امام صادق و درخواست تکرار سخن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (تکمیل اولیه مقاله. ، ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{در حال ویرایش|Fabbasi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
مگر نمي‌گويند وقتي کسي با ما صحبت مي‌کند، به حرف‌هايش دقيق گوش دهيد؛ حالا چگونه است که طبق حديث 23 روضه کافي، امام صادق(ع) دوباره از راوی مي‌خواهد حرفش را تکرار کند؟
مگر نمی‌گویند وقتی کسی با ما صحبت می‌کند، به حرف‌هایش دقیق گوش دهید؛ حالا چگونه است که طبق حدیث ۲۳ روضه کافی، امام صادق(ع) دوباره از راوی می‌خواهد حرفش را تکرار کند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
دوباره پرسيدن حضرت، جهت تأکيد و اهميت خاص موضوع و هوشياري مخاطب بوده است نه اینکه [[امام صادق(ع)]] به سخنان میسر بن عبد العزیز دقیق گوش نمی‌داد و سخنان وی را درست نشنیده بود. اين کار از شأن امام معصوم به دور است.
دوباره پرسیدن حضرت، جهت تأکید و اهمیت خاص موضوع و هوشیاری مخاطب بوده است نه اینکه [[امام صادق(ع)]] به سخنان میسر بن عبد العزیز دقیق گوش نمی‌داد و سخنان وی را درست نشنیده بود. این کار از شأن امام معصوم به دور است.


== متن حدیث==
== متن حدیث ==
{{عربی بزرگ|عَنْ مُيَسِّرٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ فَقَالَ كَيْفَ أَصْحَابُكَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ لَنَحْنُ عِنْدَهُمْ أَشَرُّ مِنَ الْيَهُودِ وَ النَّصَارَى وَ الْمَجُوسِ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا قَالَ وَ كَانَ مُتَّكِئاً فَاسْتَوَى جَالِساً ثُمَّ قَالَ كَيْفَ قُلْتَ قُلْتُ وَ اللَّهِ لَنَحْنُ عِنْدَهُمْ أَشَرُّ مِنَ الْيَهُودِ وَ النَّصَارَى وَ الْمَجُوسِ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا فَقَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لَا تَدْخُلُ النَّارَ مِنْكُمُ اثْنَانِ لَا وَ اللَّهِ وَ لَا وَاحِدٌ وَ اللَّهِ إِنَّكُمُ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ {{قرآن| وَ قالُوا ما لَنا لا نَرى‏ رِجالًا كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرارِ أَتَّخَذْناهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصارُ إِنَّ ذلِكَ لَحَقٌّ تَخاصُمُ أَهْلِ النَّارِ |ترجمه= |سوره= ص|آیه=62-64}} ثُمَّ قَالَ طَلَبُوكُمْ وَ اللَّهِ فِي النَّارِ فَمَا وَجَدُوا مِنْكُمْ أَحَداً}}
{{عربی بزرگ|عَنْ مُيَسِّرٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ فَقَالَ كَيْفَ أَصْحَابُكَ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ لَنَحْنُ عِنْدَهُمْ أَشَرُّ مِنَ الْيَهُودِ وَ النَّصَارَى وَ الْمَجُوسِ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا قَالَ وَ كَانَ مُتَّكِئاً فَاسْتَوَى جَالِساً ثُمَّ قَالَ كَيْفَ قُلْتَ قُلْتُ وَ اللَّهِ لَنَحْنُ عِنْدَهُمْ أَشَرُّ مِنَ الْيَهُودِ وَ النَّصَارَى وَ الْمَجُوسِ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا فَقَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لَا تَدْخُلُ النَّارَ مِنْكُمُ اثْنَانِ لَا وَ اللَّهِ وَ لَا وَاحِدٌ وَ اللَّهِ إِنَّكُمُ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ {{قرآن| وَ قالُوا ما لَنا لا نَرى رِجالًا كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرارِ أَتَّخَذْناهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصارُ إِنَّ ذلِكَ لَحَقٌّ تَخاصُمُ أَهْلِ النَّارِ |ترجمه= |سوره= ص|آیه=64-62}} ثُمَّ قَالَ طَلَبُوکُمْ وَ اللَّهِ فِی النَّارِ فَمَا وَجَدُوا مِنْکُمْ أَحَداً}}


