اعتبار کتاب علل الشرایع: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
علل الشرایع کتاب روایی از شیخ صدوق بوده | علل الشرایع کتاب روایی از شیخ صدوق بوده که نزد بزرگان شیعه همانند سایر آثار شیخ صدوق، اثری نفیس و دارای نوآوریهای بسیار دانسته شده است. علل الشرایع دو بخش دارد، که در یک جلد تدوین شده است، صدوق این کتاب را در حدود ۶۵۰ باب آورده است و در هر باب، فلسفه احکام و دلایل یک موضوع فقهی یا یکی از معارف مهم اسلامی را از زبان ائمه اطهار(ع) مورد بررسی قرار داده است. در این کتاب درباره علت وجود امامت و رهبری، ۳۲۱ حدیث از امامان(ع) نقل کرده است. نویسنده تلاش کرده، احادیث مستند را ذکر نماید. البته عالمان شیعه به مانند دیگر کتابها، روایات این کتاب را بررسی کرده و برخی از آنها را ضعیف دانستهاند. | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
۴. علل الشرایع، شیخ صدوق، ناشر مؤسسه دار الحجه الثقافه، چاپخانه مهر، رمضان ۱۴۱۶ هـ.ق. | ۴. علل الشرایع، شیخ صدوق، ناشر مؤسسه دار الحجه الثقافه، چاپخانه مهر، رمضان ۱۴۱۶ هـ.ق. | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۹
آیا کتاب علل الشرایع صدوق تماماً مستند و قابل اعتبار است یا خیر؟
علل الشرایع کتاب روایی از شیخ صدوق بوده که نزد بزرگان شیعه همانند سایر آثار شیخ صدوق، اثری نفیس و دارای نوآوریهای بسیار دانسته شده است. علل الشرایع دو بخش دارد، که در یک جلد تدوین شده است، صدوق این کتاب را در حدود ۶۵۰ باب آورده است و در هر باب، فلسفه احکام و دلایل یک موضوع فقهی یا یکی از معارف مهم اسلامی را از زبان ائمه اطهار(ع) مورد بررسی قرار داده است. در این کتاب درباره علت وجود امامت و رهبری، ۳۲۱ حدیث از امامان(ع) نقل کرده است. نویسنده تلاش کرده، احادیث مستند را ذکر نماید. البته عالمان شیعه به مانند دیگر کتابها، روایات این کتاب را بررسی کرده و برخی از آنها را ضعیف دانستهاند.
مطالعه بیشتر
۱. حدیث صداقت، تألیف عبدالرحیم اباذری، ناشر: قم، دار الحدیث، ۱۳۷۹.
۲. شیخ صدوق پاسدار حریم ولایت، عبدالعلی محمدی شاهرودی، کیمیا، ۱۳۸۰.
۳. فقیه ری، سید حسن موسوی خراسانی، ترجمه و تعلیق دکتر علیرضا میرزا محمد، مؤسسه اطلاعات، ۱۳۷۷.
۴. علل الشرایع، شیخ صدوق، ناشر مؤسسه دار الحجه الثقافه، چاپخانه مهر، رمضان ۱۴۱۶ هـ.ق.