باردار شدن حضرت مریم(س): تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مریم(س) در بیت‌المقدس و ظاهر شدن جبرئیل== | ==مریم(س) در بیت‌المقدس و ظاهر شدن جبرئیل== | ||
حضرت مریم در بیت المقدس، مکانی را برای عبادت خداوند قرار داده و در آنجا خداوند را عبادت می‌کرد.<ref>الميزان في تفسير القرآن، ج14، ص: 35</ref> | حضرت مریم در بیت المقدس، مکانی را برای عبادت خداوند قرار داده و در آنجا خداوند را عبادت می‌کرد.<ref>الميزان في تفسير القرآن، ج14، ص: 35</ref> خداوند فرستاده‌ای را به نزد مریم فرستاد و در قران با تعبیر «روح» از آن یاد کرده است.<ref name=":0">سوره مریم، آیه۱۷.</ref> بیشتر مفسران مقصود از این روح را جبرئیل دانسته‌اند.<ref>تفسير نمونه، ج13، ص: ۳۶</ref> این فرشته خداوند همانند یک انسان کامل بر مریم ظاهر شد.<ref name=":0" /> | ||
مریم با دیدن آن انسان ترسید و گفت من از شر تو به خداوند پناه می‌برد.<ref>سوره مریم، آیه۱۸.<br /></ref> فرشته خود را فرستاده خدواند معرفی کرد که پسری پاک به او ببخشد.<ref>سوره مریم، آیه۱۹.</ref> مریم گفت چگونه فرزندی داشته باشم در حالی که هیچ مردی با من برخورد نداشته است<ref>سوره مریم، آیه۲۰.</ref> | |||
فرشته به او اطمینان خاطر داده و گفت این امر برای خداوند آسان است.<ref>سوره مریم، آیه۲۱.</ref> | |||
إِذْ قَالَتِ الْمَلَئكَةُ يَامَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكلَِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسىَ ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فىِ الدُّنْيَا وَ الاَْخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ(45 آل‌عمران | إِذْ قَالَتِ الْمَلَئكَةُ يَامَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكلَِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسىَ ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فىِ الدُّنْيَا وَ الاَْخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ(45 آل‌عمران | ||
نسخهٔ ۲۷ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۰
 | این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
حضرت مریم چگونه به حضرت عیسی باردار شد؟ آیا از طریق ازدواج با فرشته یا از طریق دمیدن فرشته، حضرت عیسی به وجود آمد؟
مریم(س) در بیت‌المقدس و ظاهر شدن جبرئیل
حضرت مریم در بیت المقدس، مکانی را برای عبادت خداوند قرار داده و در آنجا خداوند را عبادت می‌کرد.[۱] خداوند فرستاده‌ای را به نزد مریم فرستاد و در قران با تعبیر «روح» از آن یاد کرده است.[۲] بیشتر مفسران مقصود از این روح را جبرئیل دانسته‌اند.[۳] این فرشته خداوند همانند یک انسان کامل بر مریم ظاهر شد.[۲]
مریم با دیدن آن انسان ترسید و گفت من از شر تو به خداوند پناه می‌برد.[۴] فرشته خود را فرستاده خدواند معرفی کرد که پسری پاک به او ببخشد.[۵] مریم گفت چگونه فرزندی داشته باشم در حالی که هیچ مردی با من برخورد نداشته است[۶]
فرشته به او اطمینان خاطر داده و گفت این امر برای خداوند آسان است.[۷]
إِذْ قَالَتِ الْمَلَئكَةُ يَامَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكلَِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسىَ ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فىِ الدُّنْيَا وَ الاَْخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ(45 آل‌عمران
دمیدن فرشته
فَحَمَلَتْهُ فَانتَبَذَتْ بِهِ مَكاَنًا قَصِيًّا(22مریم
از آیات قرآن کریم استفاده می‌شود نحوه خلقت حضرت عیسی(ع) با سایر انسان‌ها متفاوت است و حضرت عیسی اعجازگونه متولد شد. گرچه در تحقق این اعجاز نطفه زن (مادر عیسی = مریم) نقش خود را به‌طور کامل ایفا کرد؛ اما در عین حال بدون تماس با جنس مرد آن نطفه به بار نشسته است.
وَ مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِيهِ مِنْ رُوحِنا
بر اساس روایات ازدواج و تماسی میان فرشته با مریم صورت نگرفته است؛ بلکه جبرئیل در او دمیده است. لذا امام باقر(ع) فرمود: جبرئیل گریبان حضرت مریم را گرفت و در آن دمید.[۸]
يا حضرت مريم به فرشته آسمانى مىگويد: چگونه براى من پسرى خواهد بود در حالى كه بشرى خود را با بدن من مسّ نكرده است، و من زن فاجرهاى نيستم! قالَتْ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلامٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا. زيرا كه لازمه پسر آوردن و حامله شدن تماس با انسانى است كه داراى پوست و بشره باشد، نه نفس ملكوتى انسان.[۹]
قابل توجه اينكه: در باره آفرينش عيسى در اين آيه جمله" يخلق" (مىآفريند) به كار رفته، در حالى كه در باره آفرينش يحيى در چند آيه قبل، تعبير به" يفعل" (انجام مىدهد) شده است، شايد اين تفاوت تعبير، اشاره به تفاوت خلقت اين دو پيامبر بوده باشد كه يكى از مجراى عادى و ديگرى از مجراى غير عادى به وجود آمدهاند[۱۰]
"إِنَّ مَثَلَ عِیسِی عِنْدَ اللّهِ کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ کُنْ فَِیکُونُ
منابع
- ↑ الميزان في تفسير القرآن، ج14، ص: 35
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ سوره مریم، آیه۱۷.
- ↑ تفسير نمونه، ج13، ص: ۳۶
- ↑ سوره مریم، آیه۱۸.
- ↑ سوره مریم، آیه۱۹.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۰.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۱.
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، تهران، نشر دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۹ ش، ج۱۴، ص۵۲.
- ↑ امام شناسى، ج7، ص: 271
- ↑ تفسير نمونه، ج2، ص: ۵۵۲.