عدلیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی') |
(اصلاح شناسه) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
مذهب | مذهب عدلیه چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''عدلیه''' یا '''اصحاب عدل'''، اصطلاحی | '''عدلیه''' یا '''اصحاب عدل'''، اصطلاحی در علم کلام و برای [[شیعه|شیعیان]] و [[معتزله]] استفاده می‌شود. علت نامگذاری این دو فرقه کلامی به عدلیه، اعتقاد آن‌ها به عدالت در اصول مذهبشان است. در مقابل عدلیه، [[اشاعره]] هستند، که [[حسن و قبح عقلی]] را قبول ندارند و معتقدند هر چه را خداوند، نهی کرده، قبیح و هر چه به آن امر کرده، نیکو است. | ||
== علت نامگذاری == | ==علت نامگذاری== | ||
'''عدلیه''' یا '''اصحاب عدل''' اصطلاحی کلامی است که بر دو فرقه [[شیعه]] امامیه و [[معتزله]] اشاره می‌کند. علت اینکه این عنوان به این دو روش کلامی اختصاص پیدا کرده است، اینست که هم امامیه و هم معتزله «عدل» را در اصول مذهب خودشان آورده‌اند. هرچند تمام فرقه‌های اسلامی عدل را از صفات خداوند متعال می‌دانند لکن تفسیری که امامیه و معتزله از عدل دارند با تفسیر سایر مذاهب کلامی تفاوت ریشه ای دارد. | '''عدلیه''' یا '''اصحاب عدل''' اصطلاحی کلامی است که بر دو فرقه [[شیعه]] امامیه و [[معتزله]] اشاره می‌کند. علت اینکه این عنوان به این دو روش کلامی اختصاص پیدا کرده است، اینست که هم امامیه و هم معتزله «عدل» را در اصول مذهب خودشان آورده‌اند. هرچند تمام فرقه‌های اسلامی عدل را از صفات خداوند متعال می‌دانند لکن تفسیری که امامیه و معتزله از عدل دارند با تفسیر سایر مذاهب کلامی تفاوت ریشه ای دارد. | ||
== اختلاف عدلیه و عشاعره == | ==اختلاف عدلیه و عشاعره== | ||
امامیه و معتزله قائل به [[حسن و قبح عقلی]] در افعال می‌باشند، یعنی افعال و اعمال اختیاری ذاتاً خوب یا بد هستند و عقل انسان با قطع نظر از حکم شرع قادر به درک خوبی و بدی این افعال می‌باشد؛ ولی در عین حال ممکن است به علت عدم احاطه آن بر همه موضوعات نتواند حسن و قبح همه افعال را درک کند. بنابر این عدلیه صدور کارهای قبیح را از خداوند جایز نمی‌دانند و معتقدند همه کارهای خداوند حسن و از روی عدالت است؛ لذا می‌گویند دستور به تکلیفی که انسان امکان اجرایش را ندارد از خداوند صادر نمی‌شود، یا کسی که گناهی نکرده است، خدا او را عقاب نمی‌کند. | امامیه و معتزله قائل به [[حسن و قبح عقلی]] در افعال می‌باشند، یعنی افعال و اعمال اختیاری ذاتاً خوب یا بد هستند و عقل انسان با قطع نظر از حکم شرع قادر به درک خوبی و بدی این افعال می‌باشد؛ ولی در عین حال ممکن است به علت عدم احاطه آن بر همه موضوعات نتواند حسن و قبح همه افعال را درک کند. بنابر این عدلیه صدور کارهای قبیح را از خداوند جایز نمی‌دانند و معتقدند همه کارهای خداوند حسن و از روی عدالت است؛ لذا می‌گویند دستور به تکلیفی که انسان امکان اجرایش را ندارد از خداوند صادر نمی‌شود، یا کسی که گناهی نکرده است، خدا او را عقاب نمی‌کند. | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== مطالعه بیشتر == | ==مطالعه بیشتر== | ||
* آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی (بخش‌های شیعه امامیه و معتزله) | |||
* الهیات، ج۱, (بخش حسن و قبح عقلی) تألیف آیت الله سبحانی. | *آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی (بخش‌های شیعه امامیه و معتزله) | ||
*الهیات، ج۱, (بخش حسن و قبح عقلی) تألیف آیت الله سبحانی. | |||
<span></span> | <span></span> | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۴۲
مذهب عدلیه چیست؟
عدلیه یا اصحاب عدل، اصطلاحی در علم کلام و برای شیعیان و معتزله استفاده می‌شود. علت نامگذاری این دو فرقه کلامی به عدلیه، اعتقاد آن‌ها به عدالت در اصول مذهبشان است. در مقابل عدلیه، اشاعره هستند، که حسن و قبح عقلی را قبول ندارند و معتقدند هر چه را خداوند، نهی کرده، قبیح و هر چه به آن امر کرده، نیکو است.
علت نامگذاری
عدلیه یا اصحاب عدل اصطلاحی کلامی است که بر دو فرقه شیعه امامیه و معتزله اشاره می‌کند. علت اینکه این عنوان به این دو روش کلامی اختصاص پیدا کرده است، اینست که هم امامیه و هم معتزله «عدل» را در اصول مذهب خودشان آورده‌اند. هرچند تمام فرقه‌های اسلامی عدل را از صفات خداوند متعال می‌دانند لکن تفسیری که امامیه و معتزله از عدل دارند با تفسیر سایر مذاهب کلامی تفاوت ریشه ای دارد.
اختلاف عدلیه و عشاعره
امامیه و معتزله قائل به حسن و قبح عقلی در افعال می‌باشند، یعنی افعال و اعمال اختیاری ذاتاً خوب یا بد هستند و عقل انسان با قطع نظر از حکم شرع قادر به درک خوبی و بدی این افعال می‌باشد؛ ولی در عین حال ممکن است به علت عدم احاطه آن بر همه موضوعات نتواند حسن و قبح همه افعال را درک کند. بنابر این عدلیه صدور کارهای قبیح را از خداوند جایز نمی‌دانند و معتقدند همه کارهای خداوند حسن و از روی عدالت است؛ لذا می‌گویند دستور به تکلیفی که انسان امکان اجرایش را ندارد از خداوند صادر نمی‌شود، یا کسی که گناهی نکرده است، خدا او را عقاب نمی‌کند.
اما در مقابل اشاعره نه تنها عقل را عاجز از درک حسن و قبح می‌دانند، بلکه اصلاً حسن و قبح اعمال را در واقع منکر هستند و معتقدند که هرچه را خداوند مورد نهی قرار دهد قبیح است و هرچه مورد امر او قرار گیرد حسن و خوب بوده و عین عدل می‌باشد. به عبارت دیگر با نهی و امر خداوند صفت حسن و قبح از برای فعل پدید می‌آید و قبل از آن دارای هیچ‌کدام از این دو صفت نمی‌باشد.
مطالعه بیشتر
- آشنایی با فرق و مذاهب اسلامی (بخش‌های شیعه امامیه و معتزله)
- الهیات، ج۱, (بخش حسن و قبح عقلی) تألیف آیت الله سبحانی.