سوره‌های سبع طوال: تفاوت میان نسخه‌ها

    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
     
    (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۴: خط ۴:
    {{پایان سوال}}
    {{پایان سوال}}
    {{پاسخ}}
    {{پاسخ}}
    گاهی چند [[سوره]] در [[قرآن کریم]]، دارای یک نام و عنوان می‌باشند که در این باره نیز روایاتی وجود دارد چنان‌که [[پیامبر اکرم(ص)]] می‌فرماید: «خداوند به جای [[تورات]]، سبع طوال و به جای [[زبور]]، [[مئین]] و به جای [[انجیل]]، [[مثانی]] را به من مرحمت فرمود و با سوره‌های مفصّل امتیاز و برتری یافتیم.»<ref>نگاه کنید به مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ ق، ج۶۵، ص۳۲۳.</ref>
    گاهی چند [[سوره]] از [[قرآن کریم]]، دارای یک نام و عنوان می‌باشند؛ که بعضا این نام و عنوان کلی در روایات آمده است؛ چنان‌که [[پیامبر اکرم(ص)]] می‌فرماید: «خداوند به جای [[تورات]]، سبع طوال و به جای [[زبور]]، [[مئین]] و به جای [[انجیل]]، [[مثانی]] را به من مرحمت فرمود و با سوره‌های مفصّل امتیاز و برتری یافتیم.»<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ ق، ج۶۵، ص۳۲۳.</ref>


    از روایات یاد شده می‌توان برداشت کرد که سبع طوال نام هفت سوره طولانی قرآن است که به ترتیب عبارتند از سوره‌های: [[سوره بقره|بقره]]، [[سوره آل عمران|آل عمران]]، [[سوره نساء|نساء]]، [[سوره مائده|مائده]]، [[سوره انعام|انعام]]، [[سوره اعراف|اعراف]] و [[سوره انفال|انفال]].
    از روایات یاد شده می‌توان برداشت کرد که سبع طوال نام هفت سوره طولانی قرآن است که به ترتیب عبارتند از سوره‌های: [[سوره بقره|بقره]]، [[سوره آل عمران|آل عمران]]، [[سوره نساء|نساء]]، [[سوره مائده|مائده]]، [[سوره انعام|انعام]]، [[سوره اعراف|اعراف]] و [[سوره انفال|انفال]].


    و از آن جا که این سوره‌ها نسبت به سوره‌های دیگر قرآن طولانی ترند نام سبع طوال یعنی هفت سوره طولانی بر آن‌ها گذاشته شده است؛ جایگاه این سوره ها در ابتدای قرآن و پس از سوره فاتحه است که به صورت متوالی قرار گرفته اند.
    و از آن جا که این سوره‌ها نسبت به سوره‌های دیگر قرآن طولانی ترند نام سبع طوال یعنی هفت سوره طولانی بر آن‌ها گذاشته شده است؛ جایگاه این سوره‌ها در ابتدای قرآن و پس از سوره فاتحه است که به صورت متوالی قرار گرفته‌اند.


    <span></span>
    {{مطالعه بیشتر}}
    {{مطالعه بیشتر}}


    خط ۱۸: خط ۱۷:
    * مصطفی اسرار، دانستی‌های قرآن، تهران، انتشارات محیا، چاپ نوزدهم، ۱۳۷۶ ش، ص۲۸-.
    * مصطفی اسرار، دانستی‌های قرآن، تهران، انتشارات محیا، چاپ نوزدهم، ۱۳۷۶ ش، ص۲۸-.
    * کاشانی، ملافتح الله، تفسیر منهج الصادقین، ج۵.
    * کاشانی، ملافتح الله، تفسیر منهج الصادقین، ج۵.
    <span></span>


    == منابع ==
    == منابع ==
    خط ۲۴: خط ۲۲:
    {{شاخه
    {{شاخه
      | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
      | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
    |شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها
    | شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها
    |شاخه فرعی۲ = اسامی سوره‌ها و آیات
    | شاخه فرعی۲ = اسامی سوره‌ها و آیات
    |شاخه فرعی۳ =
    | شاخه فرعی۳ =
    }}
    }}
    {{تکمیل مقاله
    {{تکمیل مقاله
    خط ۳۷: خط ۳۵:
      | تغییر مسیر = شد
      | تغییر مسیر = شد
      | ارجاعات =
      | ارجاعات =
    | بازبینی نویسنده =
      | بازبینی =
      | بازبینی =
      | تکمیل =
      | تکمیل =

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۸

    سؤال

    کدام سوره‌های قرآن را سبع طوال می‌نامند؟

    گاهی چند سوره از قرآن کریم، دارای یک نام و عنوان می‌باشند؛ که بعضا این نام و عنوان کلی در روایات آمده است؛ چنان‌که پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «خداوند به جای تورات، سبع طوال و به جای زبور، مئین و به جای انجیل، مثانی را به من مرحمت فرمود و با سوره‌های مفصّل امتیاز و برتری یافتیم.»[۱]

    از روایات یاد شده می‌توان برداشت کرد که سبع طوال نام هفت سوره طولانی قرآن است که به ترتیب عبارتند از سوره‌های: بقره، آل عمران، نساء، مائده، انعام، اعراف و انفال.

    و از آن جا که این سوره‌ها نسبت به سوره‌های دیگر قرآن طولانی ترند نام سبع طوال یعنی هفت سوره طولانی بر آن‌ها گذاشته شده است؛ جایگاه این سوره‌ها در ابتدای قرآن و پس از سوره فاتحه است که به صورت متوالی قرار گرفته‌اند.


    مطالعه بیشتر

    • علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ هـ، ج۱، ص۴۱؛ ج۳، ص۲؛ ج۴، ص۱۴۳؛ ج۵، ص۱۶۶ و….
    • جرجانی، ابوالمحاسن حسین بن حسن، تفسیر جلاء الاذهان و جلاء الاحزان (گازر)، ج۱.
    • مصطفی اسرار، دانستی‌های قرآن، تهران، انتشارات محیا، چاپ نوزدهم، ۱۳۷۶ ش، ص۲۸-.
    • کاشانی، ملافتح الله، تفسیر منهج الصادقین، ج۵.

    منابع

    1. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ ق، ج۶۵، ص۳۲۳.