باردار شدن حضرت مریم(س): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خط ۶: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}}[[حضرت مریم(ع)]] براساس ظاهر آیات قرآن، بدون روشهای معمولِ بارداری، باردار شده است. قرآن باردار شدن حضرت مریم(ع) را با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم» یاد کرده و خلقت [[حضرت عیسی(ع)]] را به مانند [[حضرت آدم]] با [[معجزه]] دانسته است. علاوه بر این در [[روایات]] نیز تصریح شده که باردار شدن حضرت مریم با دمیدن [[جبرئيل]] بوده و هیچ ارتباط جنسی برقرار نشده است. | {{پاسخ}}[[حضرت مریم(ع)]] براساس ظاهر آیات قرآن، بدون روشهای معمولِ بارداری، باردار شده است. قرآن باردار شدن حضرت مریم(ع) را با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم» یاد کرده و خلقت [[حضرت عیسی(ع)]] را به مانند [[حضرت آدم]] با [[معجزه]] دانسته است. علاوه بر این در [[روایات]] نیز تصریح شده که باردار شدن حضرت مریم با دمیدن [[جبرئيل]] بوده و هیچ ارتباط جنسی برقرار نشده است. | ||
نوید باردار شدن حضرت مریم توسط جبرئیل به او داده شد و | نوید باردار شدن حضرت مریم توسط جبرئیل به او داده شد و زمانی که با تعجب مریم(ع) همراه شد، با این پاسخ روبهرو گردید که این امر برای [[خداوند]] آسان است. | ||
==مریم(ع) در بیتالمقدس و ظاهر شدن جبرئیل== | ==مریم(ع) در بیتالمقدس و ظاهر شدن جبرئیل== |
نسخهٔ ۳۰ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۴۹
حضرت مریم چگونه به حضرت عیسی باردار شد؟ آیا از طریق ازدواج با فرشته یا از طریق دمیدن فرشته، حضرت عیسی به وجود آمد؟
حضرت مریم(ع) براساس ظاهر آیات قرآن، بدون روشهای معمولِ بارداری، باردار شده است. قرآن باردار شدن حضرت مریم(ع) را با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم» یاد کرده و خلقت حضرت عیسی(ع) را به مانند حضرت آدم با معجزه دانسته است. علاوه بر این در روایات نیز تصریح شده که باردار شدن حضرت مریم با دمیدن جبرئيل بوده و هیچ ارتباط جنسی برقرار نشده است.
نوید باردار شدن حضرت مریم توسط جبرئیل به او داده شد و زمانی که با تعجب مریم(ع) همراه شد، با این پاسخ روبهرو گردید که این امر برای خداوند آسان است.
مریم(ع) در بیتالمقدس و ظاهر شدن جبرئیل
حضرت مریم در بیت المقدس، مکانی را برای عبادت خداوند قرار داده و در آنجا خداوند را عبادت میکرد.[۱] خداوند فرستادهای را به نزد مریم فرستاد و در قرآن با تعبیر «روح» از آن فرستاده یاد شده است.[۲] بیشتر مفسران مقصود از این روح را جبرئیل دانستهاند.[۳] این فرشته خداوند همانند یک انسان بر مریم ظاهر شد.[۲]
مریم با دیدن آن انسان، ترسید و گفت من از شر تو به خداوند پناه میبرد.[۴] فرشته خود را فرستاده خدواند معرفی کرد و به او نوید داد که خداوند میخواهد پسری پاک به او ببخشد.[۵] فرزندی که نامش مسیح عیسی بن مریم است، و در هر دو جهان آبرومند و در نزد خداوند از مقربان است.[۶] مریم گفت چگونه فرزندی داشته باشم در حالی که هیچ مردی با من برخورد نداشته است[۷] فرشته به او اطمینان خاطر داد و گفت این امر برای خداوند آسان است.[۸]
دمیدن فرشته
مریم باردار شد و قرآن در مورد نحوه بارداری او توضیح صریحی نمیدهد.[۹] و تنها با تعبیر «فَنَفَخْنا؛ دمیدیم»[۱۰] از آن یاد کرده است. از آیات قرآن استفاده میشود، خلقت حضرت عیسی(ع) با سایر انسانها متفاوت است و به صورت معجزه بوده است؛ قرآن عیسی(ع) را به مانند حضرت آدم دانسته[۱۱] که بدون پدر متولد شده است.[۱۲] در این معجزه، مریم(س) نقش خود را به عنوان مادر انجام داده که البته بدون تماس با جنس مرد بوده است. خداوند در مورد مریم میفرماید: ﴿مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِيهِ مِنْ رُوحِنا؛ و همچنين به مريم دختر عمران كه دامان خود را پاك نگه داشت، و ما را از روح خود در آن دميدیم.﴾(تحریم:۱۲)
اینکه این بارداری تنها با دمیدن فرشته بوده و نزدیکی جنسی صورت نگرفته در روایات نیز به صراحت نقل شده است: امام باقر(ع) فرمود: جبرئیل گریبان حضرت مریم را گرفت و در آن دمید.[۱۳]
آیت الله مکارم شیرازی در تفسیر نمونه به این نکته توجه داده که آیات قرآن درباره آفرينش عيسى(ع) تعبیر «يخلق؛ میآفريند» استفاده شده، در حالى كه درباره آفرينش يحيى(ع) در چند آيه قبل، تعبير به «يفعل؛ انجام میدهد»[۱۴] استفاده شده است. شايد اين تفاوت، اشاره به تفاوت خلقت اين دو پيامبر بوده باشد كه يكى بهصورت عادى و ديگرى غير عادى به وجود آمدهاند.[۱۵]
منابع
- ↑ علامه طباطبایی، الميزان فی تفسير القرآن، ۱۳۷۹ ش، ج۱۴، ص۳۵.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ سوره مریم، آیه۱۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۶.
- ↑ سوره مریم، آیه۱۸.
- ↑ سوره مریم، آیه۱۹.
- ↑ سوره آلعمران، آیه۴۵.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۰.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۱.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۲.
- ↑ سوره تحریم، آیه۱۲.
- ↑ سوره آلعمران، آیه۵۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۷۶.
- ↑ علامه طباطبایی، المیزان، ۱۳۷۹ ش، ج۱۴، ص۵۲.
- ↑ سوره آلعمران، آیه۴۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش،ج۲، ص۵۵۲.