ولیامر یا اولیالامر بودن ولیفقیه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
{{درگاه|حکومت دینی}} | {{درگاه|حکومت دینی}} | ||
{{جعبه نقل قول|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ '''أُولِي الْأَمْرِ '''مِنْكُمْ|اى كسانى كه ايمان آوردهايد، از خدا اطاعت كنيد و از رسول و اولوالامر خويش فرمان بريد.(آیه ۵۹ سوره نساء)}} | {{جعبه نقل قول|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ '''أُولِي الْأَمْرِ '''مِنْكُمْ|اى كسانى كه ايمان آوردهايد، از خدا اطاعت كنيد و از رسول و اولوالامر خويش فرمان بريد.(آیه ۵۹ سوره نساء)}} | ||
اطاعت از أُولِی الْأَمر در کنار اطاعت از خداوند و پیامبر لازم دانسته شده<ref>سوره نساء، آیه ۵۹.</ref> | اطاعت از أُولِی الْأَمر در کنار اطاعت از خداوند و پیامبر لازم دانسته شده<ref>سوره نساء، آیه ۵۹.</ref> و اولی الامر را امام معصوم دانستهاند.<ref name=":0">مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیه، ۱۳۷۴، ج۳، ص۴۳۶</ref> همه مفسران شیعه، اتفاق نظر دارند که منظور از «اولیالامر»، امامان معصوم هستند و غیر آنها را شامل نمیشود.<ref name=":0" /> روایات فراوانی نیز مصداق اولیالامر را ائمه اطهار(ع) برشمردهاند.<ref>ر. ک.. حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، قم: اسماعیلیان، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۵۰۸–۴۹۷</ref> | ||
علت اختصاص | علت اختصاص اولیالامر به امام معصوم را چنین دانستهاند که این اطاعت به صورت مطلق، واجب شمرده شده و اطاعت مطلق، تنها از معصوم(ع) جایز است. غیر معصوم بهجهت اینکه در معرض خطا و اشتباه است، اطاعت مطلق از او جایز نیست و نمیتواند مصداق اولیالامر باشد. | ||
برخی معتقدند اولیالامر در | برخی معتقدند اولیالامر با اینکه در اصل، ائمه هستند اما ولیفقیه بهجهت اینکه منصوب و نائب عامِ امام است، اولیالامر تبعی به حساب میآید.<ref>جوادی آملی، عبد الله، ولایت فقیه، ولایت فقاهت و عدالت، قم: مرکز نشر اسرا، ۱۳۸۵، ص۳۷۰</ref> | ||
البته در آیه ۸۳ سوره نساء نیز تعبیر «أُولِی الْأَمر» گفته شده | البته در آیه ۸۳ سوره نساء نیز تعبیر «أُولِی الْأَمر» گفته شده و اشاره دارد، وقتی خبر میرسد، آنرا به پیامبر یا اولیالامر برسانند. این اولیالامر شامل همه افرادی که قدرت تشخیص، نسبت به مسائل مختلف دارند را در بر میگیرد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، پیشین، ج۴، ص۳۱</ref> آیت الله جوادی آملی از مفسران شیعه معتقد است محور این آیه، روشنگری در موضوعات خارجی و حوادث است.<ref>جوادی آملی، عبد الله، تفسیر تسنیم، قم: مرکز نشر اسرا، ۱۳۸۵، ج۱۹، ص۶۴۳</ref> | ||
'''اطلاق ولیامر''' | '''اطلاق ولیامر''' | ||
اطلاق ولیامر به معنای رهبر و کسی که ولایت و سرپرستی جامعه اسلامی را بر عهده دارد را صحیح دانستهاند. علت | اطلاق ولیامر به معنای رهبر و کسی که ولایت و سرپرستی جامعه اسلامی را بر عهده دارد را صحیح دانستهاند. علت این تعبیر را چنین دانستهاند که ولیفقیه، به عنوان نائب عامِ امام، در دوران غیبت، است. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} |
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۷
این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
سؤال: آیا اطلاق ولیامر بر ولیفقیه درست است؟
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ
اطاعت از أُولِی الْأَمر در کنار اطاعت از خداوند و پیامبر لازم دانسته شده[۱] و اولی الامر را امام معصوم دانستهاند.[۲] همه مفسران شیعه، اتفاق نظر دارند که منظور از «اولیالامر»، امامان معصوم هستند و غیر آنها را شامل نمیشود.[۲] روایات فراوانی نیز مصداق اولیالامر را ائمه اطهار(ع) برشمردهاند.[۳]
علت اختصاص اولیالامر به امام معصوم را چنین دانستهاند که این اطاعت به صورت مطلق، واجب شمرده شده و اطاعت مطلق، تنها از معصوم(ع) جایز است. غیر معصوم بهجهت اینکه در معرض خطا و اشتباه است، اطاعت مطلق از او جایز نیست و نمیتواند مصداق اولیالامر باشد.
برخی معتقدند اولیالامر با اینکه در اصل، ائمه هستند اما ولیفقیه بهجهت اینکه منصوب و نائب عامِ امام است، اولیالامر تبعی به حساب میآید.[۴]
البته در آیه ۸۳ سوره نساء نیز تعبیر «أُولِی الْأَمر» گفته شده و اشاره دارد، وقتی خبر میرسد، آنرا به پیامبر یا اولیالامر برسانند. این اولیالامر شامل همه افرادی که قدرت تشخیص، نسبت به مسائل مختلف دارند را در بر میگیرد.[۵] آیت الله جوادی آملی از مفسران شیعه معتقد است محور این آیه، روشنگری در موضوعات خارجی و حوادث است.[۶]
اطلاق ولیامر
اطلاق ولیامر به معنای رهبر و کسی که ولایت و سرپرستی جامعه اسلامی را بر عهده دارد را صحیح دانستهاند. علت این تعبیر را چنین دانستهاند که ولیفقیه، به عنوان نائب عامِ امام، در دوران غیبت، است.
منابع
- ↑ سوره نساء، آیه ۵۹.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیه، ۱۳۷۴، ج۳، ص۴۳۶
- ↑ ر. ک.. حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، قم: اسماعیلیان، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۵۰۸–۴۹۷
- ↑ جوادی آملی، عبد الله، ولایت فقیه، ولایت فقاهت و عدالت، قم: مرکز نشر اسرا، ۱۳۸۵، ص۳۷۰
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، پیشین، ج۴، ص۳۱
- ↑ جوادی آملی، عبد الله، تفسیر تسنیم، قم: مرکز نشر اسرا، ۱۳۸۵، ج۱۹، ص۶۴۳