صیغه نکاح به عربی: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
آیا صیغه عقد ازدواج حتما باید به عربی باشد؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
| خط ۸: | خط ۷: | ||
{{درگاه|خانواده}} | {{درگاه|خانواده}} | ||
فقه اسلامی، عربیت صیغه عقد ازدواج را بنا بر احتیاط واجب لازم می‌داند و اگر کسانی نتوانند آن را به عربی بخوانند، باید لفظی را بگویند که معنای نکاح را برساند. | فقه اسلامی، عربیت صیغه عقد ازدواج را بنا بر احتیاط واجب لازم می‌داند و اگر کسانی نتوانند آن را به عربی بخوانند، باید لفظی را بگویند که معنای عقد نکاح را برساند. | ||
امام خمینی معتقد است احتیاط واجب است عقد ازدواج به عربی صحیح خوانده شود؛ و اگر خود مرد و زن نتوانند صیغه را به عربی صحیح بخوانند، به هر لفظی که صیغه را بخوانند صحیح است و لازم هم نیست که وکیل بگیرند اما باید لفظی بگویند که معنی (زَوَّجتُ و قَبِلتُ) را بفهماند.<ref>سید روح‌الله موسوی خمینی، توضیح المسائل فارسی، مسئله شماره ۲۳۷۰.</ref> | [[امام خمینی]] معتقد است احتیاط واجب است عقد ازدواج به عربی صحیح خوانده شود؛ و اگر خود مرد و زن نتوانند صیغه را به عربی صحیح بخوانند، به هر لفظی که صیغه را بخوانند صحیح است و لازم هم نیست که وکیل بگیرند اما باید لفظی بگویند که معنی (زَوَّجتُ و قَبِلتُ) را بفهماند.<ref>سید روح‌الله موسوی خمینی، توضیح المسائل فارسی، مسئله شماره ۲۳۷۰.</ref> | ||
بعضی از مراجع تقلید در این خصوص نظرشان این است که اگر خود مرد و زن نتوانند صیغه را به عربی صحیح بخوانند بهتر بلکه احوط آن است که کسی را که می‌تواند به عربی صحیح بخواند وکیل کنند. اما | بعضی از مراجع تقلید در این خصوص نظرشان این است که اگر خود مرد و زن نتوانند صیغه را به عربی صحیح بخوانند بهتر بلکه احوط آن است که کسی را که می‌تواند به عربی صحیح بخواند وکیل کنند. اما خودشان هم می‌توانند به غیر عربی بخوانند.<ref>سید محمد حسن بنی هاشمی خمینی، توضیح المسایل مراجع عظام، ج۲، مسئله ۲۳۰۷۰، ص۳۸۳ و ۳۸۴.</ref> و بعضی دیگر لزوم گرفتن وکیل برای جاری کردن عقد به عربی صحیح را در صورت عدم تمکّن زوجین در حدّ احتیاط واجب می‌دانند.<ref>همان.</ref> | ||
در حقوق جدید بر خلاف برخی فتاوا، عربیت صیغه، شرط تحقق نکاح نیست. یعنی ایجاب و قبول عربی لازم نیست.<ref>اعتبار عربی بودن در صیغه عقد نکاح از منظر فقه امامیه و حقوق ایران، سید احمد میرحسینی، احمد صابری مجد، فقه و حقوق خانواده (ندای صادق) سال 22 پاییز و زمستان 1396 شماره ۶۷.</ref> | در حقوق جدید بر خلاف برخی فتاوا، عربیت صیغه، شرط تحقق نکاح نیست. یعنی ایجاب و قبول عربی لازم نیست.<ref>اعتبار عربی بودن در صیغه عقد نکاح از منظر فقه امامیه و حقوق ایران، سید احمد میرحسینی، احمد صابری مجد، فقه و حقوق خانواده (ندای صادق) سال 22 پاییز و زمستان 1396 شماره ۶۷.</ref> | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
فلاح زاده، محمدحسین، آموزش فقه: مطابق با فتاوای سیزده تن از مراجع معظم تقلید: با ویرایش جدید و اصلاح و اضافه، قم: الهادی، ۱۳۹۱. | * محقق داماد، سیدمصطفی، بررسی فقهی حقوق خانواده نکاح و انحلال آن، تهران: مرکز نشر علوم اسلامی، ۱۳۸۶. | ||
* فلاح زاده، محمدحسین، آموزش فقه: مطابق با فتاوای سیزده تن از مراجع معظم تقلید: با ویرایش جدید و اصلاح و اضافه، قم: الهادی، ۱۳۹۱. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۲ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۵
سؤال
آیا صیغه عقد ازدواج حتما باید به عربی باشد؟
درگاه‌ها
فقه اسلامی، عربیت صیغه عقد ازدواج را بنا بر احتیاط واجب لازم می‌داند و اگر کسانی نتوانند آن را به عربی بخوانند، باید لفظی را بگویند که معنای عقد نکاح را برساند.
امام خمینی معتقد است احتیاط واجب است عقد ازدواج به عربی صحیح خوانده شود؛ و اگر خود مرد و زن نتوانند صیغه را به عربی صحیح بخوانند، به هر لفظی که صیغه را بخوانند صحیح است و لازم هم نیست که وکیل بگیرند اما باید لفظی بگویند که معنی (زَوَّجتُ و قَبِلتُ) را بفهماند.[۱]
بعضی از مراجع تقلید در این خصوص نظرشان این است که اگر خود مرد و زن نتوانند صیغه را به عربی صحیح بخوانند بهتر بلکه احوط آن است که کسی را که می‌تواند به عربی صحیح بخواند وکیل کنند. اما خودشان هم می‌توانند به غیر عربی بخوانند.[۲] و بعضی دیگر لزوم گرفتن وکیل برای جاری کردن عقد به عربی صحیح را در صورت عدم تمکّن زوجین در حدّ احتیاط واجب می‌دانند.[۳]
در حقوق جدید بر خلاف برخی فتاوا، عربیت صیغه، شرط تحقق نکاح نیست. یعنی ایجاب و قبول عربی لازم نیست.[۴]
مطالعه بیشتر
- محقق داماد، سیدمصطفی، بررسی فقهی حقوق خانواده نکاح و انحلال آن، تهران: مرکز نشر علوم اسلامی، ۱۳۸۶.
- فلاح زاده، محمدحسین، آموزش فقه: مطابق با فتاوای سیزده تن از مراجع معظم تقلید: با ویرایش جدید و اصلاح و اضافه، قم: الهادی، ۱۳۹۱.
منابع
- ↑ سید روح‌الله موسوی خمینی، توضیح المسائل فارسی، مسئله شماره ۲۳۷۰.
- ↑ سید محمد حسن بنی هاشمی خمینی، توضیح المسایل مراجع عظام، ج۲، مسئله ۲۳۰۷۰، ص۳۸۳ و ۳۸۴.
- ↑ همان.
- ↑ اعتبار عربی بودن در صیغه عقد نکاح از منظر فقه امامیه و حقوق ایران، سید احمد میرحسینی، احمد صابری مجد، فقه و حقوق خانواده (ندای صادق) سال 22 پاییز و زمستان 1396 شماره ۶۷.