مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== بررسی سندی == | == بررسی سندی == | ||
{{همچنین ببینید|المزار الکبیر (کتاب)}} | {{همچنین ببینید|المزار الکبیر (کتاب)}} | ||
مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه، برای اولین بار در کتاب المَزار الکبیر نوشته ابن مشهدی (درگذشت ۶۱۰ق) نقل شده | مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه، برای اولین بار در کتاب المَزار الکبیر نوشته ابن مشهدی (درگذشت ۶۱۰ق)، بدون سند نقل شده است.<ref>ابن مشهدی، محمد، المزار الکبیر، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۹ ق، چاپ ۱، ص ۱۷۳.</ref> دیگر کتاب‌های مربوط به دعا و زیارت نیز، این مناجات را بدون ذکر سند از کتاب المزار الکبیر نقل کرده‌اند.<ref>مکی (شهید اول)، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی علیه السلام، ۱۴۱۰ ق، چاپ اول، ص۲۴۸؛ کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، ص۳۱۹.</ref> به گفته برخی محققان، اگر چه سند مناجات امام علی(ع) ذکر نشده؛ ولی با توجه به ذکر آن در کتاب‌های مشهور و نقل آن از عالمان شیعه، قابل اعتماد است.{{مدرک}} | ||
شهید اول (درگذشت ۷۸۶ق) این مناجات را در کتاب المزار خود<ref>مکی (شهید اول)، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی علیه السلام، ۱۴۱۰ ق، چاپ اول، ص۲۴۸.</ref> و ابراهیم کفعمی (درگذشت ۹۰۵ ق) در کتاب البلد الامین این مناجات را نقل کرده‌اند.<ref>کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، ص۳۱۹.</ref> کفعمی در مقدمه کتابش، مطالب کتاب خود را گردآوری شده از منابع معتبر دانسته است.<ref>کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، مقدمه.</ref> | |||
شهید اول ( | |||
کتاب المزار ابن مشهدی از قدیمی‌ترین کتاب‌هایی است که زیارات در آن گردآورده شده است. ابن مشهدی در مقدمه کتابش، مطالب نقل شده در کتابش را از راویان ثقه دانسته است.<ref>المزار الکبیر ابن مشهدی، پیشین، ص۲۷.</ref> سید رضی الدین علی بن طاووس (درگذشت ۶۶۴ق) در کتاب مصباح الزائر و سید عبد الکریم ابن طاووس (درگذشت ۶۹۳ق) در کتاب فَرحة الغَریّ به آن اعتماد کرده‌اند. علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار نیز، با توجه به کیفیت اسناد المزار الکبیر آن را کتاب معتبری شمرده و به آن اعتماد کرده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج۱، ص۳۵.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
نسخهٔ ۲۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۵۹
مناجات امیرالمؤمنین «ع» در مسجد کوفه، در چندین منبع قدیمی نظیر المَزار ابن مشهدی آمده است و البته در تمام این منابع، سندی برای این مناجات گزارش نشده است.
بررسی سندی
مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه، برای اولین بار در کتاب المَزار الکبیر نوشته ابن مشهدی (درگذشت ۶۱۰ق)، بدون سند نقل شده است.[۱] دیگر کتاب‌های مربوط به دعا و زیارت نیز، این مناجات را بدون ذکر سند از کتاب المزار الکبیر نقل کرده‌اند.[۲] به گفته برخی محققان، اگر چه سند مناجات امام علی(ع) ذکر نشده؛ ولی با توجه به ذکر آن در کتاب‌های مشهور و نقل آن از عالمان شیعه، قابل اعتماد است.[نیازمند منبع]
شهید اول (درگذشت ۷۸۶ق) این مناجات را در کتاب المزار خود[۳] و ابراهیم کفعمی (درگذشت ۹۰۵ ق) در کتاب البلد الامین این مناجات را نقل کرده‌اند.[۴] کفعمی در مقدمه کتابش، مطالب کتاب خود را گردآوری شده از منابع معتبر دانسته است.[۵]
کتاب المزار ابن مشهدی از قدیمی‌ترین کتاب‌هایی است که زیارات در آن گردآورده شده است. ابن مشهدی در مقدمه کتابش، مطالب نقل شده در کتابش را از راویان ثقه دانسته است.[۶] سید رضی الدین علی بن طاووس (درگذشت ۶۶۴ق) در کتاب مصباح الزائر و سید عبد الکریم ابن طاووس (درگذشت ۶۹۳ق) در کتاب فَرحة الغَریّ به آن اعتماد کرده‌اند. علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار نیز، با توجه به کیفیت اسناد المزار الکبیر آن را کتاب معتبری شمرده و به آن اعتماد کرده است.[۷]
منابع
- ↑ ابن مشهدی، محمد، المزار الکبیر، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۹ ق، چاپ ۱، ص ۱۷۳.
- ↑ مکی (شهید اول)، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی علیه السلام، ۱۴۱۰ ق، چاپ اول، ص۲۴۸؛ کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، ص۳۱۹.
- ↑ مکی (شهید اول)، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی علیه السلام، ۱۴۱۰ ق، چاپ اول، ص۲۴۸.
- ↑ کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، ص۳۱۹.
- ↑ کفعمی، ابراهیم، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ ق، چاپ اول، مقدمه.
- ↑ المزار الکبیر ابن مشهدی، پیشین، ص۲۷.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج۱، ص۳۵.