تسبیح: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
سفارش به اهل ایمان به تسبیح خداوند.<ref>آیه ۴۲ سوره احزاب</ref> | سفارش به اهل ایمان به تسبیح خداوند.<ref>آیه ۴۲ سوره احزاب</ref> | ||
امر خداوند به پیامبر به تسبیح خداوند در قبل از غروب و طلوع آفتاب و قسمتی از شب و روز.<ref>آیه ۱۳۰ سوره طه | امر خداوند به پیامبر به تسبیح خداوند در قبل از غروب و طلوع آفتاب و قسمتی از شب و روز.<ref>آیه ۱۳۰ سوره طه و آیه ۳۹ و ۴۰ سوره ق، آیه ۴۸ و ۴۹ سوره طور. آیه ۲۶ سوره انسان</ref> | ||
آیه ۳۹ و ۴۰ | |||
== معنای تسبیح خداوند == | == معنای تسبیح خداوند == | ||
تسبیح خداوند، به معنای حمد و سپاس او و همواره یاد او بودن است. در آیه ۲۰۶ سوره اعراف تسبیح خداوند عبادت شمرده شده است. در آیه ۴۲ سوره احزاب تسبیح همراه با ذکر آمده است که نشان می دهد معنایی نزدیک به هم اما جدا از هم دارند. در آیه ۱۳۰ سوره طه تسبیح خداوند با حمد آمده است. | تسبیح خداوند، به معنای حمد و سپاس او و همواره یاد او بودن است. در آیه ۲۰۶ سوره اعراف تسبیح خداوند عبادت شمرده شده است. در آیه ۴۲ سوره احزاب تسبیح همراه با ذکر آمده است که نشان می دهد معنایی نزدیک به هم اما جدا از هم دارند. در آیه ۱۳۰ سوره طه و ۳۹ ق و ۴۸ طور تسبیح خداوند با حمد آمده است. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۴ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۲
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
تسبیح خداوند از پرکاربردترین مفاهیم در قرآن است. خداوند در قرآن بارها بندگانش را به تسبیح خود فرامی‌خواند. بر اساس آیات قرآن همه موجودات عالم مشغول تسبیح خداوند هستند.
معنای تسبیح
تسبیح در اصل از ماده «سبح» به معنی حرکت سریع در آب و هوا است. به همین منظور در مورد خداوند نیز به معنی حرکت سریع، در مسیر عبادت پروردگار است.[۱] حقیقت تسبیح، نفی هرگونه عیب و نقص و گواهی موجودات جهان به پاکی و یکتایی خداوند است.
تسبیح همه موجودات عالم
آیات مختلف قرآن، از تسبیح و حمد موجودات عالم سخن گفته است. بر اساس آیات قرآن، تمامی موجودات عالم[۲] و آسمان های هفتگانه مشغول تسبیح خداوند هستند.[۳] و کسانی که نزد خداوند هستند[۴]( فرشتگان و مقربان) و هرچه در آسمان و زمین وجود دارد[۵] مشغول سجده و عبادت هستند. در قرآن از تسبیح فرشتگان[۶] کوه‌ها و پرندگان سخن می‌کند.[۷]
امر به تسبیح خداوند در قرآن
خداوند در آیات قرآن. امر به تسبیح به زکریا در شبانگاه و بامداد[۸]
سفارش زکریا به قومش درباره تسبیح خداوند.[۹]
سفارش به اهل ایمان به تسبیح خداوند.[۱۰]
امر خداوند به پیامبر به تسبیح خداوند در قبل از غروب و طلوع آفتاب و قسمتی از شب و روز.[۱۱]
معنای تسبیح خداوند
تسبیح خداوند، به معنای حمد و سپاس او و همواره یاد او بودن است. در آیه ۲۰۶ سوره اعراف تسبیح خداوند عبادت شمرده شده است. در آیه ۴۲ سوره احزاب تسبیح همراه با ذکر آمده است که نشان می دهد معنایی نزدیک به هم اما جدا از هم دارند. در آیه ۱۳۰ سوره طه و ۳۹ ق و ۴۸ طور تسبیح خداوند با حمد آمده است.
منابع
- ↑ راغب اصفهانی، المفردات، بی جا، دفتر نشر الکتاب، چاپ دوم، ۱۴۰۴ هـ، ص۲۲۱.
- ↑ آیه ۴۴ سوره اسراء
- ↑ آیه ۴۴ سوره اسراء
- ↑ آیه ۲۰۶ سوره اعراف
- ↑ آیه ۴۱ سوره نور
- ↑ آیه ۳۰ سوره بقره
- ↑ آیه ۷۹ سوره انبیاء
- ↑ آیه ۴۱ آل عمران
- ↑ آیه ۱۱ سوره مریم
- ↑ آیه ۴۲ سوره احزاب
- ↑ آیه ۱۳۰ سوره طه و آیه ۳۹ و ۴۰ سوره ق، آیه ۴۸ و ۴۹ سوره طور. آیه ۲۶ سوره انسان