نگاه اسلام به اشتغال زنان: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا اسلام با اشتغال زنان مخالفتی کرده است؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|خانواده}} | {{درگاه|خانواده}}اشتغال زنان در اسلام منعی ندارد. در صدر اسلام و زمان [[پیامبر(ص)]]، زنان در مشاغل زیادی فعالیت داشتند. اما چون [[نفقه]] زن بر عهده مرد است و زن مسئولیت اقتصادی در قبال خانواده ندارد، بهتر است امور دیگر خانه و خانواده را انجام دهد. بخصوص در مواقعی که اشتغال آنان، وظایف مادری و همسری را مخدوش می‌کند و نظم خانواده مختل می‌شود. آنچه که تقریبا در امور خانواده توصیه شده این است که مرد کار بیرون را انجام دهد و زن کار خانه را. هرچند حق اشتغال زنان محفوظ است و جواز آن در فقه مسلم است. | ||
== جواز اشتغال زنان == | |||
با نگاهی به قرآن کریم و منابع روایی و تاریخی مشخص می‌شود که اشتغال زنان به معنای کار درآمدزا به خودی خود هیچ ممنوعیتی در اسلام ندارد، بلکه به عنوان یک واقعیت، مفروض گرفته شده است. زنان مسلمان در زمان پیامبر (ص) و [[امامان معصوم(ع)]] در مشاغل گوناگونی همچون تجارت، خرمافروشی، صنایع دستی، ریسندگی، بافندگی، آرایشگری، خدمات خانگی، پرستاری، حضانت، اجاره املاک، چوپانی، عطرفروشی، تولید مواد خوشبوکننده و… به عنوان کار درآمدزا به فعالیت می‌پرداخته‌اند و به استثنای مشاغل فسادانگیزی مثل روسپی‌گری و آوازخوانی در مجالس گناه، هیچ مخالفتی با اشتغال زنان صورت نگرفته است؛ هرچند توصیه یا تشویق خاصی نیز نسبت به اشتغال زنان در متون دینی مشاهده نمی‌شود. پس می‌توان حکم اولی اشتغال زن در اسلام را جواز آن دانست، گرچه با ملاحظه قیود خاصی ممکن است احکام دیگری مثل کراهت یا استحباب به عنوان حکم ثانوی برای آن ثابت شود.<ref>علی محمدی، کاظم، آسیب‌شناسی اشتغال زنان از نگاه اسلام و روان‌شناسی، قم: مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ۱۳۸۸.</ref> | |||
'''احتمال کراهت اشتغال زنان''' | |||
اسلام با الگوی تقسیم کار جنسیتی که در جامعه صدر اسلام حاکم بوده، مخالفتی نکرده است. از یک سو، اسلام نفقه زن را بر شوهر واجب کرده و زنان را از مسئولیت اقتصادی در برابر خانواده معاف کرده است. از سوی دیگر، اهتمام اسلام به کاهش اختلاط جنسی در سطح جامعه و تأکید بر نقش مادری- همسری زنان، زمینه فرهنگی مناسب را برای تقسیم کار جنسیتی فراهم کرده است، به این صورت که زنان عمدتا به سوی فعالیت‌های مربوط به خانه‌داری سوق داده شده و مردان مشاغل بیرون از خانه را به عهده گرفته‌اند. اسلام اشتغال زنان را نه به خودی خود، بلکه در فرضی که به مصالح مهم‌تر به ویژه ایفای نقش مادری و همسری و حفظ پاکدامنی و سلامت اخلاقی جامعه آسیب برساند، ناپسند شمرده است.<ref>بستان (نجفی)، حسین، اسلام و و تفاوت‌های جنسیتی، ص۱۵۲، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، ۱۳۸۸.</ref> | |||
گاهی اشتغال زنان منشأ خیرات و برکات ارزشمندی برای جامعه و خانواده می‌شود، ولی هرگاه این مهم تبعات ناخوشایندی را به دنبال داشته باشد یا با کرامت ذاتی زن و کیان خانواده، سلامت جامعه و نقش اصلی زن تعارض نماید در این فرض، ترک اشتغال برای زن ارجحیت و گاهی ضرورت دارد و آن در جایی است که اشتغال زن باعث گناه گردد. | |||
== برخی از پیامدهای اشتغال بانوان == | == برخی از پیامدهای اشتغال بانوان == | ||
# انتقال خستگی ناشی از شغل به خانه و عدم آمادگی جسمانی و روانی برای برآوردن نیازهای روانی، عاطفی اعضای خانواده. | # انتقال خستگی ناشی از شغل به خانه و عدم آمادگی جسمانی و روانی برای برآوردن نیازهای روانی، عاطفی اعضای خانواده. | ||
# عدم سرپرستی و نظارت مستقیم فرزندان در منزل، محله و مدرسه و غفلت از نیازهای آن ها. | # عدم سرپرستی و نظارت مستقیم فرزندان در منزل، محله و مدرسه و غفلت از نیازهای آن ها. | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۲: | ||
# برخی از مشاغل، خانم‌ها را به پیری زودرس، افسردگی و مشکلات جسمانی و روانی گرفتار می‌کند. | # برخی از مشاغل، خانم‌ها را به پیری زودرس، افسردگی و مشکلات جسمانی و روانی گرفتار می‌کند. | ||
# زنان به جهت اشتغال در بیرون از منزل، ممکن است فرصت استفاده از رسانه‌های مختلف اجتماعی و خدمات فرهنگی و هنری که جهت استفاده خانواده‌ها ارائه می‌گردند را از دست