رعایت قواعد تلاوت قرآن در خواندن دعا: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی') |
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۶
آیا در خواندن دعا، قواعد تلاوت قرآن مجید باید رعایت شود؟
قواعد تلاوت دو گونه است؛ یکی آن مواردی که عدم رعایت آن موجب تغییر در معنا و مفهوم می‌شود؛ و چه بسا در مواقعی موجب بطلان خواسته ما بشود. به عنوان مثال تفاوت دو حرف هاء و حاء در دو کلمه اَهْوی و اَحْوی، به صورتی که «هاء» در کلمه اَهْوی با محدود کردن هوا در میان تارهای صوتی به صورت ساده ادا می‌شود ولی در اَحْوی حرف حاء حلقی و با گرفتگی خاصی ادا می‌شود.[۱]
قسم دیگر قواعدی است که عدم رعایت آن مخل در معنا نمی‌باشد. یعنی رعایت آن موارد در تلاوت دعا چندان ضروری به نظر نمی‌رسد، آن موارد عبارت‌اند از حروف کوتاه (فتحه، کسره و ضمه) و حروف کشیده (الف مدی، یاء مدی و واو مدی) و مدّ. مانند کلمه شاءَ که در هنگام تلاوت، لازم نیست صدا بیش از اندازه کشیده شود؛ زیرا چه این کار را انجام بدهیم یا ندهیم، در هر صورت معنا را می‌رساند.
- رعایت قواعد در تلاوت دعا در موارد تمایز حروف و مخارج آنها ضروری است ولی در حرف‌های مدی و اِماله لازم نیست.
منابع
- ↑ حبیبی، علی و شهیدی، محمد رضا، روان خوانی و تجوید قرآن کریم، قم، انتشارات روحانی، چاپ اول، ۱۳۷۶، ص۱۰۲.