فواید نمازهای نافله: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
روایات اسلامی ثواب و | روایات اسلامی ثواب و فضیلتهای زیادی برای نمازهای نافله برشمردهاند. از جمله اینکه نشان شیعیان است. | ||
== | == نمازهای نافله == | ||
كلمه نافله از ماده «نفل» به معناى زيادى است.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۱۳، ص: ۲۴۱. | كلمه نافله از ماده «نفل» به معناى زيادى است.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۱۳، ص: ۲۴۱. | ||
</ref> تعداد رکعتهای نمازهای نافله در شبانهروز، به غیر از روز جمعه، ۳۴ رکعت است که قبل یا بعد از نمازهای واجب اقامه میشوند. | </ref> تعداد رکعتهای نمازهای نافله در شبانهروز، به غیر از روز جمعه، ۳۴ رکعت است که قبل یا بعد از نمازهای واجب اقامه میشوند. هشت ركعت آن نافله ظهر و هشت ركعت نافله عصر و چهار ركعت نافله مغرب و دو ركعت نافله عشا و يازده ركعت نافله شب و دو ركعت نافله صبح مىباشد و چون دو ركعت نافله عشا را بنابر احتياط واجب بايد نشسته خواند، يك ركعت حساب میشود. ولى در روز جمعه بر شانزده ركعت نافله ظهر و عصر، چهار ركعت اضافه میشود. از يازده ركعت نافله شب، هشت ركعت آن بايد به نيت نافله شب و دو ركعت آن به نيت نماز شفع و يك ركعت آن، به نيت نماز وتر خوانده شود.<ref>امام خمینی، توضيح المسائل، ص۱۰۷.</ref> | ||
== نافله در قرآن == | == نافله در قرآن == | ||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
== اهمیت و ثواب نوافل == | == اهمیت و ثواب نوافل == | ||
* در برخی از روایات، خواندن ۵۱ رکعت نماز واجب و مستحب را علامتی بر تعهد شیعیان شمرده است: [[امام صادق]](ع) میفرماید: «[[شیعیان]] ما اهل پرهیزکاری و کوشش در عبادت و وفا و امانتداری و زهد و عبادتند، در شبانه روز پنجاه و یک رکعت نماز میگزارند، شب بیدارند و روز را به روزه میگذرانند، زکات اموالشان را میپردازند و به زیارت خانه خدا میروند و از هر حرامی دوری میکنند.»<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه (تحقیق مؤسسه آل البیت)، قم، مهر، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۲۶، ص۵۷.</ref> | |||
* در برخی | |||
* طبق روایات نمازهای مستحبی و نافله، اسبابی برای جبران نقص فرائض و قبولی آنهاست.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه (تحقیق مؤسسه آل البیت)، قم، مهر، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۲۶، ص۷۴.</ref> چون انسان هر اندازه مراقب اعمال واجب و بهخصوص نمازهای واجب خود باشد، باز هم اهل سهو و نسیان بوده و خالی از امور منافی با واجبات نمیباشد، بههمین دلیل خداوند مستحبات را وسیلهای برای جبران نواقص واجبات قرار داده است. | * طبق روایات نمازهای مستحبی و نافله، اسبابی برای جبران نقص فرائض و قبولی آنهاست.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه (تحقیق مؤسسه آل البیت)، قم، مهر، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۲۶، ص۷۴.</ref> چون انسان هر اندازه مراقب اعمال واجب و بهخصوص نمازهای واجب خود باشد، باز هم اهل سهو و نسیان بوده و خالی از امور منافی با واجبات نمیباشد، بههمین دلیل خداوند مستحبات را وسیلهای برای جبران نواقص واجبات قرار داده است. |
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۵
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
فواید نمازهای نافله چیست؟
روایات اسلامی ثواب و فضیلتهای زیادی برای نمازهای نافله برشمردهاند. از جمله اینکه نشان شیعیان است.