بدهند. | # زنان به جهت اشتغال در بیرون از منزل، ممکن است فرصت استفاده از رسانه‌های مختلف اجتماعی و خدمات فرهنگی و هنری که جهت استفاده خانواده‌ها ارائه می‌گردند را از دست بدهند. | ||
# از جمله مشکلات این زوج‌های شاغل، رفت | # از جمله مشکلات این زوج‌های شاغل، رفت و آمد و ارتباط با بستگان و دوستان می‌باشد. | ||
# احتمال | # احتمال آسیب‌پذیری اخلاقی زنان شاغل به خصوص در محیط‌های کاری که با مردان در تعاملند بیشتر است. | ||
# احساس گناه، مهم‌ترین احساس منفی مادران شاغل است که به علت نگرانی از عدم حضور در کنار فرزندش ایجاد می‌شود. | # احساس گناه، مهم‌ترین احساس منفی مادران شاغل است که به علت نگرانی از عدم حضور در کنار فرزندش ایجاد می‌شود. | ||
# احساس بیهودگی و بی‌ارزشی نیز می‌تواند از آسیب‌های مادران شاغل باشد، به خصوص اگر از سوی همسر یا فرزندان حمایت کافی و قدرشناسی لازم صورت نپذیرد. | # احساس بیهودگی و بی‌ارزشی نیز می‌تواند از آسیب‌های مادران شاغل باشد، به خصوص اگر از سوی همسر یا فرزندان حمایت کافی و قدرشناسی لازم صورت نپذیرد. | ||
# از جمله پیامدهای آشکار روی آوردن زنان به اشتغال، بی‌کاری مردان است. | # از جمله پیامدهای آشکار روی آوردن زنان به اشتغال، بی‌کاری مردان است. | ||
#اِشکال در ایفای نقش‌های خود در منزل. | |||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۶: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =شد | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۶: | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۱
سؤال
آیا اسلام با اشتغال زنان مخالفتی کرده است؟
درگاه‌ها
اشتغال زنان در اسلام منعی ندارد. در صدر اسلام و زمان پیامبر(ص)، زنان در مشاغل زیادی فعالیت داشتند. اما چون نفقه زن بر عهده مرد است و زن مسئولیت اقتصادی در قبال خانواده ندارد، بهتر است امور دیگر خانه و خانواده را انجام دهد. بخصوص در مواقعی که اشتغال آنان، وظایف مادری و همسری را مخدوش می‌کند و نظم خانواده مختل می‌شود. آنچه که تقریبا در امور خانواده توصیه شده این است که مرد کار بیرون را انجام دهد و زن کار خانه را. هرچند حق اشتغال زنان محفوظ است و جواز آن در فقه مسلم است.
جواز اشتغال زنان
با نگاهی به قرآن کریم و منابع روایی و تاریخی مشخص می‌شود که اشتغال زنان به معنای کار درآمدزا به خودی خود هیچ ممنوعیتی در اسلام ندارد، بلکه به عنوان یک واقعیت، مفروض گرفته شده است. زنان مسلمان در زمان پیامبر (ص) و امامان معصوم(ع) در مشاغل گوناگونی همچون تجارت، خرمافروشی، صنایع دستی، ریسندگی، بافندگی، آرایشگری، خدمات خانگی، پرستاری، حضانت، اجاره املاک، چوپانی، عطرفروشی، تولید مواد خوشبوکننده و… به عنوان کار درآمدزا به فعالیت می‌پرداخته‌اند و به استثنای مشاغل فسادانگیزی مثل روسپی‌گری و آوازخوانی در مجالس گناه، هیچ مخالفتی با اشتغال زنان صورت نگرفته است؛ هرچند توصیه یا تشویق خاصی نیز نسبت به اشتغال زنان در متون دینی مشاهده نمی‌شود. پس می‌توان حکم اولی اشتغال زن در اسلام را جواز آن دانست، گرچه با ملاحظه قیود خاصی ممکن است احکام دیگری مثل کراهت یا استحباب به عنوان حکم ثانوی برای آن ثابت شود.[۱]
احتمال کراهت اشتغال زنان
اسلام با الگوی تقسیم کار جنسیتی که در جامعه صدر اسلام حاکم بوده، مخالفتی نکرده است. از یک سو، اسلام نفقه زن را بر شوهر واجب کرده و زنان را از مسئولیت اقتصادی در برابر خانواده معاف کرده است. از سوی دیگر، اهتمام اسلام به کاهش اختلاط جنسی در سطح جامعه و تأکید بر نقش مادری- همسری زنان، زمینه فرهنگی مناسب را برای تقسیم کار جنسیتی فراهم کرده است، به این صورت که زنان عمدتا به سوی فعالیت‌های مربوط به خانه‌داری سوق داده شده و مردان مشاغل بیرون از خانه را به عهده گرفته‌اند. اسلام اشتغال زنان را نه به خودی خود، بلکه در فرضی که به مصالح مهم‌تر به ویژه ایفای نقش مادری و همسری و حفظ پاکدامنی و سلامت اخلاقی جامعه آسیب برساند، ناپسند شمرده است.[۲]
گاهی اشتغال زنان منشأ خیرات و برکات ارزشمندی برای جامعه و خانواده می‌شود، ولی هرگاه این مهم تبعات ناخوشایندی را به دنبال داشته باشد یا با کرامت ذاتی زن و کیان خانواده، سلامت جامعه و نقش اصلی زن تعارض نماید در این فرض، ترک اشتغال برای زن ارجحیت و گاهی ضرورت دارد و آن در جایی است که اشتغال زن باعث گناه گردد.
