مجازات ترک نفقه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '| شاخه فرعی۱ = حقوق جزای داخلی' به '|شاخه فرعی۱ = حقوق جزا')
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|زن و خانواده}}
مجازات عدم پرداخت [[نفقه]] از آن جهت که یک جرم است همان است که در ماده ۱۰۵ قانون تعزیرات آمده است که برگرفته از فقه می‌باشد و تعارضی بین قانون و فقه وجود ندارد؛ چون هم قانون مدنی و هم قانون مجازات اسلامی برگرفته از فقه و قواعد فقهی و شرعی است. اگر شوهر از دادن نفقه امتناع کند، قانون او را به دادن نفقه وادار می‌کند و اگر در صورت استطاعت مالی، باز هم نفقه را نپردازد، دادگاه حکم به تعزیر می‌کند.
مجازات عدم پرداخت [[نفقه]] از آن جهت که یک جرم است همان است که در ماده ۱۰۵ قانون تعزیرات آمده است که برگرفته از فقه می‌باشد و تعارضی بین قانون و فقه وجود ندارد؛ چون هم قانون مدنی و هم قانون مجازات اسلامی برگرفته از فقه و قواعد فقهی و شرعی است. اگر شوهر از دادن نفقه امتناع کند، قانون او را به دادن نفقه وادار می‌کند و اگر در صورت استطاعت مالی، باز هم نفقه را نپردازد، دادگاه حکم به تعزیر می‌کند.


خط ۲۴: خط ۲۵:
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = حقوق
  | شاخه اصلی = حقوق
|شاخه فرعی۱ = حقوق جزای داخلی
|شاخه فرعی۱ = حقوق جزا
|شاخه فرعی۲ = تعزیرات و مجازات‌ها
| شاخه فرعی۲ = تعزیرات و مجازات‌ها
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
خط ۳۹: خط ۴۰:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
<references />
<references />
[[رده:ازدواج]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۱

سؤال

مجازات ترک نفقه چیست؟

درگاه‌ها
زن-و-خانواده.png


مجازات عدم پرداخت نفقه از آن جهت که یک جرم است همان است که در ماده ۱۰۵ قانون تعزیرات آمده است که برگرفته از فقه می‌باشد و تعارضی بین قانون و فقه وجود ندارد؛ چون هم قانون مدنی و هم قانون مجازات اسلامی برگرفته از فقه و قواعد فقهی و شرعی است. اگر شوهر از دادن نفقه امتناع کند، قانون او را به دادن نفقه وادار می‌کند و اگر در صورت استطاعت مالی، باز هم نفقه را نپردازد، دادگاه حکم به تعزیر می‌کند.

مجازات ترک نفقه در فقه

تمام فقهای اسلام معتقدند به اینکه اگر شوهر از پرداخت نفقه به زنش امتناع کند او را مجبور به پرداخت می‌کنند و اگر اجبار وی به انفاق ممکن نباشد حاکم او را وادار به طلاق می‌کند.

از فقهای امامیه مرحوم سید محمد کاظم طباطبایی یزدی در دو مورد: یکی در صورت محبوس بودن زوج و عدم امکان مراجعت و دیگری در صورت مُعسِر بودن او و عدم امکان انفاق، به تقاضای زوجه، حق طلاق را برای حاکم شناخته است. مرحوم سید ابوالحسن اصفهانی در باب ازدواج و آیت الله سید محسن حکیم در منهاج الصالحین باب نفقات این گونه فتوی داده‌اند.[۱]

بر این اساس؛ فقها اتفاق نظر دارند که اگر شوهر مالی داشته باشد ولی نفقه همسرش را نپردازد حاکم، زوج را مجبور می‌کند که نفقه او را بپردازد و اگر شوهر مال آشکاری داشته باشد حاکم از آن نفقه زوجه را می‌پردازد و بعضی معتقدند در این صورت بدون اجازه حاکم، زوجه خودش می‌تواند تقاصّ کند و از اموال شوهر استفاده کند. و اگر زمین یا متاعی داشته باشد فروش آن جایز است زیرا نفقه حقی است مثل دِین.[۲]

آنچه گفته شد تقریباً ضمانت اجرای مدنی نفقه بود اما ضمانت اجرای کیفری یا مجازات عدم پرداخت نفقه را بعضی از فقها گفته‌اند: حاکم دستور می‌دهد تا شوهر را حبس کنند. و بعضی از فقها هم گفته‌اند حاکم شوهر را به شیوه ای که صلاح می‌داند تعزیر می‌کند.

مجازات ترک نفقه در قانون

این مطالب زمانی است که حکومت و نظام اسلامی تشکیلات قضایی منسجم نداشته است و از این‌روی رجوع به حاکم شرع مطرح بوده است ولی الان که محاکم اسلامی است و قوانین موضوعه و مصوّب اسلامی هستند فلذا جهت جلوگیری از هرج و مرج و ایجاد رویه واحد قضایی ابتدا به قانون مدنی مراجعه می‌شود: و قانون مدنی در ماده ۱۱۱۱ آورده است که:

زن می‌تواند در صورت استنکاف شوهر از دادن نفقه، به محکمه رجوع کند. در این صورت محکمه میزان نفقه را معین و شوهر را به دادن آن محکوم خواهد کرد.[۳] این ماده مورد اتفاق فقهای امامیه و منطبق با قواعد می‌باشد. زیرا ادای نفقه زوجه بر زوج واجب و او مدیون و موظّف به پرداخت آن می‌باشد. و چون ترک انفاق جرم است برابر ماده ۱۰۵ قانون تعزیرات اسلامی: هر کس با داشتن استطاعت مالی نفقه زن خود را در صورت تمکین ندهد، … دادگاه می‌تواند او را به شلاق تا ۷۴ ضربه محکوم نماید.[۴] این همان تعزیر فقهی است که از اختیار حاکم شرع است.


منابع

  1. طباطبائی یزدی، سید قاسم، ملحقات عروه الوثقی، ج۲، ص۷۵؛ شرح لمعه شهید ثانی، ص۱۲۳.
  2. امام خمینی، تحریر الوسیله، ج۲، ص۳۲۳؛ المبسوط، ج۵، ص۲۶۱؛ شرایع، ج۲، ص۳۵۴.
  3. قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران.
  4. قانون مجازات اسلامی.