نمازهای نافله
كلمه نافله از ماده «نفل» به معناى زيادى است.[۱] تعداد رکعتهای نمازهای نافله در شبانهروز، به غیر از روز جمعه، ۳۴ رکعت است که قبل یا بعد از نمازهای واجب اقامه میشوند. هشت ركعت آن نافله ظهر و هشت ركعت نافله عصر و چهار ركعت نافله مغرب و دو ركعت نافله عشا و يازده ركعت نافله شب و دو ركعت نافله صبح مىباشد و چون دو ركعت نافله عشا را بنابر احتياط واجب بايد نشسته خواند، يك ركعت حساب میشود. ولى در روز جمعه بر شانزده ركعت نافله ظهر و عصر، چهار ركعت اضافه میشود. از يازده ركعت نافله شب، هشت ركعت آن بايد به نيت نافله شب و دو ركعت آن به نيت نماز شفع و يك ركعت آن، به نيت نماز وتر خوانده شود.[۲]
نافله در قرآن
در قرآن به پیامبر سفارش شده است در پاسی از شب نماز نافله بخواند:﴿وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَىٰ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا؛ و پاسى از شب را زنده بدار، تا براى تو [به منزله] نافلهاى باشد، اميد كه پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند.﴾(اسراء:۷۹) خداوند نتیجه نماز شب برای پیامبر را رسیدن به مقام محمود میداند. روايات اسلامى، اعم از روايات اهل بيت (ع) و رواياتى كه از طرق اهل تسنن نقل شده است مقام محمود را به عنوان مقام شفاعت كبرى تفسير كرده است.[۳]
نماز شب از نمازهاى بسيار با فضيلت است و در سورههاى مزّمل و مدّثر آمده است. در روایات آمده است که تمام انبيا نماز شب داشتند. نماز شب، رمز سلامتى بدن و روشنايى قبر است. نماز شب، در اخلاق، رزق، برطرف شدن اندوه، اداى دين و نورچشم مؤثّر است.[۴]
اهمیت و ثواب نوافل
- در برخی از روایات، خواندن ۵۱ رکعت نماز واجب و مستحب را علامتی بر تعهد شیعیان شمرده است: امام صادق(ع) میفرماید: «شیعیان ما اهل پرهیزکاری و کوشش در عبادت و وفا و امانتداری و زهد و عبادتند، در شبانه روز پنجاه و یک رکعت نماز میگزارند، شب بیدارند و روز را به روزه میگذرانند، زکات اموالشان را میپردازند و به زیارت خانه خدا میروند و از هر حرامی دوری میکنند.»[۵]
- طبق روایات نمازهای مستحبی و نافله، اسبابی برای جبران نقص فرائض و قبولی آنهاست.[۶] چون انسان هر اندازه مراقب اعمال واجب و بهخصوص نمازهای واجب خود باشد، باز هم اهل سهو و نسیان بوده و خالی از امور منافی با واجبات نمیباشد، بههمین دلیل خداوند مستحبات را وسیلهای برای جبران نواقص واجبات قرار داده است.
- عبادت و طاعت و بهخصوص نماز بهعنوان ستون و پایه محکم دین، هر اندازه بیشتر و دقیقتر انجام شود، باعث نزدیکی به خداوند شده و تکرار این تذکر با خصوصیات و ویژگیهای آن، رابطه انسان را با حق تعالی و عالم غیب بیش از پیش محکم میکند.
- امام صادق(ع) نتیجه بندگی خالصانه به درگاه خداوند را به نقل از پیامبر(ص) چنین توصیف میکند: پیامبر از جانب حق تعالی این گونه فرموده است: «... نزدیک نمیشود بسوی من بندهای از بندگانم به چیزی که محبوبتر باشد پیش من از واجبات (یعنی اولین وسیله تقرب، انجام واجبات است) و همانا بنده نزدیک میشود و تقرب میجوید به من به سبب نافله، به گونهای که دوست دارم او را، پس وقتی دوست داشتم او را، من گوش او میباشم که با او میشنود و چشمش که به آن میبیند و زبانش که به آن سخن میگوید و دستش که به آن اخذ میکند، اگر بخواند مرا، جواب میدهم او را و اگر از من چیزی بخواهد عطا میکنم به او.»[۷]
مطالعه بیشتر
- شرح چهل حدیث، امام خمینی (ره)، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش، ص۵۸۱ به بعد.
منابع
- ↑ علامه طباطبایی، ترجمه تفسير الميزان، ج۱۳، ص: ۲۴۱.
- ↑ امام خمینی، توضيح المسائل، ص۱۰۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۱۲، ص: ۲۲۵.
- ↑ قرائتی محسن، تفسير نور، ج۵، ص: ۱۰۴.
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه (تحقیق مؤسسه آل البیت)، قم، مهر، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۲۶، ص۵۷.
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه (تحقیق مؤسسه آل البیت)، قم، مهر، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۲۶، ص۷۴.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، شرح مولی مازندرانی، محمد صالح، بی تا، بی نا، ج۹، ص۴۲۸.