای مختلفی دارد. نیاز به خداپرستی و ایمان زمانی به صورت کامل در انسان شکل می‌گیرد که نیازهای پائین‌تر تا حدی ارضاء شوند. ازدواج ابزار مناسبی برای پاسخگویی به این‌گونه نیازها شمرده شده است.
منابع
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۱۰، ص۲۶۲؛ مستدرک الوسائل، نشر مؤسسه آل البیت، چاپ چهارم، ج۱۴، ص۱۵۰.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، چاپ پانزدهم، ج۱، ص۶۵۰.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، چاپ پانزدهم، ج۱۶، ص۳۹۱.
- ↑ سالاری فر، محمد رضا، نظام خانواده در اسلام، قم، مرکز مدیریت حوزه علمیه خواهران، چاپ اول، ص۳۰.
- ↑ نظام خانواده در اسلام، ص۲۱.
- ↑ محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، چاپ هفتم، ج۵، ص۲۲۵۰، ح۷۸۰۵.