امام زمان(ع) مصداقی از غیب در قرآن: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|مهدویت}} | {{درگاه|مهدویت}} | ||
ایمان به [[غیب]] در برخی آیات [[قرآن]] مثل آیه سوم [[سوره بقره]] از صفات [[ | ایمان به [[غیب]] در برخی آیات [[قرآن]] مثل آیه سوم [[سوره بقره]] از صفات [[اوصاف اهل تقوا در قرآن|اهل تقوا]] شمرده شده است. ایمان به [[رستاخیز]]، ایمان به فرشتگان، ایمان به [[بهشت]] و [[جهنم]] از جمله مصداقهای ایمان به غیب است. در برخی از روایات یکی از مصادیق ایمان به غیب در قرآن، ایمان به وجود و [[قیام امام زمان(ع)]] است که از دید مردم پوشیده است. | ||
==غیب در آیه سوم سوره بقره== | ==غیب در آیه سوم سوره بقره== | ||
آیه سوم سوره بقره: {{قرآن|الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ | قرآن در آیه سوم سوره بقره یکی از صفات اهل تقوا را ایمان به غیب دانسته است: {{قرآن|الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ |ترجمه=آنان که به غیب ایمان دارند}} | ||
در قرآن کریم «غیب» مقابل «شهادت» قرار دارد.<ref>(حشر:۲۲).</ref> «غیب» به چیزی میگویند که پوشیده و پنهان | در قرآن کریم «غیب» مقابل «شهادت» قرار دارد.<ref>(حشر:۲۲).</ref> «غیب» به چیزی میگویند که پوشیده و پنهان است. آنچه که محسوس است و انسان به حس خود آن را درک میکند از آسمان و زمین و آنچه که در آن است را «عالم شهادت» گویند و آنچه که قوای حسی از درک آن عاجز است امّا وجود دارد و قسمت عظیم عالم هستی را شکل داده است «عالم غیب» نامند. | ||
ایمان به «غیب» که قرآن آن را به عنوان اولین صفت متقین یاد میکند همان جهانبینی الهی است که ایمان به ماورای این جهان مادی است. در جهانبینی قرآنی عالم هستی منحصر به آنچه که برای ما محسوس است نیست و به گفته شهید مطهری «جهان ماده یک قشر نازکی از عالم است».<ref>مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن (۲)، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲، ص۶۴.</ref> | |||
==مصداقهای غیب== | ==مصداقهای غیب== | ||
روایاتی اسلامی، ایمان به خدا و صفات خدا، ایمان به ملائکه و رستاخیز، ایمان به امام زمان(ع) و ظهور حضرت را از مصادیق ایمان به غیب شمرده است. <ref>عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، انتشارات اسماعیلیان، قم، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۰. مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن (۲)، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲، ص۶۴.</ref> | |||
==تفسیر غیب به امام زمان در روایات== | ==تفسیر غیب به امام زمان در روایات== | ||
روایات اسلامی ایمان به حضرت مهدی و قیام آن بزرگوار را از مصادیق «عالم غیب» دانسته است. | |||
* یحیی بن ابی القاسم گوید: از امام صادق(ع) از {{قرآن|الم|۱|ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ|۲|الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ…|۳|}} پرسیدم، امام فرمودند: «متقین» شیعیان [[امام علی(ع)]] هستند و «غیب» حجّت غایب است.<ref>عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، انتشارات اسماعیلیان، قم، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۰.</ref> | * یحیی بن ابی القاسم گوید: از [[امام صادق(ع)]] از {{قرآن|الم|۱|ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ|۲|الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ…|۳|}} پرسیدم، امام فرمودند: «متقین» شیعیان [[امام علی(ع)]] هستند و «غیب» حجّت غایب است.<ref>عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، انتشارات اسماعیلیان، قم، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۰.</ref> | ||
* امام صادق(ع) در تفسیر این آیه شریفه فرمودند: {{عربی|مَنْ أَقَرَّ بِقِیَامِ الْقَائِمِ أَنَّهُ حَقٌّ|ترجمه=منظور از ایمانآورندگان به غیب، کسانی است که به حقانیت قیام قائم (عج) اقرار کردهاند}}.<ref>عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، انتشارات اسماعیلیان، قم، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۰.</ref> | * امام صادق(ع) در تفسیر این آیه شریفه فرمودند: {{عربی|مَنْ أَقَرَّ بِقِیَامِ الْقَائِمِ أَنَّهُ حَقٌّ|ترجمه=منظور از ایمانآورندگان به غیب، کسانی است که به حقانیت قیام قائم (عج) اقرار کردهاند}}.<ref>عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، انتشارات اسماعیلیان، قم، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۰.</ref> |
نسخهٔ ۲۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۴
سوره بقره آیه ۳ را تفسیر در رابط به اثبات امام مهدی(ع) با دلیل بنویسید؟
ایمان به غیب در برخی آیات قرآن مثل آیه سوم سوره بقره از صفات اهل تقوا شمرده شده است. ایمان به رستاخیز، ایمان به فرشتگان، ایمان به بهشت و جهنم از جمله مصداقهای ایمان به غیب است. در برخی از روایات یکی از مصادیق ایمان به غیب در قرآن، ایمان به وجود و قیام امام زمان(ع) است که از دید مردم پوشیده است.