برخی از پیامدهای اشتغال بانوان
- انتقال خستگی ناشی از شغل به خانه و عدم آمادگی جسمانی و روانی برای برآوردن نیازهای روانی، عاطفی اعضای خانواده.
- عدم سرپرستی و نظارت مستقیم فرزندان در منزل، محله و مدرسه و غفلت از نیازهای آن ها.
- پیامدهایی نامطلوب اشتغال مادر بر رشد جسمانی و روانی فرزندان.
- اشتغال و درگیری ذهنی در مورد مسائل کاری و در پی آن، مصرف شدن انرژی روانی شخص بیرون از منزل و کوتاهی نسبت به وظایف خانه‌داری.
- گاهی سنگینی کارهای منزل بر دوش شوهر و فرزندان می‌افتد.
- برخی از خانم‌های شاغل در محیط کار به اندازه کافی با همکاران و مراجعان صحبت کرده و نیازهای کلامی و عاطفی خود را از این راه ارضاء می‌کنند.
- کم میلی به بچه دار شدن یا اکتفا به فرزند کمتر.
- گاهی دستیابی به استقلال مالی باعث سستی روابط زناشویی می‌شود.
- اشتغال مادر ممکن است نقش و جایگاه پدر را در بین فرزندان پسر مخدوش کند.
- گاهی اشتغال طولانی مدت مادر سبب می‌شود که فرزندان دختر از یک الگوی جنسیتی مناسب محروم شوند و در ایفای نقش جنسیتی خود با مشکلاتی روبه رو شوند.
- اشکال در ایفای نقش جنسی فرزندان پسر (اگر جایگاه پدر در خانواده سست باشد).
- دوگانگی در تربیت فرزندان.
- همچنین حضور کم رنگ و نداشتن فرصت کافی برای پخت و پز و استفاده بیش از حدّ از غذاهای آماده و گاه ناسالم، مشکلاتی را در تغذیه و رشد جسمانی اعضای خانواده به وجود می‌آورد.
- اغلب زنان شاغل، بیشتر توانمندی و خلاقیت خود را در محیط شغلی خود به کار می‌گیرند و در نتیجه نمی‌توانند به شکل مطلوبی در مورد همسر و فرزندان به کار گرفته و به نشاط و پویایی خانواده بیفزایند.
- برخی از مشاغل، خانم‌ها را به پیری زودرس، افسردگی و مشکلات جسمانی و روانی گرفتار می‌کند.
- زنان به جهت اشتغال در بیرون از منزل، ممکن است فرصت استفاده از رسانه‌های مختلف اجتماعی و خدمات فرهنگی و هنری که جهت استفاده خانواده‌ها ارائه می‌گردند را از دست بدهند.
- از جمله مشکلات این زوج‌های شاغل، رفت و آمد و ارتباط با بستگان و دوستان می‌باشد.
- احتمال آسیب‌پذیری اخلاقی زنان شاغل به خصوص در محیط‌های کاری که با مردان در تعاملند بیشتر است.
- احساس گناه، مهم‌ترین احساس منفی مادران شاغل است که به علت نگرانی از عدم حضور در کنار فرزندش ایجاد می‌شود.
- احساس بیهودگی و بی‌ارزشی نیز می‌تواند از آسیب‌های مادران شاغل باشد، به خصوص اگر از سوی همسر یا فرزندان حمایت کافی و قدرشناسی لازم صورت نپذیرد.
- از جمله پیامدهای آشکار روی آوردن زنان به اشتغال، بی‌کاری مردان است.
- اِشکال در ایفای نقش‌های خود در منزل.
مطالعه بیشتر
- علی محمدی، کاظم، آسیب‌شناسی اشتغال زنان از نگاه اسلام و روان‌شناسی، قم: مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ۱۳۸۸.
- ملک‌زاده، فهیمه، تأثیر جنسیت بر اشتغال زنان، تهران: جامعه شناسان، ۱۳۹۲.
- سعیدی مبارکه، فاطمه، زوج‌های فردا و تربیت فرزندان از دیدگاه قرآن و احادیث، تهران: آیین احمد، ۱۳۹۰.