قوارع: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
قوارع القرآن را توضیح دهید؟ | قوارع القرآن را توضیح دهید؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
[[پرونده:قوارع القرآن.jpg|بندانگشتی|کتاب قوارع القرآن نوشته | [[پرونده:قوارع القرآن.jpg|بندانگشتی|کتاب قوارع القرآن نوشته ابی‌عمرو محمد بن یحیی در موضوع خواص برخی سوره‌ها و آیات]] | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''قوارع''' جمعِ قارعه از مادة «قرع» به معنای کوبیدن و کوفتن است. به تازیانه «مِقَرعَهَ» و کوبنده را «قارع» گویند. قیامت را از آن جهت «قارعهَ» گویند که با گرفتاری‌هایش جهان و مردم را می‌کوبد.<ref>ابن منظور، لسان العرب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1408 هـ. ق، ج 11، ماده قرع.</ref> | '''قوارع''' جمعِ قارعه از مادة «قرع» به معنای کوبیدن و کوفتن است. به تازیانه «مِقَرعَهَ» و کوبنده را «قارع» گویند. قیامت را از آن جهت «قارعهَ» گویند که با گرفتاری‌هایش جهان و مردم را می‌کوبد.<ref>ابن منظور، لسان العرب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1408 هـ. ق، ج 11، ماده قرع.</ref> | ||
[[معوذتین|سورة معوذتین]]، [[سورة یس]]، [[آیة الکرسی|آیه الکرسی]] و دو آخر سوره بقره،<ref>سوره بقره: آیه285 و 286</ref> قوارع یعنی کوبندگان نامیده | [[معوذتین|سورة معوذتین]]، [[سورة یس]]، [[آیة الکرسی|آیه الکرسی]] و دو آیه آخر سوره بقره،<ref>سوره بقره: آیه285 و 286</ref> قوارع یعنی کوبندگان نامیده شده‌اند.<ref>سیوطی، جلال الدین عبدالرحمن، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمة سید مهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، 1363، ج 1، ص200.</ref> | ||
علت نامیده شدن این سوره‌ها به فوارع چنین گفته شده که قرائت کننده این سوره‌ها و آیات با تمسک به این آیات و سوره‌ها در پناه و حمایت خداوند متعال قرار می‌گیرند و شیطان به واسطه این آیات وسوره‌ها کوبیده و تسلطش به مؤمنان از بین می‌رود.<ref>سیوطی، جلال الدین عبدالرحمن، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمة سید مهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، 1363، ج 1، ص200.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
نسخهٔ ۵ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۷
سؤال
قوارع القرآن را توضیح دهید؟
قوارع جمعِ قارعه از مادة «قرع» به معنای کوبیدن و کوفتن است. به تازیانه «مِقَرعَهَ» و کوبنده را «قارع» گویند. قیامت را از آن جهت «قارعهَ» گویند که با گرفتاری‌هایش جهان و مردم را می‌کوبد.[۱]
سورة معوذتین، سورة یس، آیه الکرسی و دو آیه آخر سوره بقره،[۲] قوارع یعنی کوبندگان نامیده شده‌اند.[۳]
علت نامیده شدن این سوره‌ها به فوارع چنین گفته شده که قرائت کننده این سوره‌ها و آیات با تمسک به این آیات و سوره‌ها در پناه و حمایت خداوند متعال قرار می‌گیرند و شیطان به واسطه این آیات وسوره‌ها کوبیده و تسلطش به مؤمنان از بین می‌رود.[۴]
منابع
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1408 هـ. ق، ج 11، ماده قرع.
- ↑ سوره بقره: آیه285 و 286
- ↑ سیوطی، جلال الدین عبدالرحمن، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمة سید مهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، 1363، ج 1، ص200.
- ↑ سیوطی، جلال الدین عبدالرحمن، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمة سید مهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، 1363، ج 1، ص200.