غیب در آیه سوم سوره بقره
قرآن در آیه سوم سوره بقره یکی از صفات اهل تقوا را ایمان به غیب دانسته است: ﴿الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ؛ آنان که به غیب ایمان دارند﴾
در قرآن کریم «غیب» مقابل «شهادت» قرار دارد.[۱] «غیب» به چیزی میگویند که پوشیده و پنهان است. آنچه که محسوس است و انسان به حس خود آن را درک میکند از آسمان و زمین و آنچه که در آن است را «عالم شهادت» گویند و آنچه که قوای حسی از درک آن عاجز است امّا وجود دارد و قسمت عظیم عالم هستی را شکل داده است «عالم غیب» نامند.
ایمان به «غیب» که قرآن آن را به عنوان اولین صفت متقین یاد میکند همان جهانبینی الهی است که ایمان به ماورای این جهان مادی است. در جهانبینی قرآنی عالم هستی منحصر به آنچه که برای ما محسوس است نیست و به گفته شهید مطهری «جهان ماده یک قشر نازکی از عالم است».[۲]
مصداقهای غیب
روایاتی اسلامی، ایمان به خدا و صفات خدا، ایمان به ملائکه و رستاخیز، ایمان به امام زمان(ع) و ظهور حضرت را از مصادیق ایمان به غیب شمرده است. [۳]
تفسیر غیب به امام زمان در روایات
روایات اسلامی ایمان به حضرت مهدی و قیام آن بزرگوار را از مصادیق «عالم غیب» دانسته است.
- یحیی بن ابی القاسم گوید: از امام صادق(ع) از ﴿الم۱ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ۲الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ…۳﴾ پرسیدم، امام فرمودند: «متقین» شیعیان امام علی(ع) هستند و «غیب» حجّت غایب است.[۴]
- امام صادق(ع) در تفسیر این آیه شریفه فرمودند: «مَنْ أَقَرَّ بِقِیَامِ الْقَائِمِ أَنَّهُ حَقٌّ؛ منظور از ایمانآورندگان به غیب، کسانی است که به حقانیت قیام قائم (عج) اقرار کردهاند».[۵]
- از امام باقر(ع) در تفسیر «غیب» چنین آمده است: «الذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ هُوَ الْبَعْثُ وَ النُّشُورُ وَ قِیَامُ الْقَائِمِ وَ الرَّجْعَهًُْ؛ [منظور از غیب] زندهشدن پس از مرگ، روز رستاخیز، قیام قائم و رجعت است».[۶]
بنابراین از آنچه گذشت روشن میشود از مصادیق «عالم غیب» وجود مبارک قطب عالم امکان حضرت حجه ابن الحسن «ارواحنا له الفداه» میباشد و متقین به آن بزرگوار و به قیام جهانی او ایمان دارند لذا با توجه به معنای غیب و روایاتی که در ذیل این آیه ذکر شد میتوان این آیه را دلیل بر وجود آن حضرت هم دانست چنانکه دلیل بر مصادیق دیگری از «غیب» هم میباشد.
مطالعه بیشتر
- تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شرازی.
- تفسیر المیزان، علامه طباطبایی.
- آشنایی با قرآن (۲). مرتضی مطهری.
- تفسیر مجمع البیان.
منابع
- ↑ (حشر:۲۲).
- ↑ مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن (۲)، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲، ص۶۴.
- ↑ عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، انتشارات اسماعیلیان، قم، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۰. مطهری، مرتضی، آشنایی با قرآن (۲)، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲، ص۶۴.
- ↑ عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، انتشارات اسماعیلیان، قم، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۰.
- ↑ عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، انتشارات اسماعیلیان، قم، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۰.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، مؤسسه الوفاء، بیروت، لبنان، ۱۴۰۴ق، ج۲۴، ص۳۵۱، ح۶۹.