ميسر گويد: «حضور امام صادق(ع) بودم، پرسید: حال هم مذهبان و يارانت چگونه است؟ گفتم: قربانت، ماها در نزد آنان از جهود و ترسا و گبر و آنان که مشرکند بدتريم. امام که تکيه زده بود، برخاست نشست. و سپس فرمود: چه گفتي؟ گفتم: بخدا سوگند که ما شيعه درنزد مخالفان از جهود و ترسا و گبر و آنها که مشرکند بدتر هستيم، در پاسخ فرمود: هلا (نه، هرگز) بخدا سوگند از شماها دو تن هم به دوزخ نروند. نه بخدا که يکي هم نرود؛ به خدا سوگند شماها هستيد که خداوند عزوجل فرموده است: {{قرآن||ترجمه = و گويند (دوزخيان) چه شده است ما را مرداني را در دوزخ ننگريم که آنها را از اشرار بر مي شمرديم. ما آنان را به باد مسخره مي گرفتيم (يعني مذهب آنها را مضحکه و بازيچه مي شمرديم) يا بلکه ديده ما از آنها لغزيده است (و از بس خرد و کوچکند به چشم ما نمي آيند). راستي که اين حق است و درست که دوزخيان با هم ستيزه کنند.ترجمه= |سوره= ص|آیه=62-64}} سپس فرمود:به خدا شما را در دوزخ جستجو کنند و از شماها هيچ کس را نيابند».<ref>کليني، محمد بن یعقوب، روضه کافي، ترجمه: کمره‌اي، محمد باقر، تهران، کتاب فروشي اسلاميه، چاپ اول، 1382ش، ج1، ص145، حدیث32.</ref>
میسر گوید: «حضور امام صادق(ع) بودم، پرسید: حال هم مذهبان و یارانت چگونه است؟ گفتم: قربانت، ماها در نزد آنان از جهود و ترسا و گبر و آنان که مشرکند بدتریم. امام که تکیه زده بود، برخاست نشست. و سپس فرمود: چه گفتی؟ گفتم: بخدا سوگند که ما شیعه درنزد مخالفان از جهود و ترسا و گبر و آنها که مشرکند بدتر هستیم، در پاسخ فرمود: هلا (نه، هرگز) بخدا سوگند از شماها دو تن هم به دوزخ نروند. نه بخدا که یکی هم نرود؛ به خدا سوگند شماها هستید که خداوند عزوجل فرموده است: {{قرآن||ترجمه = و گویند (دوزخیان) چه شده است ما را مردانی را در دوزخ ننگریم که آنها را از اشرار برمی‌شمردیم. ما آنان را به باد مسخره می‌گرفتیم (یعنی مذهب آنها را مضحکه و بازیچه می‌شمردیم) یا بلکه دیده ما از آنها لغزیده است (و از بس خرد و کوچکند به چشم ما نمی‌آیند). راستی که این حق است و درست که دوزخیان با هم ستیزه کنند. ترجمه= |سوره= ص|آیه=۶۴–۶۲}} سپس فرمود:به خدا شما را در دوزخ جستجو کنند و از شماها هیچ‌کس را نیابند».<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، روضه کافی، ترجمه: کمره‌ای، محمد باقر، تهران، کتاب فروشی اسلامیه، چاپ اول، 1382ش، ج1، ص145، حدیث32.</ref>


== سند حدیث==
== سند حدیث ==
ميسر بن عبدالعزيز يکي از اصحاب و راويان [[امام باقر(ع)]] و از خواص حضرت صادق(ع) بود و از آن دو امام روايات زيادي نقل کرده و مورد اطمينان و وثوق مي‌باشد. <ref> سبحاني، جعفر، موسوعه طبقات الفقهاء، قم، موسسه امام صادق(ع)، 1418ق، ج2، ص579.</ref> علامه مجلسی سند حدیث را موثق و قابل استناد دانسته است.<ref>مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، 1404ق، ج25، ص179.</ref>  
میسر بن عبدالعزیز یکی از اصحاب و راویان [[امام باقر(ع)]] و از خواص حضرت صادق(ع) بود و از آن دو امام روایات زیادی نقل کرده و مورد اطمینان و وثوق می‌باشد.<ref>سبحانی، جعفر، موسوعه طبقات الفقهاء، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، 1418ق، ج2، ص579.</ref> علامه مجلسی سند حدیث را موثق و قابل استناد دانسته است.<ref>مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، 1404ق، ج25، ص179.</ref>


== اهمیت گوش دادن به صحبت‌های دیگران==
== راز درخواست تکرار سخنان راوی توسط امام ==
در روايتي [[پيامبر اسلام(ص)]] فرمود: «مؤمن از استماع خير سيري نگيرد تا سرانجامش بهشت شود».<ref> نهج الفصاحه، مجموعه کلمات قصار حضرت رسول، نويسنده و گرد آورنده پاينده، ابوالقاسم، دنياي دانش، تهران، نوبت چاپ چهارم، 1382ش، ص639.</ref>
[[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] سیره عملی [[پیامبر اسلام(ص)]] را توجه به همه اهل مجلس دانسته که در گوش دادن به سخنان‌شان رعایت دقت را داشتند.<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، معانی الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق، ص80. طبرسی (ره)، مکارم الأخلاق، ترجمه میر باقری، سید ابراهیم، فراهانی، تهران، چاپ دوم، 1365ش، ج1، ص29.</ref> در این حدیث نیز، امام صادق(ع) به سخنان راوی گوش می‌داده و همه سخنانش را شنید و دوباره پرسیدن نه از این جهت بوده که متوجه سخنان میسر نشده است، بلکه امام از شنیدن این سخن به تعجب آمده و به متکایی که تکیه داده بود، برخاست و نشست و دوباره پرسیدن حضرت، اهمیت دادن به موضوع و بیان مطلب مهم بوده است.
[[امام حسين(ع)]] سيره عملي [[پيامبر اسلام(ص)]] را توجه به همه اهل مجلس دانسته که گوش دادن به سخنان‌شان رعايت دقت را داشتند. <ref> طبرسي (ره)، مکارم الأخلاق، ترجمه مير باقري، سيد ابراهيم، فراهاني، تهران، چاپ دوم، 1365ش، ج1، ص29.</ref>
 
==راز درخواست تکرار سخنان راوی توسط امام ==
* در اين حديث، امام صادق(ع) به سخنان راوي گوش مي‌داده و همه سخنانش را شنيده است. و دوباره پرسيدن نه از اين جهت بوده که متوجه سخنان ميسر نشده است، بلکه امام از شنيدن اين سخن به تعجب آمده و به متکايي که تکيه داده بود، برخاست و نشست.
* دوباره پرسيدن حضرت، از روي بي اعتنايي به ميسر نبود، بلکه از روي تعجب و جهت اهميت دادن به موضوع و بيان مطلب مهم بوده است.


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی = حدیث
| شاخه فرعی۱ =  
| شاخه فرعی۱ = معارف حدیثی
| شاخه فرعی۲ =  
| شاخه فرعی۲ = اخلاق
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۰

سؤال

مگر نمی‌گویند وقتی کسی با ما صحبت می‌کند، به حرف‌هایش دقیق گوش دهید؛ حالا چگونه است که طبق حدیث ۲۳ روضه کافی، امام صادق(ع) دوباره از راوی می‌خواهد حرفش را تکرار کند؟

دوباره پرسیدن حضرت، جهت تأکید و اهمیت خاص موضوع و هوشیاری مخاطب بوده است نه اینکه امام صادق(ع) به سخنان میسر بن عبد العزیز دقیق گوش نمی‌داد و سخنان وی را درست نشنیده بود. این کار از شأن امام معصوم به دور است.

متن حدیث

میسر گوید: «حضور امام صادق(ع) بودم، پرسید: حال هم مذهبان و یارانت چگونه است؟ گفتم: قربانت، ماها در نزد آنان از جهود و ترسا و گبر و آنان که مشرکند بدتریم. امام که تکیه زده بود، برخاست نشست. و سپس فرمود: چه گفتی؟ گفتم: بخدا سوگند که ما شیعه درنزد مخالفان از جهود و ترسا و گبر و آنها که مشرکند بدتر هستیم، در پاسخ فرمود: هلا (نه، هرگز) بخدا سوگند از شماها دو تن هم به دوزخ نروند. نه بخدا که یکی هم نرود؛ به خدا سوگند شماها هستید که خداوند عزوجل فرموده است: ﴿و گویند (دوزخیان) چه شده است ما را مردانی را در دوزخ ننگریم که آنها را از اشرار برمی‌شمردیم. ما آنان را به باد مسخره می‌گرفتیم (یعنی مذهب آنها را مضحکه و بازیچه می‌شمردیم) یا بلکه دیده ما از آنها لغزیده است (و از بس خرد و کوچکند به چشم ما نمی‌آیند). راستی که این حق است و درست که دوزخیان با هم ستیزه کنند. ترجمه=(ص:۶۴–۶۲) سپس فرمود:به خدا شما را در دوزخ جستجو کنند و از شماها هیچ‌کس را نیابند».[۱]

سند حدیث

میسر بن عبدالعزیز یکی از اصحاب و راویان امام باقر(ع) و از خواص حضرت صادق(ع) بود و از آن دو امام روایات زیادی نقل کرده و مورد اطمینان و وثوق می‌باشد.[۲] علامه مجلسی سند حدیث را موثق و قابل استناد دانسته است.[۳]

راز درخواست تکرار سخنان راوی توسط امام

امام حسن(ع) و امام حسین(ع) سیره عملی پیامبر اسلام(ص) را توجه به همه اهل مجلس دانسته که در گوش دادن به سخنان‌شان رعایت دقت را داشتند.[۴] در این حدیث نیز، امام صادق(ع) به سخنان راوی گوش می‌داده و همه سخنانش را شنید و دوباره پرسیدن نه از این جهت بوده که متوجه سخنان میسر نشده است، بلکه امام از شنیدن این سخن به تعجب آمده و به متکایی که تکیه داده بود، برخاست و نشست و دوباره پرسیدن حضرت، اهمیت دادن به موضوع و بیان مطلب مهم بوده است.

منابع

  1. کلینی، محمد بن یعقوب، روضه کافی، ترجمه: کمره‌ای، محمد باقر، تهران، کتاب فروشی اسلامیه، چاپ اول، 1382ش، ج1، ص145، حدیث32.
  2. سبحانی، جعفر، موسوعه طبقات الفقهاء، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، 1418ق، ج2، ص579.
  3. مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، 1404ق، ج25، ص179.
  4. ابن بابویه، محمد بن علی، معانی الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق، ص80. طبرسی (ره)، مکارم الأخلاق، ترجمه میر باقری، سید ابراهیم، فراهانی، تهران، چاپ دوم، 1365ش، ج1، ص29.